Een bezoek aan ‘Little Utah’ in Luxemburg

De redrock region van Luxemburg – Little Utah

Luxemburg, het land van kastelen, moeselwijn en slechts 600.000 inwoners. Na Malta is het het kleinste land binnen de Europese Unie, maar door de lage bevolkingsdichtheid ligt er genoeg mooie natuur. Daar liggen vast goede mountainbikespots. Zo is Echternach en het Müllerthal (bekend van de Mill Man Trail) bekend bij veel XC-bikers.

Wij rijden door naar het uiterste zuiden van Luxemburg, aan de Franse grens. Op uitnodiging van Visit Luxembourg zijn we naar Dudelange gekomen. In dit gebied bezoeken we “Red Rock Region”. Dit klinkt veelbelovend. En even Googlen toont beelden van prachtige rode aarde, maar nog weinig mountainbikefoto’s.

Mountainbiketrails dankzij de mijnwerkers

Na een nacht in hotel Cottage Logis, ontmoeten we in de ochtend onze gids voor de komende dagen. Claude is boswachter en is actief als trailbuilder. Hij is al ruim 10 jaar geleden gestart met het designen van mountainbikeroutes in het Red Rock gebied.

Claude is duidelijk onder de indruk van onze enduro-bikes en zweert dat we ongetwijfeld de meest ervaren mountainbikers zijn die hij gaat rondleiden. Maar dat zal vast wat Luxemburgse bescheidenheid zijn. We merken dat Claude flink gas kan geven op zijn trailbike en zo old-skool als hij is gebruikt hij zijn dropperpost nauwelijks. Als je deze boswachter zijn zadel ziet laten zakken, weet je dat er pas écht een steile afdaling komt.

In het industriële tijdperk is hier veel ijzer en staal geproduceerd

We rijden delen van de Haard-Red en Haard-Black routes. De rode ondergrond die we al op foto’s zagen is ijzerrijk. En veel van het hoogteverschil in deze regio komt dan ook door de mijnbouw: door het afgraven van heuvels. In het industriële tijdperk is hier veel ijzer en staal geproduceerd. In het Musée National des Mines de Fer museum leer je daar meer over. Maar ondanks dat het regent maken wij hier vandaag geen stop om op te drogen. Over water gesproken: een gouden tip van Claude; als je bidon leeg is, bezoek dan even een begraafplaats, daar vind je altijd een kraan met fris water.

Vandaag de dag is er geen enkele ijzerindustrie meer actief en her en der zie je wat vervallen machines, transportrails, fabrieken en een groot monument voor alle overleden mijnwerkers. De dorpjes en stadjes in de regio zijn overigens niet arm of verlaten. Een stadje als Belval staat vol verlaten industrie en nieuwe hippe gebouwen en restaurantjes. Bovendien werken veel Fransen, Duitsers en Belgen in dit gebied want de lonen in Luxemburg liggen een stukje hoger dan in hun thuisland.

Terug naar de MTB-trails. We rijden een leuke ronde met een paar mooie technische stukken, maar het hoogteverschil is niet meer dan 100 meter dus echte lange afdalingen zijn er niet. We sluiten de middag al vroeg af met de mededeling: “we are wet enough for today, tomorrow expect more funnier trails”. Gelukkig vinden we nog een toffe laatste trail, aangelegd door de eigenaar van bikeshop Edy Schütz, vol jumps, rollers en drops. Die pakken we direct nog eens.

De inmiddels rood-gekleurde fietsen van de regen en rode modder kunnen we met een handige bikewash vlakbij de trailstart schoonmaken. Voor deze bikewash heb je wel muntjes nodig die je weer bij de bikeshop kunt krijgen.

“Little Utah”

Na een avondje Leffe Blondjes stappen we s’morgens in de auto, om vervolgens letterlijk 5 minuten later weer uit te stappen. In Luxemburg doen ze blijkbaar alles met de auto, ondanks dat de trails die we vandaag rijden gemakkelijk op fietsafstand liggen.

De aarde is hier nog roder dan gisteren

Van bovenaf kijken we in een mijnafgraving van enkele tientallen meters diep. De aarde is hier nog roder dan gisteren en het is niet gek dat dit bekend staat als ‘Little Utah’. Dit ligt op steenworp afstand van het huis van onze gids en hij staat te popelen om ons alle verschillende lijnen en drops te laten zien. Dat enthousiasme werkt aanstekelijk en we duiken achter Claude aan in blinde drops en van (kleine) kliffen die er best Redbull Rampage-achtig uit zien.

Van bovenaf zagen we een hele rij tablejumps en gapjumps liggen, die voor motocrossers gemaakt lijken te zijn. Niets is minder waar: dit was een bikepark. Op Pinkbike vinden we foto’s uit 2009, waarop we zien dat dit een actief (weliswaar illegaal) bikepark was met hoge starttorens en drops. Van al dit houtwerk is niets meer terug te zien. Niet dat onze gids dit heeft afgebroken. Nee, hij vond het allemaal wel mooi. Hadden we in Nederland maar boswachters zoals Claude…

Hij vertelt ons dat dit echt een droomplek met een zomerse zonsondergang. De rode aarde wordt zowaar nóg roder. Reden om terug te komen dus, want vandaag is het weer bewolkt en wat regenachtig. In deze ‘speelkuil’ kunnen we ons prima vermaken, maar de omliggende trails bieden niet genoeg technische uitdaging en niet genoeg hoogteverschil om je op een endurobike uit te leven. Het is eerder all-mountain met enkele technische passages. Maar als je er eens langskomt op weg naar het zuiden dan is het een stop waard om unieke foto’s te maken in dit rode landschap van de Red Rock Region.

Meer info over de mountainbiketrails: https://www.visitminett.lu/en/redrock-mtb-trails