Magazine

Mountainbike Trail park Fichtelberg

De overgang is abrupt. Van de glooiende Nederlandse heuvels met hier en daar een kuil, worteltje en los zand, naar het ruwe gebergte van het Duitse Fichtelgebergte met de 1024 meter hoge Ochsenkopf. Op en rond deze berg zijn grote, rond afgesleten rotsblokken als pepernoten uitgestrooid en liggen boomwortels als opgezwollen aderen op het pad: een mountainbike walhalla in Oost-Beieren.

Een vakkundige opbouw over talloze uitdagende tracks

We maken kennis met Marten, Morin en Hielke, drie gepassioneerde instructeurs van mountainbike-adventures die ons in het sfeervolle hotel Bullheadhouse in Warmensteinach ontvangen. Peter Hanke is de markante eigenaar van het hotel. Als mountainbiker en liefhebber is de flamboyante Duitser de ideale gastheer.

De eerste ochtend begeleiden de drie instructeurs ons via een vakkundige opbouw over talloze uitdagende tracks. De mountainbikeroutes zijn een mix van aangelegde trails en natuurlijke paden. Ze komen uit in een prachtig bikepark, dat weer eindigt in de tuin, naast ons hotel. Hier bevindt zich ook het liftstation. Hoe luxe wil je het hebben.

Spelen in het park pakken we de lift

Op de eerste ochtend verdelen Marten, Morin en Hielke zich in drie groepen over een flowlijn met kombochten en over technisch parcoursen met diverse obstakels. Een uitstekende manier om je coördinatie op te warmen. Via nuttige tips en trucs rollen we nog makkelijker en ontspannener de ideale lijn. Geheel volgens de rode draad van het weekend, waarin de verbetering van je rijtechnische vaardigheden centraal staan.

Na twee uurtjes spelen in het park pakken we de lift. Daar zien we onder ons de trails lopen waar we later overheen zullen rijden. Ze lijken behoorlijk heftig, maar gelukkig blijken de drie musketiers de omgeving op hun duimpje te kennen. Hierdoor zijn we verzekerd van een veilige opbouw.

Voor volhouders is geen weg onbegaanbaar’

Het eerste pad na de lift is niet steil, maar wel asymmetrisch en chaotisch met stronken en keien. Alsof het pad snel op maandagochtend is geboetseerd. ‘Nulla tenaci invia est via’, was het adagium van de Romeinse strijders: ‘voor volhouders is geen weg onbegaanbaar’. We worden geattendeerd om lijnen te zien en op een juiste wijze actief te bewegen, waardoor je de stenen absorbeert in plaats van er tegenaan rijdt. Na de eerste afdaling klimmen we een stukje naar een uitgekozen trail. Het is een uitdagend maar veilig vervolg. En warempel, na een ochtend gaat stuiteren over in ‘aaien’. We dokkeren als een veertje over de keien. Het terras onderaan de berg komt daarna juist op tijd. Want ‘wie te weinig tankt, is rap gezien’, is een bekende Vlaamse waarschuwing. Vloeibare genotsmiddelen als koffie en cola vinden gretig aftrek. Inclusief Schwarzwalderkirchtorte mit vollfette Zahne als het lunchpakket nog niet voldoende is.

Northshore in Fichtelberg

‘s Middags van hetzelfde laken een nog fraaier pak. We schrikken van de hoge en soms diepe northshore, maar de instructeurs leiden ons er tussendoor en over vele likkebaardende lekkere flowtrails en tafels. Het Sjakie in de chocoladefabriek-gevoel. Totdat we bij een diep natuurlijke drop uitkomen. Een enorm rotsblok dat je weliswaar kunt afrollen, maar vooralsnog een echte ‘mindkiller’ is. Je kijkt een diep gat in terwijl je de remmen geleidelijk los moet laten om te blijven rollen. Met de juiste voorbeelden en aanwijzingen lukt het iedereen. De vreugdegilletjes van de meiden én mannen gieren door het dal.

Wurst, Schinken und Gefugel

Op zaterdag maken we een dagtocht. Met de lift naar boven en dan afzakken richting Fichtelsee. Nou ja, afzakken. Zo nu en dan moeten we steil omhoog rijden. Rijden? ‘Kruipen’ dekt meer de lading. Halverwege bereiken we het grote terras aan de Fichtelsee, een toeristische hotspot. Mannen in polo’s en korte broek aan Wurst, Schinken und Gefugel, vrouwen met grote zonnebrillen nippend aan witte wijn.

Masterclass in drops rijden

Het is een tocht met alles erop en eraan. De trails zijn puur natuur, dan weer singletrack maar ook brede deelpaden met wandelaars, die soms bewonderd applaudisseren. Met als slot de down-hill tot in het bike-park. We eindigen de dag met een masterclass drops. Er zijn drie steigers van diverse hoogtes. Iedereen verlegt zijn eigen grenzen. Het regent high fives en eindigt traditioneel op het terras, want de derde helft is bij mountainbike-adventures net zo belangrijk.

Een grensverleggend niveau

Op zondag maken we een combinatie van de voorgaande dagen en nemen we lekker vaak de lift om zoveel mogelijk verschillende trails te verkennen. De omgeving is een ware speeltuin voor bikers en er lijkt geen einde aan te komen. De grippy bochten rijden we steeds strakker. Met op het eind een clinic tafelspringen. Alles gericht naar ieders vermogen tot een grensverleggend niveau. Behoorlijk uitgeknepen van alle fysieke en mentale overwinningen, rollen we het hotel binnen. Na de uitvinding van het wiel, lijkt vandaag die van de douchekop de belangrijkste. We zakken vervolgens diep onderuit op het terras voor een Apfelstrudel, een Weizen en laten ons verwennen met een Bullhead Burger. Alles in een gezellige, ongedwongen sfeer. Het leven om het mountainbiken heen is volgens Marten, Morin en Hielke immers net zo belangrijk als het mountainbiken zelf!

Zelf ook trailtjes killen in Fichtelberg? Check Mountainbike-adventures.nl