Is dit de top 10 om te gaan mountainbiken (in Europa)?
Is dit de absolute top 10 van beste plekken om te mountainbiken?
Wat nu de beste plek is om te gaan mountainbiken is natuurlijk heel sterk afhankelijk van jouw persoonlijke voorkeuren. Wij richten ons in de basis meet op de sub-categorie vanaf All-Mountain tot en met Enduro, met af en toe een stukje Downhill track. We rijden op de Stumpjumper EVO, wat op zich genoeg zegt wat we mooi vinden. Trails rijden! En dat mag best een beetje technisch zijn. Om deze top 10 mountainbike hemeltjes in Europa samen te stellen konden we niet varen op enkel onze eigen ervaring, waarom niet? We zijn simpelweg niet overal geweest! Dus we zijn opzoek gegaan in verschillende bronnen waaronder hoofdzakelijk Trailforks en een beetje met behulp van heatmaps wat volgens het grote www dan de top 10 moet zijn.
Ben je het er mee eens? Of juist niet? Laat het weten in de comments onderaan! Wij willen immers de absolute Top 10 vinden 🙂
1. Les Deux Alpes (Frankrijk)
Waarom het bijzonder is:
Een van de grootste bikeparken in Europa, doordrenkt met Crankworx-erfgoed en expertise uit Whistler. Trails variëren van technische downhill-runs tot flowtrails langs panoramische lavastructuren.
Must-ride: Piste Noire La Fury – magnetisch voor gevorderden.
Onze mening: Ja snappen we! Maar misschien niet onze nummer 1.
2. Finale Ligure (Italië)
Waarom het scoort:
Een mekka aan de Middellandse Zee vol alpine-singletrack en DH-stages die vaak in de Enduro World Series opduiken. Van steile rotsafdalingen tot luie flowtrails met zicht op zee.
Bonus: Eten aan de kust na een epische ride.
Ons verhaal over Finale (de laatste althans 🙂
Onze mening: Ja snappen we zeker! Zou een nummer 1 kunnen zijn voor ons.
3. Hafjell Bike Park (Noorwegen)
Waarom geliefd:
Compact maar krachtig – 14 liften, trails voor beginners tot gevorderden, met uitzicht op besneeuwde toppen.
Highlight: Downhill-secties net buiten het park, populair bij trailshooters en filmploegen.
Meer informatie over dit bikepark
Onze mening: Hebben we niet. Nooit geweest
4. Portes du Soleil – Morzine/Les Gets (Frankrijk/Zwitserland)
Waarom springen in de lijst:
Europa’s grootste aaneengesloten bikegebied – rijk aan flowtrails, freeride stunts en pumptracks.
Favoriet: Riders blijven terugkomen voor de enduro-lijnen en mountainbikecommunity.
Meer informatie over dit bikepark
Onze mening: Hebben we niet. Nooit geweest (slecht eigenlijk, moeten we wat aan doen!)
5. Cinque Vette Park (Italië/Zwitserland)
Waarom opvallen:
Rocky trails, drops en technische passages rond Lago di Lugano. “Titanium” en Marathon-routes uitblinken door uitdaging en uitzicht.
(Nog) geen extra informatie over dit bikepark op onze site.
Onze mening: Hebben we niet. Nooit geweest
6. Glentress Forest en Innerleithen (Schotland)
Waarom geliefd bij mtb’ers:
Cold region vibes, klassieke singletracks zoals Spooky Woods en technische freeride.
Perfect voor: Weekendtrips, skills-bouwen en begeleide ritten.
Onze mening: Zeker vet! Weer heel anders dan de Alpen, maar wat een trails en wat een community is daar te vinden!
7. Coed-y-Brenin (Wales)
Waarom iconisch:
Oorspronkelijk trailcentrum van Wales, met epische routes als Dragon’s Back en The Beast . Diverse skills-loops en parkeermogelijkheden maken het aantrekkelijk voor families.
(Nog) geen extra info op onze website.
Onze mening: Hebben we niet. Nooit geweest
8. Petzen Flow Country Trail (Oostenrijk)
Waarom de moeite waard:
Deze is één van de langste flowtrails van Europa – 11 km puur genot met IMBA-erkenning van 2014.
Tip: Neem de gondel omhoog en laat de flow je meenemen.
Onze review: De Langste flow trail van Europa Petzen
Onze mening: Top 10 hadden we niet direct verwacht. Geen reden om niet te gaan hoor, zeker een keer leuk!
9. Enduro Trails Bielsko-Biała / Szczyrk (Polen)
Waarom verrassend:
Gondels, uitgebreide all-mountain- en downhill-netwerken met populaire namen als Twister en ROCKnRolla.
Fijn voor: Grote groepen en enduro-liefhebbers met e-bike-optie.
Onze mening: Hebben we niet. Nooit geweest
10. Silvretta Bike Arena (Ischgl, Oostenrijk/CH)
Waarom magistraal:
High alpine singletracks over de grens, ruwe rotshellingen en panoramische afdalingen langs de Silvretta-meren .
Voor wie: Charismatische trails in kwetsbaar alpien gebied zoekt.
Meer informatie over Silvretta Bike Arena
Onze mening: Ook erg vet!!
De vernieuwde Garmin Fenix 8
Garmin Fenix 8 – Duurzaam design, gebouwd voor de lange adem
Als je al wat langer meedraait in de wereld van avontuurlijke horloges, dan weet je dat de Garmin Fenix-serie niet zomaar een hype is. Zelf draag ik al jaren (en met trots) de Fenix 3 HR, en geloof het of niet: dat beest doet het nog steeds als de dag van aankoop. In een wereld waar tech al verouderd is vóór je het uit de doos haalt, is dat bijna een wonder. En precies dat maakt deze serie misschien wel het minst commerciële product dat Garmin ooit uitbracht, want ze blijven maar gaan. Die van mij begint er wel wat minder uit te zien door de jaren heen, maar ook deze blijft maar gaan!
We willen die nieuwe Garmin nu ook wel eens testen, maar helaas we worden (nog steeds niet) gehoord bij het Garmin Media team. Hopelijk komt dat ooit nog 🙂 (hint 😉 )
Goed terug naar de vernieuwde Garmin Fenix 8…

Enter: de Garmin Fenix 8
De nieuwste telg (welke nu weer iets is vernieuwd) in de Fenix-familie tilt alles naar het volgende niveau. De Fenix 8 is ontworpen voor wie geen genoegen neemt met standaard. Avonturiers, ultralopers, bikers, duikers – dit horloge is jouw nieuwe partner in crime.
En ja, de prijs is stevig (ruim boven de €800), maar deze smartwatch vervangt in z’n eentje je sporthorloge, zaklamp, duikcomputer, trainingslogboek én routeplanner.

Slim, sterk en klaar voor alles
-
Schermkeuze: ga je voor de ultraheldere AMOLED of liever de zon-opladende MIP voor ultieme batterijduur?
-
Batterij van een andere planeet: tot wel 48 dagen in smartwatchmodus dankzij verbeterde zonne-energie.
-
Gebouwd als een tank: robuuste metalen knoppen, geïntegreerde luidspreker + microfoon voor bellen vanaf je pols, en waterdicht tot 40 meter – zelfs geschikt voor serieuze duikavonturen.
-
Smart upgrades: van spraakopdrachten tot geavanceerde krachttrainingsanalyse – alles zit erin.
Meer weten: Check de Fenix 8 op de officiële Garmin site
Nu kopen of toch even wachten?
Hij staat dus nog steeds op mijn persoonlijk to do list, voor wanneer mijn eigen Fenix 3 het begeeft. Maar nu kopen of even wachten? Er komt namelijk ook een compleet nieuwe Garmin Fenix 9 aan! Tenminste dat zeggen de kenners.
Wat zijn de alternatieven (anno 2025)?
Er zijn natuurlijk alternatieven (hier vergelijk tussen de Fenix 7 en de Apple watch ultra) zoals:
1. COROS VERTIX 2
-
Sterk in: batterijduur, bergsporten, klimmen, ultra-endurance
-
Pluspunten:
-
Tot 60 dagen batterij in smartwatch-modus, 140 uur in GPS!
-
Offline kaarten, barometer, kompas, SpO2 tracking op hoogte
-
Uitstekend voor extreme omgevingen
-
-
Minpunten: interface en app zijn iets minder gelikt dan Garmin
2. Polar Grit X2 Pro
-
Sterk in: trailrunning, fitness, outdoor
-
Pluspunten:
-
AMOLED-scherm met touchscreen
-
Robuust gebouwd (MIL-STD-810H, waterdicht tot 100m)
-
Goede hartslagmeting en slaaptracking
-
-
Minpunten: minder uitgebreid sportprofielenaanbod dan Garmin
3. Suunto Vertical
-
Sterk in: navigatie, hike & outdoor-gebruik
-
Pluspunten:
-
Zeer nauwkeurige offline kaarten
-
Lange batterijduur (60 uur in beste GPS-modus)
-
Fins design, solide bouw
-
-
Minpunten: beperkte smartwatchfuncties, iets trager in software-updates
4. Apple Watch Ultra 2
-
Sterk in: smartwatch + lichte adventure sports
-
Pluspunten:
-
Fantastisch scherm, superieure integratie met iPhone
-
Verbeterde duik- en trainingsmodi
-
Ingebouwde sirene, dieptemeter, kompas
-
-
Minpunten: max 36 uur batterij, niet echt voor extreme expedities
5. Garmin Epix Pro (Gen 2)
-
Sterk in: alles wat Fenix ook kan – maar dan met AMOLED
-
Pluspunten:
-
AMOLED-display zonder concessies aan features
-
Zelfde multisportfunctionaliteit als Fenix
-
-
Minpunten: duurder dan Fenix bij vergelijkbare specs
Op pad met de VW T5 4Motion – eerste offroad test in Duitsland
Op pad met de VW T5 4Motion – eerste offroad test in Duitsland
Tijdens een kort avontuur richting Camping Mammoet in Midden-Duitsland ging ik op pad met mijn VW T5 4Motion, vrijwel in standaard uitvoering. Het doel van deze trip was helder: de bus testen op zijn offroad-waardigheid, als voorbereiding op een grotere droom — een coast-to-coast tocht door de Pyreneeën.
De route bracht me over onverharde paden, modderige hellingen en waterpassages. Wat meteen opviel: de 4Motion vierwielaandrijving doet z’n werk uitstekend. Zelfs in lastige situaties bleef de bus doorduwen.
Toch zijn er ook verbeterpunten:
-
De bodemvrijheid is op sommige plekken echt te beperkt
-
Een luchtsnorkel is onmisbaar voor diepe waterbakken
-
Bij enkele stukken raakte de onderkant de grond
Sommige waterdoorsteken heb ik bewust overgeslagen omdat ze simpelweg te diep waren voor deze setup. Toch heeft de bus laten zien dat hij oersterk is. De 4Motion-techniek geeft vertrouwen en grip waar je het nodig hebt.
Wat is het volgende?
De komende tijd ga ik aan de slag met het verbeteren van de setup: hogere vering, bescherming onder de auto, en natuurlijk die snorkel. Want het volgende avontuur staat nog steed op de to do list: de Pyreneeën doorkruisen van kust tot kust.
Wil je meer zien van deze rit? Bekijk dan de video hieronder of volg Trail Addicts op YouTube en Instagram voor meer overland- en 4×4-content. Hier vind je meer vanlife camper verhalen
Vallåsen Bikepark
Vallåsen Bikepark
Vallåsen Bikepark is voor ons ‘zuiderlingen’ waarschijnlijk het meest interessant omdat het het meest zuidelijke bikepark is van Zweden, en daardoor het snelst bereikbaar. Bijkomend voordeel is dat het daardoor ook vroeg in het seizoen open gaat, omdat de temperaturen snel goed zijn. Waar veel bikeparks in Zweden een kort seizoen kennen, heeft Vallåsen hier geen last van!

Verschillende levels
Vallåsen Bikepark is mooi opgebouwd met trails van verschillende moeilijkheidsgraden. Het park wil als doelgroep beginner tot expert rider kunnen bedienen, en dat maken ze ook waar. Dit betekend dat er op dit moment 1 groene trail te rijden is, erg geschikt voor beginners en jonge kinderen. Er zijn 2 blauwe lijnen beschikbaar, 5 rode en 4 zwarte. Het park moedigt aan om te starten met een nieuwe kleur wanneer je de voorgaande kleur hebt gemasterd. De blauwe lijnen zijn lang, snel en flowy. Soms nog een tikje lastig om goed door te kijken, wat weer voor een leuke uitdaging zorgt.
De Zweedse natuur kent relatief veel wortels en ongemakkelijke stenen, die af en toe ook terugkomen in deze blauwe lijnen. Ga je door naar rood worden deze geïntensiveerd inclusief wat grotere features. De zwarte lijnen bestaan enkel uit erg technische secties afgewisseld met grote features.

Sfeertje!
Waar Vallåsen Bikepark in uit wil blinken is het creëren van een community-sfeer, wat ze goed onderbouwen met het aanbieden van faciliteiten. Je vindt er meer dan je nodig hebt: shop met kleding, onderdelen en merch; bikeshop met werkplaats; rental met verschillende type fietsen en kits; toolstations; bar met terras; foodtrucks; een camping; goed en groot sanitair; douches; 2 verschillende liften; goed onderhouden trails inclusief alle bijbehorende signing. Naast dat je bij aankomst van het park meteen al dit sfeertje inademt, worden er ook verschillende events georganiseerd.
Vallåsen Bikepark is een overzichtelijk en complete bikespot, met alle faciliteiten die je nodig hebt. Hiermee is er een toffe sfeer gecreeerd waardoor het een erg prettige plek is om te rijden.
Thanks Teun voor het delen! 🙂

Share your adventure
- Geef je post een leuke beschrijvende naam, houdt het kort
- Beschrijf je je avontuur, hier kan je los gaan met je verhaal!
- Voeg goede foto’s toe, wij zorgen voor de juiste opmaak.
THE GREAT MTB TRAVERSE OF ELBA WITH PADBIKE
De ultieme MTB-oversteek van Elba met PadBike
Een 3-daagse tocht over Elba’s mooiste trails, met gids en bagagetransport
Elba: het MTB-eiland van Toscane
Wie heeft er niet van Elba gehoord? Dit eiland in de Toscaanse archipel is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een vaste waarde voor avontuurlijke mountainbikers. Onze gids Michele noemt het liefkozend “de rots” — een eiland dat barst van de variatie, zowel in landschap als in trailtypes.
Van de varens op Monte Capanne tot de kale richels van Cima del Monte, van de Marsachtige mijnvlaktes in het Capoliveri Bike Park tot eeuwenoude ruïnes in Elba Ovest Bike Land — Elba is allesbehalve saai.
Met meer dan 200 singletracks met uitzicht op zee stelden we ons de vraag:
Wat zijn de mooiste MTB-trails op Elba?

De Elba Traverse: 3 dagen rond het eiland
Om die vraag te beantwoorden begonnen Elias, Lytia, Maria, Max en ik aan de “Great Elban Traverse” — een meerdaagse tocht van ruim 120 km rond het eiland, verdeeld over 3 dagen (of optioneel 5), met ondersteuning van het team van PadBike. Transfers, accommodatie, bagagetransport: alles geregeld. Wij hoefden alleen te trappen.

Dag 1 – Van Portoferraio naar Marina di Campo
40 km – ↑1200 m
Trails: Zucca 2, Cielo Alto, Sassi Ritti
Na aankomst in Portoferraio gaf PadBike onze bagage mee aan de volgwagen. Onze gids Michele — met 8 jaar ervaring — loodste ons over een grindpad richting Enfola en vertelde onderweg dat deze traverse serieuze benen vereist. Met een E-MTB wordt het makkelijker, maar wij deden het allemaal op spierkracht.
Na Villa Napoleon begon het echte klimwerk: naar Monte Perone en Masso alla Quata (746 m). Vanaf daar startte ons trailfeest in Elba Ovest Bike Land. De trails liepen door een dicht varengebied, met zachte, grippy ondergrond. Perfect om in te komen. Favoriet van de dag? Zucca 2 — speels en slim ontworpen.
Beoordeling: 8,5
Daarna volgden Cielo Alto en Sassi Ritti — technisch, fysiek en met fenomenaal uitzicht over de zee. De lange afdaling (600 m drop over 5 km) deed ons beseffen waarom de Tuscan Enduro Series hier plaatsvindt.
Beoordeling: 9,5
’s Avonds wachtte onze bagage op ons in Marina di Campo. Na een aperitief aan zee genoten we van een goed bord pasta met zeevruchten.

Dag 2 – Van Marina di Campo naar Lido di Capoliveri
35 km – ↑1200 m
Trails: Cornicione, Barbatoja DH, Elba 500, Serra del Pero
Na een stevig ontbijt gingen we via Lacona richting Monte Tambone, waar de Cornicione Trail begon. Een snelle, leuke afdaling van 2,4 km met 300 m daling, eindigend op het strand van Laconella. Niet technisch, maar met enkele off-camber bochten.
Beoordeling: 8+
De volgende trails waren zwaarder: Barbatoja DH, Elba 500 en Serra del Pero vroegen nog eens 1000 hoogtemeters. Gelukkig schoot Lorenzo van PadBike ons te hulp met een shuttlebus, zodat we energie overhielden voor de afdaling.
Deze trails waren steil en uitdagend, met rollende secties en krappe lijnen. Dankzij Michele’s aanwijzingen en bypasses bleven we overeind.
Beoordeling: 8– tot 8+
We sloten af met een rustige gravelweg naar ons hotel in Lido di Capoliveri, waar het diner alweer klaarstond.


Dag 3 – Van Lido di Capoliveri naar Rio Marina
40 km – ↑1200 m
Trail: Buca del Bandito
De laatste dag stond in het teken van Buca del Bandito — een 3,6 km lange trail vanaf Cima del Monte (515 m), met een daling van 460 meter. De klim omhoog eindigde met een steil stuk waar we moesten duwen. Maar het uitzicht — Castello del Volterraio aan de ene kant, Monte Capanne aan de andere — was het waard.
De trail begon technisch, met losse stenen en rotsplaten, maar mondde uit in een bos vol jumps en kombochten. Ondanks twee lekke banden in onze groep eindigde deze dag met de breedste glimlachen.
Beoordeling: 10
In de vroege middag kwamen we aan in Rio Marina, waar de veerboot ons terugbracht naar het vasteland. Moe maar voldaan namen we afscheid van Michele en dit unieke eiland.
Praktisch: zelf rijden op Elba?
PadBike biedt diverse begeleide MTB- en e-MTB-tochten op Elba. Wij raden het van harte aan voor iedereen die houdt van afwisselende trails, zeezicht en goed georganiseerde logistiek. Het eiland is compact maar vol verrassingen — en met lokale gidsen zoals Michele haal je er écht alles uit.
https://www.padbike.com/giro-del-elba-mtb-3-giorni-3-notti
Zelf een verhaal insturen:
Dolomite Crossing in E-MTB Tour with Iron Mike
DE GROTE DOLOMIETENOVERSTEEK MET DE E-MTB EN IRON MIKE
Leestijd: 8 minuten
Door Pietro Franchetti
Wat drijft een groep vrienden om aan een extreme tocht door de Dolomieten te beginnen? Het antwoord is simpel: Iron Mike.
Als je iets met mountainbiken hebt, heb je vast wel van hem gehoord. Michele Ferro, beter bekend als Iron Mike, is een legende onder MTB-liefhebbers — een pionier in het extreme rijden die al jaren de spectaculairste trails in de Dolomieten verkent en test. Maar dit keer was het niet zomaar een video voor zijn YouTube-kanaal. Dit was iets totaal nieuws: een zorgvuldig uitgestippelde E-MTB-route dwars door de Dolomieten, ontworpen om een onvergetelijke ervaring te bieden. En wij mochten als eersten de route uitproberen.
Dankzij PadBike, die dit avontuur mogelijk maakte, hadden we alle ondersteuning die we nodig hadden voor drie epische dagen in het zadel. Dankzij hun feilloze organisatie konden wij ons volledig richten op het rijden — en de adrenaline.

We wisten dat het geen wandeling in het park zou worden: 115 km aan singletrack door de Dolomieten, met 3900 hoogtemeters klimmen en 7500 meter afdalen. Maar we wisten ook dat we iets buitengewoons gingen meemaken: drie dagen vol pure adrenaline, adembenemende uitzichten en avonden in berghutten op meer dan 2000 meter hoogte — ver van de bewoonde wereld, omringd door niets anders dan de magische pieken van de Dolomieten.
Elias, Maria, Max en ik ontmoetten elkaar donderdagavond in Bolzano, met een mix van spanning en zenuwen in de lucht. We voelden dat er iets episch ging beginnen. Iron Mike zelf stond ons al op te wachten, samen met een tweede gids van PadBike — allebei klaar om ons mee te nemen op deze unieke tocht. Na een korte briefing laadden we de fietsen in de shuttle: bestemming San Martino di Castrozza. Van daaruit zouden we aan een driedaagse rit beginnen, over blootliggende bergkammen, door sparrenbossen, eindeloze afdalingen en landschappen die zo van een ansichtkaart leken te komen.

**ETAPPE 1: Van SAN MARTINO naar POZZA DI FASSA**
46 km – ↑1550 m | ↓3100 m
Bij het ochtendgloren begint ons avontuur in San Martino di Castrozza. De banden rollen over de eerste rotsachtige stukken terwijl we omhoog klimmen richting het plateau van de Pale di San Martino. Het landschap is surrealistisch: een zee van steen onder een strakblauwe hemel. De eerste afdaling is technisch, met boomwortels die onze aandacht scherp houden. Halverwege wordt Eli verrast door een bocht die scherper is dan verwacht — hij gaat onderuit in een wolk van stof. We lachen, hij haalt zijn schouders op, en we rijden weer verder.
We doorkruisen de afgelegen Garès-vallei, waar de stilte alleen wordt doorbroken door het geluid van onze banden die zich in de aarde vastbijten. Na de oversteek van de Passo San Pellegrino stoppen we bij een berghut voor een welverdiende lunch. Het tweede deel van de dag brengt ons richting Pozza di Fassa via een trail die afwisselt tussen open stukken en smalle bospaden. Een paar technische passages en onverwachte glijpartijen maken het extra spannend.
Uiteindelijk, bij zonsondergang, bereiken we een afgelegen berghut hoog boven Pozza di Fassa. En dan dringt het tot ons door — dit is geen gewone tocht, dit is een echte expeditie door de bergen. Terwijl de zon achter de pieken verdwijnt, ontspannen we in de sauna van de hut, met uitzicht op de vallei van Canazei.


**ETAPPE 2: Van POZZA DI FASSA naar CORTINA**
39 km – ↑1150 m | ↓3000 m
Na een nacht op ruim 2000 meter hoogte worden we wakker met frisse berglucht. Een snel ontbijt, en we zitten weer op de fiets. De dag begint met een panoramisch pad dat aanvoelt alsof het speciaal voor ons is aangelegd. Al snel staan we voor een keuze: een adembenemende bergkam van 3 km of een veiligere bosweg. Eén blik naar elkaar en naar Mike is genoeg — we gaan voor de bergkam.
De trail loopt perfect, speels en vloeiend — ideaal om de wielen gewoon te laten rollen. Ik probeer Mike’s lijnen te volgen, maar tevergeefs. Hoe hij zijn bike optilt en beweegt is niet te geloven — alsof hij op een soepstengel rijdt in plaats van op een e-bike van 23 kilo. Het is alsof hij geboren is op een mountainbike.
We dalen af naar Canazei en pikken een stuk mee van de Sella Ronda Flow trail. Het terrein verandert: minder obstakels, meer snelheid — een paradijs voor liefhebbers van flow. In de buurt van Arabba brengt een shuttle ons naar Cortina, waar een van de meest spectaculaire afdalingen van de Dolomieten op ons wacht. De trail naar de Fanes-watervallen is een natuurlijke achtbaan, met kombochten en drops die de adrenaline door je lijf jagen.
Als we bij de berghut aankomen, zijn we uitgeput maar euforisch. Het diner is stevig en de hut is een verborgen parel in de bergen. Geen luxe hier — alleen pure, ongerepte natuur. De sterrenhemel boven ons is een schilderij, en de stilte is totaal. Slapen op deze hoogte, boven de 2000 meter, vergeet je nooit meer.


**ETAPPE 3: Van CORTINA naar LAKE BRAIES**
21 km – ↑980 m | ↓1200 m
Laatste dag, laatste inspanningen. De klim naar Rifugio Sennes is kort maar intens. Onze benen voelen de vermoeidheid van de afgelopen dagen, maar de drang om de finish te halen is sterker dan de uitputting. En dan komt het leukste deel: een korte freeride-afdaling over een brede puinhelling, waar we soepele bochten draaien en speelse lijnen proberen, voordat we uitkomen op een meer aangelegd singletrack-pad dat ons naar de eindbestemming leidt.
En dan, plotseling, is het daar — Lake Braies. Het turquoise water weerspiegelt de omringende pieken; een perfect plaatje dat het einde van onze tocht markeert. Moe, stoffig en gelukkig nemen we een laatste pauze in een gezellige *stube*, op slechts een paar stappen van het meer. Met een bord *canederli* en een rijke kaasfondue — ronduit fenomenaal — halen we herinneringen op en lachen we om de verhalen van onderweg.
Terwijl we aan de oever van het meer zitten en terugdenken aan alles wat we hebben meegemaakt — de adembenemende trails, de eindeloze afdalingen, de avonden vol gelach in berghutten — overheerst één gevoel: de vreugde van dit alles te delen met een hechte groep vrienden, onder leiding van een levende legende als Iron Mike.
De rit met de PadBike-bus terug naar Bolzano brengt ons letterlijk en figuurlijk weer terug naar beneden. Maar één ding is zeker: dit avontuur heeft een blijvende indruk achtergelaten. De Dolomieten per E-MTB? Zo heb je ze nog nooit gezien. En wij zullen ze nooit meer vergeten.
Rolfstone warmtedeken getest
Rolfstone warmtedeken getest
Het leek mij zo lekker, een warmtedeken. Voor het mountainbiken zitten we met grote regelmaat ’s avonds voor de camperbus op een camping. Indien mogelijk kampvuur aan, maar een kampvuur verwarmt alleen de voorkant! Tijdens ons “op de berg slaap avontuur” in Verbier leerde we iets wat we al wisten: In de bergen is het ’s nachts koud! Het kampvuur op volle toeren en toch een steenkoude rug en billen. Dit moet anders kunnen en dat kan. We gingen op stap met de Rolfstone warmtedeken!

Voorjaar, overdag lekker, ’s avonds koud.
Ieder jaar zoeken we ergens in maart een goede spot om te mountainbiken. Het weer is dan altijd wisselvallig te noemen. Van volledig weg geregend tot aan heerlijk voorjaars weer. Indien mogelijk doen we tijdens deze trips gewoon een camping aan. Of het nou regent of lekker warm is overdag, ’s avonds is het eigenlijk altijd koud. Deze trip naar de Ardennen, de Franse en Belgische Ardennen was daarom het perfecte decor om de Rolfstone warmtedeken goed te testen.

Eerst thuis op het bankje
De warmtedeken was al even binnen voordat we weggingen. Goed om thuis even uit te vinden hoe het dekentje werkt en hoe lang die “echt” meegaat. Volgens Rolfstone moet de warmtedeken een dikke 6 uur meegaan, dat is uiteraard niet op volle toeren. Deze warmtedeken heeft drie standen welke in te stellen zijn via het label aan de zijkant. In de deken zit een accu die je via netspanning en magneet aansluiting gemakkelijk kan opladen. Dat via netspanning is niet direct handig voor als je bijvoorbeeld “off the grid” gaat kamperen, het zou handiger zijn als hier ook een 12v optie voor zou zijn, of dat je de accu separaat zou kunnen opladen via USB bijvoorbeeld. Thuis is dat natuurlijk geen probleem, de deken werd dan al gauw iedere avond geconfisqueerd door de vrouwen in huis.
De warmte afgifte in de hoogste stand is heerlijk, echt heerlijk. Deze deken bevond zich daardoor al gauw iedere avond op de bank bij een Netflix avondje. De accu duur op de hoogste stand was meer dan voldoende voor wat bingwatch activiteiten. Op de laagste stand is de warmte afgifte voelbaar, maar wel een stuk minder.

Het was tijd voor de echte test, de praktijk test.
Zoals gezegd we bevinden ons op een camping, in de Ardennen halverwege maart (Lees hier het Ardennen weekend verhaal). Overdag tikt het kwik een goede 16 a 17 graden aan, maar ’s avonds zakt deze de eerste avonden/nachten tot de nul. We steken het kampvuur aan en met een licht briesje drukt de kou tegen mijn rug aan. We zitten op camping stoeltjes welke die koude wind heerlijk doorlaten over de rug.
Dit zijn ideale omstandigheden om de deken te testen natuurlijk. De warmtedeken van Rolfstone heeft een soort antislip op de achterkant waardoor hij goed over de stoel blijft hangen. Ik had mijn twijfels of de warmte door de thermo kleding, spijkerbroek en jas heen voelbaar zou zijn. De kou was zeker wel voelbaar door de lagen kleding!
De deken op volle toeren aan, zitten en ervaren. Al gauw merkte ik dat de warmte toch mijn koude botten begon te bereiken. Het koude briesje werd al gestopt door de deken, dat scheelde natuurlijk al maar zou ook prima te bereiken zijn met een berenvelletje. Het dekentje produceert echt voldoende warmte om de echte kou in deze omstandigheden weg te nemen. Rond uit heerlijk!

De nacht door met temperaturen onder nul.
Mijn camper is uitgerust met stand kachel wat ideaal is om niet steenkoud je bed in te hoeven duiken. Toch laat ik die stand kachel liever niet de hele nacht door pruttelen, dus gaande de nacht dringt de kou flink door in de camperbus. Midden in de nacht lichtelijk geïrriteerd om wakker te worden van de kou ondanks de goede slaapzak. Een helder moment diep in de nacht gaf mij het goede idee om de warmte deken op het matras te leggen, standje 1 ingesteld en rustig verder slapen. Perfect!
Dit is een blijvertje!
Check hier de MTB mini roadtrip door de Ardennen
Hier vind je meer van onze product reviews
11 June 2025
De vernieuwde Garmin Fenix 8
De Garmin Fenix 8 is gebouwd voor avonturiers. Extreem duurzaam, vol functies én met zonne-energie. Een waardige opvolger van mijn oude Fenix 3 HR.
7 June 2025
Top 5 Mountainbike GPS-computers van 2025 – Navigatie, Features en Vergelijking
Ontdek de top 5 GPS-fietscomputers van 2025 voor mountainbiken. Vergelijk functies zoals Trailforks-integratie, MTB Flow Meter en navigatie.
12 May 2025
Rolfstone warmtedeken getest
Het kampvuur op volle toeren en een steenkoude rug en billen. Dit moet anders kunnen. We gingen op stap met de Rolfstone warmtedeken
16 April 2025
MSpeedwax getest
Mspeedwax getest, een oplossing voor het elke dag moeten schoonmaken en waxen van je ketting? Is het "al" dat extra werk het waard, dat is de vraag!
18 November 2024
Reserveband mee – De FORX Switchback strap
De Forx Switchback strap gereviewed. Een reservebandje mee is altijd een goed idee, maar waar je die nou een beetje handig mee neemt is het volgende. Is dit dan de beste…
17 February 2025
MTB route Amerongen
De MTB route Amerongen is te vinden in het bos “Boswachterij Amerongseberg” Met een…
0 Comments4 Minutes
4 October 2024
Mondraker Enduro Team Davos 2024 – genieten als vaste gast
Zwitserland. We gáán sowieso, want de Mondraker Enduro Team race staat op het programma.…
1 Comment15 Minutes
21 August 2024
Mountainbiken rond het Iseo meer Italië
Het Iseo meer is niet alleen voor wielrenners en speedbootjes, nee hier kan je echt…
0 Comments8 Minutes
22 April 2024
Bikepark Winterberg 2024 wordt: The Mother
Maar sinds 10 april kwam er wat nieuws los: Bikepark Winterberg wordt “THE MOTHER…
0 Comments2 Minutes
2 December 2023
Nideggen trails
Nideggen mountainbike trails, wat er nog wel open is!
0 Comments3 Minutes
22 November 2023
Trail Review Col de Mille
Trail review van de Col de Mille in Zwitserland, een trail waar alles samenkomt
0 Comments8 Minutes
18 October 2023
Aletschgletsjer: droomtrail in Zwitserland
Dit keer worden we verrast met een trip naar de Aletschgletsjer. De grootste gletsjer van…
0 Comments3 Minutes
19 September 2023
Nieuwe enduro trails in Bikepark Winterberg
Nieuwe Enduro trails in Winterberg niet voor de beginners, zeker een toffe toevoeging
1 Comment4 Minutes
23 July 2023
Trailpark Groznjan
Rondom het mooie toeristen trekkende Groznjan liggen een mooi aantal mtb trails volgens…
0 Comments3 Minutes
[Product Review] Stealth Wheels Enduro 29er Carbon wielset
Wij zijn materiaalfreaks (zijn we dat niet allemaal?). Naast de keuze voor een goed mountainbikeframe met een uitgekiend suspension-platform, besteden we vooral extra aandacht aan de contactvlakken van onze mountainbikes. Oftewel: grips, zadel, pedalen, maar vooral ook de contactvlakken van de bike met de ondergrond. We zijn erg in onze “nopjes” met de verschillende Specialized banden (Eliminator, Butcher, etc) en die moeten natuurlijk op een mooie wielset liggen.
Wat zoeken we? Een wielset die bombproof is, maar ook weer niet te zwaar. Een wielset die stijf is en je heel precies laat sturen, maar tegelijkertijd ook vergevingsgezind is. Een wielset met een serieuze binnenbreedte van minimaal 30 mm. En juist ook een wielset die redelijk vriendelijk is voor de portemonnee. Want tja, “don’t race what you can’t replace”.

Een eerste keuze is tussen aluminium of carbon wielen. In mijn schuur hangen nog wat gescheurde en gebutste oude aluminium voor- en achterwielen. Slachtoffers van puntige rotsen of beroerde lijnkeuzes. We hebben ook ervaring met meerdere carbon wielsets: van high-end lichte XC-wielen tot no-name China carbon velgen. Carbon wielen hebben we tot nu toe nooit kapot gekregen en zijn we al behoorlijk fan van.
Het Nederlandse Stealth Wheels kwam op ons pad. We troffen ze al eerder op fietsbeurzen en in winkels met (haast) eindeloze custom opties om een wielset te laten bouwen. Daarover later meer.
Op advies van Stealth gingen we maandenlang op pad met de Stealth Beach / Enduro 29er Carbon, met een binnenbreedte van maar liefst 34 millimeter en een totaalgewicht (met Stealth’s eigen SL4 naaf) van 1755 gram, Een goede combi van gewicht, stijfheid en duurzaamheid. Robuust voor het heftigere werk. Laat je overigens niet verwarren door de toevoeging “Beach” in de productnaam. Beachracers zoeken immers ook een hele brede velg en rijden nog een veel lagere bandendruk dan wij, enduro-bikers. Het inzetbereik is dus best logisch.

Over Stealth Wheels: vakmanschap en innovatie
Nog even over Stealth Wheels. Stealth Wheels is van oorsprong een Belgische wielenbouwer die de afgelopen jaren een sterke reputatie heeft opgebouwd in de mountainbike- en racefietsindustrie. Het bedrijf is ontstaan uit een passie voor wielbouw en heeft als doel om een “household name” te worden voor iedereen die hoogwaardige wielsets zoekt.
Stealth werd in 2012 opgericht door Glenn De Ridder, met een sterke focus op duurzaamheid en innovatie. Met ondersteuning van zijn vader, voormalig wielrenner en ervaren wielenbouwer Tonny De Ridder, groeide het bedrijf uit tot één van de belangrijkste wielenbouwers in de Benelux. In 2022 werd Stealth overgenomen door Eris Trading Nederland, om verder uit te kunnen breiden in productie en ontwikkeling.

We noemden het hiervoor al: Stealth onderscheidt zich van andere merken in maatwerk: klanten kunnen hun wielset volledig personaliseren met verschillende naaf-, spaak- en decalopties. Die kun je natuurlijk selecteren vanuit een brochure in een van de winkels waar Stealth verkrijgbaar is, maar ook via hun eigen online configurator in de webshop. Zo heb je gelijk een preview van hoe je funky kleurkeuze met roze spaaknippels, rainbow spaken en gouden velgstickers eruit ziet. Wij kozen overigens gewoon voor een vrij neutrale witte velgsticker en zilveren spaaknippels met zwarte Sapim CX Ray spaken.
Alle wielen worden met de hand opgebouwd in Nederland, wat garant staat voor precisie en kwaliteit. Geen wielbouwrobot, maar écht handwerk. Zo worden de spaakgaten schuin geboord met de hand, waardoor je een hele rechte spaaklijn krijgt van het spaakgat naar de naaf. En hierdoor kan Stealth Wheels werken met een veel hogere spaakspanning met minder kans op spaakbreuk. Stealth Wheels gebruikt voor alle carbon wielen uitsluitend Toray-carbon. Dit is een Japanse leverancier van het meest hoogwaardige carbon en kom je bijvoorbeeld ook tegen in de Formule-1 en ruimtevaart.
In onze wielset kozen we voor de eigen Stealth SL4 naaf. Die is licht, heeft een lekker geluidje en een engagement van 36 tandjes (oftewel aangrijppunten op iedere 10 graden). Maar je kunt ook kiezen uit allerlei DT Swiss, Hope of andere merk naven.

Prestaties en rijervaring
Ik koos voor Specialized banden op deze wielset. Met een bredere velg dan ik ooit heb gereden (34 millimeter binnenbreedte), was het direct aantrekkelijk om óók naar een bredere band te gaan. De 2.6 inch banden passen perfect in de hookless velg, vallen mooi rond en zijn met één stoot lucht gelijk goed gezet. Fijn dat er al een goed dicht velglint op zit. Via de ventielkern een beetje latex erin en klaar is Kees. Omdat het tóch een carbon wielset is, had ik de wens er wel een Cushcore insert in te doen. En iedereen die daar ooit z’n handen aan heeft gebrand, weet dat dit een hell-of-a-job is. Sommige velg-band combinaties gaan wellicht gemakkelijker, maar ik wijt het aan het stugge nieuwe rubber van mijn banden dat het niet lukte om Cushcore erin te krijgen. Enfin, ik rij de wielset dus normaal tubeless, zonder inserts. Een extra test dus, om te ervaren of velg heel blijft in ruigere afdalingen.
In de testperiode gooide ik alles voor de wielen, variërend van techy singletracks tot high speed bikepark-afdalingen, waarin ik lang niet iedere jump perfect landde. De Stealth wielset presteerde consistent goed. De meeste tijd zat deze in mijn aluminium Specialized Stumpjumper. Een carbon wielset in een aluminium fiets: is dat een gekke keuze? Ik vind van niet: het frame voelt stijf genoeg en de carbon wielset voegt daar vooral nóg wat meer directheid en precisie aan toe. Zo komen we gelijk bij de echte prestaties.

Klimprestaties
Dankzij het relatief lage gewicht en de stijve velgen reageert de wielset direct op iedere pedaaltrap. Dit is vooral merkbaar bij steile beklimmingen, en technische stukken waarbij je moet uitkienen waar je genoeg ruimte hebt om te trappen, zonder pedalstrikes tegen rotsen of wortels.
Afdalingen: waar het écht om draait
De stijve constructie zorgt voor een nauwkeurig en voorspelbaar rijgevoel, vooral in scherpe bochten en bij hoge snelheden. Zelfs als ik wat losser op de fiets zit en mijn achterwiel doelbewust de andere kant op laat driften dan de richting van de bocht (de “Scandi flick”), voelen de wielen strak aan. Het daagt alleen maar meer uit om meer uit te proberen. Hoog bovenaan in een kombocht blijven rijden of door een smalle geul met hoge randen: de wielen laten zich heel precies sturen.
In snelle bikepark-trails met losse rotsen in Trailcenter Chaudfontaine merk ik dat ik moeite heb om een strakke lijn aan te houden op de trail. Op deze trail die bezaaid ligt met losse stenen die gaan rollen, ping-pong ik als het ware van losse kei naar losse kei. Maar ik besef me daarbij direct dat dit in alle andere situaties juist prettig is dat ik zo nauwkeurig en precies kan sturen. Want de vanzelfsprekendheid waarmee ik de tientallen ritten hiervoor heb gereden zegt me eigenlijk alles.

Carbon wielsets kunnen in ruige trails hard aanvoelen. Waardoor je misschien eerder vermoeid raakt in je handen of armen. Ik ben een lichtgewicht (70kg), dus los dat meestal op met een lagere bandenspanning. Voor mij is (ongeveer) 1.2 bar voor en 1.5 bar achter met deze wielen overal prima geweest. En doordat ik naar een maatje breder ben gegaan (2.6”) kan dat ook wel wat meer comfort en grip geven.
Duurzaamheid en onderhoud
Tijdens de lange testperiode vertoonden de wielen nagenoeg geen slijtage. De spanning op de spaken bleef stabiel en de velgen weerstonden zware impact zonder schade. Op aluminium velgen zul je ook eerder krassen zien, dan op carbon velgen. En mocht er toch iets gebeuren: Stealth Wheels geeft een levenslange garantie op spaakbreuk en een 5 jaar fabrieksgarantie op de hele wielset.
Over onderhoud kunnen we niets zeggen. Simpelweg omdat de lagers in de naven nog draaien als nieuw. En dat is een goed teken, wetende dat we de wielen in elk seizoen van het jaar hebben gebruikt – dus ook in de modder en drek.
Conclusie
Wij vinden de Stealth wielen een wiel van wereldklasse. Ze zitten zeker in het hogere segment, maar zijn lichter dan verschillende concurrenten en zo robuust als je mag verwachten. Bovendien: zoek je een premium wielset waarmee je wil opvallen, dan zit je hier met alle personalisatie-opties ook helemaal goed.

MSpeedwax getest
MSpeedwax getest
Binnen het mountainbiken heb je 2 type mensen, de poetser en de niet zo poetser… Wij behoren tot die 2de categorie. Technisch schoon noemen we dat zelf. De ketting wil dan ook wel eens piepen en kraken, omdat we deze niet voldoende liefde hebben gegeven. Na iedere rit de ketting even opnieuw inwaxen, dat vergeten we met grote regelmaat. Is Mspeedwax voor ons en alle andere mountainbikers dan de ultieme oplossing?
“Say goodbye to constant drive train cleaning and chainring tats and hello to personal bests. Join the clean chain revolution by cooking up a batch and turn your drive train into a friction fighting street rod.”

Zeg gedag tegen constant schoonmaken!
De schuingedrukte tekst had ons direct J minder schoonmaken en beter gesmeerd blijven, dat willen wij ook! Setje besteld, slow cooker besteld, die heb je namelijk wel nodig. Gelukkig zijn die dingen niet duur, voor 20 tot 30 euro zijn ze te vinden op het internet. Verder hadden we nog 2 potjes nodig en een fles terpentine. Echt ongelofelijk hoeveel vuil er nog af komt van de ketting. Hoe dan ook na wat behandelingen met terpentine zijn ze weer blinkend schoon. Tijd voor de Mspeedwax.

Slow cooker, smelten en waxen
De MSpeedwax is een hard zwart blok wat eerst rustig moet smelten. De instructies hiervoor even goed opzoeken van de fabrikant en netjes opvolgen is wel even een goede. We wachten rustig af totdat het zwarte blok veranderd in een transparante hete vloeibare wax. De MSpeedwax moet goed intrekken tussen alle hoeken en gaten van de ketting, dat lukt alleen als de wax de juiste temperatuur heeft.
We dompelen de kettingen erin en volgen weer de vooraf bepaalde tijden hiervoor. Wanneer je de ketting eruit mag halen moeten ze drogen. Tijdens dit droogproces wordt te ketting door de MSpeedwax helemaal hard en stijf, dit schijnt normaal te zijn. Wanneer de ketting helemaal goed is opgedroogd moet je elk schakeltje even bewegen totdat deze weer relatief soepel loopt.


Al met al waren wij er voor de eerste keer best wel even mee bezig.
De resultaten van de MSpeedwax op de trails
We hebben met de MSpeedwax gereden in Davos, tijdens de meerdaagse wedstrijd. Vol verwachting wat ons betreft want het zou een stuk moeten schelen aan schoonmaken en waxen/smeren tussendoor. De condities waren super droog, trails heel stoffig en dat is vaak slecht nieuws voor je ketting. Helaas waren deze condities ook te veel voor de MSpeedwax om het de volle 3dagen vol te houden. Na een goede 2 dagen moesten we de ketting weer schoonmaken en gingen we verder op traditionele wax.
Onder “normalere” condities houdt de wax echt wel wat langer, dus we zullen zeker niet zeggen dat het “niks” is. De wax houdt zich zonder twijfel langer dan de conventionele types. Er blijft minder vuil aan vast zitten ook, dat is goed merkbaar. Toch zullen de condities sterke invloed hebben op de mspeedwax hoelang deze zich houdt.

Afweging of de moeite het je waard is
Nu is het afwegen, kijk voor professionals kan ik mij zeer zeker voorstellen dat zij met Mspeedwax willen rijden. Tijdens de wedstrijd blijft je ketting langer schoon en beter gesmeerd. Je mechanic kan dit mooi weer even aanbrengen wanneer jij even gemasseerd wordt ;). Voor de amateur kan het dus (onze ervaring) betekenen dat je na 2 dagen weer het hele proces moet herhalen. Dat is dus de afweging, elke dag even schoon maken en opnieuw behandelen of om zoveel ritten even de procedure te herhalen?
Het is aan jou.
11 June 2025
De vernieuwde Garmin Fenix 8
De Garmin Fenix 8 is gebouwd voor avonturiers. Extreem duurzaam, vol functies én met zonne-energie. Een waardige opvolger van mijn oude Fenix 3 HR.
7 June 2025
Top 5 Mountainbike GPS-computers van 2025 – Navigatie, Features en Vergelijking
Ontdek de top 5 GPS-fietscomputers van 2025 voor mountainbiken. Vergelijk functies zoals Trailforks-integratie, MTB Flow Meter en navigatie.
12 May 2025
Rolfstone warmtedeken getest
Het kampvuur op volle toeren en een steenkoude rug en billen. Dit moet anders kunnen. We gingen op stap met de Rolfstone warmtedeken
16 April 2025
MSpeedwax getest
Mspeedwax getest, een oplossing voor het elke dag moeten schoonmaken en waxen van je ketting? Is het "al" dat extra werk het waard, dat is de vraag!
18 November 2024
Reserveband mee – De FORX Switchback strap
De Forx Switchback strap gereviewed. Een reservebandje mee is altijd een goed idee, maar waar je die nou een beetje handig mee neemt is het volgende. Is dit dan de beste…
17 February 2025
MTB route Amerongen
De MTB route Amerongen is te vinden in het bos “Boswachterij Amerongseberg” Met een…
0 Comments4 Minutes
4 October 2024
Mondraker Enduro Team Davos 2024 – genieten als vaste gast
Zwitserland. We gáán sowieso, want de Mondraker Enduro Team race staat op het programma.…
1 Comment15 Minutes
21 August 2024
Mountainbiken rond het Iseo meer Italië
Het Iseo meer is niet alleen voor wielrenners en speedbootjes, nee hier kan je echt…
0 Comments8 Minutes
22 April 2024
Bikepark Winterberg 2024 wordt: The Mother
Maar sinds 10 april kwam er wat nieuws los: Bikepark Winterberg wordt “THE MOTHER…
0 Comments2 Minutes
2 December 2023
Nideggen trails
Nideggen mountainbike trails, wat er nog wel open is!
0 Comments3 Minutes
22 November 2023
Trail Review Col de Mille
Trail review van de Col de Mille in Zwitserland, een trail waar alles samenkomt
0 Comments8 Minutes
18 October 2023
Aletschgletsjer: droomtrail in Zwitserland
Dit keer worden we verrast met een trip naar de Aletschgletsjer. De grootste gletsjer van…
0 Comments3 Minutes
19 September 2023
Nieuwe enduro trails in Bikepark Winterberg
Nieuwe Enduro trails in Winterberg niet voor de beginners, zeker een toffe toevoeging
1 Comment4 Minutes
23 July 2023
Trailpark Groznjan
Rondom het mooie toeristen trekkende Groznjan liggen een mooi aantal mtb trails volgens…
0 Comments3 Minutes
Mini MTB roadtrip Ardennen
Mountain bike Roadtrip Franse en Belgische Ardennen
Rustig ontwakend uit de “mtb winterslaap” beginnen we weer enthousiast naar boven te kijken. De hemel is blauw, de trails drogen op. Het is weer tijd om er op uit te gaan. Opzoek naar de echte trails!
Gedurende de winterperiode maken we altijd weer een planning voor het komende mountainbike seizoen. Beetje zoekende naar een plek waar we nog niet geweest zijn en waar het in potentie mooi weer is eind maart. Finale Ligure kennen we, zijn we vaak geweest en is ideaal als pre season spot, echter niet nieuw voor de meeste. Waar kunnen we heen? Na enige tijd rondom de middellandse zee te zoeken naar een hoge concentratie van trails kwamen we op Marseille.
Marseille kent veel trails in de omgeving
Als je op trailforks kijkt dan zie je rondom Marseille bizar veel trails. Dat vroeg om meer onderzoek. Met behulp van wat zoek acties op Youtube vonden we heel veel mooie trails, tenminste zoals het er op de video’s uitzag. Voldoende research, we gaan gewoon!
Het weer had andere plannen
Raar genoeg heeft het weer zich deze “einde winter periode” een beetje omgedraaid. De zuidelijke landen in Europa geven allemaal regen aan, veel regen! Daar hebben we uiteraard geen zin in, zeker niet omdat rondom de Ardennen een dikke 16plus graden word voorspelt. Change of plans. We gaan naar Les Hautes-Rivières en Remouchamps voor een mini road trip door de Ardennen.

Mini camping, kampvuur, bier en BBQ
We starten de roadtrip bij de lokale vleeshandel en slaan een paar mooie stukken vlees in voor op de BBQ. Vervolgens naar de supermarkt om onze mandjes tot aan de rand te vullen met mooie speciaal biertjes. Voldoende voor de komende vier dagen, tenminste dat dachten we…
Bij Les Hautes-Rivières zijn rond deze periode (eind maart) nog geen campings open. Via via kwamen we op het spoor van een mini camping aan de rivier, vlak bij de trails. Dat moet het hem worden! Bij aankomst, vol in de zon rond de middag op deze woensdag zijn we direct verkocht, dit is een top locatie. Even twijfelde we of we al aan de koude speciaal biertjes gingen, we waren echter sterk! Omkleden en toch nog even wat afdalingen pakken.
Na de winterstop was het weer even ontdooien, dit zijn echt wel even wat andere trails dan de lokale trails bij ons in de buurt. Gelukkig ging dat ontdooien vrij snel en konden we wat flow pakken op de Gouleyante en La Copria 2.0. Die laatste van de 2 loodst ons regelrecht terug bij de camping. Tijd voor bier, kampvuur en BBQ dus!
Tot iets te diep in de nacht
We verzamelen voldoende sprokkelhout rondom de camping om het kampvuur gedurende de nacht aan te kunnen houden, het hout is nat dus het kampvuur wilde maar moeilijk aanblijven. Toch is het heerlijk deze bezigheid. Gedurende deze activiteit en wat goede diepgaande gesprekken 😉 liep de koelkast weer net wat sneller leeg dan verwacht. Dit gaan we morgen voelen…
De volgende dag (donderdag) voelde we dat inderdaad, omkleden en naar boven! We rijden direct door naar La Dauphinee, harken is het! Het bier zit ons nog een beetje in de benen, dat deed wat met de flow uiteraard. Beetje teleurgesteld in ons zelf over hoe we wakker zijn geworden klimmen we snel weer naar boven. Norgoutte ligt op ons te wachten.
De flow is gevonden!
Norgoutte gaat een stuk beter en we krijgen de flow weer een beetje terug. Het bos hier ligt er prachtig bij, kleuren zijn intens groen op de grond, waar de bomen nog bladeren moeten gaan krijgen. Door het droge weer liggen de trails er ronduit perfect bij vandaag. We doen nog wat afdalingen, maar gezien het mooie weer besluiten we om daar toch ook nog even van te genieten. Rond 16:00 dalen we wederom via de La Corpia 2.0 terug af naar de camping.
Douchen kan op deze camping niet, althans niet traditioneel. Ze hebben wat douchewaterzakken liggen maar wij kiezen voor iets anders: De Rivier Semoy.
Ons zelf oppeppend en overtuigend dat dit een goede keuze is, strompelen we het ondiepe koude water in. De een was wat beter bestand tegen het koude water dan de ander, maar we hebben ons afgespoeld! Tenminste: Een beetje dan.
Op de BBQ maakte we ook nu weer een mooi stukje vlees klaar, een bavette van 1 kilo voor 2 personen, dikke prima. Lerende van onze fouten van de vorige avond, kijken we de volgende ochtend wederom naar een veel te lege koelkast.

Nog 3 trails, dan op naar Remouchamps
We moeten dus nog boodschappen doen voor vanavond, maar eerst is het tijd voor nog 3 afdalingen hier in Les Haute Rivieres. Opvolgend staat er op het programma: Gouleyante, Les Racines en La Rumsteck 2.0. Stiekem is de Gouleyante onze favoriet van deze regio, hier zit gewoon van alles in wat je wilt! Van mooi kombochten tot dikke rockgardens en highspeed stukken. Genieten deze trails!
Dan staat er uiteraard nog even de La Corpia 2.0 op het programma, zodat we wederom bij de camping uit komen. Nico besluit nog even op een volstrekt onnodige plek onderuit te gaan en meters door te rollen. Afkloppen, alles checken en door.
Spullen inpakken en op naar Remouchamps!
Het is toch nog dik 2 uur rijden vanaf hier, eenmaal in Remouchamps hebben we honger. Tijd voor wat vette Belgische frites en opnieuw bier en vlees inslaan. Bij de lokale supermarkt een prachtige cote de boeuf op de kop getikt en de koelbox weer afgetopt. We zijn klaar voor de nieuwe avond.
We sturen af naar camping arkeo, een prima uitvalsbasis voor de trails van Remouchamps. Camping Arkeo is sowieso een dikke aanrader. Ook hier staan we aan de rivier en de camping eigenaar verhuurt vuurkorven en hout. Vanavond dus geen gedoe met nat hout sprokkelen, gewoon de fik er in en nog meer tijd voor diepgaande gesprekken…
Zaterdag is remouchamps dag.
Na 2 avonden geleerd te hebben dat speciaal bier niet echt goed doet voor de flow van de volgende dag hebben we, niets geleerd. Zo’n roadtrip moet ook gewoon gezellig zijn toch? Hoe dan ook, we vliegen de bergen van Remouchamps in vandaag. Het is hier een stuk drukker, wat logisch is op een zaterdag.
Doel is om alle rode en zwarte trails te pakken vandaag. Om er toch een beetje in te komen starten we met La Wasse, een rode toch al best technische trail. Eenmaal beneden spreken we wat andere mountainbikers en op hun aanraden doen we toch nog even de blauwe La Wasflam en inderdaad, die is ook erg leuk en vol met Flow.
La Blaireau is en blijft een lastige op sommige punten, we worstelen ons erdoorheen en komen heelhuids beneden. Na 4 trails besluiten we dat het tijd is voor wat noodles bij de camper, even chillen en door naar de laatste 3 trails van het trailpark. Hé Graviers opvolgend door La Démenciel, heerlijk deze trails, zeker die laatste ligt er echt perfect bij!
Het weer is prachtig, strakblauw en 18 graden. Inmiddels is het richting de 16:00 uur. Wat doen we? Nog even genieten van het weer of toch nog even die laatste pakken? Het besluit was snel genomen, we gaan in de zon zitten!
De volle dagen en vele speciaal bier hakte erin, om 21:00 uur lig ik (Rik) er helemaal af en stap mijn bed in, morgen is het weer tijd om naar huis te rijden. Prima zo. Het was een cadeautje deze mini roadtrip door de Ardennen, het weer was ronduit perfect!
11 June 2025
De vernieuwde Garmin Fenix 8
De Garmin Fenix 8 is gebouwd voor avonturiers. Extreem duurzaam, vol functies én met zonne-energie. Een waardige opvolger van mijn oude Fenix 3 HR.
7 June 2025
Top 5 Mountainbike GPS-computers van 2025 – Navigatie, Features en Vergelijking
Ontdek de top 5 GPS-fietscomputers van 2025 voor mountainbiken. Vergelijk functies zoals Trailforks-integratie, MTB Flow Meter en navigatie.
12 May 2025
Rolfstone warmtedeken getest
Het kampvuur op volle toeren en een steenkoude rug en billen. Dit moet anders kunnen. We gingen op stap met de Rolfstone warmtedeken
16 April 2025
MSpeedwax getest
Mspeedwax getest, een oplossing voor het elke dag moeten schoonmaken en waxen van je ketting? Is het "al" dat extra werk het waard, dat is de vraag!
18 November 2024
Reserveband mee – De FORX Switchback strap
De Forx Switchback strap gereviewed. Een reservebandje mee is altijd een goed idee, maar waar je die nou een beetje handig mee neemt is het volgende. Is dit dan de beste…
17 February 2025
MTB route Amerongen
De MTB route Amerongen is te vinden in het bos “Boswachterij Amerongseberg” Met een…
0 Comments4 Minutes
4 October 2024
Mondraker Enduro Team Davos 2024 – genieten als vaste gast
Zwitserland. We gáán sowieso, want de Mondraker Enduro Team race staat op het programma.…
1 Comment15 Minutes
21 August 2024
Mountainbiken rond het Iseo meer Italië
Het Iseo meer is niet alleen voor wielrenners en speedbootjes, nee hier kan je echt…
0 Comments8 Minutes
22 April 2024
Bikepark Winterberg 2024 wordt: The Mother
Maar sinds 10 april kwam er wat nieuws los: Bikepark Winterberg wordt “THE MOTHER…
0 Comments2 Minutes
2 December 2023
Nideggen trails
Nideggen mountainbike trails, wat er nog wel open is!
0 Comments3 Minutes
22 November 2023
Trail Review Col de Mille
Trail review van de Col de Mille in Zwitserland, een trail waar alles samenkomt
0 Comments8 Minutes
18 October 2023
Aletschgletsjer: droomtrail in Zwitserland
Dit keer worden we verrast met een trip naar de Aletschgletsjer. De grootste gletsjer van…
0 Comments3 Minutes
19 September 2023
Nieuwe enduro trails in Bikepark Winterberg
Nieuwe Enduro trails in Winterberg niet voor de beginners, zeker een toffe toevoeging
1 Comment4 Minutes
23 July 2023
Trailpark Groznjan
Rondom het mooie toeristen trekkende Groznjan liggen een mooi aantal mtb trails volgens…
0 Comments3 Minutes
Share your adventure
- Geef je post een leuke beschrijvende naam, houdt het kort
- Beschrijf je je avontuur, hier kan je los gaan met je verhaal!
- Voeg goede foto’s toe, wij zorgen voor de juiste opmaak.