Trail Addicts weekend dag 2
Naar boven met de helicopter!
Dit staat op ieder’s bucketlist
Vroeg op. Onze bikes staan al klaar op de shuttle. Onze luxe lunchpakketten zijn vers. Op naar de helicopter! In het autovrije Zermatt, shuttled een taxi ons naar het heli-platform. Dit staat op ieder’s bucketlist. Met 6 tegelijk gaan de fietsen op de heli. Als eerste stap ik in. Van Erik en Jessica begrijpen we dat Air Zermatt bekend is van de heldhaftige berg-reddingsoperaties rondom de Matterhorn, en te zien in de Netflix-serie The Horn. Dus we hadden kunnen weten dat de piloot met een duikvlucht vanaf het dak vertrekt. Zo hebben we dat alleen nog in snowboard-films gezien!
De Matterhorn
Bovenop de Unterrothorn zitten we op ongeveer 3.100 meter. Koud is het nog niet eens. We hadden ons op veel extremer weer voorbereid, maar vandaag is het wederom helder en warm. De Matterhorn staat prominent in ons uitzicht.
vol herfstige oranje-gele larixen
Als iedereen met de heli gedropt is, start de afdaling. Het eerste deel is over een droge skipiste. Doordat het breed en open is, heb je niet door dat het toch ook behoorlijk steil is. De eerste kokende remmen ruiken we al goed! Gelukkig denkt iedereen eraan om ook op tijd remblokken te checken. Wat hierna volgt is een fantastische trail met rotsen en drop-offs. We komen langzaamaan bij de boomgrens vol herfstige oranje-gele larixen. Hier volgen we de Europaweg-trail. Na wat klimwerk, en wat lekke banden, rijden we richting Riffelalp. Een volgende lekke band wordt gefixt terwijl we op het terras van een berghut zitten. Als we de cola op hebben zien we nóg een van onze bikes met lekke band staan. Die leistenen afwateringsgeulen eisen hun tol! Hopelijk houden we de velgen heel…
een droomtrail
Met mooie natuurlijke trails rollen we Zermatt binnen. Op de teller in het dorp staat 29º C. De lange ‘loop’ richting de Matterhorn (waar we de hele dag op uitkijken) redden we door ons materiaalpech - en een lift die niet draait - niet. Vanuit Zermatt kunnen we nog wel met de funicular naar boven, zodat we de flowtrail kunnen pakken. Voor de één is dit een droomtrail (perfecte bochten!), voor de ander is ‘ie niet technisch genoeg. Maar iedereen heeft lol om ‘m zo hard mogelijk te rijden.
Het is inmiddels donker als we in het chalet aanschuiven voor wijn en homemade pizza. En op onze smartphones checken we wat foto’s van elkaar. Deze dag blijven we nog wel even herinneren!
Edersee kellerwald mountainbike weekend
Holland MTB Tours en MTB-sportief
Vrijdag, half zeven vertrekken, Pieter in Naarden en Tjeb in Maartensdijk oppikken en op weg naar de Edersee voor een door ons georganiseerd weekend, met 18 deelnemers. Altijd weer spannend hoe het gaat worden en hoe de mensen zijn.
Half twaalf komen we aan bij het meer, nog even checken of een hek wel openstaat welke in de route van vandaag zit. Hmm gesloten, wij naar boven gelopen om een ander pad te zoeken, we hebben geluk, dat is er! Zo nu met een gerust hart naar het hotel, waar we om 12.00uur aankomen. De eerste deelnemers zijn er al, één ervan ken ik, heeft ook aan onze Enduro reis in Aosta deelgenomen, leuk weerzien!! Overigens zien we veel mensen weer terug in onze reizen, doen we toch iets goed denk ik.
Spullen uit en van de bus, eerst maar een bak koffie doen en uitsmijter eten.
Langzaam komen de deelnemers binnen, het plan is om twee uur op pad te gaan voor de eerste tocht en dat gaat lukken. 10 over twee rijden we allemaal weg, we vertrekken als één groep met het idee dat dit bij de eerste klim wel uiteen zou vallen en we dan zouden splitsen in twee groepen. Pieter rijdt voorop trekt er goed aan en heeft een flink tempo. We duiken vrijwel direct het bos in en zakken af naar de waterkant welke we volgen. Na n kilometer of 6 komen we op een gravel fietspad en fietsen langs de rivier de Eder om deze na een tijdje over te steken en een pad tussen de weilanden op te rijden. Schitterend heuvelachtig hier, lijkt een beetje zuid Limburg. Daarna een lange asfalt klim natuurlijk gevolgd door een lange afdaling. Plotseling weer afslaan de landerijen in, na een stuk over een weiland de bosjes in om op een verlaten spoorlijn terecht te komen. We hobbelen over de bielzen en kiezels, heel apart, na een eindje weer eraf over een akker afdalen naar de straat, even bijkomen. Na wederom een lange klim nog verder klimmen het bos in. Op de top aangekomen hebben we een prachtig uitzicht op de Stuwdam en in de verte kasteel Waldeck. Een prachtige afdaling volgt, veel blad, takken en stenen maken het spannend, alles gaat goed. Het laatste stuk weer over fietspad en de weg terug naar het hotel. En de hele groep is nog compleet, allemaal goede fietsers dus. We zijn vroeg terug en hebben dus nog tijd voor een biertje en knabbeltje voordat we om 19.00uur gaan eten. Bij het diner de briefing voor de zaterdag. Ik vertel dat er morgen met twee groepen en in een rustiger tempo gereden gaat worden, één “toer”groep met de vlottere klimmers en misschien iets meer kilometers, en een “recreatieve” groep, lekker relaxt rijden en misschien iets vaker stoppen voor een foto of i.d. Men mag erover nadenken en het morgen bij aanvang laten weten.
de nadelen van een oerbos
Zaterdag: 09.00uur De zon schijnt alweer en Iedereen staat klaar en heeft er zin in. Ik gids de “recreatieven” en blijk 6 mensen te hebben, Tjeb doet de Tour groep en heeft er dus 12. Pieter blijft bij de bus, voor eventuele calamiteiten. Tjeb vertrekt als eerste met zijn groep, wij volgen niet lang daarna. We gaan gelijk het Kellerwald in en ontdekken de nadelen van een oerbos. Als er namelijk bomen omvallen, laat men die gewoon liggen, de natuur moet zijn gang gaan. Op het pad waar we reden lagen diverse bomen, dus af en toe was het klunen. Verder veel losse stenen en takken. Leuk! Na een tijdje komen we op de weg, deze volgen we en maken een lange klim. We zien Tjeb met zijn groep op een eiland staan, deze is nu op de fiets te bereiken omdat het meer droog staat aan deze kant. De klim eindigt aan de bosrand, we stoppen hier en genieten van het uitzicht, in de verte kasteel Waldeck en aan de andere kant de mast op het hoogste punt in deze omgeving, waar we morgen naar toe gaan. Terwijl wij staan te genieten komt Tjeb met zijn groep aangefietst. 3 mensen uit zijn groep houden het voor gezien, het tempo ligt iets te hoog en zij doen liever iets rustiger aan en sluiten dus bij ons aan. Verder, het bos in een mooie single track die snel overgaat in een vrij steile lange afdaling, super genieten, alleen jammer dat bijna aan het eind weer een paar bomen liggen. Beneden gaat het verder over een bosweg, lekker glooiend, na een tijdje weer een lange klim welke weer overgaat in een single trail, rechts van ons beneden zie je waar het meer zou moeten zijn. Plotseling houdt het pad op lijkt het. Even stoppen en de deelnemers laten zien waar het naar toe gaat, recht, stijl naar beneden. Een korte instructie en bijna iedereen gaat het proberen. De ondergrond is gelukkig droog, wel wat blad en veel losse stenen, soms het pad bijna niet te zien en er zijn er dan ook die gewoon recht naar beneden gaan, van het pad af. Menig valpartijtje, gelukkig allemaal niet ernstig, ik ga als laatste en kom ook heel beneden aan. Er zijn er een paar die het niet gehaald hadden en het nog eens gaan proberen, lopen naar boven en opnieuw!
de prachtige herfstkleuren en de heerlijke temperatuur verwennen ons
We volgen het pad langs het meer en komen aan bij de plek waar normaal een pond vaart, deze is echter al geruime tijd geleden uit de vaart gehaald vanwege de droogte, het is zelfs zo droog dat de brug over het oorspronkelijke riviertje weer droog ligt. In 1918 is het dal onderwater gezet en sindsdien is de brug bijna nooit meer boven water geweest, maar nog nooit zo extreem als nu. Verderop ligt nog een kerkhof wat onder water verdween, maar ook nu droog ligt, daar gaan we morgen komen. We besluiten niet de afkorting te nemen, het is nog vroeg, en ook rond het hele meer te fietsen.
Vanaf de brug over de weg naar het begin van het meer, in Herzhauzen. Tijd voor een pauze en een reep. Daarna over een prachtig pad langs het meer, de prachtige herfstkleuren en de heerlijke temperatuur verwennen ons. Nadat we de brug weer gezien hebben gaan we weer klimmen, het pad wordt steeds smaller. We zijn al flink op hoogte als het pad echt heel smal is en rotsen en wortels het lastig maken, daar komt bij dat de helling wel erg steil is en er weinig bomen staan, dus als je gaat ga je diep. Maar alles gaat goed, enkelen lopen en nemen geen risico, heel verstandig!! Super spannend pad!! Daarna door een groot aantal stenen torentjes, naar nog een steile klim en we rijden een stuk over een soort van bergkam. Gevolgd door een leuke afdaling naar een bospad welke we lange tijd volgen. Plotseling nog een leuke single track afdaling welke eindigt in het dorp Nieder Werbe, waar we een leuk terras vinden en we een lekker soepje eten, 40 km afgelegd.
prachtig uitzicht over de Edersee
Pieter neemt het van mij over, ik mag(moet) op de bus, we delen de dag zodat we beiden wat kunnen fietsen en niet alleen maar in de bus hoeven te hangen. De fiets van één van de deelnemers is stuk, versnelling werkt helemaal niet meer, gelukkig hebben wij reserve fietsen en kan hij de tocht gewoon uit fietsen.
Na de lunch gelijk weer het bos in om er vervolgens bij Waldeck weer uit te komen. Daar is de keuze, of met de kabelbaan naar boven, of op de fiets. Slechts 1 persoon wil graag met de lift, de rest fietst naar het kasteel. Vandaar hebben we een prachtig uitzicht over de Edersee en zien de Stuwdam liggen waar we straks over heen zullen gaan. Hier zien we ook goed hoe leeg het meer is. Er zijn nu bergjes zichtbaar die ik nog nooit gezien heb (en ik ben hier al echt vaak geweest). Na het kasteel weer het bos in leuke spannende single trails / bergpaadjes om uiteindelijk weer boven op een berg te staan net voorbij de stuwdam, weer mooi zicht daarop. Vanaf hier een hele technische steile afdaling met switchbacks, gaaf! Over de dam, altijd mooi!! Daarna over een gravel pad langs het meer, recht tegenover heet kasteel Waldeck ligt nu zo’n drooggelegde bergrug, die moeten we op natuurlijk. Prachtig het lijkt wel een ander planeet, heel apart. Na hier even gespeeld te hebben terug naar het hotel. Wat een dag, heerlijk!!!
allen gaan met een grote glimlach op het gezicht weer naar huis
Zondag: We hebben besloten om 08.45 te starten, want de kamers “moeten” om 12uur leeg zijn. Het is weer prachtig, de zon doet al zijn best en er hangt nog een beetje mist, sprookjesachtig. We gaan direkt het bos weer in, de eerste 8 km is alleen maar klimmen, naar het hoogste punt. Vandaar hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Daarna volgt een hele lange afdaling. Werkelijk een roller coaster, in het begin best steil en spannend, daarna overgaand in een schitterende flowy trail tot aan het meer. Vandaar over het pad langs het meer, we komen bij Bringhausen en rijden nog eens het (droge) meer in. Naar het eiland, en zien nu ook het kerkhof. Heel apart en zeer bijzonder zo over de bodem van het meer te rijden. Om half 12 zijn we weer bij het hotel, iedereen douchen en inpakken, nog even iets drinken en allen gaan met een grote glimlach op het gezicht weer naar huis. Het was weer een super weekend, prachtig weer, een Indian summer, een leeg meer en gezellige, leuke mensen. Wellicht tot ziens!
Trail-Addicts weekend in Verbier DAG1
Het voelt als thuis komen hier in Zwitserland
De verrassing is groots! Als je in het donker arriveert , is de volgende ochtend dat je wakker wordt in de bergen echt een traktatie. Rotswanden links, een gletsjer in de achtergrond rechts. Schitterend. ‘Onze’ Rik is inmiddels al voor de tiende keer in Verbier (Zwitserland), en het bergdorp voelt inmiddels haast als thuiskomen voor hem.
Cabane Brunet op voor een eerste afdaling
Dit eerste Trailaddicts Weekend wordt gehost door MTBVerbier: met het supergastvrije stel Erik en Jessica. Voordat alle 7 andere gasten gearriveerd zijn, rijden we zelf nog even met onze ‘nieuwe’ Volkswagen T5 bikebus (#vanlife project) de berg naar Cabane Brunet op voor een eerste afdaling. De komende dagen zullen we van Erik’s shuttleservice of liften gebruik maken.
Het bikeseizoen is fantastisch geweest
In de middag is iedereen gearriveerd en duiken we direct het Verbier Bikepark in om op te warmen en eens te kijken wat voor een vlees we in de kuip hebben. Het skill-niveau en de snelheid van de meeste trailijders ligt redelijk dicht bij elkaar. Dus we kunnen lekker door! Opnieuw de lift omhoog, en tijd voor afdaling twee: deze is highspeed (maar opletten voor de afwateringsgeulen!). Als je niet vooraan rijdt, rij je in een gigantische stofwolk. Het bikeseizoen is fantastisch geweest deze zomer: weinig regen en perfecte temperaturen.
De eerste OTB
Halverwege de trail wordt het iets stijler en technischer. De eerste OTB wordt op naam gezet door onze oudste rijder (60!). “Gelukkig leer je wel vallen, na 10 jaar judo.” Dus ook de volgende valpartijen worden goed opgevangen en doorgerold.
de Route du Soleil trail
Het is lekker voor het zelfvertrouwen om nog een keer de blauwe run (Tsopu) in het bikepark te pakken. Dit keer jumpen we de rollers die we eerder laag-aan-de-grond probeerden te houden, en de kombochten ‘railen’ we op het randje. Lekker! Halverwege laten we ‘m achter ons liggen en slaan af naar de Route du Soleil trail, die ons naar het chalet van MTBVerbier voert. Stof, stof en nog meer stof! Zoveel zelfs, dat afstand houden wel móét, of je moet puur op je anticipatie-enduroskills vertrouwen dat je iedere losliggende kei wél weet te vermijden. Dat laatste werkt niet helemaal; verblind door het stof schiet ik door een losse steen van mijn pedaal met wat mooie flatpedal-pin krassen in mijn kuit als (kort)blijvende herinnering.
kampvuur aan en koude biertjes
Bij het chalet gaat direct het kampvuur aan, klinken we met de eerste koude biertjes. En bovenal: we zijn ons flink aan het verheugen op de volgende dag. Een helidrop bij Zermatt staat ons te wachten!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
Bikepark Winterberg 2024 wordt: The Mother
Na een matig winterseizoen (2023/2024) met weinig sneeuw, openden veel bikeparks alweer in maart de liften voor downhillers. Maar rondom [...]
De Sigma Buster 2000 – Review
Om de mogelijkheden toch wat te vergroten zijn we op pad gegaan met de Sigma Buster 2000
Review: Destroyer downhill jeans – (Ja, een mountainbike spijkerbroek!)
Ik weet het nog goed. Juni 2019, Leogang, World Cup downhill. Loïc Bruni won. Maar als het niet om de [...]
Finale Ligure wintertrip, de ultieme anti-winterdip
Het is een donkere en regenachtige dag ergens in november. Ik heb net weer de modder van mijn fiets, broek [...]
Mountainbike geometrie: alle termen uitgelegd
Het begrijpen van de geometrie is essentieel. Elk element van de mountainbike geometrie draagt bij aan de rijervaring en prestaties van de bike op verschillende terreinen
Mondraker Enduro Team Davos 2024 – en de inschrijving opent deze week
Het staat in 2024 weer omcirkeld in de agenda: Mondraker Enduro Team. Van 5 t/m 7 september in Davos (Zwitserland). [...]
Vanlife part 4
Oke de bus staat inmiddels voor de deur, tijd om de handen uit de mouwen te steken!
De plannen waren groots! De afgelopen maanden hebben we alles uitgezocht en alles leek betaalbaar. Toch als je al die kleine dingetjes bij elkaar optelt word het ineens toch weer veel te duur
Meer een loveseat
In onze bus kunnen uiterst comfortabel 4 man zitten, ook 5 man moet geen enkel probleem zijn! Wij hebben een 1.9 T5 uit 2004 gekocht met 6 zitplaatsen. Omdat het voorbankje meer een love seat is hebben we deze ingeruild voor een enkele stoel. Meer comfort en nu ontstaat er ruimte tussen de voorstoelen voor een coolbox voor ons verdiende koude biertje na afloop van de trails! :D Niet geheel onbelangrijk ;) Deze coolbox moeten we nog wel even scoren. Ook is de enkele stoel voorzien van een verstelbare rugleuning en 2 armsteunen. Vooral tijdens de langere reizen een zeer aangename toevoeging.
Onze ramen voorzien we van Solarplexar, mooie kunstof panelen die de snelle voorbijganger ervan behoud om al dat mooie "plastic" in de bus te bekijken.... Geen garantie maar ach wellicht helpt het! Achterin de bus zit inmiddels een sterk anker met motor slot! Ook niet onbelangrijk...
Dubbele bodem met 2 lange lades
Tijdens een klus avondje zijn we naar de doe het zelf markt gereden om spullen voor 2 lades te halen. We wilden een dubbele bodem bouwen met 2 lange lades. Eenmaal alles uitgezocht kwamen we qua materiaal al op zulke hoge bedragen dat we ons zelf afvroegen hoe nodig deze lades nou eigenlijk zijn... Resultaat van de avond is dat we een fietsenrek voor 5 fietsen hebben besteld en aan het bier zijn gegaan. Over de inrichting later meerrrr
Dikke offroad banden
Zoals in Vanlife part 3 al uitgebried uitgelicht hebben we een uitvoering weten te vinden met een elektronisch sper differentieel. Deze optie zorgt ervoor dat je net even wat verder kan op onverhard terrein. Nee een echte offroader word het niet, maar greenlaning in Wales stond ook niet bovenaan ons wensen lijstje, het echte offroad doen we wel met onze fietsjes :D Samen met Autobedrijf Scheers in Giesbeek hebben we de bus afgetopt met dikke offroad banden. Ziet er erg cool uit natuurlijk en biedt ons samen met de e-sper-diff nog meer zekerheid om nog hoger op te kunnen shuttelen. Over het lawaai? Met de kiezen op elkaar rijdt ik weg bij de garage, radio uit, de snelweg op... Ik dacht nu komt het, maar het bleef relatief stil :D ik had verwacht dat mijn tanden er uit zouden trillen maar ook dat is niet van toepassing!
De achterwieltjes stonden nog niet heel mooi, middels een setje spoorverbreders snel kunnen oplossen. Het schijnt niet goed te zijn om hier veel te enthousiast mee te zijn omdat je wiellagers dan te zwaar belast worden.
Roofrack
Op het dak wilden we graag een roofrack. En zoals je het al kan raden, ook die dingen zijn peper duur! Man man man wat een geld allemaal. Lang leve marktplaats, voor een prikkie hebben we een oude roofrack op de kop getikt. Met het nodige slijp en schroefwerk lager gemaakt en een goede 50cm naar achteren geplaatst. Ziet er een stuk mooier uit en biedt straks een mooie plaats voor onze slaap plek ;)
4x4 look op de achter deur
Om het schilders bus gevoel wat te verminderen hebben we het vijfde wiel op de achterdeur geschroefd. Leuk klussen met zo'n oude bus! Boormachine erin, wat stalen profielen er tegen aan, afkitten bandje erop en klaar is Rikkie :D Mocht je dit zelf ook willen, kan natuurlijk, bedenk je dan dat de band ruim 25kg weegt. Ik heb 2 verticale profielen geplaatst met ieder 5 bouten om het gewicht te verdelen. Fingerscrossed dat het blijft hangen...
Next up? in #vanlife part 5 nog een paar uiterlijkheden aan de buitenkant en dan gaan we verder met het interieur
- Daktent
- biesen geschilderd (Hammerite RULES!!!)
- Koelbox
- Autoradio
- Keuken in achterdeur
- bagage schap
Taking the gondola or want to earn your turns?
(Dit verhaal is ingestuurd door Outside is Free!)
We kwamen aan met de auto in Emmetten. Emmetten ligt in de regio Nidwalden en ligt hoog boven het prachtige Vierwoudstrekenmeer. De tour via Choltal kan eenvoudig worden gedaan als een tour van een halve dag. Als je geen tijd wilt verliezen en direct naar de start van de trail wilt gaan zonder veel meters te hoeven klimmen, neem je de gondellift Emmetten-Stockhütte. Elke gondel is uitgerust met een fietsenrek en fietsers zijn over het algemeen van harte welkom.
It's an official "Schweiz Mobil" loop
Als je wilt werken aan je conditie, neem dan de Stockhütte route (deze klim is goed te doen en niet te stijl). Deze route is trouwens een officiële "Schweiz Mobil" -loop en staat aangegeven met nummer 922.
Aangekomen bij de Stockhütte kun je iets lekkers eten of een koud drankje nemen in het restaurant voordat je begint aan de rest van de tour.
Op het goed aangelegde grindpad, gaan we verder langs twee Alpen in de richting van Schwalmisflanke, waar je bij de ingang van de trail komt.
How are your riding skills?
De trail is technisch zwaar. In het begin zijn er twee switchbacks die zeer goede rijvaardigheden vereisen. In het bovenste gedeelte is het pad erg rocky en glad, hier is het belangrijk om de snelheid aan te passen aan de omstandigheden en om het evenwicht op de bike te houden.
Hoe verder je de vallei in gaat, hoe makkelijker het pad wordt. Het blijft echter tot het eind rooty en rocky.
Na de technisch uitdagende afdaling biedt de Choltalbach een aantal picknickplaatsen om even te stoppen.
De bewegwijzerde route leidt terug naar Emmetten aan het einde van de trail langs een smalle, geasfalteerde verbindingsweg. Omdat we zo min mogelijk over de weg willen rijden, nemen we het wandelpad in Stärten en rijden we terug aan de rechterkant van de beek. Het pad stijgt gestaag een beetje. Langs de heuvel bereiken we het voetpad dat van Niederbauen naar Emmetten leidt.
Deze optie wordt eigenlijk alleen gedaan door goede fietsers. Als je jezelf ongemakkelijk voelt op los, glad en ruw terrein, raden we je toch aan de weg naar Emmetten te nemen.
Zoals al in het begin gezegd - de tour is een informele trail van een halve dag die niets te wensen overlaat. Om plezier te hebben tijdens deze trail, moet je een bepaalde basisconditie en technische rijvaardigheden hebben.
The standard trail can be found here:
We kwamen aan met de auto in Emmetten. Emmetten ligt in de regio Nidwalden en ligt hoog boven het prachtige Vierwoudstrekenmeer. De tour via Choltal kan eenvoudig worden gedaan als een tour van een halve dag. Als je geen tijd wilt verliezen en direct naar de start van de trail wilt gaan zonder veel meters te hoeven klimmen, neem je de gondellift Emmetten-Stockhütte. Elke gondel is uitgerust met een fietsenrek en fietsers zijn over het algemeen van harte welkom.
It's an official "Schweiz Mobil" loop
Als je wilt werken aan je conditie, neem dan de Stockhütte route (deze klim is goed te doen en niet te stijl). Deze route is trouwens een officiële "Schweiz Mobil" -loop en staat aangegeven met nummer 922.
Aangekomen bij de Stockhütte kun je iets lekkers eten of een koud drankje nemen in het restaurant voordat je begint aan de rest van de tour.
Op het goed aangelegde grindpad, gaan we verder langs twee Alpen in de richting van Schwalmisflanke, waar je bij de ingang van de trail komt.
How are your riding skills?
De trail is technisch zwaar. In het begin zijn er twee switchbacks die zeer goede rijvaardigheden vereisen. In het bovenste gedeelte is het pad erg rocky en glad, hier is het belangrijk om de snelheid aan te passen aan de omstandigheden en om het evenwicht op de bike te houden.
Hoe verder je de vallei in gaat, hoe makkelijker het pad wordt. Het blijft echter tot het eind rooty en rocky.
Na de technisch uitdagende afdaling biedt de Choltalbach een aantal picknickplaatsen om even te stoppen.
De bewegwijzerde route leidt terug naar Emmetten aan het einde van de trail langs een smalle, geasfalteerde verbindingsweg. Omdat we zo min mogelijk over de weg willen rijden, nemen we het wandelpad in Stärten en rijden we terug aan de rechterkant van de beek. Het pad stijgt gestaag een beetje. Langs de heuvel bereiken we het voetpad dat van Niederbauen naar Emmetten leidt.
Deze optie wordt eigenlijk alleen gedaan door goede fietsers. Als je jezelf ongemakkelijk voelt op los, glad en ruw terrein, raden we je toch aan de weg naar Emmetten te nemen.
Zoals al in het begin gezegd - de tour is een informele trail van een halve dag die niets te wensen overlaat. Om plezier te hebben tijdens deze trail, moet je een bepaalde basisconditie en technische rijvaardigheden hebben.
The standard trail can be found here:
Vanlife part 3
keuzes, allemaal keuzes...
Begin dit jaar kwam het geniale plan om een camper te bouwen. Phoe he wat heb ik in "rondjes" gedacht, er echt uit komen kon ik eigenlijk niet helemaal. De aftrap was om een Mid size bus om te bouwen tot campertje, maar al gauw schoten de gedachten door mijn hoofd dat hij wellicht groter moest zijn. Wat doen we met slecht weer? En wellicht kunnen we een grotere camper ook voor de wintersport gebruiken. Misschien dan maar een echte camper, gewoon 1tje met complete opbouw?
Ze zuipen als een malle
Tijd is altijd weer een factor, dus de eis kwam op tafel te liggen dat hij minstens 130 kmh moet kunnen en dat een beejte comfortabel. Die grote camper units vallen dus alweer af.... Eenmaal in Slovenie zijn we meermaals met een jeep omhoog gereden, oke dan word dat het! Supervet en handig bij het shuttlen daktent erop en klaar. Al gauw kom je daar de grote nadelen al weer van tegen, ze zuipen vaak als een malle en (voor de Nederlander) zo'n Jeep kan al gauw richting de 200 euro per maand lopen met de wegenbelasting. Terug naar de tekentafel...
De keuze is moeilijk, je kan het geld maar 1x uitgeven! En zoals in eerdere artikelen gezegd, de camper is een middel en niet het doel. Na lang wikken en wegen de knoop doorgehakt! Het word definitief een mid sized busje, gewoon het originele plan maar dan met een twist!
Ombouwen tot camper
Oorspronkelijk wilden we de bus helemaal ombouwen tot camper, dat zouden we doen met het mooie uiterst platte Atrion hefdak. Dit is opzich een zeer goede optie, echter realiseerde ons dat wij gewoon grijs kenteken mogen rijden! We gebruiken de bus enkel en alleen voor ons magazine en niet voor prive doeleinden. Ombouwen tot camper heeft vooral zin wanneer je deze optie niet hebt (1: ter info voor de belgen).
Duss wat zijn de eisen aan deze ultieme bike bus?
- Comfortabel op de snelweg
- Ruimte voor tenminste 4 personen
- Fietsen moeten in de bus kunnen
- Voldoende bagage ruimte voor alle gear
- Moet minder goede onderhouden shuttel paden over kunnen.
Elektronisch sperdifferentieel
We hebben nog even een proefrit gemaakt in een 2.5 liter 4motion bus, reed als een malle maar werd vanuit alle hoeken afgeraden! We zoeken in een prijsklasse waarbij de bussen wat ouder zijn en deze 4motion varianten kunnen erg duur uitpakken als er iets mis mee is :(
Elke t5 bus met dubbele cabine in de 340 uitvoering, beter bekend als de lange uitvoering voldoet aan punt 1 tot en met 4. De verplichte scheidingswant verdeeld de bus als het ware door het midden. Puntje 5 is door het wegvallen van de 4motion optie (hoge onderhoudskosten) wat lastiger, maarrrr volkswagen heeft in haar bussen een zogenaamd elektronisch sperdifferentieel(2) aangeboden. Dat in combinatie met de juiste banden moet ons op die slecht onderhouden paden ver genoeg omhoog kunnen brengen :D
Dus de knoop doorgehakt een 2004 t5 340 1.9 tdi bus! Tijd voor de ombouw!!
Volgende week komt #VANLIFE part 4 online stay tuned :D
(1) Wij kennen in Nederland nogal een mooi wegenbelasting stelsel. is gebasseerd op gewicht. Wat er op neerkomt dat een T5 met ruim 1800 kg bijna 200 euro pm kost :( heb je een zaak en rijdt je de bus alleen zakelijk dan moet de scheidingswand er in blijven en kom je op het grijskenteken tarief, wat neerkomt op ongeveer 40 euro pm... Dus wel de moeite ;)
(2) Elektronisch sperdifferentieel, zeker niet te verwarren met tractioncontrol!! In de basis van het differentieel, dat zit tussen je wielen (voor 1 en achter 1, bij vierwiel aandrijving ook 1 in het midden) je differentieel (difference) zorgt er voor dat de bij bijvoorbeeld een bocht naar rechts het rechterwiel minder hard kan draaien dan het buitenste wiel, het buitenste wiel maakt namelijk een langere afstand. Door dit differentieel kan 1 band volle toeren door draaien terwijl het andere stil staat. Traction control verminderd het vermogen totdat beide banden even hard draaien en bouwen dan het vermogen weer op. Op een helling wil je vol vermogen hebben. Een mechanisch sperdifferentieel blokkeert je diff waardoor er altijd 50% naar ieder wiel gaat (of bij 4x4 25% naar ieder wiel).Dure techniek om toe te voegen en daar heeft vw wat op gevonden, de bus knijpt automatisch de rem in van het spinnend wiel waardoor de volle 100% vermogen gaat naar het wiel met grip. Zo heb je dus (bijna) altijd grip. Nadeel is dat je remmen oververhit kunnen raken... Maar dat even terzijde.
Trailaddicts Ride in Verbier oktober
@G1photo, Yves Garneau
Say what? Ja, we organiseren een lang weekend in de ALPEN!
Het weekend van 11 tot en met 14 oktober organiseren we een trail-addicts weekend samen met MTBVerbier. We zullen verblijven in hun prachtige chalet gedurende 3 nachten. Wat gaan we doen dan??
Donderdag aankomst dag: Ff chillen, kennismaken en misschien al een stukje rijden, wat jij wilt.
Vrijdag try-out dag: We beginnen rustig aan vandaag, lekker opwarmen en wennen aan de trails. We zullen deze dag uitgebreid stilstaan bij verschillende secties, steil, kombochten, singletrails met wortels ga zo maar door. Ook de kijk en remtechniek komen uitgebreid aan bod.
Zaterdag trail dag: Vandaag wordt het wat serieuzer, we zullen passend bij de groep mooie singletrails opzoeken met prachtige uitzichten, technische passages met echte alpine trails. Uiteraard zullen ook vandaag enkele secties besproken worden hoe deze het beste te rijden.
Zondag shred dag: 2 dagen in de benen, vandaag trappen we af in het bikepark, geloof ons, je gaat nu harder dan op vrijdag! Als we dat weer zat zijn zoeken we in de middag nog wat mooie alpine trails op met als afsluiter de trail die zo'n beetje in de achtertuin van Jess en Erik uit komt. Om 14:00 sluiten we af. Inpakken en weer richting huis :( langer blijven kan, dat kan je via Erik regelen.
Elke avond is staat er lekker eten klaar en genoeg ruimte voor bier, wijn, biketalks!
Prijs voor het weekend bedraagt Euro 565,-
Inclusief:
- 3 nachten verblijf in MTB Verbier bike Chalet (2 persoonskamer, douche/toilet)
- Dagelijks uitgebreid ontbijt en lunchpakket,
- Alle avonden 3 gangen diner met wijn (zaterdag BBQ)
- Cake of snack na het fietsen
- Onbeperkt koffie, thee en limonade,
- 4 dagen begeleiding en coaching op de mooiste paden
- 3 dagen dagen lift pas Verbier bikepark,
- Lokaal transport met minibus en biketrailer,
- Hulp bij set up en reparaties van je fiets,
- Afspuitplaats en werkplaats om aan je fiets te sleutelen,
- Afgesloten fietsen stalling,
- De meest fantastische uitzichten in de Alpen,
Optioneel:
- Huur full suspension bike, Specialized Enduro, Euro 60 per dag / Euro 150 voor 3 dagen.
- Extra overnachting, woensdag of zondag Euro 65 met ontbijt / Euro 85 met ontbijt en diner
- Extra dag biken met gids, incl. liftpas Euro 85,-
We zullen het hele weekend weer voorzien van toffe foto's van iedereen :D
Skill level? Ervaring in de Ardennen is een Pré, twijfel je? Neem dan gerust even contact op met 06-42727293 (Rik)
Bike? Een full-suspension is een MUST. Geen fully in je bezit? Die kan je via Erik gemakkelijk huren.
@G1photo, Yves Garneau
Op pad om een nieuwe reis uit te zetten, Adriatico - Tyrreno
Van kust tot kust door het prachtige Italië. Ancona naar Orbetello.
De voorbereidingen bestaan eruit, thuis op de kaart, op basecamp alvast een route uit te tekenen en dan maar hopen dat de paden nog bestaan en of begaanbaar zijn. Maar dat is avontuur en daar houden we van, en geeft uitdagingen onderweg om een alternatief te zoeken.
Daarbij natuurlijk ook gebruik gemaakt van eerder door mij gereden tochten.
Portonovo / Ancona.
Na eerst 3 dagen gefietst te hebben in ons Ardennen weekend zijn we op Dinsdag gestart in Portonovo / Ancona.
Alles liep voorspoedig, route klopt. Vooral smalle landwegen (verhard) en gravel wegen door een prachtig, nog heuvelachtig landschap. In de verte zien we de Apennijnen al liggen. Die zijn de 2e dag aan de beurt. We overnachten in een prachtig oud stadje, een van de mooiste “ Borgo’s” van de Marche, Treia.
Op naar Pioraco
Dag 2: op naar Pioraco, midden in de Apennijnen, wordt wel het Zwitserland van de Marche genoemd. Een klein stadje aan een riviertje tussen hoge steile bergen. Weer flinke klimmen en lange afdalingen. Erg warm was het 30grd, gelukkig een waterbak onderweg om af te koelen. Overwegend gravel /rots en asfalt straatjes een korte ruige single trail afdaling. Maar wat weer een geweldige vergezichten, g enieten!
Lago di Corbara
Dag 3: naar Assisi. We Beginnen de eerste 12 km lekker langs de rivier, lichtjes omhoog. Dan toch het echte werk een klim van 8 km, gelukkig overwegend een stille asfalt weg. Boven even bijtanken, en dan een prachtige afdaling van 9 km, grotendeels off road naar het Lago di Corbara. In het stadje in het dal even lunchen en water bijvullen. Het is weer warm, 30+, dus veel drinken!! Na de lunch rijden we de provincie Umbrië in, een korte klim gevolgd door een leuke single trail afdaling. Dan weer een echt lange klim (asfalt). En ja dan, WoW, een super lange single trail, over rotsen en door bossen, hoofdzakelijk afdalen “ kicken”. We rijden over delen van de via Franciscana, een pelgrimsroute naar Assisi, super single trails. Het water raakt op en we moeten nog ver. Na een korte single trail klim komen we bij een huis waar buiten een tafeltje staat met 2 flessen water en wat fruit, een bordje erbij:`Peligrini sentiti libero" Wij maken dankbaar gebruik en lessen onze dorst met het warme water en eten wat van het ons onbekende fruit.
Nog een klein stukje over de weg en we bereiken Assisi, helemaal stuk, maar wat een avontuur.
We hebben deze dag een aantal keren alternatieven moeten zoeken, maar goed gelukt!!
Dag 4: Rustdag het prachtige Assisi bekijken en chillen met een Moretti aan het zwembad.
De heuvels van Umbrië in
Dag 5: naar Todi. De Apennijnen achter ons gelaten en na de 20 km brede hoogvlakte onder Assisi de heuvels van Umbrië in. Door wijnvelden, olijf boomgaarden en eikenbossen. En prachtige oude stadjes. Aan het eind zo’n 6 km over een bergrug met aan beide zijden prachtige vergezichten ! Geen heel spannende dag vandaag, veel asfalt, maar wel lekker. En op tijd in Todi zodat we de oude stad kunnen bekijken. .
het mooie Orvieto
Dag 6: om 9 uur vertrokken uit Todi, korte klim en daarna een afdaling van zo’n 5km. Deze werd gevolgd door jawel een klim van n 20 km, over wel alles asfalt in oorverdovende stilte, met alleen het geluid van de banden en af en toe krekels. Eenmaal boven aangekomen na een reep begonnen aan de afdaling, na ongeveer 1 km begon het feest, off road afdalen, super, incl ook mooie single Trails, genieten!! Na een tijdje kwamen we in een oud stadje, tijd voor koffie en n broodje, daarna verder met de off road afdaling naar een stuwmeer, prachtig!! De laatste kilometers weer over de weg door een prachtig landschap en rond half drie aangekomen in het mooie Orvieto.
Zuid Toscane
Dag 7: naar Sorano was echt super 60 km waarvan zeker de helft off road en echt mooie paden!!. Vanaf Orvieto even de provincie Lazio in en daarna zuid Toscane. Door tamme kastanje bossen, eikenbossen en boomgaarden. Natuurlijk ook schitterende oude stadjes (o.a. Bolsena) met super smalle straatjes en leuke trappen om af te rijden. Zelfs een stukje (10 km) van onze Pelgrim route gereden, langs de noordkant van het Lago di Bolsena, maar dan tegengesteld. Eindigend in een prachtig oud fort om te overnachten. Hotel la Fortezza, al snel in gesprek met de eigenaar die heel enthousiast vertelde over zijn fort en zijn visie. In zijn leven is welzijn het kernwoord! En dat past hij o.a. toe door uitsluitend biologische producten uit de naaste omgeving te gebruiken. Verder heeft hij voor de verhuur twee fat-E-bikes staan, die wij maar even moesten proberen, nou dat deden we graag!! WoW is toch echt wel lekker, klimmen met n E-bike.
Steile trappen de diepte in
Dag 8: We verlaten Sorano over steile trappen de diepte in om bij een riviertje te eindigen, we belanden in een soort van jungle, een smalle single trail leid ons naar een eerste Vie Cave, Een door Etrusken uitgehouwen weg door het tufsteen. Super steile wanden, in het midden een smalle geul die is ontstaan (uitgesleten) door de talloze ezel karavanen die door deze straten zijn geleid. Heel bijzonder, een unieke ervaring.Uiteindelijk zijn we weer boven, fietsen over een stukje weg, kijken om en zien...... gewoon niets, alsof het er niet is. Het zijn gewoon diepe scheuren in de aardkorst waar we doorheen zijn gekomen. Het duurt niet lang of we dalen weer af over soortgelijke paden een hert springt echt vlak voor mij opzij en even later horen we wilde zwijnen knorren (zien ze niet). Een riviertje door en weer klimmen en veel klunen, veel van die vie Cave’s zijn niet geheel te fietsen. We komen boven ineen prachtig stadje, welke geplakt lijkt te zijn op de tufsteen rotsen, Pitigliano. Tijd voor de lunch. Daarna weer steil afdalen en het bos in, rotspaden en super single tracks kilometers lang. Daarna wat heuvelachtig door wijn en olijf gaarden naar Manciano. Vandaag vrijwel in zijn geheel off road, super!
In Manciano een mooi hotel gevonden echter zonder restaurant. De stad in, we zien een terras, echter geen restaurant, vreemd, een ober is de tafels aan het klaar zetten, kunnen we hier eten? Het terras is vol krijgen we te horen, maar binnen is nog plek. Blijkt het de plaatselijke slager te zijn die, heel handig, zijn activiteiten heeft uitgebreid. Het vlees kun je in de vitrine uitzoeken, hele hompen T-bone, en andere soorten worden naar wens op gewicht gehakt en op de grill bereidt. Heerlijk en niet duur!
Prachtige stadje Capalbio
Dag 9: Laatste etappe, uitfietsen had ik van te voren gezegd, maar dat viel toch wat tegen. Was best nog pittig met de heuvels in de Maremma, lekker steil! Maar toch genieten! Wat Een prachtig landschap! Pauze in het prachtige stadje Capalbio, lunch op een plein met een mooi uitzicht over de heuvels.
“A la fine” van Zuchero klinkt door mijn hoofd als we de zee zien. Finish in Orbetello aan het strand van de Thyreense zee , natuurlijk kon een duik niet uitblijven!
Wat een prachtige tocht, een voortdurend wisselend landschap prachtige oude stadjes en super Trails, dit was weer een unieke belevenis Wel behoorlijk pittig, met name de bagage en de temperatuur ( elke dag rond de 30graden) maakten het extra zwaar. Totaal hebben wij zo’n 460 km afgelegd met n 11000 hm.
September 2019 staat deze reis op onze agenda, u kunt deze tocht dan geheel verzorgd en met bagage transport en begeleiding beleven! Wellicht tot ziens!!
Adri Mostert, Holland MTB Tours
bekijk hier alle reizen van Holland MTB Tours: Reizen
Helibiken in Zermatt
De top van de Unter Rothorn
Het is 13.58 en we rollen allemaal achter elkaar de grote lift in welke ons naar het heliplatform van Zermatt zal brengen. Gespannen en glimlachend lopen we achter elkaar de lift uit en zien we de helikopter al klaar staan. De eerste 4 fietsen worden door het platformpersoneel zorgvuldig op de beugels geplaatst. Steven, André, Jaap en Jessica, van MTB Verbier, bijten de spits af gaan als eerste met de helikopter naar de top van de Unter Rothorn op 3104m.
De helikopter de lucht in
Na een aantal lange minuten wachten zien we de helikopter weer naar beneden komen en landen op het platform. Ook onze fietsen worden zorgvuldig bevestigd aan de helikopter. We krijgen een seintje dat we mogen komen en samen met Rens, Wouter en Erik, van MTB Verbier, lopen we naar de helikopter en stappen we in. “Fasten your seatbelt!” word er geroepen, het gaat nu echt gebeuren. Kippenvel over mijn hele lijf als de piloot de helikopter de lucht in stuurt, we zijn los!! Met een nosedive, zoals we die allemaal wel kennen van de serie Airwolf, vertrekken we richting onze maatjes die al boven zijn. Onderweg wijst Erik ons de trails aan die we straks zullen rijden wat er zeer belovend uit ziet.
High-fives worden uitgedeeld
Boven aangekomen zet de piloot de helikopter aan de grond, worden de fietsen netjes verwijderd en stappen we uit. Met het hoofd omlaag gaan we aantal meter van de helikopter gehurkt zitten. De piloot zwaait nog een keer, stijgt op en met een nog spectaculairdere nosedive neemt hij afscheid van ons. Terwijl het geluid van de wieken verdwijnen tussen de bergen komt bij ons allen de adrenaline omhoog. High-fives worden uitgedeeld met de nodige oerkreten. Jessica stelt voor om eerst te lunchen want dat lijkt haar beter nu iedereen zo stoked is. Met ons 8en nemen we plaats aan de rand van de berg, uitkijkend op de Matterhorn, waar we onze sandwiches nuttigen welke deze morgen vers klaargemaakt zijn door de engels kok Lee.
Na de lunch, foto’s schieten en verbaaasd zijn hoe mooi het hier eigenlijk wel niet is maken we ons klaar voor de afdaling.
De eerste trail is wat breder dan een singletrack maar doordat hier de snelheid hoog ligt prima om even in te komen. We stoppen voor een fotomoment waar de trail ook wat smaller en listiger word. Ze maken hier regengeulen door platte stenen rechtop te zetten wat restulteerd in 2 lekke banden en een kapotte velg.
Na het nodige knip en plakwerk kunnen we onze weg voortzetten. Nog steeds stoked over hoe mooi het hier is en wat voor een uitzichten je hier hebt rijden we verder. De trail word wat technischer, wat meer rotsen en stenen, helaas rij ik zelf nu ook lek. Na de verplichte pauze sturen we verder, toch maar even wat rustiger over de stenen heen. Naarmate de trail aan zijn eind lijkt te komen word hij steeds technischer. Beneden op de brede traverse aangekomen high fiven we elkaar weer blij dat we de eerste trail voldaan hebben. We zijn een gemixte groep van xc tot enduro rijders. Na een stukje traverse duiken we de volgende trail in tussen de bomen en struiken door welke eindigt na een lichte rockgarden tussen de huisjes.
Alles is verwerkt in de trail
Doordat we later in de middag vlogen en opgehouden werden door de lekke banden rijden we richting een flowtrail welke zal eindigen in Zermatt. Het is 1 grote kombochtenpartij, wat een feest. Alles is verwerkt in de trail, van kleine tafels, drops tot high speed secties. Met een brede glimlach komt iedereen beneden in Zermatt aan.
We rijden door Zermatt waar we onze bidons en camelbags nog even bijvullen bij de fontein in het centrum. Na een stijl klimmetje traverseren we nu aan de andere kant van de vallei. We rijden langs AirZermatt waar nog een keer de kick krijgen van de helibike. Na een heel leuk flowtrailtje met alles er op en er aan komen we bij de rivier uit, vanaf hier rijden we richting de bus en trailer. Aangekomen bij de bus proosten we op een super vette dag en high fiven we elkaar voor de laatste keer deze dag. Deze dag heeft een ieder van ons een brede glimlach bezorgd en een verhaal voor eeuwig! Thanks MTB Verbier en AirZermatt voor het mogelijk maken van deze beleving!
Lucerne ski tours
Lucerne is a great starting point for ski tours
Ben and I are both enthusiastic ski tourers. Lucerne, where we are at home, offers many options right in front of our doorstep. Tours that can be done on half a day and instantly give you the feeling of - I'm out - and just make you happy.
This also applies to the tour from Klewenalp near Beckenried via the Brisenhaus to Glattgrat. Klewenalp can be reached from Lucerne via several routes. Today we have no stress and turn the short, easy tour into a comfortable day experience.
Ship Ahoy!
The tourists on the jetty in Lucerne look at us curiously - we board the course ship in full ski touring gear and Nook at 9.12 a. m. From here its a scenic (depending on the weather) 1.5h boat trip to Beckenried.
Lake Lucerne is arguably one of the most beautiful lakes in Switzerland and also has its charm in winter. During the trip you will feel as if you are in a wild fjord landscape somewhere high up in the north - especially in the slightly foggy and mystic weather we have on this day. We make ourselves comfortable and enjoy the quiet drive over the wintry lake with a cup of coffee and a delicious muesli.
Via the Brisenhaus to Glattgrat
After arriving in Beckenried, the Klewenalpbahn takes us up to the ski resort. From here we ski down to the tipi village of Biel and mount our skins here. A short, crisp ascent takes us over the saddle to the plateau, and from there a gentle ascent takes us to the Brisenhaus.
From the Brisenhaus you now reach Glattgrat on another ascent. If you want to leave this ascent behind you can do so without any problems and let yourself be spoiled in the Brisenhaus. The SAC hut is open during winter. If you want to spend the night there, you can book this a few days in advance.
The Glattgrat, home game for all Central Swiss and offers "views for days"
When you reach the top of Glattgrat a fantastic panorama opens up. From the Alps of Uri and Bern you can see down to the lake towards the plains. The tour can be done in all weather conditions, but it is really worth to do it in good weather.
Traveling by public transport leaves space for spontaneity
On Glattgrat we decided spontaneously to make a round trip out of our trip. We ski down to the Brisenhaus and after a short break we continue from here towards Niederrickenbach. The descent is like the ascent, not very steep but great fun - very wide faces with tons options to find good snow.
In the end you reach Niederrickenbach via a slightly winding winter hiking trail from where we take the cable car down into the valley to Dallenwil.
From Dallenwil we travel by train back to Lucerne. We were on this tour all day long, every connection with the public transport worked perfectly. It certainly helps to plan in advance a little bit, but we recommend to enjoy the day and maybe drink a "Beckenrieder Orangenmost" more on the sun terrace of the Brisenhaus.
Optionally, the tour can be extended with an additional loop to the Haldigrat. But since we were on the way with a dog, we deliberately decided not to use chairlifts and other facilities.
Klewenalp / Glattgrat Tourdata:
