Hoe groter de verrassing, hoe groter de blijdschap

Bad Iburg net onder Osnabrück

 

Het werd weer hoog tijd om een nieuw gebied te gaan verkennen. Telkens zoeken we naar mooie trails rond om Nederland en België, locaties die op 1 dag uit en thuis te doen zijn. We noemen het Trail Hunts. De jacht begint echter niet op locatie, echt onmogelijk. Zeker in Duitsland zijn er tal van bossen met hoogte meters waar je niet meer dan fire roads gaat vinden. De jacht begint dus digitaal.

Door een bekende kwam ik zo op Bad Iburg, een kleine uur rijden vanaf de grens op de A1 welke in Duitsland overgaat in de 30. Het gebied licht net onder Osnabrück. Als je op Google Earth kijkt zie je een brede strook van groen onder Osnabrück met een grote groene zone boven Bad Iburg. Om het iets concreter te maken hebben we het over het Iburgerwald. Het hoogste punt is de 330 m hoge Dörenberg. Helaas was er op TrailForks helemaal niks te vinden, dat is normaal een goed uitgangspunt om in te schatten of het gebied potentieel heeft. Over naar Strava dan maar, op strava kan je segmenten zoeken en over het algemeen zijn de uploaders best creatief met hun benamingen. 

Kolbach DH - Bäumker DH bis Gaststätte - Scneider DH ab Bank - Harzer Rolle aka Hello Kitty AdW-Trail- Downhill ATB Noord – Zero - Hütte II

Kijk dit belooft wat, bewapend met 7 potentiële trails op naar het Oosten, op naar Bad Iburg! Wat we er van vonden? Cool, in de maart Editie van Up/Down staat het hele verhaal. Wel hebben we de GPS alvast online staan :D

Check hier de GPS van onze dag.

 

by Rik Harms

Messcherpe Stenen - De Eifel

Het is vandaag letterlijk: Stilte voor de storm

De BeNeLux maakt zich op voor de storm, wedstrijden zijn afgelast er wordt aangeraden om alles wat los licht in de tuin op te ruimen, zelfs trampolines moeten het veld ruimen. We noemen haar Ciara, maar vandaag Zaterdag 8 februari 2020 is het strak blauw aan de hemel. De zon schijnt lekker en op deze winterdag is het een behaaglijke 8 tot 12 graden. Helaas kunnen we niet met de eer weglopen dat wij dat geregeld hebben voor deze Trail-Addicts ride in de Eifel, na tal van zeer natte Rides hadden we dit eigenlijk wel verdient!

Bikepark features met jumps en Gaps

In deze regio van de Eifel beginnen we altijd met een afdaling vol met jumps, drops en berms. Echt een mini bikeparkje midden in de natuur. De Eifel hier hadden we al best een tijdje niet meer bezocht, dus het verzoek is: Doe de eerste keer rustig aan, er kan zomaar ergens een gap liggen die nieuw is! Deze afdaling doen we sowieso vaker :D Ondanks dit advies schiet iedereen naar beneden, al rollend wordt er geroepen " hoe hoog??", mijn respons is simpel "te doen!!" en daar gaan ze 1 voor 1 over de drop. Het is lekker rijden met een groep waarvan je nagenoeg alle neuzen kent. Deze jongens kunnen rijden en zijn niet vies van een sprongetje hier en daar.

De canyon! (van 30cm....)

Verder rollend tot bijna naar het dal, rechtsomkeert weer omhoog om door te gaan naar een super vette kleine technische passage, ik noem deze de canyon. Het bevat grote rotsplaten met een spleet er tussen. Niks bijzonders hoor, hier rol je zo overheen, als je een bushalte stoep op kan rijden dan kan je dit ook... Wat er vrijwel direct na komt is andere koek. Een step-off vervolgd met een steile passage met rotsen en een venijnige bocht naar rechts. Niet iedereen legt dit stukje zonder voetje op de grond af. Al weten we zeker, als je deze eenmaal kent, dan pak je de canyon de volgende keer zonder problemen. Kijken waar je heen wilt en blijven rollen is het motto.






De arc van de Eifel

Dit gebied is niet alleen bekend om zijn mooie trails, het is een vulkanisch gebied (niet meer actief ;) ) wat voor mooie schouwspellen zorgt in de rotsen. Halverwege de trail kom je een grote stenen Arc tegen, geboetseerd door moeder natuur. Net voor de arc ligt een mooie uitdagende sectie met smalle trappen en scherpe hoeken. Dit stukje trail vraagt een hoop van je bochten skills en lef, want als je valt val je best diep...

De alom bekende stenen drop met rockgarden

Hoog tijd om een boterhammetje te eten, bij de picknick tafel. Vanaf hier maken we, na nog een korte leuke trail, de oversteek naar de surfersrock, geen idee of die naam algemeen bekend is. Voor de meeste bekend als de stenen drop. Het is een plek met mooi uitzicht over de vallei met een mega lekkere afdaling vol met messcherpe stenen. Voordat je kan beginnen moet (mag...) je een stenen drop doen om zo de afdaling in te rijden, wonder boven wonder rijdt niemand lek op de scherpe stenen die over naar boven steken op de trail. Deze afdaling vind iedereen vet, dat wisten we zeker. Enkele doen de drop en vervolgen onze weg naar beneden.

Beneden geven we de groep de keuze: Een lange traverse met een saaie afdaling, of nog een keer deze rockgarden? Daar werd natuurlijk niet heel lang over nagedacht! We draaien rechtsom om onze weg weer naar boven te vinden. 2de keer betekent vaak nog harder! En ja, ook nu was dat zo. Vol vertouwen vliegen we naar beneden, dit keer zonder al te veel te stoppen. Echt heerlijk dit stuk!

Oke nog 1 keertje dan! De bike park afdaling

Voor de meeste valt er nog wel een klim uit te persen voor we dat welverdiende biertje of colaatje naar binnen kunnen werken. We rijden terug naar waar we begonnen zijn vanochtend om de eerste klim nogmaals te doen. Dit is een lange best steile klim maar gelukkig maakt de afdaling alles goed! Nu kent iedereen de route en ook hier geldt; de 2de keer gaat harder! Volle bak naar beneden dus. Lekkerrrrr! Highfives en op naar het Cafe hier in de buurt. Helaas is dit meestal afgeladen met gepensioneerden die elkaar verassend weinig te vertellen hebben.... Maar goed dat terzijde, wij zijn blij! Wijzelf (Nico, Bram en Rik) rijden huiswaarts, andere blijven nog een nachtje, uitgerust met een GPX van Monschau voor nog een dagje fun :D






by Rik Harms

Ainsa Zona Zero Enduro

Ainsa Zona Zero Enduro

Val d’Aran in de Spaanse Pyreneeën naar de Baskische kust

Met zo’n 1000 km aan gevarieerde trails, van rugged en rotsig tot gnarly en wortelig, is Zona Zero uitgegroeid tot een fraai mountainbike walhalla. We bezochten het gebied eerder als onderdeel van een A naar B trip van Val d’Aran in de Spaanse Pyreneeën naar de Baskische kust. Zwaar onder de indruk als we waren van het prachtige landschap en de geweldige trails besloten we terug te keren. Ditmaal trokken we er een hele week vooruit. Ook dat was te kort om het hele gebied te verkennen, maar genoeg om heel voldaan weer huiswaarts te gaan. 

High Pyrenees trip

Jumping off point in Zona Zero is het oude pittoreske stadje Ainsa. Gelegen in een mooi dal met uitzicht op Spanjes hoogste pieken. Met z’n smalle sfeervolle straatjes, mooie gebouwen uit de 11de en 12de eeuw en een gezellig plein is Ainsa een populair stadje. In de standaard toeristen maanden is het in hier erg druk en vliegen de camera’s je om de oren. Bikers wordt gevraagd af te stappen om selfie crashes te voorkomen. Wij zijn er in de winter en nu is het heerlijk rustig. We biken deze week met Basque MTB, hoewel ze uit Baskenland komen zijn ze van meet af aan betrokken geweest bij de ontwikkeling van Zona Zero. Deze club is voor ons een bekende die we graag terug zien. We genoten eerder van hun High Pyrenees trip. Basque MTB is geïnitieerd door de Schot Douglas McDonald die wordt bijgestaan door zijn Spaanse vrouw Amaia en de gidsen Borja, Antonio, Carlos en Igor. Doug heeft zijn zaakjes goed op orde, alles is strak geregeld en verloopt vlekkeloos op een relaxte manier. De gidsen zijn naast excellente bikers goede gastheren en weten elke dag weer tot een feestje te maken. Basque werkt altijd samen met de locals. Ze helpen hen trailbuilden en zorgen ervoor dat de lokale economie mee profiteert van wat de toerist komt brengen.  En dat is te merken. Overal waar we komen, van korte koffiestop tot een ontmoeting met een fellow biker on the trail heeft het contact een happy family sfeer. Zelfs een verongelijkte jager bedaart.  We rijden per abuis in afgesloten jachtgebied omdat het blijkbaar niet goed was aangegeven in de daarvoor bestemde “app”. Jager over de rode maar na een, typisch temperamentvol Spaans, gesprek met Carlos is alles weer pais en vree. 

We landen op Barcelona en daar schijnt de zon

Het is wintertime en ondanks dat kun je hier in deze tijd van het jaar geweldig biken. Zona Zero kent een microklimaat met ’s winters weinig neerlag, veel zonuren en een prettige droge kou. We zijn dan ook zeer verbaasd als in de week voor vertrek blijkt dat de weersvoorspelling zwaar beroerd is. Dus proppen we alle slecht weer gear bij de Evoc’s in en hopen we op beter weer. We landen op Barcelona en daar schijnt de zon. We worden opgehaald met een third party shuttle en rijden, samen met bikers uit een handvol verschillende landen, naar de Pyreneeën. Onderweg regent het steeds en bereikt ons het bericht dat de gidsen onderweg naar Ainsa vast zitten in een sneeuwstorm en vertraagd zijn. Eenmaal gearriveerd in Ainsa is het wonderwel droog, schijnt het laatste licht mooi op de besneeuwde pieken en arriveren de gidsen met de sneeuw nog op de gril. We unpacken de Evoc’s in de speciale fietsruimte onderin het appartement en installeren ons. Bij het eten drinken krijgen we een korte briefing over de week en drinken we ons eerste Tronzadora biertje. Het officiele Zona Zero bier waarvan een deel van de opbrengst naar de trailbuilding gaat smaakt naar meer. 

We kruisen riviertjes en murwen ons langs rotspartijen

De eerste ochtend verzamelen we in een verrassend prikkelend zonnetje op het plein. Het is rond het vriespunt en toch voelt het niet koud. Is dit de magie van het microklimaat? De bikes gaan op de trailer en we rijden de bergen in. We stoppen hoog op een plateau waar het uiteraard wat frisser is maar nog aangenaam. Na een traverse met nog wat klimmen komen de meeste bikers erachter dat ze overdressed zijn en gaan de eerste laagjes uit. We komen op een prachtig uitkijkpunt en dalen voor het eerst af. We lussen een EWS stage aan een zeer lange downhill met geweldige vergezichten en staan vol adrenaline de bikes weer op te laden op de trailer. Het recept van deze Enduro trip is helder: Uplift, traverse climb, downhill, repeat. Dit zit wel goed. We biken is steeds andere deelgebieden en de variatie is groot. De trails zijn behoorlijk natural en nergens hebben we het idee dat ze kapot zijn gereden. Dat komt voor het grootste deel door de rotsige ondergrond maar ook de zanderige en stenige trails liggen er fris bij.

Dit mountainbike walhalla is zo uitgestrekt dat er een enorme spreiding in gebruik is. We komen dan ook zelden andere bikers tegen. We biken op populaire trails zoals die van de EWS en doen uithoeken aan waar zelden iemand lijkt te komen. We klimmen naar de sneeuw en dalen af over een ridgeline die overgaat in een steile afdaling met bijna 100 switchbacks van Trans-Provenceachtig rotspuin. Navigeren we de ene keer subtiel over smooth badlands slickrock. Een afdaling later is het alle hens aan dek over sniperrocks trails met namen zoals El Muerto. We vliegen over kale vlaktes en manoeuvreren door dichte bossen. We kruisen riviertjes, murwen ons langs rotspartijen en balanceren langs afgronden. De variatie is ongekend groot. En elke keer als we onze blik van de trail kunnen halen zien we om ons heen dat geweldige landschap met besneeuwde bergtoppen. Dikwijls doemt er ergens een klein oud bergdorpje, of de overblijfselen ervan, op. Dit steekt prachtig af tegen een rotsig berglandschap dat een en al natuur ademt. De momenten dat we in verre uithoeken zijn toveren de gidsen een picnic tevoorschijn waar je u tegen zegt. Soep, heerlijk brood, verschillende Spaanse worst en kazen, pastasalades, fruit en koffie met chocolade en zoet brood na. 

In zona zero zijn de trails marked en trailheads zijn goed bereikbaar

De hele week biken we er vrolijk op los. De dagen zijn vol en intensief en dat heeft zo z’n weerslag op sommige bikers. Na een paar dagen breekt het verschil in niveau en conditie de groep wat op en wordt er gesplitst. Het is fijn dat er genoeg gidsen en twee trailer combi’s zijn om zoiets mogelijk te maken. Het weer blijft goed, jacks blijven overdag vrijwel uit en we biken een paar dagen zelfs in korte broek door de sneeuw. Een zonnig wintersport gevoel overvalt ons. De allerlaatste middag, op de laatste downhill maakt de weersvoorspelling zijn belofte waar en kunnen we toch nog onze raingear aan. Eind goed al goed 😉 .

Zona Zero is een blast en je kunt met een gerust hart deze, of een andere trip, met Basque MTB boeken. Ben je meer van de DIY? Veel trails zijn marked en trailheads zijn goed bereikbaar. Hou er dan wel rekening mee dat je dan wel veel aan het klimmen bent over asfalt, fireroads en dirtroads. Daardoor doe je veel minder downhills op een dag. Dus als je voor veel en gaaf gaat? Gidsen en uplifts zijn wat ons betreft van grote meerwaarde. Bovendien weten de gidsen welke trails het beste bij welke bikers passen en welke trails onder welke omstandigheden het beste te doen zijn. 

Thuis genieten we na van de gave foto’s die de gidsen onderweg schieten en plannen we onze volgende trip. Hopelijk geniet je een beetje mee. 

Tot trails, 

Eugen Uppelschoten 

@eugenfietst 

Foto credits: Basque MTB

 

by Rik Harms

2 bikers rijden over een berg rug met finale ligure op de achtergrond

Roadtrip naar Finale Ligure

Shuttlen in bike-mekka: Finale Ligure MTB

Check hier wat je allemaal kan verwachten van de MTB regio Finale Ligure. Onze roadtrip was er 1 om nooit meer te vergeten :D

bike trailer met al onze mountainbikes

We gaan naar Tahiti! Op twaalf uur rijden van Nederland. Camping Tahiti, welteverstaan. Middenin bike-mekka Finale Ligure (Italië) ligt ons verblijf voor de komende 5 dagen. We rijden een nachtje door om al direct om 09.30 uur op onze bikes te kunnen zitten. En even ontdooien op de trails blijkt een goede keuze...

Finale Ligure is bekend als laatste EWS-wedstrijd van het seizoen. Afgelopen seizoen (2017) sleepte Sam Hill hier de titel van Enduro World Series champion binnen. Op zijn endurobike met 165mm achter en 170mm veerweg voor zagen we hem over de trails vliegen. Welke bike zullen wij meenemen? Full-on downhillbike, endurobike of een hardtail? Als we eenmaal in Finale Ligure zijn, blijkt de keuze duidelijk: één met zoveel mogelijk veerweg. We gaan namelijk 3 dagen shuttlen met Bike & Sun.

Choose your weapon voor Finale Ligure

En die veerweg ga je gebruiken! De trails zijn ruig en rotsig. Onze opwarm-trail die we op dag 1 (zelf vier keer klimmen en dalen) is de Briga Right en Briga Left trail, die uitkomt in het dorp. Gemakkelijk te vinden (via Trailforks), maar het gebied heeft zóvéél meer areas. Die kunnen we nauwelijks allemaal fietsend bereiken: bijvoorbeeld Melogno, Nato Base en Le Manie.

Rik Harms rijdt over een rots sectie in finale ligure

Shuttle-dag 1

Op dag 2 staat gids Matteo al om 09.00 uur op ons te wachten voor de eerste (private) shuttle-dag. We starten direct lekker hoog, bij de Rollercoaster trail. Niet hoger dan dat, want boven de 1.000 meter ligt nog sneeuw (eind maart).

Het verwachtingspatroon en het ‘jargon’ van Matteo is direct duidelijk: “an easy trail”, is er een met halve-meter drops en bezaaid met stenen. En “don’t break on the black rock” betekent: absoluut vermijden! Maar dit is wel genieten, zeg.

2 mountainbikers komen aangereden op de berg

Beneden aangekomen staat onze shuttle weer klaar om ons snel en behendig over de smalle wegen weer naar boven te manoeuvreren. We starten nog een keer bij hetzelfde punt. Finale Ligure zou Finale Ligure niet zijn, als er op dit punt niet nóg meer trails te vinden zouden zijn. Dus bovenaan schieten we een andere trail in. Wat steiler dan hiervoor. We rijden Toboga, Cacciatore, Kill Bill #1 en de prachtige Madonna della Guardia - vernoemd naar de kerk op de heuvel. We bidden dat we de genadeloze rockgarden goed doorkomen.

Tijd voor lunch! Vergis je niet bij het eerste bord: een heerlijke pasta is slechts het voorgerecht. En we zijn pas weer klaar voor de volgende ‘beating’ na een ferme espresso. De focus is terug! Klaar voor de flowy Ingegnere. Daarna blijven we op een kleinere heuvel voor nog 3 afdalingen, waaronder Little Champery. Zoveel runs hadden we absoluut nooit kunnen doen zonder gids en shuttle!

Grote kombochten met een mountainbikers

Shuttle-dag 2

Onze prive-shuttle van vandaag heeft maar liefst 2 gidsen: eigenaar Luca en gids Matteo. Die laatste kennen we inmiddels goed. Met een guitige lach en samen gedrukte wangen onder zijn fullface helm, als we weer eens stoked bij het einde van de trail komen. Luca is er vandaag bij om ons de trails langs de kust te tonen. Het belooft een zonnige dag te worden, dus we zullen de hele dag getrakteerd worden op uitzichten over de Middellandse zee.

prachtige rigeline in finale ligure

En dat klopt! We rijden tot twee keer toe over een mooie ‘ridgeline’ met aan beide kanten droge trails met losse rotsen en onderaan de zee. Hier wordt veel minder gereden, zelfs op de drukste dag van het jaar (het voorjaar en najaar zijn hier hoogseizoen). De trails hebben zelfs nog geen naam.

2 bikers rijden over een berg rug met finale ligure op de achtergrond

Dat is anders in de middag: na een lunch op een bikers-camping starten we aan de Womens DH. Deze trail ligt (logisch) naast de Mens DH. Als je Googled op Finale Ligure, dan is dít de foto die je vindt van deze bike-bestemming. Droog, open, ruig en with a view.

Shuttle-dag 3

De laatste bike-dag, en dus stelt Matteo voor om terug te keren naar wat trails voor de voorgaande dagen, zodat we ze echt kunnen shredden. En wat blijkt? De trails vanaf Nato Base (Madre Nature en H Trail) zijn nu wel toegankelijk. De afgelopen dagen hebben de trailbuilders er nog wat werk verricht en we zijn de eerste die deze trail dit seizoen rijden. Glad van de vochtige lucht en mist, maar absolute fun om te rijden.

3 mountainbikers rijden een trail in met uitzicht op de zee en finale ligure

Matteo legt ons uit dat de mist en miezerregen de slechtste weerconditie is in Finale Ligure: de stenen zitten altijd onder een laagje stof. Komt er een natte laag op van mist of miezer dat verandert dat in de supergladde toplaag. Rockgardens zijn daarom beter te rijden bij harde regen (dat spoelt het stof eraf), dan bij motregen.

We durven meer trails op high speed te rijden. Wellicht ook een beetje geïnspireerd door Matteo en EWS-rijder Jonas Bähler, die vandaag met een clubje met ons meerijdt.

We zien uit naar de Legnaia trail, die we op de eerste shuttledag al reden. We dachten dat die flowy was, maar na 3 dagen in Finale Ligure blijkt het toch echt zwaar voor de armen en benen en harken we door de red rocks.

Check hier onze video: A Road Trip To Finale Ligure

Komen we terug?

We kennen trailhunters die ieder jaar hun ‘zomer-bikeseizoen’ afsluiten in Finale Ligure. En dat voornemen klinkt erg goed! De gaafste trails die je kan bedenken, dikke endurobikes op iedere straathoek, professionele guides en shuttles, goede accommodatie en niet te vergeten lekker eten!

En de schade (naast de standaard krassen op onze scheenbenen) van een ruig Finale Ligure valt nog te overzien:

  • 2 lekke banden
  • afgebroken derailleur
  • vastgelopen ketting in de chainguide
  • losgelopen rockerlink-lagers
  • losgelopen crank-bladboutjes
  • en een centimeter speling op het achterwiel

by Rik Harms

Mountainbike vakanties in Frankrijk

Ga naar Frankrijk voor jouw ultieme mountainbike vakantie

 

Wil je eens een meerdaags mountainbike avontuur doen? Dan is Frankrijk een van de vele landen waar je tal van keuzes hebt. Het land is voor vele bekend als het familie kampeer vakantie land, wintersport locatie bij uitstek en voor de ander de place to go om lekkere wijn te scoren. Dit 551.500 vierkante kilometer grote land is veelzijdig, wij nemen je graag even mee naar de mooiste spots voor jouw ultieme mountainbike vakantie!

 

Een uitzicht tijdens de Epic Enduro in zuid-frankrijk

 

 

1. MTB vakantie net over de grens in Frankrijk, Les Hautes Rivieres

 

Met enige regelmaat reizen wij zelf af naar het noordelijkste puntje van Frankrijk. Daar vind je verrassend genoeg al een van de dikste mountainbike gebieden van Frankrijk. Nee niet te vergelijken met de hooggebergten natuurlijk… Het gebied geeft een netwerk van trails waar je U tegen zegt. Overal wordt er druk gewerkt aan de bestaande en nieuwe trails. Het is absoluut Enduro style, allemaal met een zeer hoog technisch niveau. In de regio kan je goed shuttelen of zelf omhoog klimmen (circa 1 tot 1,5 uur per klim). Check hier een van onze eerdere bezoekjes aan de regio: http://www.trail-addicts.com/the-wrap-up-trailaddicts-weekend/

 

Martijn dropt een trail over een rots formatie in Les-Haute riviere

 

2. Mountainbiken in de Vogezen

Het Vogezen gebeid is na Les Haute Rivieres het 2de grote mountainbike gebied wat je tegenkomt. Het ligt onder Luxemburg en strekt zich uit naar beneden. Er zijn tal van regio’s binnen de Vogezen waar je goed en mooi kan mountainbiken. Er is keuze uit bikeparks zoals Lac-Blanc en La Bresse, maar deze regio leent zich ook perfect voor meer All-Mountain rijden voor hen die het liever wat minder extreem zien. De nickname voor de regio is immers ook “Flowgezen” 😀 Zelf al eens de “Biggest Vosges DH” gedaan. Leuke all-mountain afdaling van ruim 8 kilometer lang http://www.trail-addicts.com/trail-review-biggest-vosges-dh-2/ , toch als je dan toch afdaalt deze kant op is ons advies om voornamelijk rondom bikepark la Bresse http://www.trail-addicts.com/bikepark-la-bresse-hohneck-vogezen/ te gaan. Hier vind je alles wat je hartje begeert.

Foto van Legenduro

 

 

3. Mountainbike vakantie in de Franse Alpen

 

De Franse Alpen mogen natuurlijk niet ontbreken! Hier is simpelweg te veel om op te noemen. Leuk is om hier de bekendere plekken op te zoeken zoals Alpe d’Huez en Les Deux Alps. Mooie levendige dorpjes (lees dorpen) met grote bikeparken. Ben je niet zo’n bikepark fan laat je dan zeker gidsen! Gids bedrijven zijn gespecialiseerd in het vinden van de mooiste trails die bij jou passen. Vergis je niet in de gidsen van Frankrijk, dit is namelijk een officieel en beschermt beroep. Elke gids zou dus in staat moeten zijn om jou het mooiste te laten zien daar 😉 uiteraard is er altijd verschil…. Zelf werken we al jaren samen met Legenduro http://www.trail-addicts.com/product/amen-trails-heaven-legenduro/. Van hen weten we 1 ding zeker: dat wordt vet!

 

Foto van Legenduro

 

4. Trail walhalla in Zuid Frankrijk Haute Riviere Languedoc

 

Ben je opzoek naar een echt Walhalle van mountainbike trails? Boek dan je reis naar Haute Riviere Languedoc. Dit ligt net boven de Pyreneeën (worden ook wel de uitlopers van) genoemd. Het is een groot nationaal park met heuvels tot en met 1000 meter hoog. Veel mensen kennen het door de Epic Enduro die daar wordt gereden http://www.trail-addicts.com/radon-epic-enduro-2017/. Alle trails voelen natuurlijk aan en bieden bizar dikke afdalingen! Veel rotsen, steile secties wortels, het hele rataplan. Werkelijk waar mocht je na bijvoorbeeld Finale Ligure nog een goede spot zoeken dan is dit zeker een van de places to be. We hebben nog niet echt gids bedrijven gevonden in deze regio, maar probeer een GPX van de Epic enduro te pakken te krijgen en je hebt alvast de eerste 110 kilometer met 5000 hoogte meters te pakken 😉 Probeer ergens te overnachten/parkeren bij Olarques dat is de plek vanwaar alles start tijdens de Epic Enduro.

 

Foto van Bart

 

Weet je zelf nog goede mountainbike spots in Frankrijk?

 

Nee we kunnen natuurlijk niet alles weten 😉 Tip ons met nog meer prachtige mountainbike paradijsjes in Frankrijk (of elders. Mail ons info@trail-addicts.com en we zijn er blij mee.

 

Op de mountainbike website van Frankrijk vind je tal van VTT Routes. Helaas is de ene route de andere niet… Klink logisch echter weten wij uit ervaring dat sommige echt bizar saai en slecht onderhouden zijn en dat andere echt ontzettend gaaf zijn… Geen garantie dus. https://www.vttfrance.com

 

Ook kan je natuurlijk altijd vertrouwen op Trailforks: https://www.trailforks.com

 

It’s all about the trails!! Online mountainbike Travel Guide Trail-Addicts

by Rik Harms

beringen be-mine drop

Be-Mine bikepark review

Bikepark Beringen, beter bekend als Be-Mine

Lees hier alle wat je moet weten over het bikepark beringen, de avonturenberg Be-Mine.

We hebben het bikepark Be-Mine al een tijdje op onze site staan. Info van derden en Google. Op basis daarvan kwam dit bikepark niet direct boven aan ons to-do lijstje te staan, waardoor een bezoek uit bleef. Waarom zou je vanuit ons gezien 2,5 uur in de auto zitten als je in dezelfde tijd elders in de Ardennen kan trailrijden?

  • beringen be-mine mijn oud mijn gebouw

Eerst wat achtergrondinformatie over dit oude mijngebied

Be-Mine is een oud en vervallen mijngebied. In 2009 hebben ze – zoals ze het zelf zeggen – een masterplan opgesteld. Het doel was om dit gebied nieuw leven in te blazen met wonen, werken en recreatie. Inmiddels vind je er een groot nieuw winkelcentrum, woningen worden gebouwd, een zwemparadijs, duikcentrum en veel belangrijker: de “avonturenberg”. De avonturenberg is (neem ik even aan) mijnbouw afval. Het is een langgerekte heuvel die naar schatting een goede honderd meter hoog is

  • beringen be-mine avonturen berg

  • beringen be-mine avonturen berg klimwand

Be-Mine avonturenberg

Op de Be-Mine avonturenberg in Beringen (België) is een gave moderne klimwand gerealiseerd, leuk voor met de kids, maar daar kwam ik niet voor… Op de berg hebben ze een bikepark aangelegd. Alles keurig aangegeven met kleuren. De groene route is de XC route, deze heb ik voor de fun even aangedaan en inderdaad: XC. Bovenop de berg wordt gelijk duidelijk dat er goed nagedacht is over het ontwerp. Je ziet een grote houten startopstelling, wat northshore stukken met best wat uitdagende secties er in. Wat dirtjump heuvels waar je leuk kan spelen met een micro sprong en een mini sprong. Allemaal zaken die inmiddels op best wat plekken te vinden zijn.

beringen be-mine drop
beringen be-mine north shore
beringen be-mine north shore 1

Drop in! Laag, hoger, hoogst

Aan de zijde waar je uitkijkt over de complexen ligt boven op de Be-Mine avonturenberg een drop zone met 4 stuks in totaal. En dit is er eentje in de categorie, hè hè! Eindelijk een plek waar je comfortabel je drop skills kan opbouwen! De meest linker (gezien vanuit de berg) is de laagste en prima te doen voor de all-mountainrijder. Dan ongeveer 15cm hoger de 2de en daar nog eens een goede 15cm hogere naast. Die komt tot net iets boven de heup wat in mijn geval betekent zo’n 100cm. Het mooie aan één meter is dat als je DAT kan, je alles kan, mits je hoofd en je lef op orde is dan 😉 Zelf ben ik niet zo’n “drop master” en was al erg blij dat ik de 1-meter drop heb gereden, daarbij was ik alleen dus leek het me niet een goed plan om dit euforische moment verder uit te breiden… De hoogste zal een goede 130cm hoog zijn. Mooi progressief dus.

 Rockgardens, kombochten en wallrides in Beringen

Tijd voor de rest. Het plateau hebben we nu gehad dus hoog tijd om verder af te dalen. Er zijn meerder routes. Eén begint onder de houten startheuvel van de groene route. Dat start gelijk met een aardige rockgarden. De stenen zijn vandaag goed glad, na een paar keer aanrijden en het zien dat er inmiddels meerdere mountainbikers op de berg zijn (in case of an emergency) het goede moment om het gewoon maar te doen. Zoals met zoveel in het leven van een mountainbiker: als je het eenmaal hebt gereden is het prima te doen. Terug en nog een keer! Deze verdere afdaling zorgt nog voor best wat leuke secties en leuke bochten om te tackelen.

Aan de andere zijde (de drop zone zijde) liggen een aantal technisch vlakke rockgardens, even spelen en hop; de afdaling weer in! Deze rockgardens liggen er voor mijn gevoel wat heftiger bij, zeker in deze gladde en natte omstandigheden. Hier zie je ook gelijk de eerste wallride en die zou je Alpenwaardig kunnen noemen. Er is hier ook de mogelijkheid om er omheen te rijden, dus voor de “niet-zo-fan-van-rockgarden-en-wallride-mountainbikers” is er ook een mogelijkheid gecreëerd. Links en rechts wat keuzes, houd je links aan dan kom je op een mooie afdaling met wederom Alpenwaardige bochten en met wat traverserend werk kom je wederom bij een rockgarden aan. Er is ook nog een dikke steen met drop die uitkomt op een steile afdaling gevolgd door een wallride, deze toch maar even overgeslagen (iets met mindfuck).

beringen be-mine drop

Resumé bikepark Beringen

Superleuk om te oefenen! Alles ligt dicht bij elkaar en er zit heel veel herkenbaars in van echte grote bikeparks zoals je die in het hooggebergte tegenkomt. Dit brengt me dan gelijk bij het advies, ga hier opwarmen voor jouw echte bike-avontuur, zeker als je dit nog niet eerder hebt gedaan! Het biedt je veel mogelijkheden en je kan je skills er een serieuze boost geven. Er zijn naar ons weten best wat bedrijven die hier skill trainingen geven, dat is wat ons betreft zeker de moeite waard.

beringen be-mine bochten
beringen be-mine spong

by Rik Harms

Rotsen en trails

Echternach - het beloofde land

De trails van Echternach

Je kunt maar weinig mensen spreken over Echternach zonder dat er oogjes beginnen te glinsteren. Echternach staat bij vele bekend als bizar mooi en dus echt een must visit. Het word niet voor niets "Klein Zwitserland" genoemd namelijk. Ok dan moet dit deel wel het beloofde land zijn! Een trail heaven op een ruime 3 uur rijden (vanaf Arnhem). Hoog tijd om dit eens te gaan checken.

Trekkers hutje, kampvuur en biertjes

Omdat we die 3+ uur niet 2x op een dag wilde aftikken hebben we een camping gezocht die in deze tijd nog open is. We zitten inmiddels diep in November - lees laatste dag - van november. Het is koud, rond de nul graden, dus toen we zagen dat we voor een 32,- euro een trekkers pod konden huren hebben we dat gelijk maar gedaan.






Uiteraard zijn er tal van opties in de regio qua hotels, want dit gebied is het hele jaar door populair onder wandelaars en berg beklimmers. We komen rond middernacht aan, trekken nog een paar goud gele Leffe's blond open, toppen het af met wat tripples en zingen - Kum ba yah - bij het kampvuur! De klok slaat 3 uur, lekker handig... Snel naar bed, morgen om 9:00 trappen we af!

GPX check, Echternach trails here we come!

We starten gelijk dik, tussen de typische rotspartijen door vinden we al gauw onze weg over de tal van trappetjes en gladde bladeren. Die trappetjes zijn een terugkerend thema trouwens. Houdt je niet van trappetjes? Dan houdt je niet van Echternach, simpel. De eerste kilometers zijn veel belovend! Ons enthousiasme groeit en we knallen door.

Trail canyon langs de rivier

Na wat korte verbindingsroutes komen we in een soort canyon terecht, de rivier stroomt precies de andere kant op als wij rijden. Dat betekend technisch klimmen. Gelukkig verraden de GPX file al dat we dit 2x zouden doen, lekker... Straks mogen we dus naar beneden :D. In de canyon moet je vooral genieten van de omgeving, beetje spelen en telkens proberen om over die steen, rots en trap te komen. Houten bruggetjes, skinnies, je trukendoos kan open!

Kilometers vreten

Vanaf nu gaat het berg afwaarts, dat klinkt goed, maar dat is het niet.... We hebben een lange en saaie verbinding naar een "oke" afdaling, waarna we weer een lange en saaie verbinding terug moeten. Oke, leuk weer door de canyon heen en dit keer met de stroom mee. Daarna weer veel verbinding, lange verharde klim om vervolgens een makkelijke afdaling-achtige trail af te rijden. Al met al tikken we bijna de 40 kilometer aan maar voelen ons niet bepaald "stoked". Dat beloofde land van Echternach voelen we nog niet helemaal... Dat de regio potentieel heeft, zeker weten! Maar dat zat, vonden wij, niet in onze GPX. Wil je een dagje mooi XC tot All-mountain rijden? Dan is dit geweldig!

GPX van Echternach

Dus nu zijn we opzoek naar een meer All-mountain tot Enduro GPX :D heb jij iets? Dan horen we dat graag: info@trail-addicts.com

Wil je onze file voor een mooie dag trail rijden? Check ze allemaal hier GPX Bestanden






by Rik Harms

Opwarmen in Spanje - mountainbike

Terwijl de kou al rustig aan in onze botten gaat zitten, is het misschien goed om alvast wat warme plannen te maken... Spanje leent zich uitstekend voor de perfecte mountainbike seizoens start van volgend jaar!

MTB Mallorca met MTBVerbier.

Mountainbiken op Mallorca in de winter is iets dat je niet wilt missen. Aangename temperaturen, mooie rocky trails, blauwe zee en mooie dorpjes. Onze lokale gidsen nemen je 5 dagen mee op avontuur en laten je de beste trails ervaren. Het compleet verzorgde verblijf op het prachtige Osa Major maakt deze trip tot een exclusieve MTB trip.

  • Compleet verzorgd, 5 nachten op Osa Major
  • 5 dagen mountainbiken met lokale gids
  • Diversiteit van trails en uitzichten
  • Beleving van het rijden op een eiland
  • Goed gezelschap met ervaren mountainbikers

Data: 10-15 Maart 2020

MTB Mallorca

Spanje Sierra enduro week

De Enduro Weken-tochten, gevestigd in de Sierra de Madrid, vatten ons concept samen van een perfecte week in een Spanje mountainbike vakantie: veel single tracks, geweldig eten en ontspannen na het rijden. Ons belangrijkste doel is om een glimlach op je gezicht te toveren: we zorgen ervoor dat alles is inbegrepen, zodat je alleen voor het rijden hoeft te zorgen!

Wat zit er in?
• Zondag – vrijdag: 5 nachten accommodatie in het BlackTown Chalet .. (indien beschikbaar / groepen van meer dan 6 pax) *
• 4 begeleide dagen verkennen van de beste paden van de Sierra de Madrid.
• Uplifts en voertuigondersteuning.
• Ontbijt, lunchpakket en driegangendiner elke dag inbegrepen.
• Gratis transfers van / naar luchthaven.
• Groepen tussen 4-8 personen.
• Ongevallenverzekering.

Week 12 of 13  2020

Sierre enduro week

Check hier alle reizen in Spanje Reizen in Spanje

Andere locaties in Europa bezoeken met je mountainbike? Check ze allemaal op onze pagina Reis Aanbiedingen.

by Rik Harms

Mountainbike avonturen in Amerika

Dit zal toch wel bij iedereen op het wensenlijstje staan. Trails knallen in Amerika. Sinds kort is er een nieuwe reis aanbieder op de markt en zij maken deze droom reizen mogelijk. Sowieso moet natuurlijk elk vervend mountainbiker eens naar het Wishtler bikepark, deze must visit zit uiteraard ook in de Canada reis verwerkt. Check hieronder de 2 mountainbike Amerika reizen.

Je moet overigens niet bang zijn voor die grote knuffeldiertjes ;) je zou er zo maar eentje tegen het lijf kunnen lopen :D

Verder zijn dit de Highlichts van de 2 Amerika reizen die we op dit moment aanbieden:

Highlights van deze mountainbike vakantie:​

  • Knallen in het Whistler bikepark
  • Onbekende trails in Cumberland en Squamish
  • Magisch Hornby Island
  • Beren spotten tijdens het mountainbiken!
  • Shuttle support tijdens de gehele reis
  • Optionele excursies: walvissen spotten, white water raften, heli-biking etc

Meer informatie: http://www.trail-addicts.com/product/19216/

Epic Mountain Biking on the Whistler Bike Park's Top of the World Trail

Highlights van deze mountainbike vakantie:​

  • De beste singletracks van Moab en Sedona
  • Onbekende trails in Goosberry Mesa en Santa Clara
  • Een aantal nachten ”back country” kamperen op waanzinnige locaties
  • Shuttle support tijdens de gehele reis
  • Bezoek aan Arches National Park, Monument Valley en Grand Canyon
  • Bezoek aan “Sin City” Las Vegas

Meer informatie: http://www.trail-addicts.com/product-category/mountainbike-trip/amerika-canada/

Cross country mountain biking at Lost Lake

by Rik Harms

Trailaddicts Weekend @ MTB Verbier

The Greatest Rides In The Alps, dat belooft MTB Verbier. En ja, ze hebben gelijk. Wij komen hier niet voor eerst. Afgelopen jaar waren we ook in oktober in Verbier met een Trailaddicts Weekend. Dit jaar is onze groep zowaar nog groter, met enkel bekenden van eerdere Trailrides. Oktober blijkt een fantastische maand te zijn in Verbier. De trails zijn rustig, het is niet snikheet en het weer is doorgaans goed. Erik, van MTB Verbier, legt uit dat door de nabijheid van het Mont Blanc-massief Verbier in een "protected valley" ligt. Slecht weer blijft aan de hoogste berg (de Mont Blanc) kleven of het komt er niet overheen.

Dag 1: warm up

Deze donderdag is de dag met de minste weersvoorspellingen. Bewolkt en aan het eind van de dag regen. In de bergen betekent dat dus: sowieso een regenjasje mee! Met een grote groep van 16 man + 3 gidsen (Erik, Ben en Jessica) is het op de eerste afdaling zaak om even een plekje in de groep te vinden. De gasten met EWS-wedstrijdervaring (oké, dat is er 1: Martijn) duiken snel de eerste trail in. Weinig gekkigheid, maar wel diepe afwateringsgeulen waar je niet heel gemakkelijk doorheen manualt.

Een splitsing in twee groepen is snel gemaakt. De ene helft vormt de snellere groep, de andere helft voelt zich comfortabeler bij een groep met iets minder hard dalen. Maar beiden beleven evenveel FUN! We rijden vandaag grootdeels bikepark trails. Bij de espresso-stop meeten de twee groepen weer. Iedereen is nog happy met z'n groepskeuze. Verbazingwekkend is het dat de bikepark trails nu (aan het einde van het seizoen) echt in fantastische conditie zijn. Niet compleet kapotgeremd, maar gewoon lekker!

Als de donkere wolken zich aan het eind van de dag aandienen ben ik -en met mij een paar anderen- al behoorlijk op. De Wouaiy trail (bikepark: rood, Trailforks: zwart) vraagt veel van mijn armen en een paarhonderd meter voor het eind zwaai ik af. De splitsing naar het chalet. Door de regen dalen we dan alsnog 900 hoogtemeters. En wat blijkt: dat doen we op een sectie met superkrappe switchbacks die we later deze week ook zullen rijden.

Dag 2: boven de wolken

Na een fantastische avondmaaltijd van Lee ligt iedereen al redelijk snel op bed. Blijkbaar was ik niet de enige die moe was. Na het ontbijt met het lekkerste brood van Zwitserland, pakken we de shuttle van MTB Verbier naar een plek nóg hoger dan de bikeparklift (2.200m+). Het is nog een stukje verder klimmen op de fiets. We spotten de top van de Mont Blanc in de verte, maar om de paar minuten schuift er weer een wolk voor. We blijven in de wolken tot we de laatste bocht richting de trail nemen. Boven de wolken zien we witte toppen. De trail die nu komt (Vallon d'Arbi) vind ik één van de vetste van de trip! En ik ben niet alleen want achter mij hoor ik iemand die ik bijna niet afgeschut krijg :) Ja, het snelle groepje heeft er een nieuw lid bij!

De begroeiing gaat van droog gras, naar herfstgele lariksen, naar groene naaldbomen. En de trail gaat dus ook van mega-rocky naar steeds meer wortels. Schitterend! In de shuttle opnieuw naar boven komen we op de plek waar we een hike-and-bike tegoed hebben. Maar omdat het wolkendek dicht zit besluiten we die niet te doen. Of..... Als we iets afgedaald zijn klaart het toch op. We besluiten er met gids Erik tóch voor te gaan. De hike-and-bike is nu natuurlijk nog iets langer maar oh zo waard! Lunch in de zon. Een schitterend 360 graden uitzicht. En via een ridgeline duiken we de technische trail in. Echt technisch! Steil, smal en nul ruimte voor fouten. Iedereen loopt een enkele switchback. Maar dat maakt de trail niet minder; dit is weer een pareltje in Verbier!

Omdat we een flink aantal kilometers vanaf het chalet eindigen en we met de shuttle terug moeten rijden we nét iets verder door. Nog een berg op voor een snelle downhilltrack naar het chalet. Aankomen op de bike (en een kwartier eerder dan de bus!) blijft het mooiste.

Al tijdens het diner start Redbull Rampage. En natuurlijk wil iedereen dat zien. Waar het alle andere avonden gezellig is met een wijntje en een praatje, zitten we nu aan schermpjes gekluisterd. Natuurlijk kan dit ook samen! Erik en Jessica zetten op groot scherm Rampage op. Goed voor wat inspiratie?

Dag 3: bikepark shreddin' in Verbier

Vandaag is "Stache Day". De closing day van Verbier Bikepark. De dresscode = tuinbroek, buff, snor en een 69-bordje op je bike. Erik staat in deze outfit al te shinen. Benieuwd of hij in die strakke tuinbroek een switchback doorkomt...

In totaal komen we op bijna 6.000 hoogtemeters dalen vandaag. Met lange enduro-afdalingen, lunch in de gondel en doorrrr! De zwarte trails vergen flinke concentratie en precisie. En het is goed om wat afstand te houden wat de trails zijn al droog en stoffig! Natuurlijk eindigen we in het bikepark, waar ook de jumpline contest is. Hier komen wat goede rijders vandaag! Dikke whips. En een train van rijders die beiden op twee tables een backflip doen. Dat ging bij Andreu Lacondeguy niet goed in Rampage. Hier wel.

Flink geïnspireerd knallen we zelf ook nog twee keer over de blauwe jumpline in het bikepark. Die bochten lopen zo lekker. We jagen achter elkaar aan! Beneden bij de lift staat bier en hamburgers op ons te wachten. Bikepark Verbier trakteert!

Dag 4: de laatste, de mooiste

Zondag vertrekdag. Degene die voor het avondeten thuis willen zijn, vertrekken alvast, maar we blijven alsnog met een groepje van 9 man over om nog één laatste trail te rijden. De shuttle gaat vandaag naar Bruson, aan de tegenovergestelde kant van alle andere dagen. Er blijft nog een klim van 500 hoogtemeters over om op eigen kracht te doen, en met wat overtuiging weet iedereen zich ertoe te zetten.

Over traverserende singletracks klimmen we naar de trailhead. We kijken op een gletsjerrand en richting skidorp Verbier. De trail start op een ridgeline en we hebben er zin in! Volgens Erik en Ben is dit (eigenlijk) de mooiste trail uit het gebied. Wij zijn de laatste trip van het seizoen, dus ook voor bikejunkies Erik en Ben is dit een prachtige afsluiter. Iedereen geniet met volle teugen. De trail is lang en heeft alles! Uitzicht, rockgardens, switchbacks, highspeed stukken, wortelpacks, flow. Wij zijn stoked om volgend jaar wéér naar MTB Verbier te komen! En daar proosten we stiekem op als we bij het chalet van Erik en Jessica een glas bubbels openen om het einde van het seizoen te vieren...

Video Trail-Addicts weekend Verbier

by Bram van Boekholt