Magura + Shimano = Shigura remmen

Shimano + Magura = Shigura remmen!

We spenderen er heel veel tijd aan, wat is nou de beste mountainbike rem? In een eerder artikel claimde we ‘de beste’ al gevonden te hebben: De beste mountainbike rem ,wat ons betreft is dat de Magura rem! Ook hebben we al eens een Poll geplaatst om te achterhalen wat volgens de lezer dan de meest favoriete rem is. Voor we op de Shigura remmen komen eerst nog de top 5 volgens onze poll.

Shimano XT (22%, 125 Votes)
Hope Teach 3 E4 (8%, 48 Votes)
Shimano XTR (8%, 48 Votes)
Magura MT7 PRO (8%, 47 Votes)
Sram CODE RSC (5%, 31 Votes)

Hier blijft natuurlijk van belang waar je de rem dan het meest gebruikt of eigenlijk het meest zou willen gebruiken. In de Alpen (waar wij graag zijn) hebben we ondervonden dat de Magura’s gewoonweg het hardst remmen, goed blijven werken ook bij lange zware afdalingen en relatief makkelijk te bleeden zijn. Strik er om heen dan?

Remmen Bleeden blijft een dingetje

Ja die strik laten we inderdaad nog even om de Magura MT7 zitten. Allereerst heeft de voorkeur minerale olie, dat is gewoon minder gedoe. De Magura’s laten zich relatief makkelijk bleeden met 2 spuiten en als je de instructies netjes volgt is het zonder al te veel gedoe prima te doen. Zo ondervinden we zelf bij SRAM remmen toch net wat meer uitdaging om ze echt lekker te bleeden, daarbij heeft SRAM dus inderdaad geen minerale olie. We moeten eerlijk zijn ons “bleed” ervaring gaat niet verder dan SRAM Magura Formula en Shimano. Shimano hoe zat dat ook alweer? Spuitje op de caliper beneden middels een dopje. Dan draai je het ventiel open en je hebt zonder knoeien de onderste spuit aangesloten. Hierna komt de grote shimano truc: Je schroeft een boutje los op de remhendel en daar plaats je een bekertje op welke je van te voren een beetje hebt gevuld met minerale olie. KABAM! Het wordt nog mooier… je kan de remhendel ontluchten zonder de spuit op de caliper te zetten 😀 bekertje er op, de remhendel in knijpen en los laten schieten. Gewoon weg geniaal en (zover wij weten) by far de makkelijkste rem om zelf te ontluchten.

Waarom is de Shimano rem dan niet de beste?

Goede vraag! De dubbele piston remmen van Shimano zijn punt 1 betaalbaar. Goed over de hele model lijn vanaf de SLX tot aan XTR. Ze remmen hard, hebben minerale olie en ze blijven het goed doen op lange afdalingen. Zoals we net geleerd hebben ze zijn het makkelijkste van allemaal te ontluchten. Shimano remmen voelen volgens veel gebruikers wat meer als aan/uit remmen. Chiquer gezegd de moduleerbaarheid is minder goed. Moduleerbaarheid is echt wel een essentieel onderdeel van remmen. Zeker in de bergen rijdt je veel met half ingegrepen remmen om de snelheid er uit te halen maar wel op snelheid te blijven. Ook in krappe bochten wil je heel secuur kunnen remmen zonder dat hij “hapt”. Die moduleerbaarheid kost Shimano wat ons betreft de 1ste plek. De Magura remmen (overigens ook SRAM) zijn veel mooier moduleerbaar over de hele stroke van de remhendel.

MAND!

Om een lang verhaal kort te maken: Waarom wil je dan Shigura remmen?

Simpel: De remklauw (caliper) van Magura met zijn kabel past op Shimano remhendels. De Caliper van Magura behoudt zijn moduleerbaarheid, hitte bestendigheid en betrouwbaarheid. De shimano remhendel voorziet in het extreem makkelijk ontluchten van de remmen met dat bekertje waar we het over hadden. Best of both worlds dus. Daarbij komt ook dat de remhendel van Shimano wat ranker en mooier (vinden wij) is.

Hoe maak je dan Shigura remmen?

Wat heb je nodig:

Magura MT5 remklauwen (MT7 en MT5 zijn het zelfde, alleen de hendels verschillen)
Magura leidingen
Shimano Remhendels (slx, xt of xtr kan allemaal)
De aansluit nippel en olijf van Shimano
Minerale olie van Shimano of van Magura

Hoe moet het?

Installeer de remklauwen zoals gewoonlijk met de remleidingen. De remleidingen maak je op lengte en ipv de magura aansluithardware voor de handels schuif je die van Shimano er overheen. Ook belangrijk om dat pinnetje wat je in de leiding drukt van Shimano te gebruiken. Remhendels van Shimano dus installeren op je stuur (zet ze nu eerst even horizontaal). Sluit een magura spuit gevuld met de rode Shimano olie aan op de remklauw. Plaats het bekertje op de remhendel haal de plug er uit en duw middels de spuit olie door het hele systeem totdat er olie in de beker komt. Plaats de plug even terug en trek voorzichtig aan de spuit om daar alvast wat lucht uit het systeem te halen. Spuit weg, schroef erin en ontlucht de remhendels middels het bekertje totdat ook daar geen luchtbellen meer uitkomen.

LET OP: Doe dit alles zonder dat er remblokken in zitten, maar met de juiste Magura spacer blokken erin.

Meer reviews op Trail-addicts

by Rik Harms

Tweed valley mountainbike vakantie

Rik klimt omhoog door een weids landschap in Schotland

TWEED VALLEY: TRAIL WALHALLA’S GLENTRESS & INNERLEITHEN

In het spoor van de Enduro World Series, Tweed valley mountainbike vakantie

Het plan was al gesmeed direct ná de biketrip naar het Lake District: “Volgend jaar gaan we naar Schotland!”. En ondanks dat we er een jaar naar uit hebben kunnen kijken, starten we de voorbereidingen pas een paar weken van tevoren. Busje gehuurd: check. Ferry geboekt: check. Tent en kampeergear: check. Bike in orde? Check! Welke trails gaan we rijden…? Tja, welke trails gaan we rijden. Schotland kent veel bekende mountainbikespots: de trailcentres van de 7Stanes en natuurlijk de worldcup downhilltrack van Fort William: de enige plek in de UK met een lift. Mooi dan zijn we klaar voor de Tweed valley mountainbike vakantie

Keuzes te over! We kiezen ervoor om te overnachten in Peebles. Een rustig stadje met een Tesco supermarkt, een camping en pubs. En last but not least: het is op fietsafstand van twee trailcentres van de 7Stanes: Glentress en Innerleithen. Al onze ‘raadgevers’ geven aan dat dit de twee tofste trailcentres zijn.

De foto’s op de site doen me vermoeden dat het in trailcentres voornamelijk om breed aangelegde trails gaat voor family rides. Maar met genoeg black routes overtuigen Glentress en Innerleithen ons gelukkig toch om erheen te gaan. En dat blijkt het zéér waard!

Spullen uitpakken. Bakken vol bikegear liggen overal!

Hielke sleutelt de bikes in elkaar op de camping

Dag 1: Gypsy Glen

Hoe vaak kun je op biketrip naar dezelfde bestemming? Nou, naar Schotland kunnen we vaker terug. Alleen al in Glentress liggen tientallen kilometers aan trails. Het is dan ook niet gek dat de gpx-files van de Enduro World Series 2015 die we op Trailforks hebben gevonden óók over de trails van het trailcentre gaan. Maar die bewaren we voor de laatste twee dagen. We warmen, na de overtocht met de boot (en nog een kleine kater) op het de gpx-track: Gypsy Glen. Een rondje over een geweldig geasfalteerd fietspad (ja echt!) langs de Tweed River. En dan: één klim over zompig, zuigend grasland. En één afdaling langs stenen muurtjes, over losliggen rotsen. Een genot!

Rik en Bram beginnen aan een afdaling over een trail vol met stenen.

Dag 2: The Black Route

Bikedag twee is weer in volle zon (Hallo Schotland! Nog geen regen gezien!) met 29 kilometer en 1100 hoogtemeters. We starten bij de ingang van Glentress Trailcentre. Op een woensdag en dat blijkt een juiste dag: in de weekenden is het hier (weer of geen weer) een stuk drukker. En waar we eerst dachten dat het brede fireroads zouden zijn is deze Black Route héél natuurlijk. Met volop rotsen, stenen en wortels, maar altijd met flow. Geen passages die niet te rijden zijn, op wat té steile klimmetjes na. En er wordt duidelijk veel tijd gestoken in het aanleggen van afwateringen. Maargoed, de enige afwatering vandaag is het zweet op onze bovenlip.

Bram zoekt de weg in het bikepark in Tweedvalley Schotland

Rik klimt omhoog over een trail in Schotland

Alle segmenten hebben namen, weliswaar niet allemaal aangegeven op bordjes, maar op Strava kun je checken hoe snel je bent ten opzichte van de locals. Onze favoriet: Double X. Joelend rollen we naar beneden, achter Hielke aan. Hij gaat veruit met de meeste snelheid van drops van wortels, door krappe switchbacks en over blinde double jumps. Met zoveel adrenaline in ons lijf, klimmen we tóch nog een extra stukje terug naar het bikepark dat we op de startklim hebben gezien. Er zijn drie lijnkeuzes. En de keuze simpel: de jumpline! Zonder kleerscheuren keren we terug. Stoked as hell!

Rik rijdt over een trail in het bikepark in Schotland

Hielke pakt een wallride in Schotland bikepark 7stanes

Dag 3: Enduro World Series

We noemden het al: in 2015 vond de Enduro World Series hier plaats. We starten met de wedstrijddag die in Innerleithen begint. Af en toe is het wat lastig navigeren met onze Garmin: zeker omdat de trailkeuzes hier zovéél zijn. Links en rechts van de trail die we nemen zien we iedere keer nieuwe ‘secret trails’. Dat getuigt wel van een actieve mountainbike community. En biken kunnen ze hier wel. De downhill-tracks waarlangs we enduro-stijl (met Evoc op onze rug en pothelmpje op) omhoog klimmen zijn heftig. Zo imponerend, dat we wel weten dát we ze willen rijden, maar alleen met fullface op.

Rik Nico en Bram starten de EWS afdaling in Tweedvalley

Hielke draait het vlees op de wegwerp BBQ op de camping.

De EWS track ligt er zowaar nog. Als we, ten noorden van Innerleithen, door een boskap gebied omhoog klimmen komt er nog een mede-endurist omhoog gestoempt. Even kijken welke trail hij induikt: jep, “onze” trail. De Enduro World Series track die als kruimelspoor op onze navigatie staat, wordt dus nog gereden. Maar niet door iedereen blijkt. En hij is ook zeker niet vóór iedereen. Steiler dan steil. Manouvrerend door een dichtbegroeid bos. Een enkel waarschuwingspijltje die net op tijd aanduidt dat er een drop aankomt, hangt er nog. Onvoorstelbaar dat de worldserie-racers hier tien keer zo snel doorheen vliegen als wij, en waarschijnlijk ook op een nattere ondergrond. Het maakt de dag extra bijzonder. Op deze manier voelt het alsnog we al de ‘hidden gems’ van de Tweed Valley hebben ontdekt.

Dag 4: Enduro World Series

Zo’n dag als gisteren willen we nog wel een keer. En dat kan: de Enduro World Series duurde twee dagen, dus vandaag rijden we de andere gpx-track ervan. Deze begint toevallig in Peebles, op steenworp afstand van onze camping. En wat blijkt: de trails die we eerder al aan de rand van het dorp hebben gereden tijdens een ‘speelkwartiertje’, horen gewoon bij een van de laatste EWS tracks.

De startklim is lang. En met een paar dagen in hetzelfde gebied leren we het terrein goed kennen: we komen namelijk bij het Glentress bikeparkje uit waar we op dag 2 al waren.

Nico rijdt over een rotsige ondergrond. Het is de EWS track in een 7stanes bikepark

Vandaag, in de regen is het écht Schotland. En de Schotten gaan ook gewoon naar buiten (het is weekend!). Er zijn veel meer bikers op de trails dan de dagen hiervoor. Waar we enkele klimmen nu een tweede keer rijden, zijn de afdalingen uniek. Bovenaan de klim schieten van de trailcentre-track af én de EWS-trail wordt nog ruwer en steiler. Dat is even wennen, zeg. Gladde ondergrond en steil terrein. Vergeef het ons, dat we als correctie wat voetjes aan de grond moeten zetten. Maar gaandeweg de dag gaat de rijstijl weer vooruit. En de drang om meer, meer en meer te willen rijden ook. Een van de bekendste trail-segmenten: Spooky Woods doen we twee keer. Één keer voor de whip-foto op een jump. En één keer als lange flowy trail in een ruk naar beneden. Wat rots-drops, tafels en heerlijke bochten. Een rondje high-fives mag dan wel.

nico rijdt over het laatste deel van de Tweedvalley EWS track in schotland

Weids uitzicht over het landschap van Schotland in Tweedvalley, dreigende wolken met regen hangen boven het landschap

Maar, ho! Het is nog niet voorbij: de laatste afdaling, dat is er een waar we niet over uitgepraat raken. Alles wat een afdaling onvergetelijk maakt, zit hierin. Nog niet helemaal uitgerust schieten we snel de afdaling in: achter twee blondje paardenstaartjes aan met een traildog. Die trappen nog flink door! Na een vriendelijk knikje terug van de twee dames, passeren we ze. We rollen het bos uit over een worteltapijt van honderden meters. Mijn 140 milimeter veerweg schiet hier écht tekort. De full-endurobakken (160 en 170 milimeter) van Hielke en Rik excelleren hier. Gelukkig blijven we dicht genoeg bij elkaar om in een treintje de volgende bochten te pakken. Geen tijd voor foto’s! Van deze trail moeten we gewoon genieten. Opeens doemt Peebles weer op: de laatste stukjes trail. Puntige stenen kunnen ons misschien nog wat narigheid bezorgen, maar doen dat niet. Na vier dagen trailrijden hebben we de kneepjes van het afdalen behoorlijk goed te pakken. De finish op de camping is er een die gevierd moet worden. Met pints bier, en ja, natuurlijk ook een whisky’tje.

Rik dropt in het bikepark in tweedvalley

Lekke banden horen erbij! 7stanes bikepark, schotland

by Rik Harms

Zermatt mountainbike gebied

Omgeven door 38 bergtoppen van meer dan 4000 m, is Zermatt – Matterhorn een paradijs voor mountainbikers aan de voet van de Matterhorn. Ideaal voor kinderen en beginners om mountainbiken te leren – perfect voor gevorderde rijders om hun techniek te verfijnen. Er is hier iets voor iedereen.

Het dorp Zermatt

Zermatt, het heeft al iets magisch op zich zelf, het is een beetje een raar dorp en zeker niet negatief bedoeld. Het is een auto vrij dorp, er rijden allemaal smalle vaak elektrische autootjes door de smalle straten. Dat geeft natuurlijk een groot voordeel dat je niet overal door dikke pc. Hoofdstraat tractoren omver wordt gereden. Want als je er met de auto had mogen komen dan hadden die er zeker gestaan! Het dorp komt luxe over, veel mooie winkels en prachtige terrasjes. De winkel straten zijn auto en fiets vrij (dat laatste vinden wij minder cool…)

Het dorp ligt in een doodlopende vallei met de gigantische Matterhorn die een soort van over het dorp waakt. Laat je niet verleiden te denken dat dit de hoogste piek is! Onze gids, Erik van MTBverbier wist ons te vertellen dat die (als je naar de Matterhorn kijkt) achter je is. Iets minder sexy…. Maar wel de hoogste piek. De hoogste berg van Zwitserland is de 4634 meter hoge Dufourspitze. Deze maakt deel uit van het Monte Rosa-massief dat op de grens met Italië ligt.

Mountainbiken en Downhillen voor ieder wat wils

In het gebied van de Matterhorn kan je onwijs goed mountainbiken! Het is een ski resort met veel liften en die zijn zoals bijna alle andere gebieden in de zomer open voor mountainbikers en wandelaars. Er zijn super leuke rollercoaster achtige trails waar je als beginner mooi kan oefenen en als gevorderde volle bak kan vliegen. Vooral de meer natuurlijke trails (ook wandel paden) vinden wij dan het mooiste.

Helidrop vanaf Zermatt

Toen wij er waren was 1 lift kapot waardoor we met de helicopter omhoog konden. Erg gaaf natuurlijk maar erg duur (125,- euro geloof ik) voor een enkeltje omhoog… Op Trails Zermatt kan je mooie trails vinden in de regio en ook op trailforks staan er meerdere ingetekend. Dit gebied heeft echter veel meer te bieden dan wat er op deze 2 sites te vinden is. Dus als je echt het maximale uit de regio wilt halen is een gids een must!

Voor openingstijden van de liften ga naar Zermatt info hier is genoeg te vinden over het gebied en het dorp zelf. Over het algemeen kan je zeggen dat de beste periode ergens in juni start tot en met in Oktober. Als je zo laat nog in het seizoen wilt gaan is het nog belangrijk om van te voren te checken welke liften gaan. In die periode is de kans namelijk groot dat ze aan het voorbereiden zijn voor het winter seizoen.

by Rik Harms

Pyrenees mountainbike avontuur

“Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” – mentaal en fysiek een intense ervaring

Mountainbiken in de Pyreneeën was een totaal nieuwe ervaring voor mij en gaf een nieuwe definitie van mountainbiken op natuurlijke wandelpaden. Waarom? Ik denk omdat de Pyreneeën net iets wilder en ongerepter zijn dan alles wat ik eerder heb gezien en gereden. Vandaar dat we op deze Pyrenees mountainbike avontuur gingen.

Samen met de Engelse fotografe Saskia Dugon reisde ik eind oktober af naar Ian en Angela Pendry van Altitude Adventure in de Pyreneeën. Het doel was om met de “Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” binnen een week de beste trails te rijden die de Pyreneeën te bieden hebben. Voor dit avontuur kende ik de Pyreneeën nauwelijks en ben er nog nooit geweest. Het enige wat ik wist was dat Andorra er lag.

Wanneer een passie een beroep wordt

Ian en Angela, oorspronkelijk uit Groot-Brittannië en gepassioneerde mountainbikers. Beiden deden vroeger aan wedstrijden, Ian als downhill biker en Angela als cross country rider. Ian heeft ook gewerkt voor Scott Sports England als verkoper en productontwikkelaar. Ongeveer 12 jaar geleden besloten ze het Verenigd Koninkrijk te verlaten en een nieuwe thuisbasis te vestigen aan de Spaans/Franse grens in St Pierre dels Forcats. Ze kochten het kleine hotel “Mourli del Riu” en begonnen hun eigen bedrijfje; Altitude Adventure. De naam zegt het al – maar daarover later meer.

Een vlucht van 1,5 uur en een bustransfer van 2 uur vanuit Zwitserland naar het midden van het Spaanse paradijs.

We vlogen rechtstreeks naar Barcelona waar Ian en drie andere gasten ons verwelkomden. Op weg naar St Pierre dels Forcats, de basis van Altitude Adventure, stopten we in een klein Spaans dorpje. Lunchpauze! Tappas en bier werden geserveerd – we waren het erover eens dat de vakantie niet beter kon beginnen! We bereikten de accommodatie iets later, bouwden onze fietsen op en keken uit naar een week fietsen op eersteklas trails.

Altitude Adventure – the name says it all!

De “Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” is een van de zwaardere tochten die Ian en Angela aanbieden. Het pakket omvat zes begeleide dagtochten met privé shuttle en gondelliften door de Spaanse en Franse backcountry rond Bagà, evenals alle overnachtingen en maaltijden.

Veeleisend in drie aspecten

Basic fitness

Je moet mentaal en fysiek voorbereid zijn om in de zes dagen 12.500hm bergafwaarts en 4000hm bergopwaarts af te leggen. Altijd op technische singletrails, sommige hike-a-bike betrokken.

Riding skills

De trails zijn technisch veeleisend. Het zijn allemaal natuurlijke wandelpaden die niet, zoals we in Zwitserland gewend zijn, goed onderhouden en vaak gebruikt worden. Elke storm verandert het pad weer, wat ertoe kan leiden dat het nauwelijks of slechts gedeeltelijk berijdbaar is. Over het algemeen is het terrein zeer ruw – 90% van de paden is zeer stenig. Voluit gaan kan ernstige gevolgen hebben. Dit maakt het geheel spannend, maar kan ook vermoeiend zijn, omdat niet elke dag vol stroom is.

Het kostte me drie dagen om te wennen aan het rijden – maar nadat ik me realiseerde waar de grenzen liggen, had ik veel plezier en genoot ik echt van de paden.

Adventure en team spirit

Je brengt veel tijd door in de groep – dagelijks op de trails en ook ‘s avonds bij het diner, dat door Angela vers wordt klaar gemaakt. De accommodatie is zeer eenvoudig, maar schoon en comfortabel. De gastvrijheid van de mensen raakte mijn hart – ik voelde me zeer comfortabel en welkom waar we ook gingen.

Bij Ian en Angela voel je je als gast altijd op je gemak en veilig.

Alle tochten van Altitude Adventure kunnen worden aangepast aan het niveau van de groep. Ian kent de regio rond St Pierre dels Forcats en haar trails door en door. Ian is een gepassioneerde trail scout en dat voel je als gast.

Je voelt je altijd veilig en op je gemak. Als je een slechte dag hebt, kun je in het hotel blijven of een alternatieve activiteit doen. Als de groep moe is of andere trails wil rijden, past Ian het programma spontaan aan. Ian en Angela deden echt hun uiterste best om de best mogelijke ervaring in hun huis te leveren. En het kwam allemaal perfect samen. Geweldige trails, heerlijk eten en een geweldige groep gelijkgestemden.

De Pyreneeën daagden me uit en ik was aanvankelijk niet gelukkig met mijn rijden. Maar met de tijd en het rijden leerde ik me aan te passen aan het terrein. Het heeft zijn charme om in zulk terrein te rijden en met de natuur en de omstandigheden om te gaan. Ik was onder de indruk van de ongelooflijke uitzichten over die bergketens. De hoeveelheid trails die het gebied biedt en de onbeperkte gastvrijheid van de plaatselijke bevolking en het heerlijke Spaanse eten. Het is een cultuur waar ik van hou, het is een gebied waar ik van ben gaan houden en ik wil deze prille liefde versterken.

Ik bezocht Angela en Ian zonder Ben in oktober en het is voor mij een MUST om met hem terug te gaan. En Ian bevestigt mijn gevoel – de meeste gasten komen meestal drie keer terug totdat ze de drang voelen om een andere bestemming te ontdekken. Het is waar – de Pyreneeën zijn magisch en ik kijk al uit naar de volgende reis terug naar dit wilde, vrije en ongerepte gebied.

Dank aan Ian en Angela voor het mogelijk maken van deze reis – het was een van mijn hoogtepunten vorig jaar!

All information about this offer can be found here.

Meer mountainbike vakantie verhalen in Spanje

by Rik Harms

IN een treintje rijden de mountainbikers over een trail. Het uitzicht is op de prachtige azuur blauwe zee bij finale ligure

Finale Ligure met de Trailhunters

“Waar gaan we volgend jaar naartoe?”. De standaardvraag bij thuiskomst na onze jaarlijkse biketrip.

We hadden al veel verhalen over Finale Ligure gehoord; flowy trails met het strand als eindpunt. Het klonk als muziek in de oren. Finale Ligure: be prepared for the Dutch and Belgians!

Op zondag 28 mei was het zover, de trip naar Finale Ligure. Jeroen, Jelle en ik, de afgevaardigden van Trailhunters.be, hadden er al een pre-trip van 2 dagen in Vinschgau opzitten. Een goede warming-up voor Finale Ligure, maar deze 2 dagen vielen in het niet bij wat ons te wachten stond.

In Milaan spraken we af met Didier, Robbert, Xavier en Ronny, de mannen uit Maastricht, om vervolgens door te tijden naar onze eindbestemming.

In de vroege avond parkeerden we onze auto’s bij het appartement. Fietsen op het balkon, bagage op de slaapkamers en op naar het strand. Nu was onze vakantie echt begonnen. Later op de avond was pizza het avondmaal, een gelato als dessert en als afsluiter toastten we met een Corona dat het een geweldige week mocht worden.

De eerste dag biken was gepland met Supernatural in Dolceacqua. Om 08:30 uur zaten we in het pittoreske dorpje aan het ontbijt; cappuccino met een croissant of focaccia om de dag mee te beginnen.

De bikes werden in de aanhanger geplaatst en we trokken de bergen in, op naar de trails!

Al snel bleek dat de trails hier een natuurlijk karakter hadden. Loamy ondergrond met hier en daar een berm, afgewisseld met rotsige passages. De Italiaanse gids draaide de gashendel flink open waardoor we de eerste dag al stevig aan de bak moesten!

Al met al een goed begin van de week, voor de meesten van ons. Helaas raakte Ronny geblesseerd na een crash. Na controle in het plaatselijke ziekenhuis bleek hij een flinke schouderblessure te hebben, waardoor 2 weken rust geadviseerd werd. Onze goede vriend en fotograaf is daarom helaas al na 1 dag huiswaarts moeten keren.

De trailhunters staan met hun alle voor een mooie muur vol met graffiti

De volgende dag stonden we op de stoep bij Finale Freeride voor de Classic Tour. In het basiskamp viel al snel op dat meer bikers hetzelfde idee als wij hadden. Zeker 4 shuttlebussen en 2 Defenders stonden te wachten om de hordes enthousiaste bikers naar de trails te brengen.

We maakten kennis met onze vrouwelijke gids Sandra, een stoere bike chick die haar geld verdient met wat wij het liefst doen; biken!

Na een korte uitleg over de trail volgden we braaf het achterwiel van Sandra. Dit viel nog niet mee, gelijk in de eerste afdaling werd duidelijk dat deze dame niet van de middenmoot was. Achteraf bleek dat ze zo nu en dan een wedstrijd reed en in Finale Ligure deelneemster aan de EWS is.

De trails van de Classic Tour zaten vol flow: gas erop en zo weinig mogelijk proberen te remmen. Genieten met een grote (lees: zachte) G!

Na 9 (!) runs was het tijd voor de laatste afdaling van de dag; de Rollercoaster. De naam maakt 100% duidelijk wat het karakter van deze trail is. 8 km lang naar beneden slingeren over goed aangelegde en onderhouden singletracks. “Boks” en “high fives” werden uitgedeeld toen we beneden waren. Iedereen was laaiend enthousiast. Wat een mega vette eerste dag. Wat kan hier nog tegenop, dachten we.

Woensdag rustdag. Voor een aantal van ons althans. Met 5 man vertrokken we ’s ochtends naar Varigotti om de beroemde Men’s DH te rijden. Omdat we geen shuttle hadden geboekt moesten de benen het werk doen. De aanloop naar de beklimming was een fietspad langs de zee. Heerlijk om hier met de bike te kunnen rijden.

Na ongeveer 45 minuten klimmen bereikten we de top. Kniebeschermers aan, helmen op en gaan! Deze downhill-track was van hoog niveau, steile rots passages en losse ondergrond maakten het moeilijk een goede lijn te vinden. En dan te bedenken dat de wereldtop enduro rijders hier met hoge snelheid naar beneden denderen! Respect!

Na afloop vertrokken de meeste van ons richting het strand. Ikzelf had nog niet genoeg van het biken en besloot daarom nog 2 nabijgelegen EWS-stages te rijden. Een absolute aanrader!

Next up: Defender Tour!

Zoals de naam al doet vermoeden, onze shuttle voor vandaag was een Landrover Defender! De bikes werden op een speciale bombproof aanhanger geplaatst. Deze was zo ontwikkeld dat de fietsen elkaar nooit konden raken, zelfs niet in het ruwste terrein.

Ook was Sandra weer onze gids! Fijn om een vrouw in ons gezelschap te hebben.

Wederom goed onderhouden tracks lagen op ons te wachten om verslonden te worden. Hoewel niet veel tegen de Classic Tour op kon, hebben we toch erg genoten van deze dag. Ook hier was de afsluiter een lange downhill, genaamd Ingegnere (Ingenieur). Dit was misschien wel mijn favoriet van de week. De eerste 2 km reden we letterlijk in de wolken. Een goggle met helder vizier was een must! De eerste helft was te vergelijken met de Rollercoaster, flow en high speed stukken. Het 2^de gedeelte was ruw, soms extreem ruw, door kleine canyons over steile rockgardens. Kortom, alles zat erin. 8 km verderop was het einde van de Defender Tour een feit. Nog 2 dagen te gaan!

Een landrover defender staat in een greppel met een bike aanhanger. Enkele mountainbikers zitten bovenop de defender

De laatste dag hadden we bij Finale Freeride de Wild Enduro Tour geboekt.

Onze shuttle was weer een Landrover Defender en onze gids weer Sandra. Ze kon geen genoeg van ons krijgen!

Wat opviel was dat de uphills met de Defender veel ruwer en steiler waren dan tijdens de Defender Tour. Alleen dit al was een hele beleving!

Op de trails was te merken dat de vermoeidheid begon toe te slaan. Het was harder en harder werken om de bikes door de kombochten te drukken en overeind te blijven in de platte bochten. Dit mocht de pret echter niet drukker. Het mooie van deze dag was dat de trails sterk afwisselend waren. Zoals beide voorgaande dagen met Finale Freeride was ook vandaag de laatste trail de langste; Fast & Furious! We zouden een special tour wel zien zitten, de Rollercoaster, Engegnere en Fast & Furious in 1 dag. Dit gaan we onthouden voor de volgende keer!

Zaterdag, de laatste dag biken. Dit keer weer met Supernatural. Alleen Robbert, Xavier en ik trokken onze bike outfits nog 1 laatste keer aan. De rest vertrok vandaag naar huis of was gebroken van een geweldige week knallen! Ik moet zeggen dat ik 8 dagen biken nu echt begon te voelen. Het reactievermogen en de kracht namen af. We hebben er niet minder om genoten. Technische trails met mooie vergezichten werden ons voorgeschoteld. Wederom compleet anders dan in Finale Ligure. De eerste helft van de dag reden we een aantal trails rond Dolceacqua. Na de lunch vertrokken we richting San Remo om trails te rijden met een meer mediterraan uiterlijk; zandgrond en rotsen als schuurpapier. Het was een mooie afsluiter van een week biken in een geweldige omgeving, met geweldig goed gezelschap!

een mountainbiker rijdt door een bocht over een trail vol stenen.

Bedankt Jeroen (Tuup), Jelle (Haribo), Robbert, Xavier, Didier, Ronny voor de goede sfeer gedurende de week.

Dank aan Stefano van Supernatural en zijn gidsen.

Dank aan Sandra van Finale Freeride voor haar geduld met deze losgeslagen groep Nederlanders en Belgen!

Meer mountainbike avonturen in Italië

by Rik Harms

Daktenttrailer het ultieme alternatief?

Is een Daktenttrailer de perfect oplossing?

Onlangs zijn we met Trail-Addicts 2x naar de exact zelfde regio gegaan in een maand: Les Hautes Rivieres. Een keer met de camper, een keer met de vouwwagen. Condities waren iets verschillend van elkaar maar ze hadden beide genoeg regen. Zo belanden we weer bij het filosofische vraagstuk: Camper, Tent of misschien wel een Daktenttrailer?

Nog even op een rijtje:

De camper is vooral makkelijk omdat je veel bagageruimte hebt en snel een slaapplak hebt op de camping. Nadeel is dat je altijd alles moet af breken als je even boodschappen moet doen, plus dat vooral de kleine campers gewoon te klein zijn om in te leven. Met andere woorden je moet sowieso nog iets opbouwen voor de regenachtige avonden.

De vouwwagen bleek uiterst effectief voor dit tripje. Zeker onze oude holtkamper spacer. Makkelijk op te bouwen, veel ruimte ook wanneer het regent. Nadeel kan worden ervaren is de snelheid: 90kmh in Nederland, 80kmh Duitsland. Toch eenmaal de grens over in België mag je alweer 120kmh en zelfs 130kmh in Frankrijk (wat prima gaat met een vouwwagen). Overig nadeel met een vouwwagen is inpakken. Alles is vies en nat, dat behoeft gewoon wat meer werk en aandacht om de spullen boel een beetje schoon weer in de klaphut te krijgen.

De daktent is er natuurlijk ook nog. Zeker ideaal als je geen camper hebt om zo je eigen auto om te toveren tot mini camper. Veel ruimte in je slaapvertrek en je hoeft niet telkens je alles uit te laden voor je gaat slapen. Vooral deze optie is perfect als je continue op doorreis bent. Verder dezelfde nadelen als bij de camper. Op en afbreken om even boodschappen te kunnen doen en weinig binnen leefruimte zonder zaken op te bouwen…

De Daktenttrailer het beste van 2 werelden?

Stel nou je neemt een daktenttrailer. Voordeel van een trailer is dat je net even wat meer zooi kan meenemen. Perfect zou dan zijn als de fietsen op de dissel van de trailer passen. De daktent zelf is makkelijk op en af te bouwen ook als de omgeving vies is.

Foto: https://daktent.nl/nieuw-daktenttrailer/

Daarbij zijn er supermooie luifels speciaal voor de daktent zodat je ook voldoende binnen ruimte hebt als het regent. Bij een daktenttrailer hoef je niks op en af te breken als je vergeten bent om boter te halen bij de supermarkt. De trailer blijft dan gewoon lekker staan!

Foto: https://www.top.systems/nl/projecten/prototype-offroad-trailer-rijdt-testrit-in-marokko/

Eigenlijk zou de daktenttrailer zo moeten worden ingericht dat je vanaf buiten overal bij kan. Als een soort kleding en spullen kast. Op die manier hoef je niks uit te pakken en in te pakken. We vonden deze nog op het internet. Alles bij de hand! Keuken koffie enzovoorts. Feitelijk pak je dus niks uit. Iets meer kastruimte zou dan nog wel fijn zijn maar verder al prima concept!

Stof tot nadenken. We blijven opzoek naar de ideale manier van reizen voor onze mountainbike tripjes!

Check hier meer Vanlife verhalen

by Rik Harms

ArmA warme buiten douche

Buiten douchen is koud!

Wanneer je lekker een dagje aan het shredden bent geweest in het bikepark, dan ben je vies. Stof, zweet, modder wat de condities ook zijn je wilt douchen. Sommige bikeparks hebben tegenwoordig douche faciliteiten maar dat is toch echt de uitzondering op de regel. Wat nu? Wat op zich wel kan werken is een zonnen douche, van die zwarte zakken die je op je auto legt om wat temperatuur in het water te krijgen. Voorwaarde is wel dat het zonnig is, anders werkt zo’n “zonnen” douche niet 😉 alternatief is dan: Koud douchen of gewoon smerig je kloffie aan doen en hop terug naar huis.

Buiten douchen kan dus toch wel warm zijn…

En zo was er de buiten douche van ArmA Outdoor. Een buitendouche aangedreven door de 12v van je auto of camper en brand op de wel bekende campingaz flessen. Dit wilden wij natuurlijk wel eens nader bekijken en real life testen!

Deze ArmA Outdoor douche is een relatief handzaam apparaatje wat zich makkelijk mee laat nemen in de meegeleverde tas. De douche zelf en benodigde slangen kunnen er allemaal bij in gelukkig, zelf raak ik namelijk alles kwijt als het niet ergens bij in of aan vast zit. Alle slangen laat zich gemakkelijk vast klikken aan het apparaat ziet en voelt erg solide.

Mooi allemaal, maar kunnen we nu gaan douchen? Nee. Het water wordt er namelijk niet bijgeleverd 😉 Je zult dus nog iets van een jerrycan met water mee moeten nemen, of misschien nog beter een opvouwbare jerrycan zodat je lokaal water kan pakken. De ArmA outdoor douche is voorzien van een waterslang met pompje die je gemakkelijk in je “waterbron” kan laten zakken, dit pompje is overigens ook de reden waarom je de 12v stekker nodig hebt. Het water wordt verwarmt met behulp van een gasfles. Simpel plug and play, zelf heb ik altijd 2 kleine gasflessen mee om de simpele reden dat je niet kan zien hoe vol ze zitten, zo kom je nooit voor ongewilde verassingen te staan.

Hoog tijd om te douchen!

We staan op de camping vlak bij de trails van Les Hautes Rivieres. Prima plek vlakbij het water en zoals gezegd vlakbij de trails. Dat is het dan ook. De camping faciliteiten zijn sterk verouderd, zo ook de douche. We hadden al gepland om de ArmA buiten douche hier te testen, niet wetende dat het ook gewoon noodzaak was! De douches op de camping worden namelijk NIET warm.

Bij het ontbreken van een Jerrycan of emmer voldoet de afwasbak ook prima. Alles aangesloten volgens specs, is het even onduidelijk hoe dat nou met het gas werkt. Normaal bij dit soort apparaten moet je het een en ander zelf ontsteken. Om te kijken of het water loopt hebben we de buiten douche gewoon maar eens aangezet. Tot onze grote verbazing: Direct warm water! Niet een beetje warm, nee heel warm! Op de ArmA buiten douche zit een water regelaar en gas regelaar, de laatste van die 2 draaien we snel wat lager.

“Hier kan je koffie op zetten”

Zwembroek aan (voor de video 🙂 ) en douchen maar. We draaien nog een aantal keren de gasknop verder omlaag omdat het gewoon te heet wordt. Klinkt negatief, dat is het absoluut niet. Kouder is te regelen namelijk. We douchen allebei in de buitenlucht met een temperatuur van circa 13 a 14 graden zonder problemen. Erg comfortabel te noemen.

Het eind oordeel van de buiten douche

het apparaat voelt solide en ziet er erg mooi afgewerkt uit. De instructies op het apparaat zijn voldoende om zonder beschrijving aan de praat te krijgen. Let wel op! De ArmA buitendouche mag niet “binnen” gebruikt worden. Hij brand namelijk op butaan gas wat giftig is en dus niet binnen mag worden gebruikt. Ergens binnen douchen kan wel, zolang het apparaat maar buiten staat…

Het allerbelangrijkste is: Het water is ECHT WARM

Wat ons betreft een dikke vette 10, we kunnen oprecht geen nadelen vinden. Je zou het formaat kunnen benoemen, het feit dat je gas nodig hebt of dat hij niet binnen te gebruiken is. Wat ons betreft enkel de benodigde specs en uitvoering naar een product wat echt doet wat het moet doen: Warm buiten kunnen douchen, dat tezamen met de afwerking look and feel + het intuïtieve aansluit gemak. Normaals: Dikke 10.

Punt.

meer informatie: Arma buiten douche

Meer mountainbike verhalen

by Rik Harms

Middin in Nieuw-Zeeland rijdt deze mountainbikster over een trail. Er is een prachtig uitzicht op beboste berg hellingen en een meer in de verte

MTB avontuur Nieuw Zeeland

Vier maanden Nieuw Zeeland met bikes and camperbus – onze conclusie..

check voor meer info: Outside is Free

Nieuw Zeeland is de adventure hoofdstad van de wereld. Hiking, surfen, skydiving, bungyjumpen, mountainbiken, skiën – alles staat is zo ingericht dat je wel buiten moet zijn om super mooie dingen te doen! Voor Ben was het al lang duidelijk dat hij, ooit een keer, dit land zou bezoeken voor enkele maanden.

Toen ik begon met kijken van bike films en Ben liet mij zien welke stukken gefilmd waren in Nieuw Zeeland moest ik wel toegeven hoe onwijs mooi dat er uit zag. En ik was ook hooked! Nieuw Zeeland moet bezocht worden en op korte termijn. Het leven in camper is ons niet vreemd, het was dus ook geen discussie hoe we zouden reizen door Nieuw Zeeland.

Ergens in Januari 2016 kwam het voor het eerst ter sprake om een trip te gaan maken voor een langere periode. Nieuw Zeeland by bike zal een gedeelte zijn van ons trip van 6 maanden waarin we ook Japan en Indonesië gaan bezoeken. Om deze 6 maanden reizen mogelijk te maken hebben we onze baan opgezegd, onze flat verhuurd en geprobeerd zoveel mogelijk te sparen. Op 1 januari 2017 (goeie dag voor goedkope tickets…..) begon eindelijk onze reis. Na 3 weken skiën in Japan reisde we voor een late summer in Nieuw Zeeland..

Maar hoe dan? Hoe krijg je al die spullen mee?

De grootste uitdaging van deze trip: hoe krijgen we alles mee? De ski’s namen we mee naar Japan, maar het was niet te doen om ook de bikes mee te nemen. Als we dat hadden gedaan was een groot gedeelte van ons budget opgegaan aan bagage kosten. Na wat onderzoek blijkt het goedkoper om onze bikes met de post te versturen vanuit Zwitserland naar Nieuw Zeeland. Om ervoor te zorgen dat we een adres hadden om te versturen overtuigde we een eigenaar van een airbnb om 2 grote pakketten te accepteren die op onze naam stond. Ook zo’n beetje al onze bike kleding hadden we in de pakketten gedaan. Het duurde uiteindelijk 14dagen en koste ons €215,-

Na te hebben gekeken naar het huren van een camper werdt het erg duidelijk dat we, met een beetje geluk, beter een camper konden kopen in Auckland en weer verkopen aan het einde van onze reis. Het huren van een high-top camper is belachelijk duur. Bedragen beginnen bij 12.000 NZD (7000 euro!!!) – uiteindelijk hebben we er eentje gekocht voor 8.000 NZD (4600 euro) dus al zou het niet lukken om hem te verkopen hadden we nog geld bespaard. Als de camper het 4 maanden volhoudt natuurlijk….

Hoe koop je een camper in Nieuw Zeeland?

Wij besloten om naar Auckland te vliegen aangezien daar de grootste markt van gebruikte campers is, dat Rotorua redelijk in de buurt ligt is mooi meegenomen. De beste plek is de wekelijkse car fair waar naast de locals een hoop backpackers hun camper proberen te verkopen. Naast testrijden is er zelfs een monteur aanwezig die je, bijna gekochte, camper even bekijkt. Naast deze wekelijkse fair kun je ook via verschillende backpacker facebook groepen een camper scoren.

Wij hadden het geluk dat er, een paar dagen voor onze aankomst, een mooie hightop camper wordt aangeboden via een Facebook groep. Naast de km stand die wat aan de hoge kant was, net boven de 400K, voldeed deze camper aan al onze eisen en na een testrit gingen we ervoor. Nadat het geld was overgemaakt waren wij de gelukkige eigenaars van een Toyota Hiace Hightop campervan! We doopte hem tot “Chroser”. Niet omdat we erin konden slapen maar vanwege zijn langzame acceleratie..

Kleine opmerking: Als je een campervan wil kopen dan kun je ook vliegen op Christchurch. Je kunt daar super mooi rijden langs de grens en veel mensen die wij ontmoette zijn hun reis begonnen in Auckland en eindigde in Christchurch. Zij kochten dus de camper in Auckland en verkochte hem, voor veel minder dan ze in Auckland konden vangen, in Christchurch.

Rotorua – Stinkend maar waanzinnig trailcenter in het Whakawarena bos.

We hadden onwijs veel zin om te gaan fietsen dus na het kopen van de bus zijn we direct richting Rotorua gereden. We wisten niet veel van dit gebied behalve dan dat bekend was vanwege de geothermische activiteit en de geur die dat met zich mee brengt. Het trailcenter bij Whakawarena zou waanzinnig moeten zijn. En dat was het zeker!!!

Wij hebben 10 dagen lang rondgereden in Rotorua en hadden er makkelijk veel langer kunnen blijven, er zijn nog veel trails die nog niet gereden zijn. Niet alleen de unmarked trails waren puur goud maar ook de vele gemarkeerde trails waren zo goed dat je ze wel meerdere keren moest rijden. de trails varieerde van knie diep zand, chutes, perfect geprepareerde trails tot aan trails met off camber wortels van top to bottom. Rotorua, met zijn fantastische trails met zoveel variatie heeft ons hart gestolen. Ondanks de stank en dat de freecamp mogelijkheden te wensen overlieten.

De keuze om verder te reizen was niet makkelijk maar omdat we al laat in het zomer seizoen zaten waren we bang dat de winter ons zou inhalen in het zuiden van het eiland. Daarom pakte we de spullen en reden richting Wellington waar we nog een paar dagen hebben gereden. Onwijs veel geluk gehad met het weer, geen zuchtje wind! We reden Makara Peak, Mount Vic en Redrocks voordat we op de ferry stapten naar Piction aan de zuidkant van het eiland.

Marlborough county en Nelson, Steepness awaits!!

Marlborough staat bekend om zijn goede wijnen en elke fles die we openen bevestigd dat. Maar er is meer dan wijn wat dit gebied te bieden heeft. Het is een geweldige plek om te mountainbiken!

De regio rondom de DOC Campsite in Whites Bay sprak ons erg aan. De campsite en de trails zijn onderdeel van de NZ Enduro. Deze trails zijn een voorproefje op wat ons te wachten staat in Nelson. Steile klimmen, overal wortels, steile afdelingen en een hele berg aan fun! De DOC campsite zelf is ook heel mooi. De plek ligt aan het strand waar je, met een beetje geluk, ook nog kan surfen. Een geweldige plek om een paar dagen rond te hangen en biken af te wisselen met surfen op een rustige beachbreak spot.

De paar bikers die we tegenkwamen vertelde ons wat we ook in het noorden van het eiland al meerdere malen hadden gehoord: Go to Nelson!!

En we moeten toegeven dat de trail markering in het gebied aan de zware kant is. Een zwarte gemarkeerde trail in Nelson zal in een ander gebied makkelijk dubbel zwart diamond zijn. Dit wetende rijden we, met gezonde spanning, richting Nelson. De meeste trails die we willen gaan rijden zijn black diamond gemarkeerd.

Na aankomst zijn we gelijk voor een korte namiddag ride gegaan om gewend te raken aan de trails in Nelson and we hebben de Top Dog en Smasher gereden. Beide trails zijn fantastisch maar we moeten we zeggen dat ze erg uitdagend zijn in vergelijk met de markering die ze hebben. Na Rotorua was ook Nelson een gebied waar we langer hadden willen blijven. Wees gewaarschuwd, om echt te genieten van de trails in Nelson moet je houden van uitdagende trails en steile shit. (naar boven en beneden)

De meeste trails zijn aangelegd op de vele bergen in de achtertuin van Nelson. Naast de chutes met mini berms, vind je wortels in alle mogelijke variatie. Must rides in Nelson zijn Smasher, 629 and Peaking Ridge, Keyboard Warrior gevolgd door Mr. Chomper moet je eigenlijk ook gedaan hebben. Eigenlijk kan ik wel alle trails die we gereden hebben benoemen – te veel trails om uit te kiezen. De enige downside aan Nelson is dat je elke bocht moet verdienen door zelf omhoog te trappen. Aan de andere kant zorgt dat er ook voor dat de trails in goede conditie blijven. Ze worden minder vaak gereden dan wanneer er uplift mogelijkheden zouden zijn.

Er is een alternatief als je liever een shuttle omhoog wil en genoeg geld meeneemt. De trails in Wairoa Gorge moeten ook fantastisch zijn en hebben de mogelijkheid van een shuttle service. Wairoa Gorge ligt net om de hoek bij Nelson.

Found some berms in Nelson!

STAY TUNED!! Part II komt snel online 😀

Meer mountainbike bestemmingen vind je hier

by Rik Harms

Les Hautes Rivieres trail review

Nu veel trailcentres in de Ardennen een legaal karakter hebben gekregen zijn we maar verwent de laatste tijd. Niet alleen België heeft deze ontwikkeling doorgemaakt ook in Frankrijk zijn ze goed bezig geweest! In Les Hautes Revieres wordt al jaren een dikke Enduro race georganiseerd wat ertoe leidde dat er tal van heel, heel dikke trails liggen in deze Noord-France regio. Gelukkig is ook het in deze regio nu legaal om te mountainbiken.

De mountainbike trails van Les Hautes Rivieres liggen helaas wat verder weg dan de andere trailcentres zoals Remouchamps en Spa, toch vinden wij dat dat uurtje extra sturen naar deze Franse Ardennen zeer zeker het waart is om naar af te reizen.

Camping, bier, eten en 2 mountainbikes

Het mountainbike seizoen moet nog een beetje uit de winterslaap komen. Na talloze keren over belachelijk modderige trails te rijden in België deze winter blokte we onze werk en privé agenda’s om eind maart richting Les Haute Revieres te rijden. De campings strak aan de trails waren allemaal nog dicht, maar gelukkig was er een Belgische camping welke net de deuren opendeed voor het seizoen J Gelijk boeken dan maar! 2 nachten, wat betekend: Boodschappen doen, inpakken en vrijdag morgenvroeg vertrekken. Traditiegetrouw zat onze koelbox bomvol bier en een lekkere Bavette voor de avond!

Rampzalige weersvooruitzichten…

De voorpret wel wat gedempt door de slechte voorspellingen. Als 2 weermannen werkte we de werkweek door kijkend naar welke apps allemaal wel wat droogte voorspelden. Geen van alle, toch bleek uit onze eigen analyse dat het af en toe droog moest zijn. We gaan gewoon en we zien wel!

Vrijdag trails rijden in Les Hautes Rivieres

Rond 11:30 kwamen we aan in België bij de camping. De camping ligt letterlijk aan de grens met Frankrijk en de trails van Les Hautes Rivieres lagen op een 20 minuten fietsen afstand. Ideaal want we kunnen dus starten vanaf de camping. Om 11:30 was het ook nog eens zonnig! We bouwden snel ons kampement op, dronken een biertje (echt waar) childen even kleden ons om en BAM gaan!

We zijn met de Specialized Levo en Kenevo SL vandaag zodat we zoveel mogelijk uit de dag kunnen halen. De vorige keer heb ik (Rik) mijzelf helemaal kapotgereden omdat de “normale” e-bike van Nico veel meer power heeft met een veel grotere accu. Gelukkig had ik dit keer de range extender bij zodat ik net wat langer meer uit de beide accu’s kon halen (totaal 150%).

We klimmen naar boven in het dorpje Les Hautes Rivieres zelf en starten dit keer eens met een Rode trail genaamd: Gouleyante. Ons Frans is niet al te beest en breken onze tong over de namen, maar hé who cares? We zijn voor de trails niet voor wat Franse les ;). Gouleyante trakteert je direct op alles waar je op hoopt. Beetje rocky veel wortels, wat drop-offs en dat gedurende 1,5 kilometer lang! Heerlijk opwarmen dit.

Opvolgend: Les Recines, Nantanru par le Crete, La S en Les Deves de Nohan

Er zijn in Les Hautes rivieres (buiten het bikepark Tournavaux) maar liefst 9 zwarte trails om uit te kiezen! Genoeg om je te vermaken gedurende 2 dagen dus. Tel daar wat ons betreft de rode Gouleyante en Le Madmax maar gerust bij op aangezien die elders met gemak als zwart aangemerkt kunnen worden. Totaal dus 11 trails allemaal te bereiken vanaf dezelfde weg op de top. Voor wie wilt kan eventueel beginnen met een blauwe trail waarvan er 2 zijn.

Les Recines vonden we leuk maar beduidend minder dan de Gouleyante. De overige trails bieden meer dan genoeg moois om naar beneden te rollen. Ergens nog een rekening kunnen vereffenen op het eind van de trail, vorige keer niet gereden en nu wel!Het regent ondanks de zon van de middag af en aan erg hard, we komen volledig nat terug op de camping en toch zeer voldaan! We sluiten nog net af met een zonnetje, tijd om te douchen en klaar te maken voor de avond.

Zie link van de regio Les Hautes Rivieres op Trailforks

Regen, regen en dikke storm

De avond verloopt erg regenachtig wat het “campinglife” niet bepaalt comfortabel maakt. In de nacht af en aan hoosbuien met als kers op de taart in de ochtend een dikke storm die even gedag komt zeggen. Mijn tent waait om, alles nat, moraal weg. We kijken elkaar meermaals aan vragen ons af of we nog zin hebben. Nee dat hebben we niet, zeker niet met de verwachtingen voor de rest van de dag. Inpakken en wegwezen dan maar.

We komen hier terug en het liefst heel vaak!

Les Hautes Rivieres biedt net even meer dan de andere trailcenters in aantal en afstanden van de trails. Het is echt een topgebied waar elke Enduro rijder maximaal kan genieten. Mooi weer is geen must, maar maakt het wel net even lekkerder daar. Wellicht geld dat voor alle trails….

Bikeparks en trails Frankrijk

by Rik Harms

Trailaddicts Ride in Verbier!

Trailaddicts Ride

Een action-packed week mountainbiken op de mooiste trails in Verbier en omgeving.

Wat is er mooier dan biken op de mooiste paden van de Zwitserse Alpen??….. De combinatie met overweldigende herfstkleuren, geen mens op de trails en een geweldige locatie om die fantastische dag biken af te sluiten met een biertje in de tuin.

Week: Zondag 1 – Zaterdag 7 Oktober 2023

Deze tijd van het jaar is bij uitstek geschikt om te mountainbiken met stabiel zonnig weer en aangename temperaturen. Bovendien hebben we de trails bijna voor onszelf.

De ritten zijn gericht op bikers die vooral de uitdaging zoeken van technische afdalingen. Een echte Big Mountain week waarbij we je meenemen naar de mooiste uitzichten en fantastische trails. Je verblijft de hele week in ons comfortabele chalet. Iedere dag gaan we op pad om de mooiste trails te ontdekken. We maken hiervoor gebruik van de liften rond Verbier maar ook van onze minibus met bike trailer om je mee te nemen naar secret trails in de regio Verbier Grand St Bernard en de Rhone Vallei. Het doel is de gaafste trails te rijden. Met gebruik van onze bus en biketrailer en de lift in Verbier die nog open is zorgen we ervoor dat je van maximaal trailtime kunt genieten voordat de winter alle paden onder een dik pak sneeuw bedekt.

Wat is inclusief?

– 6 nachten Accommodatie in ons comfortabele Chalet (2 persoonskamer, douche/toilet)
–    Dagelijks uitgebreid ontbijt en lunchpakket,
–    Alle avonden 3 gangen diner met wijn in ons chalet
–    Cake of snack na het fietsen, onbeperkt koffie en thee
– alle dagen begeleiding en coaching door onze gidsen
–    Lift pas Verbier
– Lokaal transport met onze bus en biketrailer
–    Hulp bij set up en reparaties van je fiets
–    Afspuitplaats en werkplaats om aan je fiets te sleutelen
–    Afgesloten fietsen stalling

Wat is niet inclusief?
– Transport naar Zwitserland
– Reis- en ongevallen verzekering
– Bier en frisdrank (honesty bar, betaal aan het einde van de reis)

Optioneel:
– MTB huur

Direct boeken kan hier: Trailaddicts MTB Vakantie

Meer informatie Zwitserland

Direct boeken

by Rik Harms