Rovinj in Kroatië

Top 3 redenen om te Mountainbiken in Kroatië

Top 3 redenen om te Mountainbiken in Kroatië

MTB in Kroatië is een mooie en avontuurlijke sport die de afgelopen jaren enorm aan populariteit heeft gewonnen en dat geld ook voor Kroatië. Met zijn gevarieerde landschappen en adembenemende routes heeft Kroatië zich ontpopt tot een topbestemming voor mountainbikeliefhebbers. Om eerlijk te zijn hadden we dit zelf ook niet zo verwacht, het ontbreken van een groot aantal bikeparks en of informatie hierover zou je doen denken dat Kroatië niet direct “the place to go is”, en om maar met de deur in huis te vallen: Uiteraard zijn er betere bestemmingen te vinden… En toch wanneer je er dan toch naar toe gaat, neem je MTB dan maar gewoon mee!

Mountainbiken in Kroatië

Mountainbiken in Kroatië biedt een unieke mix van natuurlijke schoonheid, goed onderhouden trails en een rijke culturele omgeving. De diverse landschappen van het land, waaronder bergen, bossen en kustgebieden, bieden een verscheidenheid aan terreinen voor mountainbikers. Bovendien zorgt de toewijding van Kroatië aan het onderhoud en de ontwikkeling van de mountainbike netwerken die best uitgebreid zijn een prachtig gebied om te gaan fietsen daar. Bovendien voegt de mogelijkheid om zich onder te dompelen in de plaatselijke cultuur en historische plaatsen te verkennen een extra dimensie toe aan de mountainbike-ervaring in Kroatië.

MTB in kroatië

De 3 redenen om je MTB gewoon mee te nemen:

1. Natuurlijke schoonheid:
Kroatië is gezegend met prachtige natuurlijke landschappen die mountainbiken tot een werkelijk ontzagwekkende ervaring maken. De bergketens van het land, zoals Velebit en Biokovo, bieden uitdagende routes met adembenemende uitzichten. Het Paklenica Nationaal Park bijvoorbeeld, gelegen in het Velebit-gebergte, biedt een unieke mountainbike ervaring door het ruige terrein en de pittoreske ravijnen. De combinatie van mooie MTB tochten en de schoonheid van de omringende natuur zorgt voor een onvergetelijke ervaring voor mountainbikers.

2. Goed onderhouden trails:
De toewijding van Kroatië aan het onderhouden en ontwikkelen van zijn MTB paden zorgt voor een veilige en plezierige ervaring voor mountainbikers. Het land heeft geïnvesteerd in het creëren van een netwerk van goed gemarkeerde paden die geschikt zijn voor verschillende niveaus. Het schiereiland Istrië biedt bijvoorbeeld een verscheidenheid aan trails, van gemakkelijke kustroutes tot meer uitdagende trails in de bergen. De trails worden regelmatig onderhouden, zodat mountainbikers zich kunnen concentreren op het genot van het mountainbiken zonder zich zorgen te maken over veiligheid of navigatie. Wil je meer Enduro rijden dan helpt navigatie met een app als Trailforks overigens wel, zelf hebben we wat trails verkend wat “Enduro/All-Mountain” mag worden genoemd, deze waren allemaal niet gemarkeerd, wel goed onderhouden!

MTB trails in Kroatië

3. Culturele ervaring:
Mountainbiken in Kroatië biedt de mogelijkheid om je onder te dompelen in de plaatselijke cultuur en historische plaatsen te verkennen. De rijke geschiedenis en het diverse culturele erfgoed van het land bieden dat MTB tripje net even wat extra. Het Dalmatische achterland biedt bijvoorbeeld routes die langs oude Romeinse ruïnes en middeleeuwse stadjes lopen, zodat mountainbikers de geschiedenis van het land uit de eerste hand kunnen ervaren. Bovendien voegt de kans op interactie met de lokale bevolking en het proeven van de traditionele Kroatische keuken een unieke culturele dimensie toe aan de mountainbike-ervaring.

Rovinj in Kroatië

Conclusie

Mountainbiken in Kroatië biedt een perfecte mix van natuurlijke schoonheid, goed onderhouden trails en een rijke culturele ervaring. De diverse landschappen van het land bieden een verscheidenheid aan terreinen voor rijders van alle niveaus, zodat iedereen een trail kan vinden die bij zijn of haar voorkeuren past. Bovendien zorgt de toewijding van Kroatië aan het onderhoud en de ontwikkeling van de fietspaden voor een veilige en plezierige ervaring. De mogelijkheid om je onder te dompelen in de plaatselijke cultuur en historische plaatsen te verkennen voegt een extra dimensie toe aan de mountainbike-ervaring in Kroatië. Of je nu een doorgewinterde rijder of een beginner bent, mountainbiken in Kroatië is een avontuur dat je niet mag missen.

Meer mountainbike bestemmingen

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

De Garmin 530 in de parktijk

Review: Garmin 530 navigatie

Review: De Garmin 530

We waren opzoek naar een mtb en gravel navigatiesysteem met 2 heel duidelijke wensen. De eerste wens is een systeem met full map ondersteuning, 2de wens is volledige trailforks integratie. Waarom full map navigatie? In de bossen kom je met grote regelmaat kleine y splitsingen tegen welke met turn by turn navigatie wat minder goed te volgen zijn. Met full map navigatie zie je waar je in moet en waar niet.

Zoals wellicht bekend doen wij vanuit Trail-Addicts veel trailhunts. We zoeken naar de mooiste plekken om met de mtb op pad te gaan in het buitenland. Het is dan irritant om telkens je mobiel te moeten pakken om een topo kaart app te open zodat je ziet waar de linker en rechter optie heen gaat.

De tweede wens komt voort uit exact hetzelfde als de eerste wens, namelijk niet elke keer je mobiel te hoeven pakken en trailforks te moeten openen om de start van “die zwarte lijn” te vinden.

De Garmin 530 in de parktijk

Waarom de Garmin 530?

Tja goede vraag. Om eerlijk te zijn doen wij niet zo heel veel met allerlei metertjes en verzamelde data. We willen gewoon rijden en genieten! De Garmin 530 navigatie was simpelweg het goedkoopste alternatief met fullmap en trailforks erop. Al die andere zaken: Leuk, maar niet noodzakelijk.

MTB trails op de Garmin 530

De fullmap navigatie

De laatste tijd zijn we wat actiever op de Gravelbike geworden en dat is dan ook de laatste weken waar ik de Garmin 530 het meeste voor heb gebruikt. Zelf werk ik al best een hele tijd met Wikiloc om leuke routes te vinden, zowel voor de auto (4×4) als nu dus ook voor de Gravelbike tochten. Onze ervaring met de fullmap navigatie is in principe hetzelfde voor op de MTB wanneer je een gps-bestand volgt.

Hier vind je overigens onze gps-bestanden!

Het mooie aan de Garmin is dat hij kan connecten met vele applicaties waaronder de bekende zoals Strava, Komoot en dus Wikiloc. Lekker ’s avonds potje bier en telefoon of laptop op schoot en de route voor morgen uitzoeken. Het gemak van een groot scherm en goede functionaliteiten op telefoon of laptop om te zoeken scheelt veel tijd. Eenmaal een in potentie mooie route gevonden, uploaden maar! De connectie met Strava was dodelijk simpel te noemen. De connectie met Wikiloc had wat wachtwoord problemen, maar gelukkig had Wikiloc dit al voorzien en heeft hiervoor een goede beschrijving op de website.

Middels een druk op de knop staat de route op de Garmin 530 en het feest kan beginnen! Alle route specs en data hoef ik niet te zien, dus scherm op volledige kaart zetten en de lijn volgen. De Garmin geeft duidelijk aan waar je bent, middels de knoppen kan je in of uit te zoemen (de 530 heeft geen touchscreen) om beter afslagen te zien aankomen kan allemaal.

Het navigeren zelf gaat super gemakkelijk en het scherm is precies groot genoeg. De menu structuren vind ik soms nog even lastig. Het kan aan mij liggen maar blijkbaar snap ik niet altijd even goed hoe de Garmin ingesteld wilt worden. Net niet intuïtief genoeg wat mij betreft. Met wat dikke vinger trial on error drukwerk kom ik er vaak wel, maar het behelst wat oefening 😉

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

De trailforks navigatie functie

Op de Garmin 530 is de trailforks functie al voor geïnstalleerd. Je moet deze nog wel even koppelen met je abonnement aangezien er nu veel functie betaald zijn in Trailforks. Eenmaal gekoppeld kan je de app op de Garmin openen en gebruiken. Doordat het geen touchscreen is kan het soms wat lastig zijn omdat de zoom en pan functies achter dezelfde knoppen zitten. Je schakelt middels de rechter boven knop tussen de functies om de kaart van

  • Links rechts
  • Boven beneden
  • In en uit te zoemen

Je moet er wat handigheid in krijgen of gewoon een duurdere met touchscreen kopen… Wanneer je eenmaal de start van de trail hebt gevonden kan je ernaartoe navigeren. Dat werkt echt prima! Het scheelt een hoop gedoe met telkens je telefoon te moeten pakken, handschoen uit anders werkt de touchscreen van je mobiel niet en trailforks weer op te starten. Ook kan je veel makkelijker zien waar je heen moet op splitsingen. Je ziet waar je bent ten opzichte van de trail in trailforks. Al met al een erg fijne toevoeging op de MTB om de trailhunts makkelijker te laten verlopen.

Klein side note is dat we erachter zijn gekomen dat de kleurcoderingen anders kunnen zijn. Bij de een zwart en bij de ander rood, dit is wat verwarrend maar mogelijk iets wat bij trailforks misgaat en niet in de Garmin. Ook had de Garmin minder trails erin staan dan we op de telefoon zien. Wie van de 2 beter up to date is weten we niet, dat zal de tijd moeten leren.

Trailforks routes op de Garmin 530

Overige functionaliteit van de Garmin 530

Er zitten nog wat leuke zaken op als “flowmeter” voor het mountainbiken en hij is compatible met Shimano Steps e-bikes plus de Di2 schakel systemen. Die Grit en flow meter moeten we nog eens goed testen in een bikepark en verschillen gaan zien wanneer je een afdaling meerdere keren hebt gereden. Hierover later een update!

Meer informatie over de Garmin 530 https://www.garmin.com/nl-NL/p/621224

Overall verdict:

Op de mate van gebruiksgemak kan er hier en daar nog wat worden verbeterd. Wellicht is read the f*cking manual hier het beste antwoord… Heb je eenmaal goed door hoe die werkt dan is het echt een top ding! Navigeren GPS uploaden en trailforks werkt allemaal zoals je dat zou willen. In verhouding tot de meeste navigatie modellen met full map navigatie is de Garmin 530 ook erg vriendelijk geprijsd!

Wil je net even wat minder uitgeven, dan is de VDO G5 GPS wellicht een goed alternatief. Geen fullmap geen Trailforks, maar wel degelijk erg compleet en een best goede turn by turn navigatie die je in de meeste gevallen prima de weg wijzen.

Garmin 530 getest

Thule, MTB, dakdrager 5, Topride

Review: Thule TopRide

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

Review: Thule TopRide fietsendrager

Gemakkelijk en snel de fiets meenemen, dat is het doel. Al een tijd gebruik ik de Atera fietsendrager, niet bij veel mensen bekend wellicht. De Atera fietsendrager kan 4 fietsen meenemen en een dikke 66 kg tillen. Ideaal voor wanneer je met e-MTB’s in de weer bent. Nadeel aan de Atera is dat hij loodzwaar is en nogal groot en lomp. Wanneer we voor de korte ritjes even de fiets mee willen nemen is een kleiner en makkelijker ontwerp wenselijk. Zo kwamen we op de Thule TopRide, een fietsendrager voor op het dak.

Veel fietsendragers voor op het dak zijn “minder geschikt” voor carbon fietsen en de fietsen steken nogal ver uit. Wanneer je het voorwiel eruit haalt scheelt dat toch aanzienlijk en deze dakfietsendrager monteer je op je voorvork-as, geen montage op het frame.

Thule, MTB, dakdrager 5, Topride, Specialized

Thule FastRide vs Thule TopRide

Binnen het assortiment van Thule zijn er 2 modellen die een montage op de voorvork hebben. De goedkopere FastRide en de duurdere TopRide. De Thule FastRide werkt met een standaard strap om het achterwiel en een standaard QR-systeem op de voorvork. Middels speciaal te kopen adapters kan je dan ook andere maten op de FastRide monteren. Mijn fietsen hebben allemaal geen QR-systeem meer, dus de adapterset is noodzakelijk. Bij het op het dak zetten moet je middels een speciale mount de voorvork nog vastschroeven en dat is dan ook precies het verschil met de TopRide.

De TopRide is voorzien van een speciale beugel waar je de voorvork en speciale as direct in zet en zo gemakkelijker vastzet. Wat mij betreft hadden de namen dan ook anders om gemogen… De TopRide heeft namelijk een sneller montagesysteem. Het voordeel van de TopRide is dat alle adapters er al bij zitten. Hier komt dan ook het meest interessante punt:

De TopRide en FastRide schelen ongeveer 60,- euro. Aangezien QR-voorassen bij veel moderne fietsen niet meer gemonteerd worden “moet” je de adapterset van maar liefst 50,- euro aanschaffen. Per saldo is dus de TopRide slechts 10,- euro duurder. Met andere woorden, dat makkelijkere en snellere systeem kost voor de meeste slechts 10,- euro meer!

Wat ze alletwee hebben is een geïntegreerd slot, dit slot zit verstopt aan de achterzijde van de dragers en kan je gemakkelijk eruit trekken om deze aan je achterbrug vast te maken. Erg handig en bestand tegen de gelegenheidsdief. De kabel is relatief dun dus je mountainbike of racefiets langer onbewaakt achterlaten zien we zelf niet direct zitten.

Nadeel van beide modellen is uiteraard: je moet nog een wiel kwijt in je bagageruimte. Heb je geen ruimte in je auto, dan zal je nog een extra “front wheel holder” moeten bestellen voor een fijne +/- €100,- euro. Aangezien we de TopRide hoofdzakelijk voor de dagelijkse korte ritjes en voor op de vouwwagen gebruiken kan ik het wiel gelukkig wel ergens huisvesten.

Thule, MTB, dakdrager 5, Topride, Specialized

Kwaliteit en afwerking

Over de kwaliteit en afwerking kunnen we heel erg kort zijn. Zoals je van Thule mag verwachten is het allemaal erg mooi afgewerkt en voelt alles erg solide. Daar betaal je ook voor, maar is het zeker waard.

Thule, MTB, dakdrager 5, Topride

Dagelijks gebruik van de TopRide dakfietsendrager

Voor dagelijks gebruik zijn we erg te spreken over het gebruiksgemak. Het snelle systeem is echt zijn euro’s waard. De fiets op je dak tillen met wat zwaardere mountainbikes is niet niks. Door het snelle sluitsysteem van de TopRide is het verder vast maken kinderspel geworden. De achterstrap werkt zoals bij alle dragers, even aan trekken en klaar. Het blijft af en toe even wennen dat de fiets op je dak bungelt, dat gevoel loslatend (gelukkig de fiets niet) merk je er helemaal niets van!

Meet wel even je totaalhoogte op, voor de speciale doorgangen, tunnels en garages met een maximum doorrijhoogte 😉

CHECK DE TOPRIDE BIJ BIKE-COMPONENTS

De Jeep Wrangler Camper set up

Jeep Wrangler Rubicon Camper

Jeep Wrangler Rubicon Camper – Overland uitgerust

Blijven dromen. Daar starten we vandaag maar weer eens mee. Voor Trail addicts zijn we zoals altijd opzoek naar het ultieme voertuig voor nieuwe MTB avonturen. Of dat nu een megagrote Sprinter moet zijn waar we “In” kunnen leven of dit een Jeep Unlimited Rubicon waar je “Omheen” leeft. Zo vond ik onlangs deze omgebouwde Jeep Rubicon welke volledig klaar is voor het grootste avontuur wat je maar kan vinden!

Outfit je “Overland” Voertuig

Wat belangrijk is aan je Overland voertuig zoals bij deze Jeep is dat hij niet alleen offroad lekker rijdt, nee hij moet juist op de weg ook nog prima rijden. De eigenaar van deze Jeep heeft het de Rubicon een stukje verhoogt zonder dat de normale rijeigenschappen al te veel zijn verstoord. Door de verhoging van de Jeep kan je net dat extra stukje verder offroad gaan ergens in de Alpen of mooier verder buiten Europa.

Op de voorkant vindt heeft de eigenaar een dikkere offroad bumper gemonteerd dat de grill verder beschermd, uiteraard zit er een dikke lier in om je net even uit de problemen te kunnen trekken.

Uiteraard is de onderkant volledig bestand met dikke aluminium platen. Aluminium is een stuk lichter waardoor de Jeep Rubicon niet te veel onnodig gewicht hoeft mee te nemen.

Op het dak hebben ze een daktent liggen. De daktent is zonder dakrek gemonteerd maar direct op het systeem van de Jeep waardoor ook hier er geen extra gewicht van een dakrek nodig is. Dit type daktent van https://www.roamadventureco.com/apps/store-locator is volgens mij niet leverbaar in Nederland. Gelukkig kan Daktent.nl wel genoeg alternatieven leveren.

In de Jeep Rubicon heeft hij van het merk https://www.goose-gear.com wat toffe features. Zoals een klaptafel aan de achterdeur van de Jeep en de koelkast slyder met daaronder een bestek la. Verder zit er her en der wat verstopt in de ondervloer van de Jeep. Of het voor ons nou zo handig is om alle stoelen eruit te halen… We zijn vaak toch wel met meer dan 2 personen namelijk.

We blijven dromen!

Tja zo’n Jeep of iets dergelijks blijft toch wel heel hoog op het lijstje staan. Wij zouden hem wellicht iets anders inrichten meer gericht op mountainbiken. Wat we wel weten is dat we meer echt het avontuur willen opzoeken met Trail-Addicts! Voorlopig is de aanschaf van een Jeep Rubicon heel veer weg… Blijven dromen dan maar

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

MTB trails in Kroatië

Trailpark Groznjan

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

Trailpark Groznjan

Rondom het mooie toeristen trekkende Groznjan liggen een mooi aantal mtb trails volgens Trailforks. Uit ervaring waten we dat dit zeker niet altijd de realiteit hoeft te zijn. Gelukkig waren er reacties te zien die niet al te lang geleden zijn gepost. Hoog tijd om er eens te kijken!

MTB trails in Groznjan Kroatië

Het parkeren rondom de het stadje Groznjan is veel al betaald parkeren en er word (in hoogseizoen) zeer altief gecontroleerd. Aangezien mijn bezoek niet om het plaatsje gaat parkaar ik er een stuk buiten gewoon ergens in e berm waar het veilig en goed kan vlakbij de trail Saltarija. Er liggen hier 5 rode trails waar in ik geïnteresseerd ben, allemaal met best wat hoogte verschil vergelijkbaar met wat we in de ardennen vinden.

Aangezien ik dicht bij de auto wil eindigen start ik met de mtb trail genaamd Groznjan, deze begint vanuit he drop zelf en verloopt eerst over de oude zeer on even straten van het dorp. Het is nu nog even zoeken omdat er veel “links en rechts” opties zijn. Eenmaal uit het dorp spreekt het voorzich! Lekker flowy en het ziet er goed bereden uit. Rood? Nee niet in mijn mening. Als je Remouchamps als referentie zou nemen is het blauw, misschien zelfs minder. Niet minder leuk, want er zit genoeg bochten werk in met een leuk aantal verticale meters naar beneden.

MTB trails in Kroatië

De Groznjan makadam klim

Alle trails liggen op dezelfde bergflank en om niet telkens te moeten zoeken beluit ik om telkens de klim “Groznjan makadam klim” te doen. Deze klimt makkelijk en je komt weer in het dorp uit. Vanuit hier kan je dan links of rechts om andere trails te rijden. De Kalcini en de Saltarija zijn nog wel echte aanraders. Super veel flow en wanneer je ze vaker rijdt en weet dat er geen rare dingen in zitten de snelheid verder opvoeren.

Helaas zijn de foto’s niet echt lekker gelukt 😕 gelukkig doet dat geen verdere afbraak aan de trails zelf!

De trails zijn goed te doen voor een gemiddelde all-mountain fiets. Op de trails  heb je eigenlijk ook geen fully nodig door de hoge mate van flow. Op de Groznjan mtb trail nog wel wat los liggende kijen maar dat is het dan ook


Ochain, MTB, pedal kickback

Review: Ochain Active Spider - een einde aan pedal kickback

Review: Ochain

Voordat je verder leest, wees gewaarschuwd: de technische termen vliegen je om de oren.
Maar om het onderwerp van deze review simpeler te maken: kun je de chainless run van Aaron Gwin herinneren (DH Worldcup Leogang, 2015)? Hij won de wedstrijd óndanks dat direct na aanzetten vanuit de startbooth zijn ketting brak. Onvoorstelbaar. Bijtrappen kon niet, dus hij moest nog beter bedenken waar wél of niet te remmen. Maar ook: door het ontbreken van een ketting werkt de veerweg van je fiets beter en heb je betere remprestaties. Dat geldt voor iedere sterveling, en niet alleen voor Gwin.

Chainless rijden is alleen niet echt handig… Maar nu is er Ochain. Deze kleine Italiaanse firma heeft iets in handen waar veel framedesigners bij grote merken van zullen smullen. De Ochain active spider zorgt voor een ‘vrije slag’ in je crank en daarmee minder pedal kickback.

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

Een framedesigner van een moderne full-suspension mountainbike heeft veel verschillende keuzes in “suspension design”. Hoewel ieder fietsmerk zijn eigen framedesigns heeft komt het in de praktijk neer op ‘slechts’ vier keuzes hoe de achtervering “opgehangen” is.

  1. Single pivot: een enkel draaipunt (vaak vlakboven de trapas)
  2. Linkage driven single pivot: met meer draaipunten
  3. Horst link (four bar): een complexer design met een draaipunt voor de achteras
  4. Twin-link (virtual pivot point): een design met twee rockerlinks

Alle designs hebben zo hun eigen voor- en nadelen. Maar pedal kickback is altijd in een mate aanwezig. Onze testbike heeft een four bar design en is best gevoelig voor pedal kickback, lezen we in reviews.

Eh… pedal kickback?!

Goed, wat is dat nu “pedal kickback’? Je hebt het vast weleens ervaren: voornamelijk als je ketting op een grote krans van je cassette ligt (een licht verzet dus).
Door het inveren wordt de afstand van je achteras tot je trapas groter, oftewel “chain growth”. Dit komt voor bij alle suspension designs, behalve single pivot (maar die heeft weer andere nadelen).
De “chain growth” zorgt voor een tegen-de-klok-in rotatie van de cranks en je pedalen. Deze kracht voel je op de voeten drukken. Dit kan zorgen voor onbalans, minder stabiliteit en minder controle. De pedal kickback voel je het beste op snelle herhaalde compressies. Bijvoorbeeld bij remmen in ruig terrein. Hoe werkt dat? Lees dat hier maar eens.

In veel gevallen zul je het ook niet direct ervaren dat je cranks terug worden getrokken door een “magische kracht”. Maar bekijk het eens anders: je lichaamsgewicht rust voor een groot deel op je pedalen. Bij kleine impacts is de kracht van je lichaam en voeten groter dan de krachten die je crank omhoog willen trekken (lees: de pedal kickback krachten). En dus: in al deze gevallen werkt je gewicht op de pedalen het goed functioneren van je achtervering tegen. Toch zonde van die mooie soepele Fox, RockShox of Öhlins dempers.

En om het verhaal compleet te maken: je “engagement” van de body in je achterwiel maakt ook veel uit in het hele gebeuren. Daarbij geldt: hoe hogere engagement (dus: hoe meer aangrijpmomenten en hoe directer je je trapbeweging in voorwaartse beweging wordt omgezet), hoe meer pedal kickback je zult ervaren. Duurdere wielsets hebben vaak een hogere engagement. Een wielset met lagere engagement (bijvoorbeeld meer dan 10 graden, oftewel 36 aangrijpmomenten in de 360 graden omwenteling) heeft meer “dode” ruimte die je in het luchtledige trapt voordat je cassette aangrijpt en je kracht daadwerkelijk de achternaaf in beweging zet.

Duidelijk mag zijn: pedal kickback is dodelijk voor de werking van je achtervering. Maar waar en wanneer het gebeurt is complex en afhankelijk van veel variabelen zoals de suspension design van je frame, het verzet waar je in rijdt, de engagement van je wielset en zelfs hoe snel je achterwiel ronddraait als je vering inveert.

Ochain is een floating crank spider: die je kettingblad als het ware ‘loskoppelt’ van je crankarmen.

Ben je er nog? Mooi. Deze achtergrondkennis is nodig om de werking van het product te snappen.

Montage

Tot zover dus de theorie. Nu de praktijk.
Monteren is niet heel lastig, mits je al weleens zelf je cranks hebt gedemonteerd. Bijvoorbeeld om een nieuw kettingblad te monteren. Dat monteren van een nieuw kettingblad is namelijk nodig. Mijn direct-mount kettingblad op een Shimano XT crank monteer ik niet terug. Op die plek plaats je namelijk de Ochain op de spider. De Ochain heeft op zijn beurt weer de bekende “oude” 104 mm steek montagepunten om met 4 bladboutjes een kettingblad te monteren. Dat blad leverde Ochain aan ons mee. Heel fijn. Maar je kunt natuurlijk ook ieder ander 104 bcd kettingblad gebruiken.

De aandraaimomenten staan keurig aangegeven (4 Nm) dus dat lukt gemakkelijk met een momentsleutel. En de kwaliteit van de meegeleverde bladbouten is echt ontzettend goed van duurzaam titanium.

Met terug monteren is het wel even priegelen met mijn Reverse kettinggeleider. Dat zal niet voor iedereen gelden, want ik schat dat ongeveer de helft van de endurorijders zonder chainguide rijdt. Ik dus wel. Maar het materiaal van de dikke Ochain spider en kettinggeleider kunnen elkaar nét raken. Even opnieuw afstellen zodat dit niet gebeurt. En let op; want een kettingblad van 32 tandjes is wel de minimale grootte om te passen met een chainguide. Met een 30 tands kettingblad zal je chainguide de dikkere Ochain spider raken.

In gebruik

Hoeveel last had ik nou echt van pedal kickback? Als je je door de eerste alinea’s van dit artikel hebt geworsteld dan snap je nu dat het lastig is om te voelen hoe vaak het voorkomt. Maar killing voor je werking van je vering is het wel. (Hadden we dat al gezegd? haha) En op reviews van mijn frame afgaande heeft dit design veel last van pedal kickback (maar dan weliswaar óók een hoge anti-squat wat juist weer fijn is en ‘pedal bob’ tegengaat. Maar dat, lieve lezers, is weer een héél ander verhaal).

Na het monteren rij ik een rondje door de straat, hier voel ik niets. Behalve dat de “dode” slag (laten we het in goed Nederlands “free stroke” noemen) van de crank iets groter is geworden. Dit merk je alleen bij de eerste aanzet. Zolang je blijft ronddraaien met je cranks merk je hier niets van.

Nu in het terrein. Eerst de nadelen: dat is er eigenlijk maar één. Namelijk: die grotere “free stroke”. Dit merk je met name in technische klimmen. Waar je bijvoorbeeld snel je cranks iets terugtrapt om je pedaalomwenteling goed te timen om geen wortels of stenen te raken met je pedaal. Een superlow engagement naaf (van bijvoorbeeld maar 1 graden) heeft hier voordeel, omdat je trapbeweging direct je achterwiel in gang zet.
Anders dan dat ervaren we geen nadelen.

De voordelen dan? Tja, die voel je niet altijd actief omdat je pedal kickback ook niet altijd actief ervaarde. Maar ik durf wel te stellen dat mijn vering smoother aanvoelt vooral op deze twee momenten:

  • Remmen en harde compressies bij hoge snelheid (bijvoorbeeld bikepark brakebumps). Door die opeenvolgende hobbels in combinatie met de rem inknijpen blokkeert je achterwiel regelmatig een stukje. Juist op die momenten treedt pedal kickback het meeste op en werkt de vering slecht. Bekijk deze video maar eens.
  • Hardere impacts bij lage snelheid (bijvoorbeeld een dropje in een switchback). Juist op een lage snelheid voel je – zonder Ochain – je crank omhoog getrokken worden door je vering. En in een switchback is balans juist essentieel.

Ochain, MTB, pedal kickback

Om te snoepen!

Hebben we al iets uitgelegd van de techniek in de Ochain spider? Nee. Maar die is in feite redelijk eenvoudig. Kleine gekleurde elastomeren (ze zien eruit als Haribo beertjes) zorgen ervoor dat de crank een “free stroke” krijgt. In de jaren ‘90 waren zelfs de voorvorken van elastomeer wat zorgde voor de demping en een spiraalveer voor de vering.

Je kunt zelf kiezen welke Haribo elastomeren je in je Ochain zet. Standaard wordt deze geleverd met de blauwe 6 graden versie. De (gele) 4 graden en (rode) 9 graden worden meegeleverd. En 12 graden elastomeren zijn apart verkrijgbaar. Wij bleven bij de 6 graden variant met het idee dat we wel zullen wisselen wanneer ze versleten zijn – om daarna eens het gevoel van de 4 of 9 graden te ervaren. Maar in de praktijk gaan ze veel langer mee dan verwacht. Het heeft een rubberachtige eigenschap. En omdat je met het trappen continu die rubbers “fijnperst” hadden we het idee dat ze een korte levensduur zouden hebben. Maar inmiddels zitten er dik 6 maanden en flink wat heftige enduroritten op, zonder dat de werking of het gevoel is veranderd.

En in die periode kwam er ook nieuws: er is nu een versie beschikbaar; de Ochain R, waarbij je de spider niet open hoeft te schroeven om de elastomeren te vervangen voor een andere graden-instelling. Dit doe je eenvoudig met een 2.5mm inbussleutel op de Ochain spider zelf.

Ochain, MTB, pedal kickback

Conclusie

Het is een degelijk en goed ontworpen product. Op specifieke momenten tijdens je rit kan dit zorgen voor significant betere veerwegprestaties, en dus een smoothere ride en meer controle. Het verandert je fiets set-up niet compleet en je ervaart het verschil ook niet altijd even merkbaar. Maar misschien is dat júist de kracht.
Inmiddels zie je Ochain op meer bikes van downhill- en enduroracers. Dus voor specifieke rijders is het een verbetering die er écht toe doet.


VDO R5 Fietsnavigatie

Review: VDO R5 GPS

De VDO R5 GPS Fietsnavigatie getest

We hebben de kans gekregen om de VDO R5 gps fietsnavigatie te kunnen testen en reviewen. Voordat je in zo’n review duikt is het goed wat je eigenlijk verwacht van een fietscomputer. Je kan natuurlijk alles opschrijven wat hij moet kunnen en dan kijken welk merk/model eruit komt rollen, maar dat is vaak niet goed voor de portemonnee… Fietscomputers zijn er in vele prijsklassen met nog veel meer functies te krijgen, maar is die weelde nu echt wat je precies zocht?

Laten we met de deur in huis vallen, de VDO R5 gps-fietsnavigatie valt vooral op door zijn prijs. Beetje afhankelijk welke winkel en hoeveel “korting” ze geven maar onder de 150,- euro moet je er wel een kunnen scoren. Voor een fietscomputer met gps en navigatie plus het relatief grote scherm is dat uiterst bescheiden te noemen! Heb je dan een soort uitgekleed model waar eigenlijk net niet genoeg mee kan? Nee, in tegendeel! Hier zit gewoon alles op. Het is een beetje saai om nu alles op te noemen, daarom hier de link met de hele lijst aan opties van de VDO R5 https://vdocyclecomputer.com/product/r5-gps/?tab=features-functions

Wat ik veel belangrijker vind is: Gebruikersgemak! En om terug te komen op de tweede zin van mijn verhaal: Wat verwacht ik eigenlijk van een fietscomputer, nou dat is dat het apparaat uiterst intuïtief zonder tussenkomst van boekjes en instructies te gebruiken is.

Ten 2de ben ik vooral benieuwd hoe succesvol de turn by turn navigatie werkt 🙂

Het gebruiksgemak van de VDO R5 fietsnavigatie

Het apparaat heeft drie knoppen. Bij geen van de knoppen staat een functie uitleg, zelfs niet hoe je hem aan of uit krijgt. Gelukkig bleek kort indrukken van de onderste knop voldoende om hem tot leven te krijgen. Al snel komt er de melding of ik hem wil koppelen met mijn telefoon. Je moet even de Sigma Ride app downloaden en op de VDO R5 simpel een QR-code scannen. Hoppa! Gekoppeld, kijk daar houd ik van 😉 geen gedoe met codes en koppel bluetooth instellingen. So far so good.

Het grote voordeel is dat je al je navigatie zoek en instel werk doet op je oude vertrouwde mobieltje. De app werkt verassend goed! Koppeling met Strava gemaakt waardoor je naast het updaten van je work-out ook eerder gereden routes kan na rijden. Het selecteren van gps-routes op je computer is ook kinderspel. Simpel even uploaden naar de app, selecteren en je telefoon kan verder (als het goed is) in de zak blijven. Hoe dat turn by turn navigeren werkt komen we later even op terug. Wat ook er mooi werkt is de search & go functionaliteit. In de App op je telefoon geef je aan waar je naar toe wilt en dat neemt de VDO R5 zonder problemen over. So far even better!

Het grote voordeel is dat de VDO R5 GPS slechts 3 knoppen heeft. Ik haat beschrijvingen, moge dat duidelijk zijn. Gelukkig heb ik binnen 1 minuut door hoe de menu structuur van het de computer in elkaar zit. Menu en selecteren met de onderste knop, linker en rechter knop om verder in het menu te navigeren. Wat niet direct lukte was om een navigatie te stoppen. Na een tijdje zag ik in de app dat je de rechter + knop ingedrukt moest houden om dat voor elkaar te krijgen. Niet intuïtief, maar dat is dan ook echt het enige.

Navigeren met en de VDO R5

De VDO R5 heeft geen volledige kaart ingeladen, je moet het dus doen met turn by turn navigatie. Dit is natuurlijk altijd minder dan een ingeladen kaart. Bij eenvoudige verkeerssituaties werkt turn by turn prima, maar wanneer er meerdere “links of rechts” opties zijn bijvoorbeeld, wordt het al gauw gokken.

Verassend genoeg heeft de VDO R5 ook een route zichtbaar, dit helpt al een stuk omdat je de vorm van de route/trail zo alvast kan zien. Voor het bedrag krijg je best een uitgebreide navigatie functie, zeker in combinatie met de App wat het geheel erg makkelijk maakt in het gebruik.

Nog even over die app dan. Ik sta op de Posbank op een parkeerplaats. In de app kan je middels de search en go functie snel je gewenste plek invoeren. Verrassend genoeg staat de mountainbike route er gewoon in: De Granny Trail. Selecteren, naar start en navigeren maar.

Kleine “negatieve” ervaring: in de App blijft je huidige locatie nog wel eens op een oude locatie hangen. Wanneer je gaat rijden corrigeert hij dat wel maar geeft wat extra gedoe bij het instellen van de Search en go functie. Inmiddels weten we hoe dit op te lossen:

“Als er geen fietscomputer verbonden is, neemt de Sigma Ride app je locatie via de smartphone. Als er wel een fietscomputer verbonden is, neemt de Sigma Ride app je locatie van de fietscomputer, maar let wel, hier kan soms even vertraging op zitten omdat de computer nog moet synchroniseren met de Ride app, na synchronisatie = je locatie bekend in de app.”

Buiten dat… De turn by turn in combinatie met het spoor wat je ziet werkt best prima. Bij die ene bijzondere situatie kan je snel even je telefoon pakken om te zien welke van de paden/trails je precies moet pakken.

Algemene trainersfuncties

Dat de VDO R5 GPS verder doet wat je verwacht is logisch. Door het grote scherm kan je er veel en goed alle data vinden. Aanvullend is het hoogte profiel leuk om te zien, ook hier is er mooi ruimte gemaakt op het scherm en zie je zelfs het profiel middels een lijntje. Tijdens het fietsen zie je ook de percentages die je klimt of daalt.

Het eindoordeel

De VDO R5 GPS is verrassent compleet te noemen voor dit geld. Daar waar de concurrentie zich wellicht nog meer buigt over dingen die je niet echt nodig hebt, zit de VDO gewoon vol met dingen die je wel gebruikt. Simpel in gebruik met een goed werkende app.

Wat nog gezegd moet worden: De clamp die erbij zit is absoluut mijn favoriete plek voor op de mountainbike! Op de Gravel of Racefiets wil je die uiteraard voor je stuur hebben gezien je lichaamspositie.


MTB, Race, enduro, trans varaita,downhill, steep

Race report: Trans Varaita

Race report: Trans Varaita

Tekst: Bram van Boekholt
Fotografie: Carlo de Santis

Er was eens een kleine onbekende vallei in de Italiaanse Alpen. Waar de inwoners moedig oude tradities in stand houden, de natuur beschermen en weerstand bieden tegen moderne technologie.

In deze vallei woont de familie Margaria, waarvan de broers Andrea en Nicolò Margaria het heft in handen hebben genomen om een fantastische vierdaagse mountainbike Trans-race te organiseren: de Trans Varaita.

We kennen Trans-races zoals de Trans Nomad, Trans Madeira en Trans Provence. Een concept van 4 tot 7 dagen endurowedstrijd waarbij je in een groot gebied rijdt en niet of nauwelijks dezelfde trails. Meestal met georganiseerde accommodatie (tentjes) en eten en verzorging. Daar hangt dan wel een prijskaartje aan, want de de inschrijfkosten zitten zo rond de €1.500 tot €2.000.

Niet voor de Trans Varaita. De inschrijving (2022) kost €250 exclusief accommodatie, maar wel inclusief alle verzorging tijdens de race, lunch (wat gerust een diner is in Italië), een aantal liften, backroll herstelsessies, enzovoorts.

It’s not a race

Meerdere deelnemers die voorgaande editie(s) ook van de partij waren zijn er dit jaar weer. Dat is altijd een goed teken, want dan smaak het dus naar meer! Er staan 12 nationaliteiten aan de start, bestaande uit 71 mannen en 4 vrouwen. Lekker kleinschalig dus. En daar lijkt de organisatie wel bewust voor te kiezen. Want met zo’n kleine club leer je alle deelnemers wel kennen. We zijn hier trouwens met onze Nederlandse clubje van 7. En Belgen zijn er 10. Dus de Lage Landen zijn goed vertegenwoordigd.

De startlocaties van de vier dagen liggen verspreid over de Valle Varaita. En dag 1 start in Brossasco. Na ophalen van het startnummer (en goodiebag) beginnen we met de proloog. Een niet al te moeilijke stage, maar op deze benauwde dag staan we al te gutsen van het zweet als we na ongeveer 300 hoogtemeters klimmen aan de start staan.

Derk, één van onze delegatie Nederlanders, heeft startnummer 3 ontvangen. Maar helaas, Derk, na de proloog wordt de ranking opnieuw opgemaakt en worden nieuwe startnummers uitgedeeld. Derk gaat van nummer 3 naar nummer 62. Ikzelf van nummer 21 naar nummer 58. En Kees-Jan was net een paar seconden sneller dan ik en krijgt nummer 56.

Wij gaan niet voor het eindklassement. Daar mogen onder andere Olivier Bruwiere, James Shirley, Liam Moynihan, Matthias Stoing en onze eigen Daniël Prijkel om strijden. Het gaat ons om de onderlinge battle!

Dag 1: dai dai dai

Ik spreek James Shirley (de winnaar van vorig jaar) als we na stage 1 weer omhoog fietsen. Hij is mega-enthousiast over de night stage. Dezelfde track van de proloog gaan we namelijk vanavond rijden als getimede stage die meetelt in het klassement. Maar dan – je snapt het al – in het donker. Iedereen heeft zich erop voorbereid met minimaal twee lampen. En dan is het nog maar de vraag of je iets van de trail ziet, want vorig jaar was het zó droog dat je alleen één oplichtende stofwolk van je voorganger zag.
Het hele dorp loopt uit, want voor hen is het óók spektakel. Ze staan – in downhill-traditie – met ronkende kettingzagen in het bos. Dat krijgt in het donker dus ook wel een beetje een Halloween sfeertje.

Om bij stage 2 (overdag) te komen moet de fiets het laatste stukje op de nek. Niet erg, want dit draagt allemaal bij aan de beleving. Papa Margaria staat met de tablet in de hand om af te tellen. En dan: DAI DAI DAI! Wat zoveel betekent als “kom op, kom op, kom op”.

Supermooi om iedere deelnemer in volle sprint te zien vertrekken totdat ze uit het zicht zijn. Wat daarna komt? Een behoorlijk lange stage. En in de eerste 2 minuten zitten nog wat serieuze uphills om te overwinnen. De bosgrond is lekker grippy en er zitten wat dikke features in, waar ik inloop op mijn voorganger. Die probeer ik in beeld te houden en zo tik ik hartslag 190 aan. Nu genieten en herstellen voor vanavond.

Alle rijders gaan naar hun auto’s en campers om zich klaar te maken voor de night stage. Ik zie de meest mooie creaties van duct-tape op helmen. Ik heb een Ravemen PR2400 op mijn stuur met 2400 Lumen, dus dat moet voelen alsof ik overdag rijd.

Het is nu wachten totdat het donker wordt en na een goede maaltijd gezellig met alle deelnemers, zitten we te overwegen of we al een biertje zullen openen.

Er werd al een paar keer gewaarschuwd dat er slecht weer op komst is. Maar precies nadat we met z’n allen gejuicht hebben dat de night stage tóch doorgaat komt het met bakken uit de lucht en slaat de bliksem en donder ons om de oren. Streep door de night stage. Biertjes open. En terwijl iedereen de lampjes weer van stuur en helm afhaalt, komen ook de verzopen vrijwilligers van de heuvel terug. Ook zij vinden het jammer.

Dag 2: Colle dell’Agnello

Deze dag start in Pontechianale, aan het stuwmeer dat ook tevens aan de voet ligt van de bekende wielerklim: Colle dell’Agnello. Die gaan we op met onze dikke endurobikes. Een goede 1.400 hoogtemeters naar de top op 2.744 meter.

Bij de briefing vertelt Andrea of Nicolò (het lijken wel tweelingen) dat nog niemand boven is geweest vandaag. Maar dat het goed zou kunnen dat er sneeuw ligt. We zien ook een dik pak op de Monviso (3.841 meter) waar we op uitkijken, die trouwens ook het beeldlogo vormt van de Trans Varaita.

Ik geniet eigenlijk best wel van de klim. Fantastische omgeving. En onderweg stop ik nog een keer om naar steenbokken te kijken. De laatste kilometers klimmen zijn het steilste, met ook kilometers met een gemiddeld stijgingspercentage van 12%. Toch trap ik er even doorheen om aan te sluiten bij een deel van ons groepje. In een wiel afzien is minder erg dan alleen. En inmiddels vliegt er ook een wolk aan vliegen om me heen, die op mijn zweetdamp afkomen.

Bovenop staan we op de grens met Frankrijk. Jasje aan want de koude wind blaast vanuit Frankrijk om onze oren. De bevoorrading is dik in orde en na wat watermeloenen en Namedsport energybars gaan we verder door. Naar boven. Want het asfalt is bijna nooit de echte top. Over leistenen klimmen we nog 100 hoogtemeters hoger tot de start van de stage. En dat is er vandaag maar één. Alleen deze gruwelijk lange. Ik doe er 21 minuten over. De stagewinner 14 minuten. Vorig jaar zat deze stage er blijkbaar ook in en was deze in twee delen geknipt. Dit jaar niet, maar staan er marshalls die iedereen sommeren een deel te lopen. Een middengedeelte is té exposed en steil om te fietsen. Nu ik daar toch moet afstappen strik ik direct even mijn veter – dat was ik met de start vergeten. Op mijn GoPro zie ik dat ik daar bijna 30 seconden over doe. Ook dat kan sneller haha!

De stage heeft veel weg van een geitenpad, waarbij de trail niet overal even duidelijk is. De linten hangen wel goed, maar ik mis toch vaak de lijn of zit net op het verkeerde spoor. Een superlange Alpine trail, maar toch is deze in the end of the day niet echt de favoriete trail van de meeste deelnemers. Al helemaal niet van Kees-Jan die meerdere keren een OTB heeft gedaan.

Na de finish lunchen (met dikke pastamaaltijden) aan het stuwmeer. We twijfelen om zelf nog even te gaan biken en informeren bij een krakkemikkige stoeltjeslift die vanuit het dorp draait. We hebben geen trailkennis hier en op TrailForks vinden we alleen wat trails die ons een andere kant van de berg af sturen. Dat is ook niet de bedoeling. En dus doen we het enige juiste: een verfrissende duik in het stuwmeer. Terwijl we aan het opdrogen zijn neemt Olivier Bruwiere de (gele) leiderstrui in ontvangst, waar de dagwinnaar verplicht in rijdt. Dat geeft wel een mooie extra dimensie aan de wedstrijdbeleving. En tijdens de uitreiking worden onze bleke lichamen ook op de foto gezet.

Uiteindelijk is er vandaag nog zat tijd om de toerist uit te hangen. Ik besluit om mijn achterband te wisselen. De ultrasoft Schwalbe compound is helemaal op. En ik ga lekker worstelen met de zware DH casing, aangezien mijn handen vandaag nog niet genoeg te verduren hebben gekregen.

We slapen alle dagen in Melle. Een rustig dorpje (340 inwoners) in de vallei, waar toch ook een hoop leven is. Een oude school is recent omgebouwd tot hostel. Met een prima slaapzaal. Sorry medekamerbewoners voor onze zweetkleren! Dezelfde eigenaren hebben ook de brouwerij Antagonisti, waar je goed kunt eten. En in samenwerking met de Trans Varaita hebben ze een biertje gebrouwen. Een Golden Ale. Lekker! Maar natuurlijk moet de rest ook geproefd worden, zoals de Amber Ale, Saison en meer. Totdat we beseffen dat de start morgen om 08.00 uur is.

Dag 3: best trail ever

In de gezamenlijke Whatsapp groep, zien we om 07.00 uur al berichten van “7 o’clock pasta carbonara” voorbij komen. Eet smakelijk! De Hollanders hier zitten aan het brood en Brinta.

We verzamelen in Sampeyre voor 3 dikke stages. En vandaag is de enige dag dat we van een lift gebruikmaken. De eerste klim van de dag nog niet, en die is “slechts” 700 hoogtemeters klimmen. De start is tussen een cluster oude typische berghuisjes. En iedere deelnemer (het zijn er immers maar 75) wordt opgejaagd door een FPV racedrone. Hele vette beelden!

Na dat gedeelte voelt het alsof er iets mis is met mijn bike. Hij danst alle kanten op. Nouja, dan maar zoveel mogelijk de remmen loslaten en mijn gewicht de bochten in gooien. Vette stage over een oud pad. En ja, dat was de catch. Het ligt bezaaid met kleine gladde ronde steentjes.

Hierna rollen we naar de lift. Zorg maar dat je een leuk iemand naast je in het stoeltje hebt, want deze lift doet er ruim 30 minuten over om boven te komen. Na een lange transfer staat er weer een monsterstage te wachten. Ik doe er meer dan 20 minuten over. Maar wat is het genieten. Derk start voor mij, maar ik haal ‘m bij. Als een gekke Italiaan ons nóg sneller van achteren nadert, laat ik ‘m erlangs door even van de trail af te sturen. Passeren is op deze trail anders onmogelijk. Derk doet iets later hetzelfde. Ik hou ‘m in zicht, maar crash in de een-na-laatste bocht.

Na de lange, langzame (maar o zo welkome) lift omhoog rijden we naar de start van de laatste stage van vandaag. Goggle op en gáán! Een racedrone vliegt weer achter me aan voor de eerste paar honderd meter. Straightlinen over een breder bospad duiken we de steeds smaller wordende trail in. Snel, technisch en met een brede glimlach. Dit is de vetste trail die ik ooit heb gereden, denk ik! Diezelfde euforische staat is er bij iedereen als we finishen. Fantastisch. Inmiddels heb ik op zoveel vette plekken in Europa gereden en een trail-top-10 maken welke het vetste was is moeilijk. Maar door de racevibe, de extra snelheid en de extra beetjes risico die je neemt is deze echt met stip binnengekomen in de top-10.

Een heerlijke dag. Afgesloten met heerlijke borden pasta. Het verschil met Derk van vandaag: 13 seconden. Op een totaaltijd van 52 minuten.

‘s Avonds is er een traditioneel feest gepland (balli occitani). Mijn Italiaanse collega in Nederland weet te vertellen dat het veel accordeon-, klarinet-, viool- en harmonicamuziek is. Dat wordt vast leuk. Maar wij blijven pintjes drinken in ons rustige dorp en pakken nog een pizza.

Dag 4: op de top

Vandaag gaan we naar 2.942 meter hoogte. In de briefing wordt direct duidelijk gemaakt dat de klim van 1.200 hoogtemeters niet gemakkelijk gaat zijn. Waarschijnlijk kun je alleen de eerste honderd meter fietsen en daarna is het hike-a-bike. En zo is het. Het is een “voordeel” dat we dezelfde route klimmen als dalen, en dus ook een beetje weten wat ons te wachten staat. Je kunt zelfs wat lijnkeuzes bepalen, mits je het kunt onthouden over de 7 kilometer lange downhill.

De eerste rijders op de top kunnen pas starten als iedereen naar boven is geklommen. En dat klimmen mag je letterlijk nemen. Het is een flinke hike-a-bike en het laatste stukje is echt op het hoogste hoopje stenen op de top van deze berg, Monte Bellino. Supermooi om vanaf hier te starten! Echt onvergetelijk.

We starten niet meer in een vaste volgorde, maar gewoon wanneer je er klaar voor bent. Derk start achter mij. En heeft me al snel te pakken. Shit. We tuimelen allebei op verschillende plekken nog een keer van onze fiets af. Van het onthouden van lijnkeuzes is geen sprake meer. Op een tricky sectie met hele diepe afgrond loop ik een stukje. Ik heb 4 dagen alles heel gehouden, laat ik dat ook maar doen in de laatste minuten van de race.

Met bijna 50 km/u stuiven we over het laatste rechte stuk richting finish, onder aanmoediging van veel wandelaars. Derk klokt 40 seconden sneller af dan ik, met ruim 23 minuten op deze stage. De winnaar, die iedere dag in de leiderstrui heeft gereden, Olivier Bruwiere deed het in ruim 15 minuten. In tegenstelling tot dag 2 vinden we het vandaag helemáál niet erg dat het “maar” één stage is.

Wanneer iedereen is gefinisht en er flink ge-man-hugged is, vindt de prijsuitreiking plaats bij de berghut waar we vanochtend startten. De top 3 ontvangt een traditionele cowbell. En er worden nog prijzen uitgedeeld en verloot van sponsoren zoals Evoc, Dainese, Conway, Muc-Off, Five-Ten en Urge.
Onze Daniël is vijfde overall geworden en staat ook op het podium. Nadat die ceremonie is afgesloten en de familie Margaria ook de ontlading heeft gevierd van alle organisatiestress en euforie, kruipen wij op het podium voor onze eigen top-3: 1: Derk, 2: ik, 3: Kees-Jan.

Ciao a tutti!

We hebben vrienden gemaakt met de organisatie, fotografen en andere deelnemers. Ontzettend mooi om zo’n kleinschalig evenement mee te maken dat zó professioneel is georganiseerd. Iedere dag een toffe aftermovie, een Instagram feed met de beste foto’s van de dag, lekker eten en in een hele mooie omgeving.

Wij komen terug. Al is het maar omdat die battle nog een keer opnieuw moet worden uitgevochten.

De Trans Varaita 2023 vindt plaats van 24 t/m 27 augustus en is binnen no-time uitverkocht.

In december opent de inschrijving weer voor de hierop volgende editie.


mob trail hunt in Hemer

MTB trailhunt in Hemer

MTB trailhunt in Hemer

Nieuwe gebieden verkennen oftewel een goede MTB Trailhunt, dat is toch wel het sleutelwoord van wat we bij Trail-Addicts belangrijk vinden. Zo hebben we al veel gevonden en zo zijn we al eens teleurgesteld. Dit keer gingen we opzoek naar mtb Enduro trails net onder Hemer. Volgens het vooronderzoek, YouTube en trailforks moet dit gewoon een pareltje zijn!

Wel 8 trails waarvan de meeste langer dan in Remouchamps

Op trailforks zien we dat er tenminste 8 trails liggen. De omgeving is behoorlijk heuvelachtig met “berg” toppen van maar liefst boven de 480 meter. Ook de zwart gemarkeerde trails die we zien hebben totale lengtes van tot over de kilometer. Om de teleurstelling van Siegen trailhunt niet nog eens te laten gebeuren vervolgde het onderzoek op Youtube. Ook hier zagen we toch echt tal van dikke trails! Dit kan niet meer misgaan.

De trails die we gevonden hebben

Met goede moed arriveren we in de regio en ja het ziet er echt veel belovend uit. We zetten onze koers naar boven richting de “Straight Line”. Tijdens de klim passeren we al 2 trails wat de moet erin houdt. Eenmaal boven is de Straight Line nergens meer te bekennen L We laten de moet niet in de schoenen zakken, dus gaan gelijk door naar de Tannennadelohr, lastige naam… De trail doorkruist veel overwoekerde velden dus dat wordt teken zoeken (ook gevonden trouwens…) Niet heel spectaculair, ook niet heel slecht. Goed door!

We klimmen snel weer naar boven om de Rock Forest op te zoeken. Hier start dan straks ook de Keep Calm! Met andere woorden: Hier zijn we nog niet uitgespeeld! De Rocky Forest vinden we snel en die is leuk, niet “zwart” wat ons betreft, al is het einde best wat steil te noemen. Verder erg leuk met veel stenen op de trail maar zonder al te grote obstakels en uitdagingen.

mob trail hunt in Hemer

Duitse bosbouw

2 gereden trails op de teller, nog een hoop te gaan! Op Naar de Keep Kalm aan deze zijde van de weg, voordat we aan de overkant verder gaan met deze trailhunt. Eenmaal boven zoeken we ons rot naar de Keep Kalm, na een tijdje vinden we iets wat op een bocht lijkt. Helaas is de trail helemaal dicht gegooid en absoluut onbegaanbaar.

Koppie niet laten hangen, snel naar de overkant en op zoek naar de Hasi Gold en Ants Trail. Tijdens de klim passeren we de Ants Trail en dat is niks veel belovend. Waar we er na de dubbeltrack weer in zouden moeten lijkt open te zijn echter waar je uit komt helemaal dicht. We besluiten door te klimmen naar de MTB trail Hasi Gold.

Afgesloten voor de wilde dieren. Trail compleet weg en mag van Trailforks want deze ga je niet meer terugvinden. Jammer, zonder al te veel goede moet besluiten we toch nog naar boven te rijden opzoek naar de Ants trail. Er is hier veel aan bosbouw gedaan en dan op de Duitse manier, hele velden volledig gekapt. Boven aan waar de Ants Trail zou moeten beginnen is alles weg gekapt en de trail volledig overwoekerd door nieuw planten. We besluiten over de dubbeltracks naar beneden te rollen om het 2de deel dan maar in te rijden, dat deel waarvan we het begin zagen…

Ook hier, na een paar veel belovende meters. Alles totaal weg gekapt en de trail volledig weg. Niks meer van over dus L

Hemer trail gebied: 2 Trails zijn erover op dit moment. Wellicht gaan de locals hun moet weer bij elkaar rapen en opnieuw de trails aanleggen. Wie weet…. Voor nu: Ons advies is om niet naar Hemer te rijden voor een dagje trailfun.

Meer trail reviews vind je hier


MTB bikepacking Aeroe

Aeroe MTB Bikepacking review

MTB bikepacking de Aeroe pack oplossing

Bikepacking voor grote of kleine avonturen, het klinkt zo leuk! Waar in de gravelbike wereld bikepacking al wat breder is uitgerold is er voor MTB bikepacking eigenlijk nog niet zo heel veel en zeker niet voor de vol geveerde MTB. Van punt naar punt reizen met je volledige gear vereist wat packing mogelijkheden op je fiets. Wanneer je in je bikepacking avontuur de wat “technischere” trails wilt rijden ben je snel aangewezen op een vol geveerde mountainbike. Het probleem is dat deze mountainbikes er simpelweg niet op uitgerust zijn. Geen speciale mounts (zoals vaak wel op de gravelbike) te vinden, tenminste niet op onze Stumpjumpers EVO. Is dan daarmee het bikepacking avontuur op je MTB uitgesloten? Nee, niet volgens Aeroe!

De Aeroe pack MTB-uitrusting

Alles wat je nodig hebt, niets wat je niet nodig hebt.

Past op elke MTB

Voor elke MTB, iedereen en elke rit: koop één bagagedrager voor alles. Volledige vering? Dropperpost? Klein frame? Geen probleem!

Draagt ​​elke uitrusting

Pas binnen enkele seconden aan wat je meeneemt en hoe je het meeneemt. Toegang tot uw uitrusting in seconden.

Makkelijk te gebruiken

Precies ontworpen om u comfortabel en gemakkelijk te brengen waar u heen moet – ongeacht de omstandigheden of uw technische bekwaamheid.

Aldus Aeroe pack, maar is dat dan ook zo? En hoe stevig is deze set-up? We gingen met de Aeroe pack uitrusting op pad en bekeken precies wat ze beweren, past het op onze Enduro Trail mountainbikes. Is het makkelijk te monteren en overleeft het een gemiddeld technische trail?

MTB bikepacking Aeroe

De montage van de Aeroe pack

Hoe makkelijk de aeroe pack te monteren is en hoe intuïtief is dat proces? We hebben voor iedere fiets een “Spider Rear Rack” en een “Spider Handle Cradle” mount meegekregen om te testen. De beide systemen werken met spanbandjes en een bout waarmee je de spanbandjes stevig om je achter brug of stuur kan aantrekken. De montage op zich is erg makkelijk te noemen. De Spider Rear rack wordt met een totaal van 4 bandjes op je achter brug gemonteerd en doormiddel van de spanbout trek je gemakkelijk de bandjes aan.

Het nadeel wat we ondervonden was dat de rubbers los in het rack zijn gedrukt en gemakkelijk uitvallen. Het 2de nadeel dat we ondervonden is dat de spanbandjes aan beide zijdes los zitten waardoor je ze gemakkelijk kwijt zouden kunnen raken (wij in ieder geval wel)  De rubbers vaster in het rack zou mooi zijn en de bandjes kunnen wat ons betreft gewoon permanent aan een zijde vast zitten (met boutje voor vervanging), maar goed dat is onze bescheiden mening… Verder werkt het erg makkelijk en eenmaal ingesteld voelt het zeer stabiel aan, maar daar later meer over.

De bagage mogelijk heden van de Heavy Duty Bags

We hebben 8L Dry Bags in mooi opvallend oranje en de 12L Dry Bags in het zwart. Met speciale mounts kan je vrij kiezen waar je die precies op je Rear Spider Rack monteert. Elke combinatie is mogelijk tot wel 3 tassen op de spider rack. De tassen zelf zijn zeer solide te noemen van mooi sterk materiaal. Dat ze waterdicht zijn gaan we voor het gemak even vanuit. De tassen hebben geen stretch dus even passen en meten hoe je deze het beste inpakt is een puzzel, maar eenmaal de puzzel gelegd kan er verrassend veel in! Ongeveer precies 8L of 12L 😉….

De tassen zijn voorzien van stevige lussen waarmee je ze goed en gemakkelijk vast kan maken in de Spider Rear Rack Cradle die je weer aan het Spider rack monteert. De Cradles zijn uitgevoerd met handige banden die gemakkelijk los en vast zijn te klikken en gemakkelijk strakker te trekken zijn.

Stabiliteit op de MTB tijdens een trail run

Tijdens onze eerste test merkte we op dat de 12L bag gemonteerd boven op de Rear Spider Rack in lengte richting in de weg kan zitten bij je dropperpost. Ook merkten we op dat wanneer je een steilere afdaling of bij een drop je bij wijze van spreken “op” de tas gaat zitten. Dit beperkt je dus in technischere trail secties. Onze oplossing was simpel: De 12L bag overdwars monteren en het probleem is opgelost! Nadeel van montage aan de zijkanten is dat je met je hak de tassen kan raken. Ook dit was niet onoverkomelijk door ze wat beter af te stellen en iets hoger te monteren. Wanneer je eenmaal de hele set-up goed afgesteld hebt, heb je geen belemmeringen meer van de tassen! De handlebar Cradle is idiot proof, we ondervonden geen uitdagingen in de afstelling.

MTB bikepacking Aeroe op de trails

De trail op dan maar! We hebben een “Nederlands technische” trail uitgekozen waar best wat in zit. Veel kombochten, wat sprongen, drops en korte steilere stukjes. Waar het ons vooral ook omging: De trapjes die erin zitten, hoe overleeft de set-up dan. We hebben de tassen realistisch gezien gevuld met ballast, niet direct volledige Bikepacking uitrusting maar de nodige zooi zat erin van Percolator, lampen, tassen, jassen en zelfs: 2Biertjes…

In de kombochten geen enkel probleem, de tassen vormen in geen enkele vorm een belemmering op wat voor een manier dan ook. Op naar de eerste voorzichtige sprongen dan maar! We vliegen de trail verder af en het voelt wat spannend, want als iets losschiet ben je niet happy bij impact… Ondanks de onzekerheid laten we ons niet belemmeren en springen erop los. De Aeroe packs zitten nog allemaal zoals we weggingen. Na nog wat kombochtjes komen dan de eerste trapjes om de hoek kijken.

Op volle snelheid rijden we over de trapjes, zetten de MTB aan de kant en checken of alles nog steeds op de plek zit waar we wilden dat het zou zitten. Niks veranderd, dat is een goed teken! Aan het eind van de trail zit een drop, ongeveer 1 meter+. Vol met bepakking en dus de nodige extra kilo’s zeulen we mee naar de laatste bocht voordat de drop zichtbaar wordt. Zonder omkijken en in gedachten de vingers gekruist rijden we eropaf, rijden er af, landen en….

Niks aan de hand. Alles zit nog steeds waar het moet zitten! Goed, dit verhaal doen we voor de zekerheid nog maar eens een paar keer zonder dat we iets moeten herstellen of opnieuw instellen.

We zijn zelf geen MTB bikepackers maar…

Nee we hebben het nog nooit gedaan en om eerlijk te zijn waren we het ook niet echt van plan. Toch ziet het er eigenlijk best tof uit zo met die tassen en na de ervaringen kregen we er ook nog vertrouwen in om dit toch eens echt te gaan proberen. Hoe waar en wanneer weten we nog niet. Met wat wel, want de Aeroe oplossing is wel echt een goede oplossing. Even de rubbertjes vastlijmen en de bandjes goed in de gaten houden zodat je ze niet kwijtraakt. Verder helemaal dik in orde. Word vervolgt zeggen we, op naar een echt meerdaags avontuur!

Meer Product Reviews