Het voelt als thuis komen hier in Zwitserland

De verrassing is groots! Als je in het donker arriveert , is de volgende ochtend dat je wakker wordt in de bergen echt een traktatie. Rotswanden links, een gletsjer in de achtergrond rechts. Schitterend. ‘Onze’ Rik is inmiddels al voor de tiende keer in Verbier (Zwitserland), en het bergdorp voelt inmiddels haast als thuiskomen voor hem.

Cabane Brunet op voor een eerste afdaling

Dit eerste Trailaddicts Weekend wordt gehost door MTBVerbier: met het supergastvrije stel Erik en Jessica. Voordat alle 7 andere gasten gearriveerd zijn, rijden we zelf nog even met onze ‘nieuwe’ Volkswagen T5 bikebus (#vanlife project) de berg naar Cabane Brunet op voor een eerste afdaling. De komende dagen zullen we van Erik’s shuttleservice of liften gebruik maken.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Het bikeseizoen is fantastisch geweest

In de middag is iedereen gearriveerd en duiken we direct het Verbier Bikepark in om op te warmen en eens te kijken wat voor een vlees we in de kuip hebben. Het skill-niveau en de snelheid van de meeste trailijders ligt redelijk dicht bij elkaar. Dus we kunnen lekker door! Opnieuw de lift omhoog, en tijd voor afdaling twee: deze is highspeed (maar opletten voor de afwateringsgeulen!). Als je niet vooraan rijdt, rij je in een gigantische stofwolk. Het bikeseizoen is fantastisch geweest deze zomer: weinig regen en perfecte temperaturen.

De eerste OTB

Halverwege de trail wordt het iets stijler en technischer. De eerste OTB wordt op naam gezet door onze oudste rijder (60!). “Gelukkig leer je wel vallen, na 10 jaar judo.” Dus ook de volgende valpartijen worden goed opgevangen en doorgerold.

de Route du Soleil trail

Het is lekker voor het zelfvertrouwen om nog een keer de blauwe run (Tsopu) in het bikepark te pakken. Dit keer jumpen we de rollers die we eerder laag-aan-de-grond probeerden te houden, en de kombochten ‘railen’ we op het randje. Lekker! Halverwege laten we ‘m achter ons liggen en slaan af naar de Route du Soleil trail, die ons naar het chalet van MTBVerbier voert. Stof, stof en nog meer stof! Zoveel zelfs, dat afstand houden wel móét, of je moet puur op je anticipatie-enduroskills vertrouwen dat je iedere losliggende kei wél weet te vermijden. Dat laatste werkt niet helemaal; verblind door het stof schiet ik door een losse steen van mijn pedaal met wat mooie flatpedal-pin krassen in mijn kuit als (kort)blijvende herinnering.

kampvuur aan en koude biertjes

Bij het chalet gaat direct het kampvuur aan, klinken we met de eerste koude biertjes. En bovenal: we zijn ons flink aan het verheugen op de volgende dag. Een helidrop bij Zermatt staat ons te wachten!

Naar boven met de helicopter!

Dit staat op ieder’s bucketlist

Vroeg op. Onze bikes staan al klaar op de shuttle. Onze luxe lunchpakketten zijn vers. Op naar de helicopter! In het autovrije Zermatt, shuttled een taxi ons naar het heli-platform. Dit staat op ieder’s bucketlist. Met 6 tegelijk gaan de fietsen op de heli. Als eerste stap ik in. Van Erik en Jessica begrijpen we dat Air Zermatt bekend is van de heldhaftige berg-reddingsoperaties rondom de Matterhorn, en te zien in de Netflix-serie The Horn. Dus we hadden kunnen weten dat de piloot met een duikvlucht vanaf het dak vertrekt. Zo hebben we dat alleen nog in snowboard-films gezien!

De Matterhorn

Bovenop de Unterrothorn zitten we op ongeveer 3.100 meter. Koud is het nog niet eens. We hadden ons op veel extremer weer voorbereid, maar vandaag is het wederom helder en warm. De Matterhorn staat prominent in ons uitzicht.

 

vol herfstige oranje-gele larixen

Als iedereen met de heli gedropt is, start de afdaling. Het eerste deel is over een droge skipiste. Doordat het breed en open is, heb je niet door dat het toch ook behoorlijk steil is. De eerste kokende remmen ruiken we al goed! Gelukkig denkt iedereen eraan om ook op tijd remblokken te checken. Wat hierna volgt is een fantastische trail met rotsen en drop-offs. We komen langzaamaan bij de boomgrens vol herfstige oranje-gele larixen. Hier volgen we de Europaweg-trail. Na wat klimwerk, en wat lekke banden, rijden we richting Riffelalp. Een volgende lekke band wordt gefixt terwijl we op het terras van een berghut zitten. Als we de cola op hebben zien we nóg een van onze bikes met lekke band staan. Die leistenen afwateringsgeulen eisen hun tol! Hopelijk houden we de velgen heel…

mtb verbier matterhorn

een droomtrail

Met mooie natuurlijke trails rollen we Zermatt binnen. Op de teller in het dorp staat 29º C. De lange ‘loop’ richting de Matterhorn (waar we de hele dag op uitkijken) redden we door ons materiaalpech – en een lift die niet draait – niet. Vanuit Zermatt kunnen we nog wel met de funicular naar boven, zodat we de flowtrail kunnen pakken. Voor de één is dit een droomtrail (perfecte bochten!), voor de ander is ‘ie niet technisch genoeg. Maar iedereen heeft lol om ‘m zo hard mogelijk te rijden.

Het is inmiddels donker als we in het chalet aanschuiven voor wijn en homemade pizza. En op onze smartphones checken we wat foto’s van elkaar. Deze dag blijven we nog wel even herinneren!

“Swiss traverse” gewoon synoniem is voor een stuk klimmen

Vandaag ontbijten we rustig. Pas als de zon in onze vallei schijnt, gaan we op pad. Vanuit de accommodatie rollen we zo richting de lift in Le Châble. We pakken dezelfde lift in Verbier als dag 1 en traverseren een stuk richting de piek van Pierre Avoi. Inmiddels hebben we geleerd dat “Swiss traverse” gewoon synoniem is voor een stuk klimmen.

Aaneenschakeling van switchbacks

Bovenaan sturen we onze drone de lucht in. Wat een schitterend segment: we rijden over de kam van een bergrug (niet naar rechts kijken!), en komen dan bij de start van onze hike-a-bike aan. Met de fiets op de nek klimmen we een stuk. Dat voelt toch heroïsch. Vanaf hier is het een aaneenschakeling van switchbacks. Steil, loose en met weinig ruimte voor fouten. Bij een aantal moet je echt even kijken welke lijn je moet nemen om niet direct over het randje te duikelen.

Verbier Bikepark

Heelhuids komen we opnieuw door Verbier. Omdat het zaterdag is, is het bikepark wat drukker dan de voorgaande dagen. En ook wij laten ons verleiden voor een run in het Verbier Bikepark; deze keer de rode trail ‘Wouaiy’. Die vergt wel even wat meer van onze handen, onderarmen en bovenbenen, zeg! Op een downhill-bike zou je hier gemakkelijk alle wortels absorberen, maar wij nemen halverwege toch even een ‘armpump-break’.

de finale afdaling

De volgende run is nog een combinatie van de blauwe en rode trail. Fijn om te merken dat je een tweede keer direct met meer flow rijdt. We zijn nog niet moe (toch?), dus we gaan nog een keer met de lift omhoog voor de finale afdaling. Dit wordt er een waarbij we van 2.200 tot 800 meter afdalen. Maak je borst maar nat!

Schitterend, dit trailnetwerk

We droppen in op een snelle trail met puntige rotsen. Deze trail eindigt weer bij het chalet, dus als we het dal in kijken zien we hoeveel we nog te gaan hebben. Schitterend, dit trailnetwerk. Ook door de wandelaars worden we meestal positief aangemoedigd, ondanks dat we ze in een wolk van stof achterlaten.

de hottub al opgestookt

Twee van onze mede-bikers hebben vanuit Verbier de shortcut genomen en zijn eerder thuis. Die hebben de hottub al opgestookt als wij aankomen. Na een heerlijke maaltijd duiken wij er ook nog even in – en zitten we onder een superheldere hemel weer bij het kampvuur met prosecco, wijn en bier. Jammer dat dit al de laatste avond is.

Richting La Payanne

Morgen is maandag, en een normale werkdag voor de meesten. Maar het zou zonde zijn om niet nog een laatste trail te pakken, deze zondagochtend. En wat voor één! Anders dan het bikepark in Verbier, rijden we nu de tegenoverliggende berg op richting La Payanne. Hier is niemand. Ook het natuurschoon (rode herfstige struiken) hebben we voor onszelf.

prachtige natuurlijke bostrail

We traverseren een stukje en komen op een prachtige natuurlijke bostrail. Met soms een heel kort pittig klimmetje over hoog uitstekende boomwortels, rotsblokken en net zo goed weer naar beneden over hoog uitstekende boomwortels en rotsblokken. Volg het wiel van je voorganger, dan red je het wel. Ik kan me goed voorstellen hoe heftig deze trail moet zijn tijdens een endurowedstrijd; hard on the pedals!

We raggen naar beneden. En daar aangekomen tellen we de koppen. Jep! Iedereen heeft het gered en met veel big smiles. Hiervan kunnen we nog flink nagenieten in de reis naar huis. We gaan maar eens dagdromen over onze volgende bestemmingen…

Onze video komt snel online! Stay tuned 😀

mountainbiker in de alpen vlakbij Verbier in de herfst

Val di Sole confirmed for 2025 UCI Mountain Bike World Series from June 20 to 22

Val di Sole confirmed for 2025 UCI Mountain Bike World Series from June 20 to 22 Warner Bros Discovery has [...]

Silvretta Bike Arena Ischgl/Samnaun

Silvretta Bike Arena Ischgl/Samnaun

7 tips over hoe je veilig een mountainbike koopt via marktplaats

7 tips over hoe je veilig een mountainbike koopt via marktplaats

Beleef de herfst op de Kronplatz

De herfst biedt de kans om de natuur in het Bike Park Kronplatz in een nieuw kleedje te steken. Het is de tijd van het jaar waarin het landschap verandert en aantrekkelijker wordt

DIRTLEJ EPIC ENDURO 2025

Epic enduro race – 100 km aan trails en meer dan 5000 hoogte meters op slechts 1 dag, dit is een echte uitdaging

New Bikeday: Stumpjumper 15

Stumpjumper 15 is hier om elk compromis in de trailgame uit te wissen. Verslind bumbs…