Het is vandaag letterlijk: Stilte voor de storm

De BeNeLux maakt zich op voor de storm, wedstrijden zijn afgelast er wordt aangeraden om alles wat los licht in de tuin op te ruimen, zelfs trampolines moeten het veld ruimen. We noemen haar Ciara, maar vandaag Zaterdag 8 februari 2020 is het strak blauw aan de hemel. De zon schijnt lekker en op deze winterdag is het een behaaglijke 8 tot 12 graden. Helaas kunnen we niet met de eer weglopen dat wij dat geregeld hebben voor deze Trail-Addicts ride in de Eifel, na tal van zeer natte Rides hadden we dit eigenlijk wel verdient!

Bikepark features met jumps en Gaps

In deze regio van de Eifel beginnen we altijd met een afdaling vol met jumps, drops en berms. Echt een mini bikeparkje midden in de natuur. De Eifel hier hadden we al best een tijdje niet meer bezocht, dus het verzoek is: Doe de eerste keer rustig aan, er kan zomaar ergens een gap liggen die nieuw is! Deze afdaling doen we sowieso vaker 😀 Ondanks dit advies schiet iedereen naar beneden, al rollend wordt er geroepen ” hoe hoog??”, mijn respons is simpel “te doen!!” en daar gaan ze 1 voor 1 over de drop. Het is lekker rijden met een groep waarvan je nagenoeg alle neuzen kent. Deze jongens kunnen rijden en zijn niet vies van een sprongetje hier en daar.

De canyon! (van 30cm….)

Verder rollend tot bijna naar het dal, rechtsomkeert weer omhoog om door te gaan naar een super vette kleine technische passage, ik noem deze de canyon. Het bevat grote rotsplaten met een spleet er tussen. Niks bijzonders hoor, hier rol je zo overheen, als je een bushalte stoep op kan rijden dan kan je dit ook… Wat er vrijwel direct na komt is andere koek. Een step-off vervolgd met een steile passage met rotsen en een venijnige bocht naar rechts. Niet iedereen legt dit stukje zonder voetje op de grond af. Al weten we zeker, als je deze eenmaal kent, dan pak je de canyon de volgende keer zonder problemen. Kijken waar je heen wilt en blijven rollen is het motto.

De arc van de Eifel

Dit gebied is niet alleen bekend om zijn mooie trails, het is een vulkanisch gebied (niet meer actief 😉 ) wat voor mooie schouwspellen zorgt in de rotsen. Halverwege de trail kom je een grote stenen Arc tegen, geboetseerd door moeder natuur. Net voor de arc ligt een mooie uitdagende sectie met smalle trappen en scherpe hoeken. Dit stukje trail vraagt een hoop van je bochten skills en lef, want als je valt val je best diep…

De alom bekende stenen drop met rockgarden

Hoog tijd om een boterhammetje te eten, bij de picknick tafel. Vanaf hier maken we, na nog een korte leuke trail, de oversteek naar de surfersrock, geen idee of die naam algemeen bekend is. Voor de meeste bekend als de stenen drop. Het is een plek met mooi uitzicht over de vallei met een mega lekkere afdaling vol met messcherpe stenen. Voordat je kan beginnen moet (mag…) je een stenen drop doen om zo de afdaling in te rijden, wonder boven wonder rijdt niemand lek op de scherpe stenen die over naar boven steken op de trail. Deze afdaling vind iedereen vet, dat wisten we zeker. Enkele doen de drop en vervolgen onze weg naar beneden.

Beneden geven we de groep de keuze: Een lange traverse met een saaie afdaling, of nog een keer deze rockgarden? Daar werd natuurlijk niet heel lang over nagedacht! We draaien rechtsom om onze weg weer naar boven te vinden. 2de keer betekent vaak nog harder! En ja, ook nu was dat zo. Vol vertouwen vliegen we naar beneden, dit keer zonder al te veel te stoppen. Echt heerlijk dit stuk!

Oke nog 1 keertje dan! De bike park afdaling

Voor de meeste valt er nog wel een klim uit te persen voor we dat welverdiende biertje of colaatje naar binnen kunnen werken. We rijden terug naar waar we begonnen zijn vanochtend om de eerste klim nogmaals te doen. Dit is een lange best steile klim maar gelukkig maakt de afdaling alles goed! Nu kent iedereen de route en ook hier geldt; de 2de keer gaat harder! Volle bak naar beneden dus. Lekkerrrrr! Highfives en op naar het Cafe hier in de buurt. Helaas is dit meestal afgeladen met gepensioneerden die elkaar verassend weinig te vertellen hebben…. Maar goed dat terzijde, wij zijn blij! Wijzelf (Nico, Bram en Rik) rijden huiswaarts, andere blijven nog een nachtje, uitgerust met een GPX van Monschau voor nog een dagje fun 😀