Mondraker Enduro Team Davos 2024

September in de Alpen. De herfst komt eraan en dus ook het natte seizoen. Tegen beter weten in kijken we al veel te vroeg naar de weersverwachting voor het eerste September-weekend in Davos, Zwitserland. We gáán sowieso, want de Mondraker Enduro Team race staat op het programma. Een beetje droog weer zou wel prettig zijn. Uiteraard is die 14-dagen voorspelling waardeloos, dus laten we ons daar maar niets van aantrekken. Toch is het eerste wat ik alvast inpak, een goede regenjas…

Foto’s: Alphafoto & Andographie

Fast forward een aantal dagen en de weersverwachting is fantastisch! Zon, droog en een comfortabele 15 graden in Davos Dorf (gelegen op 1.500 meter hoogte). In opperbeste stemming rijden we dan ook het bergstadje binnen. Als vaste gasten van de enduro team-race (we doen voor de vierde keer mee), weten we onze weg te vinden.

Accomodatie

Halverwege de middag – daags voor de wedstrijd – arriveren we bij Parsenn Resort. Een fantastische accommodatie. Een ruim appartement, groot genoeg om vijf mountainbikers royaal te laten slapen, eten en alle gear uit te stallen. Met alle luxe (fitness, sauna, bikeroom en -wash) die zeker niet standaard is voor mountainbiketrips.
Binnen no-time staan we omgekleed voor het pand op de flank van de berg. Klaar om in elk geval alvast één run te doen, voordat we morgen direct in race-vibe kunnen knallen.

Wennen aan de hoogte.

De Parsenn Bahn brengt ons tot 2.665 meter hoogte. Dat merken we wel aan onze longen als we even een jeugdig sprintje trekken naar de eerste trail-start. We kennen een aantal trails al redelijk en bovendien is Trailforks enorm uitgebreid van Davos-Klosters met ruim 150 trails. Bram wil de befaamde Signal trail weleens verkennen, omdat hij daar een eerdere keer compleet “stallde” in de lastige rockgardens (spoiler…: dat gebeurd in 2024 wéér). Dat blijkt toch wat teveel klimmeters, dus met een snelle blik op Trailforks kiezen we een andere afdaling. Want we horen het bier in de koelkast naar ons roepen…

Dutchies

Er staan ook andere Nederlanders op de startlijst. Team Terpstra krijgt op de socials al wat aandacht: XC-mountainbikester Anne Terpstra heeft zich ingeschreven samen met haar broer, een week nadat ze zilver heeft behaald op het WK XC in Andorra.
En bij fietsvrienden “Gang is alles” spuit de wedstrijdhype uit de oren. Ze hebben ook zin om te vlammen en voelen de onderlinge competitie, maar op deze pre-wedstrijddag zien we ze langs de kant van de trail staan om de zoveelste kapotte buitenband te fixen.

Die voorbereiding hadden wij goed in onze oren geknoopt. Davos = hooggebergte met veel stenen. Klein, groot, rond, scherp. Je vering en banden gaan ze allemaal voor de noppen krijgen. Dus wij komen allen naar Davos met een setje “vers rubber” om onze velgen.

Mondraker Enduro Team Davos 2024 dag 1: opwarmen knallen

Ons Trail-Addicts team bestaat dit keer uit: Nico, Bram, Dennis en Paul. “Mister Trail-Addicts” Rik rijdt niet met tijdwaarneming, maar start solo tussen de wedstrijdteams en zoekt een mooi plekje voor de beste videoshots.

Zoals we al wisten en gewend waren van voorgaande edities is de vibe bij de wedstrijd en onderling tussen deelnemers mega goed. Iedereen is vrolijk. Je wordt getrakteerd op een leuke goodiebag, de vrijwilligers zijn met velen en allemaal fantastisch. En de vaste MC hyped je op bij vertrek vanuit de startvakken. De wedstrijdbriefing wordt dagelijks in de avond online geplaatst met een Komoot-route en pdf met wedstrijd-info.
Stage 1 info meldt “nothing special, just rocky”. Vergis je niet: in Davos vind je geen gladgestreken bikeparktrails, maar bijna uitsluitend natuurlijke trails. En laat dat nou nét onze favoriet zijn. En ik gok ook van de andere 400 deelnemers (uit 18 landen: met zelfs deelnemers uit de Himalaya: Nepal en Bhutan). Toch is het deze stage waar Nico al onderuit gaat: hij “jackknifed” zijn fiets en moet het stuur recht zetten om verder te kunnen.

Race modus

Bij mijzelf (Bram) ontbreekt de race-modus nog een beetje. Ik push nog niet hard en rijd op safe, terwijl Dennis – die veruit de snelste is van ons team, en dus iedere stage als eerste over de finish komt – zelfs op de klimmetjes het bloed in zijn longen proeft. Toch die hoogte die je merkt.
We genieten allemaal enorm van de trails! High fives en big smiles. En een grote buiging voor de organisatie, want er zitten weer echte pareltjes in. Ook voor jaarlijks terugkerende rijders, zitten er ieder jaar nieuwe trails in de wedstrijd.

Rennen!!

De race-vibe komt er ook lekker in. En dat komt ook zeker door Rik die ons met de FPV drone van dichtbij achtervolgt. De laatste (vierde) stage van vandaag is onze warm-up stage van gisteren. We starten zelfs nog wat hoger op de berg voor deze Meierhoftäli trail: een zwarte trail. De beginsectie is eenvoudig en op het open stuk loopt de snelheid op tot 50 km/u. Harder gaat gewoonweg niet met brede en sticky noppenbanden. In een treintje van vier, zitten we elkaar lekker dicht in het wiel. Nu zouden we Dennis weleens bij kunnen houden… helaas crash ik in zo ongeveer de laatst switchback. En blijkbaar doet mijn momentsleutel thuis niet wat ‘ie moet doen, want ik heb alle bouten zo hard aangedraaid (stuurpen en remmen) dat ik ze niet zo snel los krijg om recht te zetten. Rennen dan maar.

Done and dusted ploffen we op de barkrukken bij de finish. De pullen Calanda komen voorbij en later delen we sterke verhalen in een warme pizzeria. Ins Bett!

Mondraker Enduro Team Davos 2024 dag 2: mag dit alsjeblieft eeuwig duren?

Het fantastische – en snélle – liftnetwerk van Davos-Klosters is een verademing als mountainbiker. Ook buiten de race om zien we nog genoeg andere niet-deelnemers het uitgebreide netwerk van gondels en bergtreinen pakken. En bijna iedere lift brengt je richting de 2.800 meter hoogte. Die ruim 1.000 meter hoogteverschil klim je ook niet heel snel op een e-MTB, dus een liftpas is hier een dikke aanrader.

Ondanks al die liften staat ons vandaag wel zo’n 800 “unassisted” klimmen te wachten.
De eerste trail is een bekende van ons. En een lange. Het snelste Fun Team (dat is onze discipline met teams van 3 tot 6 personen) doet hier 12m35s over. En wij een dik kwartier! Klaarblijkelijk is dit een (niet extreem technische) trail die ook in de Swiss Epic zit en gereden wordt op Marathon fullies…

Stage 2

Op stage twee van deze dag (van de zes stages vandaag) vlammen we na het rondje vuistboksen en het indrukken van de GoPro-knop lekker in volle vaart door een maanlandschap. Vol grote stenen en met wat sneaky inside lines. Uiteraard met onze snelste man, Dennis, op kop. Zijn wiel raakt ergens uit het spoor en hij doet in volle vaart een faceplant. Met adrenaline stapt hij weer op en haalt mij zelfs nog opnieuw in.

Bij de stagefinish inspecteren we de schade. Vooral zijn ego heeft een deuk opgelopen. Maar ook zijn hand begint akelig dik op te zwellen. “Kun je je stuur vasthouden? Toe maar dan.”

Op deze zonovergoten dag zitten we heerlijk te lunchen bij Madrisa Land. Ik videobel naar het thuisfront: kijk, zo’n bergspeeltuin is een fantastische gezinsvakantiebestemming. Hoog op de berg, met fantastisch uitzicht, glijbanen en alles wat kinderen willen. Ondertussen koelt Dennis koelt zijn hand in het ijskoude bergfonteintje.

Klimmen…

Er volgen nog wat pittige klimmetjes en vooral zalige afdalingen. Voor zijn zelfvertrouwen start Dennis nog steeds vooraan onze teamsamenstelling en nog steeds is hij de snelste, al blijven we nu iets dichterbij. De bekende gezichten van de vrijwilligers die ons de “GO!” geven voor de stages motiveren met koebellen en gejuich. Ik geniet enorm van de korte stage door een loamy bos, met switchbacks en diepe compressiekuilen. En als toetje: de Signal trail. Ik overwin de befaamde rockgarden helaas weer niet. Al staat Rik daar nog zo wild te zwaaien en de beste lijnkeuze aan te wijzen. Dit is wel unaniem één van de vetste trails die we kennen. Van high alpine, naar technische secties tot snelle bos-secties.

En… ik ga hier toch ook eens terug om nog meer tijd boven op de berg te spenderen en van het berglandschap om ons heen te genieten. Davos staat al jaren bekend om de schone lucht. En zo’n fullface helm, goggle en wedstrijdgevoel zorgen toch wat meer voor een beperkte focus 😉

Wedstrijd dag 3: van ridgelines naar dancemoves

Race-ready in een schoon shirt en natuurlijk in shorts en dun ondershirtje. Want ook vandaag is het een warme, zonnige Septemberdag. Vol met pareltjes van trails. De eerste stage, Chörbschhorn, kent een lange transfer naar de top. We zien MTB-prof Tom Oehler op een nose-wheelie de stage induiken samen met het Himalaya Team.

Ongewild doe ik vlak daarvoor bijna hetzelfde, want mijn achterrem heeft geen remdruk meer. Deze vette stage (van ruim 11 minuten) rij ik met nagenoeg alleen een voorrem. Maar oh, wat is het genieten. Ik herinner me dat dit de finishstage was van een aantal jaren geleden. Een absoluut hoogtepunt om zo’n fantastisch evenement mee af te sluiten. Er waren biertjes te koop en… daarna volgde nog een behoorlijk technische stage door een donker bos (en de reactiesnelheid was, laten we zeggen, iets minder geworden)… Die sectie is nu ook een wedstrijdstage. En wat een heerlijke!

Finish!

Vanaf de finish area pakken we na een traditionele lunch een laatste keer de Jakobshorn lift, voor de bekende ridgeline-trail. Ik dacht wat remdruk te voelen, maar heb het mis. Ook deze gaat alleen met voorrem en daardoor ietsjes rustiger. Voor de allerlaatste – en enige – bikepark trail wissel ik met Rik’s S-Works. Oeh, dat is geen straf. Met de laatste kombochten rollen we – gevolgd door de FPV drone – voldaan door de finishboog.

Als we het Mondraker Enduro Team event één omschrijving moeten meegeven, dan is het wel de relaxte vibe. Het is ontzettend goed georganiseerd, iedereen heeft er zin in en de trails zijn natuurlijk fantastisch. Ondanks dat het vrij groot is met 150 teams, voelt het klein en vertrouwd. In de “finish coral” verzamelen al die ruim 400 deelnemers om de vrijwilligers binnen te halen (met of zonder bierdouche), die dolblij met tassen vol wedstrijdlint hun moment of fame pakken.

After ride biertje!

Na wat koude rakkers en een stevige pasta is het tijd voor de party. We zouden doodop moeten zijn na 3 wedstrijddagen met 14 stages van totaal 10.000 daal-hoogtemeters, maar dat valt nog mee. De fotograaf en videomaker tonen hun beste shots en aftermovies. En daarna bleef het nog lang onrustig…

De volgende ochtend is het gedaan met het zonnige weer. Davos lijkt te huilen met het vertrek van alle endurorijders. Sterker nog: een weekend later is er een enorme sneeuwdump in de Alpen en zijn alle trails in Davos bedekt met een flink pak sneeuw! Wat een geluk weer.

EDITIE 2025: 4 t/m 6 september 2025. De inschrijving opent meestal in december en is snel uitverkocht: enduro-team.ch/en/

Maar Davos-Klosters is ook perfect om zelf te bezoeken, met het uitgebreide liftnetwerk, alle Trailforks trails en de vele bikeshops en accommodaties.

Check ook deze pagina voor meer vakantie bestemmingen