Naar boven met de helicopter!

Dit staat op ieder’s bucketlist

Vroeg op. Onze bikes staan al klaar op de shuttle. Onze luxe lunchpakketten zijn vers. Op naar de helicopter! In het autovrije Zermatt, shuttled een taxi ons naar het heli-platform. Dit staat op ieder’s bucketlist. Met 6 tegelijk gaan de fietsen op de heli. Als eerste stap ik in. Van Erik en Jessica begrijpen we dat Air Zermatt bekend is van de heldhaftige berg-reddingsoperaties rondom de Matterhorn, en te zien in de Netflix-serie The Horn. Dus we hadden kunnen weten dat de piloot met een duikvlucht vanaf het dak vertrekt. Zo hebben we dat alleen nog in snowboard-films gezien! 

 

helicopter met mountainbikers in zermatt

De Matterhorn

Bovenop de Unterrothorn zitten we op ongeveer 3.100 meter. Koud is het nog niet eens. We hadden ons op veel extremer weer voorbereid, maar vandaag is het wederom helder en warm. De Matterhorn staat prominent in ons uitzicht.

mtb verbier matterhorn

vol herfstige oranje-gele larixen

Als iedereen met de heli gedropt is, start de afdaling. Het eerste deel is over een droge skipiste. Doordat het breed en open is, heb je niet door dat het toch ook behoorlijk steil is. De eerste kokende remmen ruiken we al goed! Gelukkig denkt iedereen eraan om ook op tijd remblokken te checken. Wat hierna volgt is een fantastische trail met rotsen en drop-offs. We komen langzaamaan bij de boomgrens vol herfstige oranje-gele larixen. Hier volgen we de Europaweg-trail. Na wat klimwerk, en wat lekke banden, rijden we richting Riffelalp. Een volgende lekke band wordt gefixt terwijl we op het terras van een berghut zitten. Als we de cola op hebben zien we nóg een van onze bikes met lekke band staan. Die leistenen afwateringsgeulen eisen hun tol! Hopelijk houden we de velgen heel…

een droomtrail

Met mooie natuurlijke trails rollen we Zermatt binnen. Op de teller in het dorp staat 29º C. De lange ‘loop’ richting de Matterhorn (waar we de hele dag op uitkijken) redden we door ons materiaalpech – en een lift die niet draait – niet. Vanuit Zermatt kunnen we nog wel met de funicular naar boven, zodat we de flowtrail kunnen pakken. Voor de één is dit een droomtrail (perfecte bochten!), voor de ander is ‘ie niet technisch genoeg. Maar iedereen heeft lol om ‘m zo hard mogelijk te rijden.

Het is inmiddels donker als we in het chalet aanschuiven voor wijn en homemade pizza. En op onze smartphones checken we wat foto’s van elkaar. Deze dag blijven we nog wel even herinneren!