Ik weet het nog goed. Juni 2019, Leogang, World Cup downhill. Loïc Bruni won. Maar als het niet om de tijd op de klok zou gaan, maar het een “People Choice” zou zijn, dan zou Johannes von Klebelsberg ongetwijfeld hoog hebben gescoord.

Hij viel op door als onbekende naam als 16e (!) te kwalificeren en op race-day als 31e te eindigen. Veel net-niet toprijders en privateers zien we niet in de Redbull livefeed. Deze keer dus wel. En Johannes kreeg in het commentaar van Rob Warner direct de bijnaam “the denim destroyer”, omdat hij daadwerkelijk in een spijkerbroek zijn racerun deed. Het zag er alleen maar nóg stijlvoller en casual uit, terwijl hij daar een ongekende prestatie neerzette.

Natuurlijk was Johannes altijd al een rappe racer, die al veel vaker op het podium stond in zijn thuisland Italië. Recent popte er een advertentie op van zijn bedrijf Destroyer. Met… je raad het al: biking jeans!

Tijd om die eens te testen

Volgens Johannes zijn jeans ideaal om in te mountainbiken. Groot, voldoende zakken én ze scheuren niet zomaar bij een val of als je flatpedal erin blijft haken. Jeans zijn eigenlijk perfecte downhill pants, zolang het stretchy jeans zijn.

En dat is ook onze ervaring na enkele maanden ermee te hebben gereden. Duurzaam, functioneel (want: veel zakken én je hoeft je niet om te kleden als je bijvoorbeeld direct vanuit kantoor naar de pumptrack gaat) en het geeft een vleugje stedelijke “flair”.

Voor deze review ontvingen we de Destroyer DH1 en Destroyer DH2. Afgelopen najaar heeft het merk namelijk al een tweede versie van de jeans geïntroduceerd. We duiken zo in op de verschillen.

Eerste indrukken

De riding jeans zijn gemaakt van hoogwaardig denim, en hebben een casual uitstraling met versterkte stiksels en versterkte delen, waardoor ze bestand zijn tegen een valpartijtje.
De pasvorm is comfortabel en beperkt je zeker niet. De broek is niet te stijf en heeft een lekkere 4D stretch, waardoor ook je kniebeschermers er goed onder passen, zonder dat de broek heel erg trekt. En het is fijn dat het niet “zomaar” een jeans is als alle andere in je kast, maar echt een doordachte mountainbikebroek. Getuige de ratel-sluiting in plaats van een knoop en de superdry denim stof zodat je broek ook redelijk snel droogt na het zweten (of door modderpoelen rijden).

Rijtest en crashtest…

In bikeparks zie je veel downhillers het hele jaar door in lange broek rijden. Wanneer is nou de laatste keer dat je een DH World Cup rijder in shorts hebt gezien? Ik kan het me niet heugen. Zelf rijden we eigenlijk alleen met een lange broek als de temperatuur erom vraagt. Dus vanaf 15 graden rijden we liefst in shorts.

Maar deze Destroyer jeans ben ik inmiddels toch wat langer aan het dragen dan alleen in de herfst en winter. Het denim materiaal is verrassend ademend, zelfs tijdens langere enduroritten. Bovendien heeft de stof bewezen dat het scheuren en schuurplekken kan weerstaan. In Finale Ligure heb ik een goede crash gemaakt, waarbij mijn knie zelfs ónder mijn kniebeschermer is geschaafd. De kniebeschermer bleef wel op zijn plek zitten (en deed z’n werk). Maar de broek vertoont helemaal geen schade of schuurplek, zelfs geen losse naden.

Ik waardeer vooral de versterkte knieën en zitvlak van de broek. Plekken waar de meeste mountainbikebroeken snel slijtage vertonen. Waarschijnlijk heeft the denim destroyer echt gelijk dat jeans eigenlijk heel geschikte bike pants zijn.

Het is niet wekelijks geweest, maar ik heb de jeans ook wat vaker als dagelijks gebruik gedragen. De klassieke denim look past naadloos van mountainbike avonturen tot in je kantooromgeving of werkplaats. En die keer dat ik zó in dezelfde kloffie van de bureaustoel op de fiets kon springen voor een pumptrack rondje voelde heel cool.Net als je Levi’s of Diesel jeans heeft de broek iets merk-herkenbaars. Voor de Destroyer jeans is dat de rode broekzakrand. Leuk om eens in de stad te spotten, in je locale (fiets)café.

DH1 vs DH2

Hoe zit dat nu met die twee modellen? Nou, de keuze is gemakkelijk. Wil je klassieke lichte jeans? Dan is daar de DH1. Wil je een zwarte jeans? Dan is het de DH2.

De DH2 heeft een paar extra’s, zoals: een rits op de linkerzak (handig als je je telefoon écht niet kwijt wil raken op de trail), een klein zakje voor een liftpas, net iets meer ruimte en meer versteviging op de knieen om je kniebeschermers goed onder aan te kunnen.

Conclusie

Wij zijn fan van de broeken. “Work less, ride more“ komt nog dichterbij, nu ook de kleding van werk en fietsen overlapt. Het is gewoon een goed product. Waarbij ik soms even moet zoeken op welke kledingstapel ik de broek heb gelegd (normale kleding vs. fietskleding).