Bike park Kronplatz
Bike park Kronplatz
Op zoek naar fantastische mountainbike trails? We hebben er in bike park Kronplatz maar liefst 17! En wat dacht je van afwisseling? Bij ons vind je alles: Onze trails zijn kort, lang, steil, vlak, ruw, rotsachtig, met wortels, glad, met onze blote handen aangelegd, met krachtige machines uitgebaggerd, uitdagend, makkelijk, snel, traag, zweetdrijvend, bochtig, recht, in de schaduw, op het noorden, in de zon, op het zuiden, op het oosten, ongewoon en vooral: altijd en absoluut UNIEK.
Het Kronplatz Bike Park is allesbehalve gewoon. In plaats van routes te schetsen op een tekenbord, zijn we het bos ingegaan en hebben we alles gebruikt wat we tegenkwamen: Steile helling? Steil pad. Veel ruimte? Perfect voor sprongen. Overal wortels? Nou, we zijn in een bos, dus er zullen wortels zijn. Op plaatsen waar gebaggerd mocht worden, hebben we onze graafmachines aan het werk gezet. En waar dat niet mocht, nou, daar deden we het niet. Het resultaat: Op de Kronplatz is er geen copy-paste – elk pad vertelt zijn eigen verhaal.
Hans, Franz, Uschi,…
En de trailnamen zijn ook vrij uniek: Franz en Hans zijn al legendarisch. Ze zijn al jaren een begrip in de gemeenschap. Maar hun opvolgers doen niet voor hen onder en behoren al lang tot de favorieten van talloze deelnemers aan de TrailTrophy en Alpine Enduro Series.
Met in totaal 5 liften en kabelbanen die de hele zomer in bedrijf zijn, hebben onze mountainbikers keuze te over – dat is meer dan de meeste plaatsen in de Alpen kunnen zeggen. En met uitzondering van de Piz de Plaies-lift, gaan ze allemaal tot aan de top op 2.275 m boven de zeespiegel, met een adembenemend uitzicht van 360°.
Het Kronplatz Bike Park is geopend van eind mei 2023 tot begin november 2023.
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Bike Park Campo Felice, Abruzzo
Bike Park Campo Felice
Het Swup bike park Campo Felice , gelegen aan de zijkant van de Brecciara stoeltjeslift, beschikt over een respectabel BIKE POINT ASSISTANCE, waar je naast technische assistentie ook al het materiaal kunt vinden, inclusief fietsen en verschillende beschermingen, specifiek voor het veilig afleggen van onze routes. Naast de bar/restaurant en de ontspanningsruimte met parasols en ligstoelen is er een Wash Point voor het schoonmaken van fietsen.
BEGINNERS ROUTE
Eenvoudige route met een laag stijgingspercentage geschikt voor beginners en nieuwelingen van alle leeftijden, met de mogelijkheid om via de nieuwe tunnel met de stoeltjeslift Brecciara omhoog te gaan.
VERBINDINGSROUTE
Verbindingsroute die begint bij het aankomstpunt van de stoeltjeslift Brecciara.
A LIJN
DH piste
C LIJN
Free Ride route die meer geschikt is voor diegenen die van techniek houden en niet alleen van snelheid.
CUP LIJN
Een parcours dat voor 80% mechanisch is aangelegd, waardoor het breed, glad en vol parabolica is, geschikt voor zowel snelheidsliefhebbers als voor diegenen die willen beginnen vertrouwen te krijgen in deze sport. Een circuit waar in 2010 voor het eerst in Midden-Italië de etappe “Coppa Italia Down Hill” plaatsvond.
B LIJN
DH-parcours, het meest gebruikt vanwege de berijdbaarheid, ook gewijd aan wedstrijden.
GASOLINE
Hybride parcours, een kruising tussen downhill en slope stijl, geschikt voor training en om steeds meer vertrouwd te raken met de lucht, wil het vlaggenschip van het bikepark worden…probeer het om het te geloven.
CHUPA LIJN
Een freeride-parcours dat geschikt is voor iedereen, gekenmerkt door zijn ritmiek en zijn varianten met schansen en drops. Het zal beginners in vervoering brengen en de meer ervaren rijders opwinden.
BABY LIJN
Een gemakkelijke route met parabolica en minibruggen die is aangelegd bij het vertrekpunt van de stoeltjeslift Brecciara, speciaal voor kinderen en beginners, en wordt bediend door de tapis roulant-lift.
FORK MICCIA
Een cross-country route geschikt voor liefhebbers van off-road racen in al zijn verscheidenheid, een berijdbare ring die ongeveer 25 km rond het fietspark loopt, met adembenemende beklimmingen en eindeloze afdalingen en een landschap dat je sprakeloos achterlaat.
SNEEUWTUBEN
Piste voor downhill rafts met een synthetisch oppervlak en uitgerust met parabolics, bediend door een tapis roulant lift en geschikt voor iedereen, volwassenen en kinderen.
SPEELTUIN KINDEREN
Speelterrein voor kinderen van klein tot groot, uitgerust met trampolines, schommels, glijbanen, springkussens en spelletjes.
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Bikepark La Thuile, Aosta Valley
La Thuile, Aosta Valley
De MTB-cultuur is buitengewoon in La Thuile. Enorme afdalingen en indrukwekkende landschappen, waarin de Mont-Blanc, de Rutor gletsjer, de Mont Rose en de Mattehorn opvallen, zullen je het MTB Natural Trail Area in La Thuile doen waarderen. Dit gebied begint op het hoogste punt dat bereikt kan worden in het Belvedere gebied op 2.600 meter en daalt over meer dan 1.200 meter tot aan het stadscentrum. 220 km aan trails wachten op je in dit uitgestrekte bikepark dat je per mountainbike kunt bereiken dankzij de skifaciliteiten, die dit jaar geopend zijn van juli tot augustus/september. De schoonheid en de kracht van deze prachtige omgeving, waarin je het mountainbike gebied vindt, zijn de elementen die dit gebied en de trails zo geweldig maken.
De vallei, gedomineerd door de firnsneeuw van Rutor, biedt een prachtig uitzicht op de Mont Blanc, de hoogste top van Europa. Het is een ideale locatie voor liefhebbers van skiën, dankzij het uitgestrekte skigebied Espace San Bernardo, dat zich uitstrekt van de Italiaanse kant van La Thuile tot de Franse kant van La Rosière. In de zomer wordt La Thuile een unieke plek om te wandelen en te mountainbiken.
Het mountainbike gebied van La Thuile ligt in een alpine omgeving en vanuit technisch oogpunt kan het bikepark worden verdeeld in twee gebieden, volgens de hoogtezones. Het hoogste gedeelte, tussen 2.400 en 1.900 m, wordt gekenmerkt door een gladde en lineaire helling met de typische open weidevegetatie die een breed en perfect helder zicht garandeert. De grond draineert goed in geval van regen.
Van 1900 tot 1400 m verandert de helling en wordt het steil in het bos. De trails worden veeleisender voor het lichaam en de mountainbike. De bodem is anders, er zijn wortels, stenen en enkele off camber stukken. De bodem is vaak bedekt met dennennaalden en er zijn enkele beekjes die doorwaadbaar zijn.
Sinds 2014, toen La Thuile in de schijnwerpers van de enduroliefhebbers kwam te staan door voor het eerst een ronde van de prestigieuze internationale serie EWS te organiseren, is het skioord in de regio Valle d’Aosta blijven werken aan zijn groei – en financiële investering – op het gebied van zijn mountainbikeaanbod. De uitbreiding van het padennetwerk en van de diensten voor de sportliefhebbers gaat hand in hand met de organisatie van belangrijke evenementen zoals de laatste ronde van de Internazionali d’Italia Series en het Italiaanse Enduro Kampioenschap: La Thuile is klaar om een dergelijk evenement te verwelkomen en is er trots op het te mogen organiseren in zijn prachtige valleien, omgeven door een weelderige natuur en in aanwezigheid van zijne majesteit de Mont Blanc.
Vanaf dit jaar wil La Thuile bovendien tegemoet komen aan de wensen van diegenen die de MTB willen ervaren als een middel om in alle rust te genieten van de prachtige uitzichten die het omringen, met een reeks eenvoudige paden gewijd aan de fietstocht.
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Bikepark Sauze D'oulx italië
Bikepark Sauze D’oulx italië
Sauze d’Oulx heeft eindeloze mooie trails om te rijden, of je nu op zoek bent naar tochten van een hele of een halve dag, tochten voor beginners of technische routes en natuurlijk Freeride met het Sauze Bike Park.
Bovendien kun je in Sauze een grote verscheidenheid aan mountainbikes huren, van elektrische mountainbikes met ondersteuning tot Freeride-fietsen (downhill), hardtail- en full suspension-fietsen en nog veel meer. Zie onze Fietsverhuur pagina voor meer informatie.
Sauze d’Oulx is een Alpi Bike Resort – een uniek gebied waar je kunt genieten van alle opwindende fietsvarianten. Het bestaat uit 3 valleien en 8 steden en biedt meer dan 50 Freeride-routes op verschillende niveaus en honderden kilometers aan paden door de Italiaanse Alpen in dit gebied.
Alpi Bike Resort is geopend van half juni tot half september. Het gebied is zo groot dat je een paar weken in de regio kunt doorbrengen zonder twee keer dezelfde route te rijden. Elk jaar zijn er talloze MTB-evenementen en -wedstrijden: XC, Marathon, Superenduro, DH en Maxiavalanche.
Mountainbikekaarten zijn verkrijgbaar bij het VVV-kantoor van Sauze d’Oulx – of hieronder te downloaden – samen met informatie over openingstijden van liften, de Alpi shuttlebus om je met je fiets tussen de resorts te brengen en nog veel meer. Er wordt Engels, Frans en Italiaans gesproken.
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Dirtlej spec 03 photochromic review
Dirtlej Spec 03 photochromic review
Brillen op de mountainbike. Handig om je ogen te beschermen tegen overhangende takken en tegen de zon. Toch ervaren we altijd een soort last van de bril omdat hij beslaat, te licht of te donker is. Al vele brillen zijn de revue gepasseerd maar altijd eindigen we zonder bril op de neus. Vandaag gaan we op pad met de Dirtlej Spec 03 photochromic bril om te kijken of we deze aan het einde van de dag nog wel op hebben.
De Specs van de spec 03 photochromic
· Volledige UVA- en UVB-bescherming (UV 400)
· Super schokbestendig / splinterbescherming (Base 5.5 polycarbonaat)
· Anti-reflecterende lenzen beschermen de ogen tegen verblinding
· Dubbelzijdige, krasbestendige, waterafstotende en oleofobe coating
· Zeer licht materiaal
· Slagvast, zelfs bij koude temperaturen
· Duurzaam Bio-Nylon (Grilamid BTR XE 4010)
· Geproduceerd met 100% hernieuwbare energie
· Neusstuk en bril uiteinden met antislip laminaat
Aldus Dirtlej, we gaan er even voor het gemak vanuit dat ze kloppen ;). Wat we zelf ervaren is dat hij erg licht aanvoelt en comfortabel op je oren en neus ligt. Wat direct opvalt is natuurlijk de photochromic functie. In het donker is de Dirtlej bril helemaal transparant, neem je hem uit het doosje in lichte omstandigheden begint hij direct te verkleuren naar een donkere lens kleur. Op zich geen nieuwe techniek maar het brede en grote oppervlak van de lens zorgt voor een perfecte brede view op de wereld.
Wat lost deze bril nou eigenlijk voor je op?
Dat is natuurlijk een goede vraag. Wat ons betreft zou je een dergelijke bril willen hebben om het probleem van mountainbiken op te lossen waarbij je in zeer zonnige bergachtige gebieden vaak in de volle zon rijdt, om vervolgens het bos in te duiken waar je zomaar over (best wel) donkere trails rijdt door het bladeren dek boven je hoofd. Wenselijk is dus dat de transitie van donkere lens naar lichte lens zo snel mogelijk is. Daarnaast is een lens die niet direct beslaat als je even stil staat ook wel handig!
Waar gaan we dan op letten?
· Transitie snelheid donkere lens naar lichte lens
· Zicht in sterke zon of wel de anti reflecterende werking
· Vochtregulering (anti condens)
· Comfort van de bril
Transitie snelheid van de Dirtlej Spec 03 Photochromic
Na wat trails op te hebben gezocht waarbij we in de volle zon rijden om vervolgens een donker bos in te rijden zijn we best wel tevreden. Onze ogen hebben altijd even tijd nodig om te reageren, zo ook de bril natuurlijk. Door de transitie van kleur (donker naar transparant) hebben onze ogen minder tijd nodig om te reageren omdat de bril het zelf al voor een stuk regelt. De tijd dat je even blind rijdt is aanzienlijke korter te noemen. De helderheid van volledig transparant is ook perfect, de Photochromic lens voelt als volledig transparant aan en vormt geen belemmering in donkere omstandigheden. De Lichttransmissie zit volgens de specs tussen de 73% – 15%, die laatst resterende 15% is dus weinig merkbaar wanneer het donker is. De complete transitie tijd is 25seconden. Klinkt lang, is het niet. Overgangen tijdens het mountainbiken kunnen behoorlijk hard zijn waarbij iedere seconden telt. Maar het gaat hier over een volwaardige transitie, oftewel de volledige 58%. Bij zeer zonnige condities heb je in het donkere bos niet de volledige overgang naar 73% nodig. Vaak is het nog licht genoeg om met een hogere waarde te voldoen. Met andere woorden de volledige 25seconden heb je (vaak) niet nodig. Zijn er dan geen situaties waarbij je echt naar de 73% wilt? Natuurlijk wel, gelukkig zijn die meer uitzondering dan regel.
Zicht in sterke zon en anti-reflectie.
Het zicht in sterk zonnige condities, wat dus de meest zware condities zijn voor onze ogen is goed. Gevoelsmatig knijp je net even wat meer met je ogen dan zonnebrillen die echt voor de hoogte zijn gemaakt. De zon doorlatendheid van 15% is wat ons betreft voldoende. De Dirtlej voorkomt het knijpen met je ogen waardoor je relaxter rijdt over de trails boven de boomgrens.
Volledige UVA- en UVB-bescherming (UV 400). Nu zijn we geen expert op zonnebrillen protectie met UV licht en dergelijke, maar als we dokter Google moeten geloven betekend UV400 volledige bescherming. Dat nemen we maar even aan dan 😉
Onze mening over de Dirtlej bril 03 photochromic
We hebben de bril nu meerdere keren echt goed kunnen gebruiken. Het is begin Juni met prachtig weer waardoor de zon hoog staat en hard is. De bril geeft erg scherp zicht in het algemeen, door het ontbreken van frame geeft het ook een goede brede view zonder verstoringen. Het comfort van de bril is dermate dat je niet voelt dat je een bril op hebt, dit is uiteraard per persoon verschillend. De transitie tijd van licht naar donker of terug is nog nergens als storend ervaren. De kleur is net op tijd aangepast zonder dat je even blind rijdt ook in de harde condities van veel zon en bomen met veel bladeren. Het enige minpuntje dat we kunnen vinden is dat de bril voor het kleine koppie van Nico wel erg groot is. Maar al met al, onze mening is dan ook: Dikke vette prima en echt een toevoeging voor de mountainbike trips!
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Banhnentour Arose van Ben Wurmser
Banhnentour Arose van Ben Wurmser
Na 4 maanden van (meestal) pittige beklimmingen op onze bikes in Nieuw-Zeeland, keken we uit naar de dagen wanneer we eindelijk weer met liften omhoog zouden kunnen tijdens de Banhnentour Arose.
Van Herbert (Herbert.Bike) hoorden we dat hij een nieuwe “Bahnentour” Arosa-Lenzerheide had gecreëerd. Dat moeten we checken! De regio tussen Chur, Lenzerheide en Arosa biedt een bijna eindeloos netwerk van trails en liften. Dat maakt de keuze lastig… De ‘must do’ lijst was lang, maar Herbert bezorgde ons een 2-daags plan voor de beste trails.
Het plan bevat 125 kilometer én 14.000 hoogtemeters aan singletrack downhills. Een mooie statistiek. En het beste hiervan: we rijden niet tweemaal dezelfde trail.
Met deze belofte was het makkelijk om een groep van acht bike-vrienden te verzamelen. Maar ze weten ook dat de druk hoog is! Het tijdschema voor de twee dagen is strak en er is bijna geen ruimte voor technische problemen, crashes of zelfs lunchpauzes. Herbert wil ons echt alles laten zien in deze twee dagen.
Rocky wake up call
Op de eerste dag rijden we meestal boven de boomgrens op Alpiene singletrails tussen Lenzerheide en Arosa. In het ‘trailboek’ dat we van Herbert kregen, werd het eerste traject van Parpaner Rothorn naar Lenzerheide door hem omschreven als “Juicy Singletrail”. En hoewel het Alpengras sappig is, zijn de rotsen dat niet. De rotsen houden onze blik scherp op de trail om geen over-the-bars the maken.
Alleen het laatste gedeelte in het bos, totdat we Lenzerheide in rijden, is vol met flowy bochten. Een enkele crash is ons wel overkomen, maar gelukkig komen we lachend een heelhuids aan.
Nu komt de flow…
We nemen nog een keer de lift naar Parpaner Rothorn. De lange verbinding die ons van Lenzerheide naar Arosa brengt staat bekend als één van de classic afdalingen in de regio. Een prachtig uitzicht en een erg toffe flowtrail.
De moeilijkere rockgardens die we onder onze wielen krijgen zorgen ervoor dat ons skill-niveau snellere vooruitgang maakt. We eindigen uiteindelijk bij Älplisee, een prachtig bergmeer aan het eind van de afdaling, op een korte weg voor Arosa. Het is zó mooi hier, we moesten gewoon stoppen om ervan te genieten.
We willen meer!
Het is al lunchtijd. En mountainbiken maakt hongerig. Maar we hebben geen tijd voor een goede stop bij een restaurant. We eten onze meegebrachte lunch, terwijl we wachten op de uplift naar Weisshorn.
De komende trail is – volgens Herbert – een zelden gebruikt wandelpad naar Innerarosa. En zo is het: bijna geen wandelaars, zodat we onze remmen lekker los kunnen laten en een fantastische, snelle singletrail kunnen rijden zonder te veel technische secties.
Arosa biedt prachtige uitzichten en interessante afdalingen, die leuk en niet te moeilijk zijn. Zonder crashes of lekke banden komen we bij een van de laatste liften bij de Hörnlihütte – een berghut die aan het begin van de laatste (maar niet de minste!) afdaling van de dag staat. Nu, hebben we eindelijk wat tijd voor koffie en cake, voordat we de 2.000 hoogtemeters lange downhill naar Chur aanvallen.
Briljant einde aan een lange dag op de fiets
Vanuit de Hörnlihütte kunnen we de kronkelende singletrail zien die ons te wachten staat. (Als je ooit in deze berghut bent, check dan het toilet: met waarschijnlijk het beste uitzicht ooit!).
Zoals de eerste afdaling van de dag begint de laatste ook weer met veel rotsen, maar wordt daarna binnen enkele minuten makkelijker en sneller.
En na een lange dag in het zadel is er maar één ding om direct te doen: proberen onze vingers van het stuur te krijgen en bier te bestellen voor iedereen.
Proost op Dag 1
Wat een epische dag op de fiets. Uitgeput, sommige met wat blauwe plekken, en vooral erg blij dat we de auto kunnen nemen die ons terugbrengt naar ons ‘basecamp’ Hotel Krone in Churwalden.
Brambrüesch – meer dan alleen een geweldige bikepark
In tegenstelling tot de eerste dag van de Bahnentour Arosa Lenzerheide komt de tweede dag zelden boven de boomgrens. Singletrails in het bos is wat we vandaag te zien krijgen.
De eerste trail leidt vanaf het begin van Bikepark Lenzerheide naar Chur. Omdat we iets buiten Lenzerheide slapen, besluiten we het onszelf makkelijk te maken. In plaats van omhoog naar Lenzerheide te gaan voor de eerste lift, brengt Martin van Bikeshuttle Lenzerheide ons naar de trailhead. Dit bespaart ons veel tijd én bespaart ons de eerste klim.
Deze tweede dag begint met misschien wel mijn Favoriete Trail van de hele twee dagen. Echt snel, rooty, loamy singletrack met wat glibberige en natte wortels – echt goed om de dag mee te beginnen!
Tot onze grote verrassing volgt de Bahnentour niet alleen de bikepark afdalingen, maar leidt ons naar zowat ongerepte afdalingen van Brambrüesch. Drie keer komen we op de Alpenbikepark gondels. De eerste ronde bestaat uit een lange, enorm wisselende en snel ‘wandelpad’, dat ons terugleidt naar Chur. De tweede begint bij de top en is voor een groot deel erg ‘exposed’ (niet naar links kijken!). Alleen de derde afdaling gaat over bikeparktrails. De keus is aan jou: de grote ‘features’ uit het bikepark springen, of gewoon zo hard mogelijk over de Blauwe afdaling? Er is een prachtig aanbod om uit te kiezen. We moeten hier zeker eens terugkomen en in dit park spelen – want wat we zagen, was maar een ‘voorgerechtje’.
De eerste keer op deze dag rijden we boven de boomgrens en natuurlijk wordt het weer snel rotsachtig. Het is perfect dat we nu bijna aan het eind van de dag rijden. De liften stoppen bij, en we ontmoeten slechts een handvol vriendelijke wandelaars. En al snel voelen we ons alleen op de berg en rijden we de laatste singeltrail naar Lenzerheide.
Singletrail transfer naar Lenzerheide
Mooi hoe de verbindingsroutes van en naar Lenzerheide lopen. Deze keer nemen we de andere kant van de vallei op een trail die ons van Brambrüesch naar Churwalden brengt. Het pad is fantastisch en de korte heuvels tussenin laten het bloed pompen. Helaas is het al tijd om afscheid te nemen van enkele vrienden die ons in Churwalden moeten verlaten. Zij missen de laatste tracks van de Bahnentour, bij Piz Scalottas in Lenzerheide.
Moe maar blij
We did it! Ruim 126 kilometer, 14.000 hoogtemeter afdalen en in totaal 15 uplifts in twee dagen. Ik kan me niet heugen dat ik ooit eerder zoveel verschillende trails heb gereden. En 99% van de paden was fantastisch. Slechts een stukje van Hörnli naar Innerarosa was een beetje saai, maar we hoorden van Herbert dat ze er van plan zijn een flowtrails te bouwen.
De dopamine compenseert de paar pijnlijke spieren. Ik denk dat iedereen minstens één keer gecrashed is, maar met zoveel trails zou ik verrast zijn als dat niet zo was. Onze bikegroep is het met elkaar eens: de Bahnentour Arosa Lenzerheide is een ongelooflijke ervaring in Graubünden. Het toont duidelijk aan waarom deze regio op de bucketlist van elke biker moet staan. Het biedt écht iets voor iedereen en heus niet alleen vanwege het bikepark.
PS:
Als de lengte of de hoogtemeters je wat te veel lijken, kun je beide dagen gemakkelijk inkorten.
Meer informatie over de Bahnentour Arosa Lenzerheide vind je op Herbert.bike:
https://www.herbert.bike/angebote/bahnentour-arosa-lenzerheide
Magura + Shimano = Shigura remmen
Shimano + Magura = Shigura remmen!
We spenderen er heel veel tijd aan, wat is nou de beste mountainbike rem? In een eerder artikel claimde we ‘de beste’ al gevonden te hebben: De beste mountainbike rem ,wat ons betreft is dat de Magura rem! Ook hebben we al eens een Poll geplaatst om te achterhalen wat volgens de lezer dan de meest favoriete rem is. Voor we op de Shigura remmen komen eerst nog de top 5 volgens onze poll.
- Shimano XT (22%, 125 Votes)
- Hope Teach 3 E4 (8%, 48 Votes)
- Shimano XTR (8%, 48 Votes)
- Magura MT7 PRO (8%, 47 Votes)
- Sram CODE RSC (5%, 31 Votes)
Hier blijft natuurlijk van belang waar je de rem dan het meest gebruikt of eigenlijk het meest zou willen gebruiken. In de Alpen (waar wij graag zijn) hebben we ondervonden dat de Magura’s gewoonweg het hardst remmen, goed blijven werken ook bij lange zware afdalingen en relatief makkelijk te bleeden zijn. Strik er om heen dan?
Remmen Bleeden blijft een dingetje
Ja die strik laten we inderdaad nog even om de Magura MT7 zitten. Allereerst heeft de voorkeur minerale olie, dat is gewoon minder gedoe. De Magura’s laten zich relatief makkelijk bleeden met 2 spuiten en als je de instructies netjes volgt is het zonder al te veel gedoe prima te doen. Zo ondervinden we zelf bij SRAM remmen toch net wat meer uitdaging om ze echt lekker te bleeden, daarbij heeft SRAM dus inderdaad geen minerale olie. We moeten eerlijk zijn ons “bleed” ervaring gaat niet verder dan SRAM Magura Formula en Shimano. Shimano hoe zat dat ook alweer? Spuitje op de caliper beneden middels een dopje. Dan draai je het ventiel open en je hebt zonder knoeien de onderste spuit aangesloten. Hierna komt de grote shimano truc: Je schroeft een boutje los op de remhendel en daar plaats je een bekertje op welke je van te voren een beetje hebt gevuld met minerale olie. KABAM! Het wordt nog mooier… je kan de remhendel ontluchten zonder de spuit op de caliper te zetten 😀 bekertje er op, de remhendel in knijpen en los laten schieten. Gewoon weg geniaal en (zover wij weten) by far de makkelijkste rem om zelf te ontluchten.
Waarom is de Shimano rem dan niet de beste?
Goede vraag! De dubbele piston remmen van Shimano zijn punt 1 betaalbaar. Goed over de hele model lijn vanaf de SLX tot aan XTR. Ze remmen hard, hebben minerale olie en ze blijven het goed doen op lange afdalingen. Zoals we net geleerd hebben ze zijn het makkelijkste van allemaal te ontluchten. Shimano remmen voelen volgens veel gebruikers wat meer als aan/uit remmen. Chiquer gezegd de moduleerbaarheid is minder goed. Moduleerbaarheid is echt wel een essentieel onderdeel van remmen. Zeker in de bergen rijdt je veel met half ingegrepen remmen om de snelheid er uit te halen maar wel op snelheid te blijven. Ook in krappe bochten wil je heel secuur kunnen remmen zonder dat hij “hapt”. Die moduleerbaarheid kost Shimano wat ons betreft de 1ste plek. De Magura remmen (overigens ook SRAM) zijn veel mooier moduleerbaar over de hele stroke van de remhendel.
MAND!
Om een lang verhaal kort te maken: Waarom wil je dan Shigura remmen?
Simpel: De remklauw (caliper) van Magura met zijn kabel past op Shimano remhendels. De Caliper van Magura behoudt zijn moduleerbaarheid, hitte bestendigheid en betrouwbaarheid. De shimano remhendel voorziet in het extreem makkelijk ontluchten van de remmen met dat bekertje waar we het over hadden. Best of both worlds dus. Daarbij komt ook dat de remhendel van Shimano wat ranker en mooier (vinden wij) is.
Hoe maak je dan Shigura remmen?
Wat heb je nodig:
- Magura MT5 remklauwen (MT7 en MT5 zijn het zelfde, alleen de hendels verschillen)
- Magura leidingen
- Shimano Remhendels (slx, xt of xtr kan allemaal)
- De aansluit nippel en olijf van Shimano
- Minerale olie van Shimano of van Magura
Hoe moet het?
Installeer de remklauwen zoals gewoonlijk met de remleidingen. De remleidingen maak je op lengte en ipv de magura aansluithardware voor de handels schuif je die van Shimano er overheen. Ook belangrijk om dat pinnetje wat je in de leiding drukt van Shimano te gebruiken. Remhendels van Shimano dus installeren op je stuur (zet ze nu eerst even horizontaal). Sluit een magura spuit gevuld met de rode Shimano olie aan op de remklauw. Plaats het bekertje op de remhendel haal de plug er uit en duw middels de spuit olie door het hele systeem totdat er olie in de beker komt. Plaats de plug even terug en trek voorzichtig aan de spuit om daar alvast wat lucht uit het systeem te halen. Spuit weg, schroef erin en ontlucht de remhendels middels het bekertje totdat ook daar geen luchtbellen meer uitkomen.
LET OP: Doe dit alles zonder dat er remblokken in zitten, maar met de juiste Magura spacer blokken erin.
Tweed valley mountainbike vakantie
TWEED VALLEY: TRAIL WALHALLA’S GLENTRESS & INNERLEITHEN
In het spoor van de Enduro World Series, Tweed valley mountainbike vakantie
Het plan was al gesmeed direct ná de biketrip naar het Lake District: “Volgend jaar gaan we naar Schotland!”. En ondanks dat we er een jaar naar uit hebben kunnen kijken, starten we de voorbereidingen pas een paar weken van tevoren. Busje gehuurd: check. Ferry geboekt: check. Tent en kampeergear: check. Bike in orde? Check! Welke trails gaan we rijden…? Tja, welke trails gaan we rijden. Schotland kent veel bekende mountainbikespots: de trailcentres van de 7Stanes en natuurlijk de worldcup downhilltrack van Fort William: de enige plek in de UK met een lift. Mooi dan zijn we klaar voor de Tweed valley mountainbike vakantie
Keuzes te over! We kiezen ervoor om te overnachten in Peebles. Een rustig stadje met een Tesco supermarkt, een camping en pubs. En last but not least: het is op fietsafstand van twee trailcentres van de 7Stanes: Glentress en Innerleithen. Al onze ‘raadgevers’ geven aan dat dit de twee tofste trailcentres zijn.
De foto’s op de site doen me vermoeden dat het in trailcentres voornamelijk om breed aangelegde trails gaat voor family rides. Maar met genoeg black routes overtuigen Glentress en Innerleithen ons gelukkig toch om erheen te gaan. En dat blijkt het zéér waard!
Dag 1: Gypsy Glen
Hoe vaak kun je op biketrip naar dezelfde bestemming? Nou, naar Schotland kunnen we vaker terug. Alleen al in Glentress liggen tientallen kilometers aan trails. Het is dan ook niet gek dat de gpx-files van de Enduro World Series 2015 die we op Trailforks hebben gevonden óók over de trails van het trailcentre gaan. Maar die bewaren we voor de laatste twee dagen. We warmen, na de overtocht met de boot (en nog een kleine kater) op het de gpx-track: Gypsy Glen. Een rondje over een geweldig geasfalteerd fietspad (ja echt!) langs de Tweed River. En dan: één klim over zompig, zuigend grasland. En één afdaling langs stenen muurtjes, over losliggen rotsen. Een genot!
Dag 2: The Black Route
Bikedag twee is weer in volle zon (Hallo Schotland! Nog geen regen gezien!) met 29 kilometer en 1100 hoogtemeters. We starten bij de ingang van Glentress Trailcentre. Op een woensdag en dat blijkt een juiste dag: in de weekenden is het hier (weer of geen weer) een stuk drukker. En waar we eerst dachten dat het brede fireroads zouden zijn is deze Black Route héél natuurlijk. Met volop rotsen, stenen en wortels, maar altijd met flow. Geen passages die niet te rijden zijn, op wat té steile klimmetjes na. En er wordt duidelijk veel tijd gestoken in het aanleggen van afwateringen. Maargoed, de enige afwatering vandaag is het zweet op onze bovenlip.
Alle segmenten hebben namen, weliswaar niet allemaal aangegeven op bordjes, maar op Strava kun je checken hoe snel je bent ten opzichte van de locals. Onze favoriet: Double X. Joelend rollen we naar beneden, achter Hielke aan. Hij gaat veruit met de meeste snelheid van drops van wortels, door krappe switchbacks en over blinde double jumps. Met zoveel adrenaline in ons lijf, klimmen we tóch nog een extra stukje terug naar het bikepark dat we op de startklim hebben gezien. Er zijn drie lijnkeuzes. En de keuze simpel: de jumpline! Zonder kleerscheuren keren we terug. Stoked as hell!
Dag 3: Enduro World Series
We noemden het al: in 2015 vond de Enduro World Series hier plaats. We starten met de wedstrijddag die in Innerleithen begint. Af en toe is het wat lastig navigeren met onze Garmin: zeker omdat de trailkeuzes hier zovéél zijn. Links en rechts van de trail die we nemen zien we iedere keer nieuwe ‘secret trails’. Dat getuigt wel van een actieve mountainbike community. En biken kunnen ze hier wel. De downhill-tracks waarlangs we enduro-stijl (met Evoc op onze rug en pothelmpje op) omhoog klimmen zijn heftig. Zo imponerend, dat we wel weten dát we ze willen rijden, maar alleen met fullface op.
De EWS track ligt er zowaar nog. Als we, ten noorden van Innerleithen, door een boskap gebied omhoog klimmen komt er nog een mede-endurist omhoog gestoempt. Even kijken welke trail hij induikt: jep, “onze” trail. De Enduro World Series track die als kruimelspoor op onze navigatie staat, wordt dus nog gereden. Maar niet door iedereen blijkt. En hij is ook zeker niet vóór iedereen. Steiler dan steil. Manouvrerend door een dichtbegroeid bos. Een enkel waarschuwingspijltje die net op tijd aanduidt dat er een drop aankomt, hangt er nog. Onvoorstelbaar dat de worldserie-racers hier tien keer zo snel doorheen vliegen als wij, en waarschijnlijk ook op een nattere ondergrond. Het maakt de dag extra bijzonder. Op deze manier voelt het alsnog we al de ‘hidden gems’ van de Tweed Valley hebben ontdekt.
Dag 4: Enduro World Series
Zo’n dag als gisteren willen we nog wel een keer. En dat kan: de Enduro World Series duurde twee dagen, dus vandaag rijden we de andere gpx-track ervan. Deze begint toevallig in Peebles, op steenworp afstand van onze camping. En wat blijkt: de trails die we eerder al aan de rand van het dorp hebben gereden tijdens een ‘speelkwartiertje’, horen gewoon bij een van de laatste EWS tracks.
De startklim is lang. En met een paar dagen in hetzelfde gebied leren we het terrein goed kennen: we komen namelijk bij het Glentress bikeparkje uit waar we op dag 2 al waren.
Vandaag, in de regen is het écht Schotland. En de Schotten gaan ook gewoon naar buiten (het is weekend!). Er zijn veel meer bikers op de trails dan de dagen hiervoor. Waar we enkele klimmen nu een tweede keer rijden, zijn de afdalingen uniek. Bovenaan de klim schieten van de trailcentre-track af én de EWS-trail wordt nog ruwer en steiler. Dat is even wennen, zeg. Gladde ondergrond en steil terrein. Vergeef het ons, dat we als correctie wat voetjes aan de grond moeten zetten. Maar gaandeweg de dag gaat de rijstijl weer vooruit. En de drang om meer, meer en meer te willen rijden ook. Een van de bekendste trail-segmenten: Spooky Woods doen we twee keer. Één keer voor de whip-foto op een jump. En één keer als lange flowy trail in een ruk naar beneden. Wat rots-drops, tafels en heerlijke bochten. Een rondje high-fives mag dan wel.
Maar, ho! Het is nog niet voorbij: de laatste afdaling, dat is er een waar we niet over uitgepraat raken. Alles wat een afdaling onvergetelijk maakt, zit hierin. Nog niet helemaal uitgerust schieten we snel de afdaling in: achter twee blondje paardenstaartjes aan met een traildog. Die trappen nog flink door! Na een vriendelijk knikje terug van de twee dames, passeren we ze. We rollen het bos uit over een worteltapijt van honderden meters. Mijn 140 milimeter veerweg schiet hier écht tekort. De full-endurobakken (160 en 170 milimeter) van Hielke en Rik excelleren hier. Gelukkig blijven we dicht genoeg bij elkaar om in een treintje de volgende bochten te pakken. Geen tijd voor foto’s! Van deze trail moeten we gewoon genieten. Opeens doemt Peebles weer op: de laatste stukjes trail. Puntige stenen kunnen ons misschien nog wat narigheid bezorgen, maar doen dat niet. Na vier dagen trailrijden hebben we de kneepjes van het afdalen behoorlijk goed te pakken. De finish op de camping is er een die gevierd moet worden. Met pints bier, en ja, natuurlijk ook een whisky’tje.
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Zermatt mountainbike gebied
Omgeven door 38 bergtoppen van meer dan 4000 m, is Zermatt – Matterhorn een paradijs voor mountainbikers aan de voet van de Matterhorn. Ideaal voor kinderen en beginners om mountainbiken te leren – perfect voor gevorderde rijders om hun techniek te verfijnen. Er is hier iets voor iedereen.
Het dorp Zermatt
Zermatt, het heeft al iets magisch op zich zelf, het is een beetje een raar dorp en zeker niet negatief bedoeld. Het is een auto vrij dorp, er rijden allemaal smalle vaak elektrische autootjes door de smalle straten. Dat geeft natuurlijk een groot voordeel dat je niet overal door dikke pc. Hoofdstraat tractoren omver wordt gereden. Want als je er met de auto had mogen komen dan hadden die er zeker gestaan! Het dorp komt luxe over, veel mooie winkels en prachtige terrasjes. De winkel straten zijn auto en fiets vrij (dat laatste vinden wij minder cool…)
Het dorp ligt in een doodlopende vallei met de gigantische Matterhorn die een soort van over het dorp waakt. Laat je niet verleiden te denken dat dit de hoogste piek is! Onze gids, Erik van MTBverbier wist ons te vertellen dat die (als je naar de Matterhorn kijkt) achter je is. Iets minder sexy…. Maar wel de hoogste piek. De hoogste berg van Zwitserland is de 4634 meter hoge Dufourspitze. Deze maakt deel uit van het Monte Rosa-massief dat op de grens met Italië ligt.
Mountainbiken en Downhillen voor ieder wat wils
In het gebied van de Matterhorn kan je onwijs goed mountainbiken! Het is een ski resort met veel liften en die zijn zoals bijna alle andere gebieden in de zomer open voor mountainbikers en wandelaars. Er zijn super leuke rollercoaster achtige trails waar je als beginner mooi kan oefenen en als gevorderde volle bak kan vliegen. Vooral de meer natuurlijke trails (ook wandel paden) vinden wij dan het mooiste.
Helidrop vanaf Zermatt
Toen wij er waren was 1 lift kapot waardoor we met de helicopter omhoog konden. Erg gaaf natuurlijk maar erg duur (125,- euro geloof ik) voor een enkeltje omhoog… Op Trails Zermatt kan je mooie trails vinden in de regio en ook op trailforks staan er meerdere ingetekend. Dit gebied heeft echter veel meer te bieden dan wat er op deze 2 sites te vinden is. Dus als je echt het maximale uit de regio wilt halen is een gids een must!
Voor openingstijden van de liften ga naar Zermatt info hier is genoeg te vinden over het gebied en het dorp zelf. Over het algemeen kan je zeggen dat de beste periode ergens in juni start tot en met in Oktober. Als je zo laat nog in het seizoen wilt gaan is het nog belangrijk om van te voren te checken welke liften gaan. In die periode is de kans namelijk groot dat ze aan het voorbereiden zijn voor het winter seizoen.
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…
Pyrenees mountainbike avontuur
“Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” – mentaal en fysiek een intense ervaring
Mountainbiken in de Pyreneeën was een totaal nieuwe ervaring voor mij en gaf een nieuwe definitie van mountainbiken op natuurlijke wandelpaden. Waarom? Ik denk omdat de Pyreneeën net iets wilder en ongerepter zijn dan alles wat ik eerder heb gezien en gereden. Vandaar dat we op deze Pyrenees mountainbike avontuur gingen.
Samen met de Engelse fotografe Saskia Dugon reisde ik eind oktober af naar Ian en Angela Pendry van Altitude Adventure in de Pyreneeën. Het doel was om met de “Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” binnen een week de beste trails te rijden die de Pyreneeën te bieden hebben. Voor dit avontuur kende ik de Pyreneeën nauwelijks en ben er nog nooit geweest. Het enige wat ik wist was dat Andorra er lag.
Wanneer een passie een beroep wordt
Ian en Angela, oorspronkelijk uit Groot-Brittannië en gepassioneerde mountainbikers. Beiden deden vroeger aan wedstrijden, Ian als downhill biker en Angela als cross country rider. Ian heeft ook gewerkt voor Scott Sports England als verkoper en productontwikkelaar. Ongeveer 12 jaar geleden besloten ze het Verenigd Koninkrijk te verlaten en een nieuwe thuisbasis te vestigen aan de Spaans/Franse grens in St Pierre dels Forcats. Ze kochten het kleine hotel “Mourli del Riu” en begonnen hun eigen bedrijfje; Altitude Adventure. De naam zegt het al – maar daarover later meer.
Een vlucht van 1,5 uur en een bustransfer van 2 uur vanuit Zwitserland naar het midden van het Spaanse paradijs.
We vlogen rechtstreeks naar Barcelona waar Ian en drie andere gasten ons verwelkomden. Op weg naar St Pierre dels Forcats, de basis van Altitude Adventure, stopten we in een klein Spaans dorpje. Lunchpauze! Tappas en bier werden geserveerd – we waren het erover eens dat de vakantie niet beter kon beginnen! We bereikten de accommodatie iets later, bouwden onze fietsen op en keken uit naar een week fietsen op eersteklas trails.
Altitude Adventure – the name says it all!
De “Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” is een van de zwaardere tochten die Ian en Angela aanbieden. Het pakket omvat zes begeleide dagtochten met privé shuttle en gondelliften door de Spaanse en Franse backcountry rond Bagà, evenals alle overnachtingen en maaltijden.
Veeleisend in drie aspecten
Basic fitness
Je moet mentaal en fysiek voorbereid zijn om in de zes dagen 12.500hm bergafwaarts en 4000hm bergopwaarts af te leggen. Altijd op technische singletrails, sommige hike-a-bike betrokken.
Riding skills
De trails zijn technisch veeleisend. Het zijn allemaal natuurlijke wandelpaden die niet, zoals we in Zwitserland gewend zijn, goed onderhouden en vaak gebruikt worden. Elke storm verandert het pad weer, wat ertoe kan leiden dat het nauwelijks of slechts gedeeltelijk berijdbaar is. Over het algemeen is het terrein zeer ruw – 90% van de paden is zeer stenig. Voluit gaan kan ernstige gevolgen hebben. Dit maakt het geheel spannend, maar kan ook vermoeiend zijn, omdat niet elke dag vol stroom is.
Het kostte me drie dagen om te wennen aan het rijden – maar nadat ik me realiseerde waar de grenzen liggen, had ik veel plezier en genoot ik echt van de paden.
Adventure en team spirit
Je brengt veel tijd door in de groep – dagelijks op de trails en ook ‘s avonds bij het diner, dat door Angela vers wordt klaar gemaakt. De accommodatie is zeer eenvoudig, maar schoon en comfortabel. De gastvrijheid van de mensen raakte mijn hart – ik voelde me zeer comfortabel en welkom waar we ook gingen.
Bij Ian en Angela voel je je als gast altijd op je gemak en veilig.
Alle tochten van Altitude Adventure kunnen worden aangepast aan het niveau van de groep. Ian kent de regio rond St Pierre dels Forcats en haar trails door en door. Ian is een gepassioneerde trail scout en dat voel je als gast.
Je voelt je altijd veilig en op je gemak. Als je een slechte dag hebt, kun je in het hotel blijven of een alternatieve activiteit doen. Als de groep moe is of andere trails wil rijden, past Ian het programma spontaan aan. Ian en Angela deden echt hun uiterste best om de best mogelijke ervaring in hun huis te leveren. En het kwam allemaal perfect samen. Geweldige trails, heerlijk eten en een geweldige groep gelijkgestemden.
De Pyreneeën daagden me uit en ik was aanvankelijk niet gelukkig met mijn rijden. Maar met de tijd en het rijden leerde ik me aan te passen aan het terrein. Het heeft zijn charme om in zulk terrein te rijden en met de natuur en de omstandigheden om te gaan. Ik was onder de indruk van de ongelooflijke uitzichten over die bergketens. De hoeveelheid trails die het gebied biedt en de onbeperkte gastvrijheid van de plaatselijke bevolking en het heerlijke Spaanse eten. Het is een cultuur waar ik van hou, het is een gebied waar ik van ben gaan houden en ik wil deze prille liefde versterken.
Ik bezocht Angela en Ian zonder Ben in oktober en het is voor mij een MUST om met hem terug te gaan. En Ian bevestigt mijn gevoel – de meeste gasten komen meestal drie keer terug totdat ze de drang voelen om een andere bestemming te ontdekken. Het is waar – de Pyreneeën zijn magisch en ik kijk al uit naar de volgende reis terug naar dit wilde, vrije en ongerepte gebied.
Dank aan Ian en Angela voor het mogelijk maken van deze reis – het was een van mijn hoogtepunten vorig jaar!
All information about this offer can be found here.
Meer mountainbike vakantie verhalen in Spanje
Crankbrothers Stamp 1 review
De Crankbrothers Stamp 1 pedalen zijn een uitstekende keuze voor enduro-rijders die op zoek zijn naar…