Trailreview: Col de Mille Zwitserland

De Col de Mille is eigenlijk een van onze vaste uitstapjes als we weer op bezoek zijn bij MTBVerbier aan het einde van het mountainbike seizoen. De grote vraag is: Wat maakt de Col de Mille zo de moeite waard? Om je eerst even uit de droom te helpen: Er gaan geen liften naar de Col de Mille :(, althans niet als wij er zijn, dat betekend dat we er zelf heen moeten klimmen. Gelukkig hoeven we niet het hele eind te klimmen en worden we met de bus en trailer omhoog gebracht, waardoor we enkel nog de laatste 500 meter moeten klimmen naar de top van Col de Mille. Die laatste 500 meter zijn nog best pittig te noemen! We zitten al op hoogte en klimmen naar een kleine 2500 meter hoogte. De shuttle brengt ons in dit geval naar ongeveer 2000 meter, de fiets op en via dubbeltracks pakken we de eerste hoogte meters. Onze enduro bikes klimmen wel aardig maar zijn toch echt voor de afdaling gemaakt, het klimmen begint z’n tol te eisen en redelijk buiten adem word de klim onderbroken door een leuke traverse langs de bergketen op. Ben je er dan? Nee, dat ben je niet!

Na de traverse komt er nog een stuk met dubbeltracks die leidt naar het laatste stuk van de klim. Het mooie aan dit punt is dat je het einde van de klim al kan zien: Het grote kruis boven aan de top. Het nadeel is dat dit ook gelijk het zwaarste stuk is om te beklimmen. Er zijn 2 opties hier, de hike a bike optie of wat tegenwoordig bekend staat als de E-MTB optie. De hike optie is een goede 150 meter verticaal over smalle trails, relatief de kortste afstand, fietsen is hier geen optie. De E-MTB optie is zoals de naam doet vermoeden met de E-MTB te fietsen, echter deze optie is met de E-MTB al lastig en voor ons met een normale Enduro mountainbike eigenlijk ook gewoon weer een hike optie 😉 minder steil maar qua afstand langer….

De Top van de Col de Mille

Op het moment dat we eigenlijk nergens meer zin in hebben worden we getrakteerd op een waanzinnig uitzicht, dit doet wat met je humeur in positieve zin. Wat een vergezichten, je kijkt 2 prachtige valleien over en dat maakt dit echt een perfect moment om even rustig te gaan zitten. Even weer op krachten komen door wat te eten en te drinken. Geniet van uitzichten op de Gletser, de vallei van Bagnes en met wat inbeelding is zelfs de top van de Mont Blanc te zien. Een jasje mee is hier zeker een must aangezien de wind van alle kanten vrij spel heeft en zeker aan het einde van het seizoen kan het al koud zijn.

Wat de Col de Mille zo episch maakt

We zijn hier natuurlijk niet voor de klim noch het uitzicht, hoewel het uitzicht de klim wel goed maakt. Het gaat ons om de afdaling van 2500 meter helemaal naar het dal wat op ongeveer 800 meter ligt. Het toffe is dat je al kan zien waar je naar toe gaat, er liggen alleen nog een heleboel trails tussen jou en het eindpunt. Het Epische van de Col de Mille afdaling is de bizarre variatie aan dikke trails, mooie uitzichten en prachtige kleine bergmeertjes.

Je start met een mooie trail die je langs de bergwand voert. Het kan hier, zeker in deze tijd van het jaar, al wat gladder zijn dus goed kijken naar de condities van de trail en daar je snelheid op aanpassen.

Wanneer we net gewend zijn aan de afgronden komen we op een soort vlakte met veel grote stenen en technische stukken, hier en daar een klimmetje, we slaan rechts de berg om en BAM een dikke ridge-line rijdt die lijkt te eindigen in de vallei! Na deze ridge-line draaien we weer weg van het dal om de afdaling nog langer te maken!

Na nog een fantastisch stuk met weer die grote stenen en technische stukken zien we aan de rechterkant een prachtig meertje tegen waar je, als je zin hebt even kan skinnie-dippen! Normaal zijn hier niet al te veel mensen 😉 dat skinnie-dippen kan een lekkere voorbereiding zijn voor de grote hoeveelheid switchbacks die je vanaf hier te wachten staan. Het word namelijk alleen maar mooier en technischer aan trails!

Onder de boomgrens, daar ligt het echte werk

We duiken na nog wat leuk traverse werk de bossen in, vanaf hier word het steiler en hier begint de oneindigheid aan switchbacks! In het naseizoen kunnen de trails nog steeds erg stoffig en glad zijn door het losse zand. De handjes beginnen al lekker te verzuren, toch hebben we die echt nog even nodig want het wordt steeds steiler en niet alleen steiler, het gaat van links naar rechts, bocht na bocht, hard naar beneden. De secties zijn her en der onderbroken door wat bergwegen zodat we even de handen kunnen wapperen en een slok water nemen. Het laatste lange stuk was vroeger een soort snelweg door het bos heen, daar zijn inmiddels allemaal bochten in gemaakt om de snelheid er iets uit te halen. Ondanks de bochten is het hier nog steeds volle bak naar beneden, dit is na al het technische werk altijd even heerlijk om helemaal los te gaan.

Al met al ben je van helemaal boven tot helemaal beneden getrakteerd op zo’n beetje alle soorten trails die je in de Alpen tegen komt. De grote variatie maakt voor ons de Col de Mille een must visit, ieder jaar weer!