IN een treintje rijden de mountainbikers over een trail. Het uitzicht is op de prachtige azuur blauwe zee bij finale ligure

Finale Ligure met de Trailhunters

“Waar gaan we volgend jaar naartoe?”. De standaardvraag bij thuiskomst na onze jaarlijkse biketrip.

We hadden al veel verhalen over Finale Ligure gehoord; flowy trails met het strand als eindpunt. Het klonk als muziek in de oren. Finale Ligure: be prepared for the Dutch and Belgians!

Op zondag 28 mei was het zover, de trip naar Finale Ligure. Jeroen, Jelle en ik, de afgevaardigden van Trailhunters.be, hadden er al een pre-trip van 2 dagen in Vinschgau opzitten. Een goede warming-up voor Finale Ligure, maar deze 2 dagen vielen in het niet bij wat ons te wachten stond.

In Milaan spraken we af met Didier, Robbert, Xavier en Ronny, de mannen uit Maastricht, om vervolgens door te tijden naar onze eindbestemming.

In de vroege avond parkeerden we onze auto’s bij het appartement. Fietsen op het balkon, bagage op de slaapkamers en op naar het strand. Nu was onze vakantie echt begonnen. Later op de avond was pizza het avondmaal, een gelato als dessert en als afsluiter toastten we met een Corona dat het een geweldige week mocht worden.

De eerste dag biken was gepland met Supernatural in Dolceacqua. Om 08:30 uur zaten we in het pittoreske dorpje aan het ontbijt; cappuccino met een croissant of focaccia om de dag mee te beginnen.

De bikes werden in de aanhanger geplaatst en we trokken de bergen in, op naar de trails!

Al snel bleek dat de trails hier een natuurlijk karakter hadden. Loamy ondergrond met hier en daar een berm, afgewisseld met rotsige passages. De Italiaanse gids draaide de gashendel flink open waardoor we de eerste dag al stevig aan de bak moesten!

Al met al een goed begin van de week, voor de meesten van ons. Helaas raakte Ronny geblesseerd na een crash. Na controle in het plaatselijke ziekenhuis bleek hij een flinke schouderblessure te hebben, waardoor 2 weken rust geadviseerd werd. Onze goede vriend en fotograaf is daarom helaas al na 1 dag huiswaarts moeten keren.

De trailhunters staan met hun alle voor een mooie muur vol met graffiti

De volgende dag stonden we op de stoep bij Finale Freeride voor de Classic Tour. In het basiskamp viel al snel op dat meer bikers hetzelfde idee als wij hadden. Zeker 4 shuttlebussen en 2 Defenders stonden te wachten om de hordes enthousiaste bikers naar de trails te brengen.

We maakten kennis met onze vrouwelijke gids Sandra, een stoere bike chick die haar geld verdient met wat wij het liefst doen; biken!

Na een korte uitleg over de trail volgden we braaf het achterwiel van Sandra. Dit viel nog niet mee, gelijk in de eerste afdaling werd duidelijk dat deze dame niet van de middenmoot was. Achteraf bleek dat ze zo nu en dan een wedstrijd reed en in Finale Ligure deelneemster aan de EWS is.

De trails van de Classic Tour zaten vol flow: gas erop en zo weinig mogelijk proberen te remmen. Genieten met een grote (lees: zachte) G!

Na 9 (!) runs was het tijd voor de laatste afdaling van de dag; de Rollercoaster. De naam maakt 100% duidelijk wat het karakter van deze trail is. 8 km lang naar beneden slingeren over goed aangelegde en onderhouden singletracks. “Boks” en “high fives” werden uitgedeeld toen we beneden waren. Iedereen was laaiend enthousiast. Wat een mega vette eerste dag. Wat kan hier nog tegenop, dachten we.

Woensdag rustdag. Voor een aantal van ons althans. Met 5 man vertrokken we ’s ochtends naar Varigotti om de beroemde Men’s DH te rijden. Omdat we geen shuttle hadden geboekt moesten de benen het werk doen. De aanloop naar de beklimming was een fietspad langs de zee. Heerlijk om hier met de bike te kunnen rijden.

Na ongeveer 45 minuten klimmen bereikten we de top. Kniebeschermers aan, helmen op en gaan! Deze downhill-track was van hoog niveau, steile rots passages en losse ondergrond maakten het moeilijk een goede lijn te vinden. En dan te bedenken dat de wereldtop enduro rijders hier met hoge snelheid naar beneden denderen! Respect!

Na afloop vertrokken de meeste van ons richting het strand. Ikzelf had nog niet genoeg van het biken en besloot daarom nog 2 nabijgelegen EWS-stages te rijden. Een absolute aanrader!

Next up: Defender Tour!

Zoals de naam al doet vermoeden, onze shuttle voor vandaag was een Landrover Defender! De bikes werden op een speciale bombproof aanhanger geplaatst. Deze was zo ontwikkeld dat de fietsen elkaar nooit konden raken, zelfs niet in het ruwste terrein.

Ook was Sandra weer onze gids! Fijn om een vrouw in ons gezelschap te hebben.

Wederom goed onderhouden tracks lagen op ons te wachten om verslonden te worden. Hoewel niet veel tegen de Classic Tour op kon, hebben we toch erg genoten van deze dag. Ook hier was de afsluiter een lange downhill, genaamd Ingegnere (Ingenieur). Dit was misschien wel mijn favoriet van de week. De eerste 2 km reden we letterlijk in de wolken. Een goggle met helder vizier was een must! De eerste helft was te vergelijken met de Rollercoaster, flow en high speed stukken. Het 2^de gedeelte was ruw, soms extreem ruw, door kleine canyons over steile rockgardens. Kortom, alles zat erin. 8 km verderop was het einde van de Defender Tour een feit. Nog 2 dagen te gaan!

Een landrover defender staat in een greppel met een bike aanhanger. Enkele mountainbikers zitten bovenop de defender

De laatste dag hadden we bij Finale Freeride de Wild Enduro Tour geboekt.

Onze shuttle was weer een Landrover Defender en onze gids weer Sandra. Ze kon geen genoeg van ons krijgen!

Wat opviel was dat de uphills met de Defender veel ruwer en steiler waren dan tijdens de Defender Tour. Alleen dit al was een hele beleving!

Op de trails was te merken dat de vermoeidheid begon toe te slaan. Het was harder en harder werken om de bikes door de kombochten te drukken en overeind te blijven in de platte bochten. Dit mocht de pret echter niet drukker. Het mooie van deze dag was dat de trails sterk afwisselend waren. Zoals beide voorgaande dagen met Finale Freeride was ook vandaag de laatste trail de langste; Fast & Furious! We zouden een special tour wel zien zitten, de Rollercoaster, Engegnere en Fast & Furious in 1 dag. Dit gaan we onthouden voor de volgende keer!

Zaterdag, de laatste dag biken. Dit keer weer met Supernatural. Alleen Robbert, Xavier en ik trokken onze bike outfits nog 1 laatste keer aan. De rest vertrok vandaag naar huis of was gebroken van een geweldige week knallen! Ik moet zeggen dat ik 8 dagen biken nu echt begon te voelen. Het reactievermogen en de kracht namen af. We hebben er niet minder om genoten. Technische trails met mooie vergezichten werden ons voorgeschoteld. Wederom compleet anders dan in Finale Ligure. De eerste helft van de dag reden we een aantal trails rond Dolceacqua. Na de lunch vertrokken we richting San Remo om trails te rijden met een meer mediterraan uiterlijk; zandgrond en rotsen als schuurpapier. Het was een mooie afsluiter van een week biken in een geweldige omgeving, met geweldig goed gezelschap!

een mountainbiker rijdt door een bocht over een trail vol stenen.

Bedankt Jeroen (Tuup), Jelle (Haribo), Robbert, Xavier, Didier, Ronny voor de goede sfeer gedurende de week.

Dank aan Stefano van Supernatural en zijn gidsen.

Dank aan Sandra van Finale Freeride voor haar geduld met deze losgeslagen groep Nederlanders en Belgen!

Meer mountainbike avonturen in Italië

by Rik Harms

Bikepark val di Sol

Val di Sole, hemel voor liefhebbers van Gravity

Twee bike parken, Val di Sole-Commezzadura (inclusief de legendarische Black Snake-route) en Ponte di Legno-Tonale, elk met hun eigen structuur en concept naast drie kinder bike parks, en talloze mogelijkheden en mountainbike ervaringen voor alle rijders , van downhillers tot gezinnen met jonge kinderen.

Als het gaat om zwaartekracht- en bikeparks, is Val di Sole een van de belangrijkste bestemmingen in Italië en Europa. De legendarische Black Snake en grote internationale evenementen zijn erin geslaagd om Val di Sole wereldwijd bekendheid te geven, samen met de talloze mogelijkheden en mountainbike ervaringen die de enige Italiaanse UCI-fietsregio onderscheiden.

Het downhill aanbod van Val di Sole komt van zijn twee bikeparks: Val di Sole-Commezzadura, inclusief het legendarische Black Snake-parcours, en Ponte di Legno-Tonale – met zijn verschillende functies en concepten, en drie kinder bikeparks (Folgarida, Marilleva en Pellizzano), die ideaal zijn om kinderen te helpen hun rijvaardigheid veilig te ontwikkelen. Gravity is zowel cultuur als traditie in Val di Sole; het is een fascinerende interpretatie van mountainbike die wordt gekenmerkt door opwinding en pure adrenaline.

VAL DI SOLE BIKE PARK: ZWAARTEKRACHT OP ZIJN TECHNISCH BEST

Het Val di Sole Bike Park is geschikt voor de meest ervaren rijders, dankzij de uitdagende nieuwe conceptcircuits waar de beste rijders ter wereld elk jaar strijden. De rode tracks zoals Golden Eagle, Wild Grizzly en White Wolf (de laatste werd in 2021 volledig opnieuw ontworpen met sprongen, berms en bochten) zijn van gemiddelde/hoge moeilijkheidsgraad, terwijl de zwarte trail Black Snake de non-plus-ultra is of internationale afdaling.

Elk jaar organiseert de Black Snake grootse internationale evenementen, van drie edities van de UCI Mountain Bike World Championships (2008, 2016 en afgelopen augustus 2021, en wacht op een vierde editie in 2026) tot de Mercedes-Benz UCI Mountain Bike Wereldbekerfinale, in Val di Sole.

Last but not least omvat de vallei van de bikeparken ook een 4-cross-parcours, waar gedurende vele edities wereldkampioenstitels zijn uitgereikt.
Het Val di Sole BikeFest, een nieuw en inclusief festival op twee wielen, georganiseerd door het bureau voor toerisme van Val di Sole, was het startevenement van het zomerseizoen van het Val di Sole Bike Park.

PONTE DI LEGNO-TONALE: PLEZIER VOOR IEDEREEN

Vergeleken met het Val di Sole Bike Park in Commezzadura, is het Ponte di Legno-Tonale Bike Park het eerste gezinsvriendelijke bike park in Trentino – zelfs de jongeren zullen enthousiast zijn om de gravity te ervaren op flowy trails op 2000 meter boven zeeniveau op de grens met Lombardije. De routes zijn gemarkeerd met verschillende kleuren om de moeilijkheidsgraad aan te geven voor alle acht routes en 18,3 km aan routes: 2 blauwe (gemakkelijke), 4 rode (gemiddelde) en 2 zwarte (moeilijke).
Flowpad met uitstekende grip stelt minder ervaren rijders in staat om deze discipline op een veilige en progressieve manier te benaderen, terwijl meer ervaren rijders de mogelijkheid hebben om sprongen van verschillende moeilijkheidsgraden aan te gaan. In slechts enkele minuten brengt de Valbiolo-lift fietsers en fietsen naar de paden bij de Valbiolo-hut.

Check voor meer bike parks in Italië

Meer informatie

Booking.com

by Rik Harms

Bike park Lavarone

Het Bike park van Lavarone bevindt zich in Bertoldi, een gehucht op de hoogvlakte van Lavarone (rechts boven het Gardameer), één van de drie gemeenten in het hart van de Alpe Cimbra, een paradijs voor sport- en buitenactiviteiten in de lage regio Trentino.

Het is gewijd aan de Downhill-Freeride disciplines en loopt over vier enduro en downhill trails.
Er zijn talrijke vernieuwingen en de trails zijn in voortdurende ontwikkeling. Ook de tal van Northshore stukken toppen de trails helemaal af en maken de trails geschikt van beginner of voor de diehard Downhill rijder.

Je vindt er ook prachtige, speciaal voor Enduro geprepareerde routes over single trails midden in de natuur, met adembenemende afdalingen, waarbij je in het zomerseizoen het hele skigebied kunt benutten.

Daarnaast is er de nieuwe Zeta Pump, een opeenvolging van hobbels en berms, geschikt voor fietsen, scooters, skateboards en skates, voor je plezier en dat van de jongste fietsers. Ook beschikbaar is de Skill Area, een instructiegebied gericht op het verbeteren van uw mountainbike vaardigheden.

Als u niet over je eigen fiets of protectie beschikt, kun je deze huren bij onze gespecialiseerde mountainbike verhuurwinkels. Je vind er fietsen voor alle leeftijden, van klassieke 29/27,5″ wielen voor volwassenen tot kleine 20″ wielen voor baby-rijders (5-6 jaar).

Check hier meer bike parks en gidsen in Italie

Bikepark Lavarone heeft 4 tracks

Rum Runner

Mojito

Pina Colada

Whezzy

Booking.com

by Rik Harms

2 bikers rijden over een berg rug met finale ligure op de achtergrond

Roadtrip naar Finale Ligure

Shuttlen in bike-mekka: Finale Ligure MTB

Check hier wat je allemaal kan verwachten van de MTB regio Finale Ligure. Onze roadtrip was er 1 om nooit meer te vergeten :D

We gaan naar Tahiti! Op twaalf uur rijden van Nederland. Camping Tahiti, welteverstaan. Middenin bike-mekka Finale Ligure (Italië) ligt ons verblijf voor de komende 5 dagen. We rijden een nachtje door om al direct om 09.30 uur op onze bikes te kunnen zitten. En even ontdooien op de trails blijkt een goede keuze...

Finale Ligure is bekend als laatste EWS-wedstrijd van het seizoen. Afgelopen seizoen (2017) sleepte Sam Hill hier de titel van Enduro World Series champion binnen. Op zijn endurobike met 165mm achter en 170mm veerweg voor zagen we hem over de trails vliegen. Welke bike zullen wij meenemen? Full-on downhillbike, endurobike of een hardtail? Als we eenmaal in Finale Ligure zijn, blijkt de keuze duidelijk: één met zoveel mogelijk veerweg. We gaan namelijk 3 dagen shuttlen met Bike & Sun.

Choose your weapon voor Finale Ligure

En die veerweg ga je gebruiken! De trails zijn ruig en rotsig. Onze opwarm-trail die we op dag 1 (zelf vier keer klimmen en dalen) is de Briga Right en Briga Left trail, die uitkomt in het dorp. Gemakkelijk te vinden (via Trailforks), maar het gebied heeft zóvéél meer areas. Die kunnen we nauwelijks allemaal fietsend bereiken: bijvoorbeeld Melogno, Nato Base en Le Manie.

Rik Harms rijdt over een rots sectie in finale ligure

Shuttle-dag 1

Op dag 2 staat gids Matteo al om 09.00 uur op ons te wachten voor de eerste (private) shuttle-dag. We starten direct lekker hoog, bij de Rollercoaster trail. Niet hoger dan dat, want boven de 1.000 meter ligt nog sneeuw (eind maart).

Het verwachtingspatroon en het ‘jargon’ van Matteo is direct duidelijk: “an easy trail”, is er een met halve-meter drops en bezaaid met stenen. En “don’t break on the black rock” betekent: absoluut vermijden! Maar dit is wel genieten, zeg.

2 mountainbikers komen aangereden op de berg

Beneden aangekomen staat onze shuttle weer klaar om ons snel en behendig over de smalle wegen weer naar boven te manoeuvreren. We starten nog een keer bij hetzelfde punt. Finale Ligure zou Finale Ligure niet zijn, als er op dit punt niet nóg meer trails te vinden zouden zijn. Dus bovenaan schieten we een andere trail in. Wat steiler dan hiervoor. We rijden Toboga, Cacciatore, Kill Bill #1 en de prachtige Madonna della Guardia - vernoemd naar de kerk op de heuvel. We bidden dat we de genadeloze rockgarden goed doorkomen.

Tijd voor lunch! Vergis je niet bij het eerste bord: een heerlijke pasta is slechts het voorgerecht. En we zijn pas weer klaar voor de volgende ‘beating’ na een ferme espresso. De focus is terug! Klaar voor de flowy Ingegnere. Daarna blijven we op een kleinere heuvel voor nog 3 afdalingen, waaronder Little Champery. Zoveel runs hadden we absoluut nooit kunnen doen zonder gids en shuttle!

Shuttle-dag 2

Onze prive-shuttle van vandaag heeft maar liefst 2 gidsen: eigenaar Luca en gids Matteo. Die laatste kennen we inmiddels goed. Met een guitige lach en samen gedrukte wangen onder zijn fullface helm, als we weer eens stoked bij het einde van de trail komen. Luca is er vandaag bij om ons de trails langs de kust te tonen. Het belooft een zonnige dag te worden, dus we zullen de hele dag getrakteerd worden op uitzichten over de Middellandse zee.

En dat klopt! We rijden tot twee keer toe over een mooie ‘ridgeline’ met aan beide kanten droge trails met losse rotsen en onderaan de zee. Hier wordt veel minder gereden, zelfs op de drukste dag van het jaar (het voorjaar en najaar zijn hier hoogseizoen). De trails hebben zelfs nog geen naam.

Dat is anders in de middag: na een lunch op een bikers-camping starten we aan de Womens DH. Deze trail ligt (logisch) naast de Mens DH. Als je Googled op Finale Ligure, dan is dít de foto die je vindt van deze bike-bestemming. Droog, open, ruig en with a view.

Shuttle-dag 3

De laatste bike-dag, en dus stelt Matteo voor om terug te keren naar wat trails voor de voorgaande dagen, zodat we ze echt kunnen shredden. En wat blijkt? De trails vanaf Nato Base (Madre Nature en H Trail) zijn nu wel toegankelijk. De afgelopen dagen hebben de trailbuilders er nog wat werk verricht en we zijn de eerste die deze trail dit seizoen rijden. Glad van de vochtige lucht en mist, maar absolute fun om te rijden.

3 mountainbikers rijden een trail in met uitzicht op de zee en finale ligure

Matteo legt ons uit dat de mist en miezerregen de slechtste weerconditie is in Finale Ligure: de stenen zitten altijd onder een laagje stof. Komt er een natte laag op van mist of miezer dat verandert dat in de supergladde toplaag. Rockgardens zijn daarom beter te rijden bij harde regen (dat spoelt het stof eraf), dan bij motregen.

We durven meer trails op high speed te rijden. Wellicht ook een beetje geïnspireerd door Matteo en EWS-rijder Jonas Bähler, die vandaag met een clubje met ons meerijdt.

We zien uit naar de Legnaia trail, die we op de eerste shuttledag al reden. We dachten dat die flowy was, maar na 3 dagen in Finale Ligure blijkt het toch echt zwaar voor de armen en benen en harken we door de red rocks.

Check hier onze video: A Road Trip To Finale Ligure

Komen we terug?

We kennen trailhunters die ieder jaar hun ‘zomer-bikeseizoen’ afsluiten in Finale Ligure. En dat voornemen klinkt erg goed! De gaafste trails die je kan bedenken, dikke endurobikes op iedere straathoek, professionele guides en shuttles, goede accommodatie en niet te vergeten lekker eten!

En de schade (naast de standaard krassen op onze scheenbenen) van een ruig Finale Ligure valt nog te overzien:

2 lekke banden
afgebroken derailleur
vastgelopen ketting in de chainguide
losgelopen rockerlink-lagers
losgelopen crank-bladboutjes
en een centimeter speling op het achterwiel

by Rik Harms

de trailhunters on the road naar La Thuille

Bikepark Pila

In de zomer zijn de mountainbike downhill tracks van Bikepark Pila permanent geopend! Met deze zeer belangrijke realisatie volgt Pila het voorbeeld van Frankrijk en Zwitserland, waar mountainbike downhill tracks aanwezig zijn in alle grote wintersport resorts.

Er zijn een twaalftal tracks die deel uitmaken van het Bike stadium, een daarvan is de freeride track Pila Aosta die, met de twee tracks die ervoor liggen, de prachtige route van de “Desarpa Bike” vormen: een totaal van 15 km en 2.200 hoogtemeters! Je start op 2705 meter en eindig 15 km later in Aosta..

De freeride tracks, zijn toegankelijk voor iedereen met een beetje ervaring in het afdalen, de moeilijkheidsgraden worden goed aangegeven, en er zijn chicken ways bij de lastigere stukken! De Downhill tracks vereisen echter een goede atletische en technische training!

De stad Aosta

Het vette van Bikepark Pila is dat je direct kan door rollen naar 1 van de vele terrasjes van Aosta. Het is een mooie Italiaanse stad met alle wat je er van mag verwachten. Door de romeinse historie vind je er nog tal van oude restanten zoals van het forum (nee niet eentje waar je van je af kan zeiken 😉 ) Amfitheater en stadsmuren.

Het bikepark en de trails van Pila

Veel races werden betwist op de route ontworpen door voormalig wereldkampioen Corrado Herin langs de skipiste “Du Bois” na de 1997 editie van de Italiaanse kampioenschappen en de Wereldbeker in 2005.

De freeride trails lopen voornamelijk door het natuurlijke landschap en worden afgewisseld met gemakkelijke en moeilijke paden. Volg de borden met de moeilijkheidsgraad naar keuze

Je kunt freeride-tracks vinden in het BikeStadium, evenals de prachtige Pila – Aosta-track en de Desarpa-fietspad.

Het witte Trail netwerk van Pila is enorm en voldoet aan voor ieders niveau, met routes variërend van 2300 tot 600 m. hoogte verschil en dat met het prachtige uitzicht!

De verscheidenheid aan routes voldoet zowel aan het plezier van rustig trappen (lees XC) als aan de verwachtingen van diegenen die op zoek zijn naar technische en veeleisende tracks.

De kleuren helpen je bij het kiezen van de moeilijkheidsgraad:

blauw = gemakkelijk
rood = gemiddeld moeilijk
zwart = moeilijk

by Rik Harms

Biketrip naar Val Venosta in Italië

Val Venosta in Italië Biketrip

Samen met wat vrienden is Ronny naar het prachtige Val Venosta in Italië gegaan. Vele Italië gangers zullen deze streek vooral herkennen aan de wereld beroemde Kerk toren midden in een meer (check google…). Gelukkig biedt deze omgeving nog veel meer dan een mogelijke ansichtkaart foto, je kan er namelijk vooral ook dikke mtb trails rijden!

Bedankt Ronny voor het delen van jullie biketrip foto’s!!!

De foto’s zijn gemaakt door Ronny Ruyters
Riders: Job Bokmans, Xavier Geurten, Philip Walder en Michel Romen

Zelf een mooie biketrip gemaakt, bikeparkje bezocht of gewoon een dikke actie foto? Stuur die dan in naar ons! info@trail-addicts.com

Meer over italië en mountainbiken weten?

Meer informatie over Bikeparks in Zuid Tirol

Heb jij ook een mooie mountainbike reis gemaakt? Stuur deze dan in naar info@trail-addicts.com op Trail-Addicts verzamelen we zoveel mogelijk informatie over bikeparks trailparks en mooie mountainbike gebieden. Samen met tal van mountainbike gids bedrijven geven wij het overzicht waar jij het beste kan gaan mountainbiken. We hebben meer dan 100 bikeparks en trailparks op onze website staan, maar er zijn er vast nog veel meer!

Naast alle reisinformatie doen we met regelmaat leuke reviews, veek reis en camping gerelateerd. Check bijvoorbeeld onze vanlife avonturen. We hebben zelf onze bussen volledig omgetoverd tot campers en daar uitgebreid verslag van gedaan. We doen er alles aan om onze mountainbike trips zo comfertabel mogelijk te maken 😉

by Rik Harms