Alles over elektrische mountainbikes

De wereld van mountainbiken is de afgelopen jaren enorm geëvolueerd, en één van de meest mooie ontwikkelingen is de opkomst van elektrische mountainbikes (e-MTB’s). Deze slimme en krachtige fietsen combineren het traditionele mountainbiken met de moderne technologie van elektrische ondersteuning. Of je nu een doorgewinterde mountainbiker bent of een nieuweling op de trails, e-MTB’s bieden een breed scala aan voordelen. In dit artikel duiken we diep in alles wat je moet weten over elektrische mountainbikes.

Wat is een Elektrische Mountainbike?

Een elektrische mountainbike is, simpel gezegd, een mountainbike uitgerust met een elektrische motor die de fietser ondersteunt tijdens het trappen. Deze motor krijgt stroom van een batterij die meestal op het frame van de fiets is gemonteerd. De mate van ondersteuning kan vaak aangepast worden, zodat je zelf kunt kiezen hoeveel hulp je nodig hebt.

De Voordelen van een Elektrische Mountainbike

1. Meer Rijplezier en Minder Vermoeidheid

   – Elektrische ondersteuning betekent dat je langere en moeilijkere ritten kunt maken zonder volledig uitgeput te raken. Dit maakt e-MTB’s ideaal voor zowel beginners als ervaren fietsers die hun grenzen willen verleggen.

2. Toegankelijkheid

   – Mensen van verschillende leeftijden en fitnessniveaus kunnen genieten van het mountainbiken, omdat de elektrische ondersteuning de activiteit toegankelijker maakt.

3. Sneller herstel

   – Voor diegenen die herstellen van een blessure, biedt een e-MTB de mogelijkheid om weer te gaan fietsen zonder de gewrichten te zwaar te belasten.

Typen Elektrische Mountainbikes

1. Hardtail e-MTB’s

   – Deze fietsen hebben een geveerde voorvork maar een stijve achterzijde. Hardtails zijn meestal lichter en goedkoper, en zijn ideaal voor smooth trails en cross-country ritten.

2. Full-Suspension e-MTB’s

   – Deze fietsen hebben zowel een verende voorvork als een verende achterdemper, wat zorgt voor meer comfort en controle op ruige en technische trails.

Belangrijke Componenten van een e-MTB

1. Motor

   – De motor kan zich op drie verschillende locaties bevinden: het achterwiel, het voorwiel of het midden van de fiets (middenmotor). Middenmotoren bieden doorgaans de beste rijervaring en gewichtverdeling. Op dit moment zijn er (zover wij weten) geen e-mtb’s meer zonder middenmotor in de markt

2. Batterij

   – De capaciteit van de batterij wordt gemeten in watt-uren (Wh). Hoe hoger het aantal Wh, des te langer de batterij meegaat. Let ook op demontage en oplaadmogelijkheden.

3. Display en Controller

   – Deze geven belangrijke informatie zoals batterijniveau, snelheid en ondersteuningsniveau, en laten je verschillende rijmodi kiezen.

4. Frame en Ophanging

   – De materialen en de geometrie van het frame beïnvloeden de rijervaring. Vooral bij full-suspension e-MTB’s is de kwaliteit van de ophanging cruciaal.

Tips voor het Rijden op een Elektrische Mountainbike

1. Ken je e-MTB

   – Lees de handleiding en begrijp de verschillende ondersteuningsniveaus en batterij-instellingen. Nou is de handleiding lezen ook niet ons sterkste punt, toch raden we dit aan! Er kunnen zomaar nogal handige instellingen verborgen zijn op je mountainbike…

2. Respecteer de Trail Etiquette

   – Ook met een e-MTB moet je rekening houden met andere trailgebruikers en de natuur. Blijf duurzaam en houd je aan de regels van de trails.

3. Oefen je Techniek

   – Gebruik de extra kracht van de motor om je rijvaardigheden te verbeteren. Oefen bochten, klimmen en dalen met verschillende ondersteuningsniveaus. Zet bijvoorbeeld eens je mountainbike op turbo en probeer dan je local trails te rijden. Je zult harder gaan waardoor er meer van je bochten techniek word verlangt. We hebben al eens een video gemaakt over hoe je een bocht kan trainen. Check die hier https://youtu.be/k3z6U_lhts8?si=bYrf_tZQ4RptIRdm

Veelgestelde Vragen

– Hoe snel kan een e-MTB gaan?

  – De meeste e-MTB’s zijn begrensd op 25 km/u voor assistentie, maar kunnen sneller gaan als je harder trapt, dit kost uiteraard een bak meer energie. Het opvoeren van mountainbikes is vaak niet toegestaan.

Hoe lang gaat de batterij mee?

  – Dit hangt af van de capaciteit van de batterij, het terrein en de ondersteuningsmodus. Gemiddeld kun je rekenen op 50-100 km per lading.

Heb ik een speciale vergunning nodig?

  – Voor e-MTB’s die zijn aangegeven als ‘pedelecs’ (ondersteuning tot 25 km/u) heb je geen speciale vergunning nodig. Snellere modellen (‘speed pedelecs’) kunnen andere regels hebben.

Conclusie

Elektrische mountainbikes openen nieuwe mogelijkheden voor mountainbikers van alle niveaus. Met hun extra ondersteuning maken ze de sport toegankelijker, plezieriger en uitdagender. Of je nu het terrein wilt verkennen, je training wilt verbeteren of gewoon meer avontuur in je leven wilt brengen, een e-MTB kan een waardevolle aanwinst zijn. Dus waar wacht je nog op? Stap op, laad op, en verken de trails met een gloednieuwe elektrische mountainbike!

Op pad met een fietsendrager? Dat kan. Maar er zijn ook zoveel redenen om je mountainbike binnen in je (zelfbouw)camper te willen hebben staan. Minder diefstalkans bij parkeerplaatsen en overnachtingen, geen nattigheid of olie op je fiets van het wegdek en je kunt wat harder doorrijden zonder fietsendrager achter je…

Wij kozen in elk geval met onze zelfbouwcamper voor een ruime “garage” waarin de fietsen gemakkelijk passen. Met een hoogte van ongeveer 90 cm en diepte van 170 cm passen vrijwel alle fietsen: met dropperpost omlaag en voorwiel eruit. Nu nog een geschikt systeem vinden om de bikes op te monteren.

Het systeem

Onze keuze viel op Fix-fork voorvorkhouders: een eenvoudig maar tegelijk veelzijdig systeem, waarvan je alle losse onderdelen makkelijk via de webshop bestelt. Onze boodschappenlijst:

• Een aluminium profiel (breedte naar eigen keuze)
• Twee draaiknoppen met schroefdraad en insert nuts voor de houten ondervloer
• Glijmoeren met bouten om de Fix-fork vorkhouders op het alu profiel vast te zetten
• Vorkhouders (laag model)
• Verschillende binnendelen: 15*110 steekas, 15*110 Rockshox steekas & 12*100 steekas (racefiets)

De prijs van het winkelmandje viel me allezins mee! Ik kan niet gauw alternatieven vinden die goedkoper zijn. Maar bovenal: Fix-fork heeft veelzijdige montage-opties.

Montage

De montage in de camper ging ontzettend eenvoudig: het aluminium profiel kwam binnen op de gewenste breedte met voorgeboorde bevestigingsgaten. Het plaatsen van de vorkhouders is daarna net zo eenvoudig. Op het “droge” heb ik alle fietscombinaties al eens geprobeerd om te checken welke bikes ik naast elkaar gemonteerd krijg. En in welke montagehoogte ze moeten verspringen om als een puzzel zoveel mogelijk fietsen op een kleine oppervlakte in de camperbus te krijgen.

Met die “puzzel” kwam ik erop uit dat ik voldoende heb aan alleen de laag model Fix-fork vorkhouders. Die heeft een maximale montagehoogte van 101 mm (boven het aluminiumprofiel van 16 mm), met een verstelbereik van 60 mm. Er is ook een hoog model Fix-fork vorkhouder verkrijgbaar (max. montagehoogte 261 mm, met een verstelbereik van 130 mm).
Dat verstellen in hoogte is handig. Met twee boutjes stel je een andere hoogte in. En daarmee kun je heel gemakkelijk voorkomen dat alle mountainbikesturen elkaar in de weg zitten.

Het aanpassen van de montagepositie is – naast de montagehoogte – ook nóg ruimer: de sleuven op de schroefplaat van de vorkhouder geven de mogelijkheid om de hele houder meer naar voren of achteren te plaatsen op het alu profiel. Zelfs schuin monteren is mogelijk. En dát is precies de manier om vier (of meer) mountainbikes te monteren en ze met brede sturen ook individueel van elkaar in of uit te kunnen laden. Dat bleek nog weleens handig om te shuttlen met de bus, of even snel je eigen fiets uit te laden om ‘s ochtends verse broodjes te halen in het dorpje naast de camping.

Doordacht en duurzaam

Op het aluminium profiel zitten ook twee montagesleuven. Ook dat is een ontzettend goed doordacht principe. Het is dé manier waardoor ik met het verstelbereik van de Fix-fork vorkhouders zowel mijn mountainbikes als racefiets kan meenemen. Voor mijn MTB’s met slacke geometrie en lange wielbasis moet de Fix-fork vorkhouder dicht bij de achterdeuren van de camper gemonteerd worden. Terwijl de racefiets met krom stuur, lange stuurpen en steile voorvorkhoek heel ver naar achteren op het montageprofiel moet worden geplaatst om de achterdeuren niet tegen de remhendels dicht te slaan.

Chapeau voor de ontwerper!

Made in Belgium

En die ontwerper komt uit België. Dat betekent ook dat je online bestelling al binnen enkele dagen bij je voor de deur staat! En heb je vragen of bijzondere verzoeken (ik zag wat foto’s van Fix-fork montage op een zonnedek van een boot…), dan ben je ook snel geholpen!

Oprichter Johan Gantois heeft een duurzaam ontwerp. De metalen Fix-fork vorkhouders en bevestigingsbouten zijn solide en zullen niet snel slijtsporen vertonen. Het idee om binnenin de vorkhouder de kunststof “inserts” te kunnen wisselen is perfect. Ik heb meerdere inserts: voor normale boost en Rockshox voorvorken (15*110 mm) en racefietsen (12*100 mm). Tot nu toe zijn er nog geen fietsvrienden geweest waarvoor ik niet de juiste inserts had. Maar besluit ik om in een gekke bui een fatbike (15*150 mm) te kopen, of een old school racefiets met snelspanner, dan heeft Fix-fork daar ook de inserts voor, die je koopt voor ongeveer €25.

In gebruik (duurtest)

Na het afronden van de camperbouw zijn er al veel fietstripjes en heel wat verschillende fietsen gemonteerd geweest op de Fix-fork houders. Ik kan met zekerheid stellen dat alles past. De M6 bouten om de vorkhouders te verplaatsen zijn al vaak los geweest en weer vast gezet. Ook die blijven piekfijn in orde en draaien er na een half jaar nog net zo soepel in.

Gedoe om de fietsen in en uit te laden? Nee hoor, helemaal niet. Het voorwiel demonteren en de voorvork op de houder draaien met de steekas kost me net zo weinig tijd als vastmaken op een reguliere fietsendrager. Daar is het vaak een enorm heidens karwei om 3 fully’s op één fietsendrager passend te krijgen.

De voorwielen plaats ik los in een wieltas in de camper, of geklemd tussen de fietsen in. Tip voor Johan: produceer een paar mooie wieltassen (met Fix-fork logo), want die zijn eigenlijk wel een must-have.

Bekijk het assortiment: fix-fork.com

De GEMINI KASTOR handlebar gereden

The Gemini KÄSTOR handlebar

Voor we beginnen, deze vonden we lastig. We kregen de kans om een stuur te “testen” welke maar liefst 650,- euro moet kosten, de Gemini KÄSTOR. Een mountainbike stuur wat uit één geheel bestaat met de stem. Prachtig ontwerp, maar wat levert mij dit nou op?

De nadelen.

Ja, het is een beetje met de deur in huis vallen. Normaal heb je ergens aan het einde een soort opsomming met wat voor- en nadelen. Nee, we beginnen er gewoon mee en om de simpele reden dat we zelf een beetje twijfelen aan het concept. Dus bij deze:

1. De prijs…. (Uiteraard)
2. Geen instelmogelijkheden

Verder komen we eigenlijk niet. Niet verder dan deze 2 punten en ja, de prijs is hoog en nee, je kunt je backsweep en dergelijke niet instellen. Van tevoren moet je het aantal millimeters van je “stem” weten. Allemaal niet handig natuurlijk. Maar als we de prijs accepteren en van tevoren goed onderzoek doen welk model je precies moet hebben, wat kunnen we dan allemaal voor positiefs vertellen?

Finale Ligurië: Het perfecte decor om de Gemini te testen!

We zijn naar Finale Ligure gereden en voor vertrek nog even snel de Gemini KASTOR op mijn Specialized Kenevo gemonteerd. Het was een beetje een dubbel test om eerlijk te zijn. Hoe bevalt de Kenevo op de Finale trails en dus ook het stuur.

“Na montage toch een beetje versteld van de schoonheid”

In de doos is de Kastor mooi, maar eenmaal op de fiets komt het product echt tot zijn recht! Het ruimt op en ziet er super strak uit. Ook vanuit je zit positie zit je naar een heel mooi stuur te kijken! De afwerking is over het geheel gewoon erg goed gedaan, met als detail dat je de nutcap screw niet ziet zitten. Deze hebben ze vernuftig weg gewerkt.

We shuttlen de hele week met Rideonnoli, we krijgen dus de mooiste trails voorgeschoteld die dit gebeid tot haar beschikking heeft. Van natuurlijke trails tot de bekende rockgardens op de classic trails hier in de regio. Dat betekent dat ik het Gemini stuurtje onder de meest gevarieerde omstandigheden kan testen.

Waar ik specifiek op let is, of het stuur niet te stijf is. Carbon onderdelen, welk onderdeel het ook is kunnen namelijk veel te stijf zijn. Te stijf betekend dat er veel te veel, nee beter gezegd veel te weinig oneffenheden worden weg gefilterd. Al die extra trillingen en schokken op je armen en benen doen iets met je lichaam.

Ik heb in het verleden wel eens een te stijf stuur gehad, het was een B-merk carbon stuur. Geloof me, als je nog niet wist dat een te stijf stuur bestond, met dat stuur merk je het meteen! Ronduit ongemakkelijk te noemen. Destijds nog met wat dikkere grips voor meer demping gereden zonder succes. De enige oplossing was vervangen, het hele stuur en terug naar aluminium.

Na een tijdje klaar te zijn met carbon sturen toch “Hope” op hun blauwe ogen weer vertrouwd met de belofte het meest flexibele stuur ooit te hebben gemaakt. Zo rij ik alweer een behoorlijke tijd met dit carbon stuur van Hope en ze hadden gelijk. Geen ongemakkelijke feedback van het stuur, heerlijk strak en toch comfortabel.

Naast Hope heb ik ervaring met meerdere RaceFace modellen en uiteraard Carbon sturen van Specialized. Allemaal goed geëvolueerde Carbon sturen zonder onnodig veel feedback en/of trillingen. En voor alle merken geld vaak goedkoop is duurkoop. Carbon is nou een maal een complex product wat gemakkelijk verkeerd kan uitpakken.

De Gemini Kastor voordelen

Daar zijn we dan, de voordelen. Het behoefte een beetje een aanloop, de beste vraag is dan ook: Hoe test je dan een stuur? In een lab kan je mogelijk met wat data aan de slag maar op de trails is dit toch echt een gevoelskwestie. Wat doet dit stuur in verhouding van andere.

We hebben het al even aangestipt, het stuur is simpelweg heel erg mooi. Daarbij is het stuur zoals je mag verwachten lichter dan een stuur set-up met een standaard stem, in dit geval: 235 gram. Dat is erg licht. Wanneer je je fiets nog net even op een extra dieet wilt zetten dan is dit dus een goede optie.

Als laatste: Nee het stuur is niet onnodig stijf. Sterker nog het voelt gewoon erg lekker aan! Nog sterker, hij blijft erop zitten en nee, als het niet bevalt gaat een testproduct hoe mooi of hoe duur het ook mag zijn echt weer van de mountainbike af!

Is het dan het bedrag waard?

Lichter, iets speciaals en iets erg moois. Als je mountainbike verder al erg high end is en je nog opzoek bent naar een in het oog springend detail, dan denken wij van wel…

De Sigma Buster 2000

Zo in de winter maanden kan het goed saai zijn. Je gaat in het donker naar het werk en komt in het donker weer terug! Dat betekent dus ook dat je in het donker, buiten, of binnen moet sporten door de weeks. Daar houden we niet zo van eigenlijk….

Om de mogelijkheden toch wat te vergroten zijn we op pad gegaan met de Sigma Buster 2000. We hebben wel wat ervaringen met lampen uit een niet nader te noemen land 😉 maar na wat doorgebrande circuit bords en soldingen durven we dat niet helemaal meer aan. Nu maar eens op weg met een systeem wat wel goedgekeurd is voor de Nederlandse markt.

Op de site van Sigma staat “Maak van de nacht een dag” en dat is nou precies wat we nodig hebben! Wij proberen nog elke dinsdag avond samen te komen om aan onze techniek te werken op de MTB. Dat wordt wat saai in de winter waar we beperkt zijn tot wat in de staat aan knoeien elke dinsdag. Wat veel toffer is natuurlijk om ook wat trails in te kunnen vliegen.

De Sigma Buster 2000 is een kleine lichte ledlamp met een externe accu. In de verpakking zit alles om de lamp zowel op je stuur als op je helm te monteren. Door de externe accu en het lichte gewicht van de lamp zelf heb je hier op je hoofd verder geen last van. Je wilt overigens tijdens het mountainbiken de lamp ook echt op je hoofd hebben. Alleen dan heb je altijd licht op de plekken waar je naar kijkt namelijk, wat op zichzelf dan ook weer logisch klinkt 😉

Verder worden er voldoende verlengkabels meegeleverd zodat de draden vanaf je hoofd tot aan een MTB-heuptas met gemak haalt. Dit snoer kan je opdelen, dus als je een rugtas gebruikt en da accu hoog hebt kan je er gemakkelijk stukken snoer tussenuit halen.

De accu zelf is wat lomp te noemen, dit is nou eenmaal met accu’s want hoe groter hij is hoe meer capaciteit hij heeft, Sigma zelf claimt een dikke 20 uur aan capaciteit namelijk! Uiteraard niet op de volle 2000 lumen (waar we zo even op terug komen) nee in de eco modus van 300 lumen. 300 lumen klinkt niet veel maar dit is stiekem al een behoorlijke bak met licht. Technische trails zouden we zelf niet op de 300lumen willen doen, maar gewone meer recht toe recht aan bospaden kunnen zeker prima.

Vanaf de 300 lumen heb je drie standen naar 600, 1100, en dus 2000 lumen. Op de 2000 lumen stand kan je een kleine 2,3 uur fietsen in het pikkendonker. De 2000 lumen geeft een sloot aan licht wat de bomen en planten doet groeien in het donker 😉 meer echt meer dan voldoende, sterker nog de MID-stand biedt voldoende licht om een technische trail mee toe doen en dan biedt de accu een kleine 5 uur aan capaciteit!

Verder wordt er nog een remote control meegeleverd welke je dan op je stuur kan monteren. Dat is handig zodat je niet op de tast op je helm hoeft zoeken.

De relatief grote accu heeft standaard rubberen strabs zodat je deze gemakkelijk en stevig op je frame kan monteren. Op de accu vind je middels 4 leds een indicatie hoe vol de accu van de Sigma Buster 2000 is.

Hebben we nog wat te zeuren?

Eigenlijk alleen dat de lader niet met standaard USB gaat, maar met een adapter en stekker. Die komt dus in het bakje met kabel wirwar te liggen en ben je na een zomer seizoen mogelijk kwijt, goed misschien moeten we ze maar bij elkaar opbergen dan!

Verder niks…. 😉

Ik weet het nog goed. Juni 2019, Leogang, World Cup downhill. Loïc Bruni won. Maar als het niet om de tijd op de klok zou gaan, maar het een “People Choice” zou zijn, dan zou Johannes von Klebelsberg ongetwijfeld hoog hebben gescoord.

Hij viel op door als onbekende naam als 16e (!) te kwalificeren en op race-day als 31e te eindigen. Veel net-niet toprijders en privateers zien we niet in de Redbull livefeed. Deze keer dus wel. En Johannes kreeg in het commentaar van Rob Warner direct de bijnaam “the denim destroyer”, omdat hij daadwerkelijk in een spijkerbroek zijn racerun deed. Het zag er alleen maar nóg stijlvoller en casual uit, terwijl hij daar een ongekende prestatie neerzette.

Natuurlijk was Johannes altijd al een rappe racer, die al veel vaker op het podium stond in zijn thuisland Italië. Recent popte er een advertentie op van zijn bedrijf Destroyer. Met… je raad het al: biking jeans!

Tijd om die eens te testen

Volgens Johannes zijn jeans ideaal om in te mountainbiken. Groot, voldoende zakken én ze scheuren niet zomaar bij een val of als je flatpedal erin blijft haken. Jeans zijn eigenlijk perfecte downhill pants, zolang het stretchy jeans zijn.

En dat is ook onze ervaring na enkele maanden ermee te hebben gereden. Duurzaam, functioneel (want: veel zakken én je hoeft je niet om te kleden als je bijvoorbeeld direct vanuit kantoor naar de pumptrack gaat) en het geeft een vleugje stedelijke “flair”.

Voor deze review ontvingen we de Destroyer DH1 en Destroyer DH2. Afgelopen najaar heeft het merk namelijk al een tweede versie van de jeans geïntroduceerd. We duiken zo in op de verschillen.

Eerste indrukken

De riding jeans zijn gemaakt van hoogwaardig denim, en hebben een casual uitstraling met versterkte stiksels en versterkte delen, waardoor ze bestand zijn tegen een valpartijtje.
De pasvorm is comfortabel en beperkt je zeker niet. De broek is niet te stijf en heeft een lekkere 4D stretch, waardoor ook je kniebeschermers er goed onder passen, zonder dat de broek heel erg trekt. En het is fijn dat het niet “zomaar” een jeans is als alle andere in je kast, maar echt een doordachte mountainbikebroek. Getuige de ratel-sluiting in plaats van een knoop en de superdry denim stof zodat je broek ook redelijk snel droogt na het zweten (of door modderpoelen rijden).

Rijtest en crashtest…

In bikeparks zie je veel downhillers het hele jaar door in lange broek rijden. Wanneer is nou de laatste keer dat je een DH World Cup rijder in shorts hebt gezien? Ik kan het me niet heugen. Zelf rijden we eigenlijk alleen met een lange broek als de temperatuur erom vraagt. Dus vanaf 15 graden rijden we liefst in shorts.

Maar deze Destroyer jeans ben ik inmiddels toch wat langer aan het dragen dan alleen in de herfst en winter. Het denim materiaal is verrassend ademend, zelfs tijdens langere enduroritten. Bovendien heeft de stof bewezen dat het scheuren en schuurplekken kan weerstaan. In Finale Ligure heb ik een goede crash gemaakt, waarbij mijn knie zelfs ónder mijn kniebeschermer is geschaafd. De kniebeschermer bleef wel op zijn plek zitten (en deed z’n werk). Maar de broek vertoont helemaal geen schade of schuurplek, zelfs geen losse naden.

Ik waardeer vooral de versterkte knieën en zitvlak van de broek. Plekken waar de meeste mountainbikebroeken snel slijtage vertonen. Waarschijnlijk heeft the denim destroyer echt gelijk dat jeans eigenlijk heel geschikte bike pants zijn.

Het is niet wekelijks geweest, maar ik heb de jeans ook wat vaker als dagelijks gebruik gedragen. De klassieke denim look past naadloos van mountainbike avonturen tot in je kantooromgeving of werkplaats. En die keer dat ik zó in dezelfde kloffie van de bureaustoel op de fiets kon springen voor een pumptrack rondje voelde heel cool.Net als je Levi’s of Diesel jeans heeft de broek iets merk-herkenbaars. Voor de Destroyer jeans is dat de rode broekzakrand. Leuk om eens in de stad te spotten, in je locale (fiets)café.

DH1 vs DH2

Hoe zit dat nu met die twee modellen? Nou, de keuze is gemakkelijk. Wil je klassieke lichte jeans? Dan is daar de DH1. Wil je een zwarte jeans? Dan is het de DH2.

De DH2 heeft een paar extra’s, zoals: een rits op de linkerzak (handig als je je telefoon écht niet kwijt wil raken op de trail), een klein zakje voor een liftpas, net iets meer ruimte en meer versteviging op de knieen om je kniebeschermers goed onder aan te kunnen.

Conclusie

Wij zijn fan van de broeken. “Work less, ride more“ komt nog dichterbij, nu ook de kleding van werk en fietsen overlapt. Het is gewoon een goed product. Waarbij ik soms even moet zoeken op welke kledingstapel ik de broek heb gelegd (normale kleding vs. fietskleding).

De Crankbrothers Highline 3 dropper 170mm

Dat een dropperpost inmiddels een onmisbaar stukje techniek is geworden op onze enduro mountainbikes is algemeen bekend. De vrijheid die je behaald in de afdalingen door je zadel naar beneden te kunnen doen is simpelweg geniaal! Op de markt zijn er dan ook heel veel aanbieders van dropperpost die in essentie allemaal het zelfde doen: Je kan je zadelhoogte instellen…

Wanneer je op zoek gaat naar een dropperpost zal je al snel opvallen dat er veel verschil zit in de prijs oplopend tot ver over de 400,- euro. Uit eigen ervaring van het verleden weten we ook dat er ontzettend slechte modellen tussen zaten, wat voor ons al snel tot de duurdere modellen deed kiezen. Goedkoop was hier zeker duurkoop namelijk!

De Highline 3 dopperpost is goedkoop te noemen

Voor een kleine 200 euro scoor je al een Crankbrothers Highline 3 dropper met een indrukwekkende 170mm aan instelmogelijkheid, welke volledig traploos is. De bediening gebeurd met een kabel, dus geen gedoe met hydrauliek. Hij werkt gemakkelijk en soepel zoals je mag verwachten van een nieuwe dropper. Samen met de remote welke wat meer instelmogelijkheden kent dan de reguliere hendels door zijn “bal joint” zit deze net even lekkerder dan andere.

“Om er achter te komen hoe goed deze dropper is, moeten we eigenlijk 2 jaar wachten”

Wat maakt goedkoop nou duurkoop, de meeste droppers die we gehad hebben vertonen na verloop van tijd erg veel speling. Je zadel kan dan lekker mee bewegen met je benen, handig… Verder gaan ze sneller vast zitten door vuil die na verloop van tijd toch door de seals heen komt. Vaak loopt de dropper dan vast waardoor je deze met de hand een extra zetje moet geven. Niet heel handig dus. Om de Crankbrothers Highline 3 goed te kunnen beoordelen moeten we dus eigenlijk 2 jaar wachten en dan helemaal opentrekken. Laten we afspreken dat we dat gaan doen!

Soepel en solide gevoel

Voor we 2 jaar verder zijn moeten we het nu even doen met de eerste ervaringen. Ik rijd er inmiddels een klein half jaar mee en hij heeft al best wat slechte modder dagen mogen mee maken. Uiteraard (gelukkig maar) vertoond de Highline 3, wat toch de goedkoopste is van de reeks geen gekke dingen en werkt nog volledig wat je van hem mag verwachten. Wat maakt dan het verschil met de Highline 11 (de duurste in de range)? In de basis het gewicht 31.6: 524g vs 31.6: 609g beide werken ze uiteraard soepel en solide, echter de Highline 11 mag dat doen met high end materialen zoals titanium en carbon. Gaat carbon en titanium langer mee? We weten het niet, de vraag is aan jou of je een kleine 80 gram 200 euro vind rechtvaardigen.

Wij gaan in ieder geval nu door op de Highline 3 en tot op heden naar volle tevredenheid! Soepel en solide, meer verwachten we eigenlijk niet van een dropperpost 🙂