Bikepark Winterberg vs. Bikepark Willingen
In Sauerland, op 2,5 uur rijden vanaf de grens, liggen de dichtstbijzijnde wintersportgebieden met liftnetwerk: Winterberg en Willingen. Maar de sneeuwval was dramatisch de afgelopen winter. Qua bezoekers komen er misschien zelfs wel meer mountainbikers dan ski’ers.
Wij komen al jaren in Winterberg. Het bikepark evolueert ieder jaar wel iets: van nieuwe North Shores tot aan een verse jumpline. Maar dit jaar bezochten we ook voor het eerst Bikepark Willingen.
Waarom altijd naar Winterberg?
Willingen heeft een net zo goede reputatie als Winterberg. Willingen hostte in 2005 en 2006 zelfs de Worldcup Downhill, en tegenwoordig het BIKE Festival. Winterberg host al jaren het Dirt Masters Festival en de iXS Downhill Cup.
Op een regenachtige maandag rijden we iedere trail van Bikepark Willingen. Van Flow Country Trail naar Flow Trail, naar Freeride en Downhill. Wat opvalt is dat feitelijk de drie eerstgenoemde trails allemaal flowtrails zijn; alleen de tafels zijn steiler en hoger op de (rode) Freeride lijn. Daarbij zitten er optionele North Shore elementen pal naast waarbij je telkens indropt op de normale Freeride lijn. Door de regen zijn deze gesloten. Er is dus geen aparte North Shore-lijn zoals je die bij Winterberg wel hebt.
De (zwarte) Downhill lijn van Willingen daarentegen is een tandje heftiger dan de (rode) Commencal Freeride of (zwarte) iXS Downhill lijn van Winterberg. Hier geen bordjes voor een chickenline, maar een hele brede downhill track waarop je kriskras verschillende lijnen kunt rijden. De ene mét 3-meter gap, de ander zonder. Welke heb je genomen? Dat zie je pas als je er overheen rijdt. Ik spring een gapjump iets te kort en rij mijn achterwiel dus aan gort. De hoogte van de drops en lengte van gaps is hier niet misselijk. (Maar je kunt dus overal tussendoor als je andere lijnen rijdt.) In de track zit ook een roadgap die dan weer iets minder hoog is dan de befaamde roadgap van Winterberg.
Waar gaan we de volgende keer naar toe?
Met wat materiaalpech en schuivertjes zijn we niet aan de Enduro-lijn van Willingen toe gekomen. Deze ligt vlak naast de overige trails, heeft veel wortels én de enige wallride van het bikepark. Maar voor die ene trail gaan we niet per se terug. Wel voor de fun op de flowtrails. Oordeel zelf waar je heen wil:
+ Winterberg
- Meer diversiteit in trails en een betere opbouw qua level
- Een overzichtelijkere DH-lijn
- Nabijgelegen trailcenter met 20km trails
+ Willingen
- Twee liften tot aan de top
- Nét iets meer hoogteverschil
- Hou je van flowtrails met tafels? Dan zit je hier goed.
| Bikepark Winterberg | Bikepark Willingen | |
| Aantal liften | 2 | 2 |
| Trailcenter (non-lift assisted) | ja | nee |
| Dagpas lift | €34,50 | €34,00 |
| Flowtrail |
ja (2) Continental Track Flowcountry |
ja (2) Flowtrail Flowcountry |
| Pumptrack | ja | ja |
| Enduro |
ja Black Line |
ja |
| Downhill |
ja (2) iXS Downhill Commencal Freeride |
ja Worldcup |
| North Shore |
ja North Shore |
enkele op de Freeride |
| Jumpline | ja |
ja (semi) Freeride |
| Slopestyle |
ja Rockshox Slopestyle |
nee |
| Four-cross |
nee (voormalige Four-cross is nu de Jumpline) |
ja |
Messcherpe Stenen - De Eifel
Het is vandaag letterlijk: Stilte voor de storm
De BeNeLux maakt zich op voor de storm, wedstrijden zijn afgelast er wordt aangeraden om alles wat los licht in de tuin op te ruimen, zelfs trampolines moeten het veld ruimen. We noemen haar Ciara, maar vandaag Zaterdag 8 februari 2020 is het strak blauw aan de hemel. De zon schijnt lekker en op deze winterdag is het een behaaglijke 8 tot 12 graden. Helaas kunnen we niet met de eer weglopen dat wij dat geregeld hebben voor deze Trail-Addicts ride in de Eifel, na tal van zeer natte Rides hadden we dit eigenlijk wel verdient!
Bikepark features met jumps en Gaps
In deze regio van de Eifel beginnen we altijd met een afdaling vol met jumps, drops en berms. Echt een mini bikeparkje midden in de natuur. De Eifel hier hadden we al best een tijdje niet meer bezocht, dus het verzoek is: Doe de eerste keer rustig aan, er kan zomaar ergens een gap liggen die nieuw is! Deze afdaling doen we sowieso vaker :D Ondanks dit advies schiet iedereen naar beneden, al rollend wordt er geroepen " hoe hoog??", mijn respons is simpel "te doen!!" en daar gaan ze 1 voor 1 over de drop. Het is lekker rijden met een groep waarvan je nagenoeg alle neuzen kent. Deze jongens kunnen rijden en zijn niet vies van een sprongetje hier en daar.
De canyon! (van 30cm....)
Verder rollend tot bijna naar het dal, rechtsomkeert weer omhoog om door te gaan naar een super vette kleine technische passage, ik noem deze de canyon. Het bevat grote rotsplaten met een spleet er tussen. Niks bijzonders hoor, hier rol je zo overheen, als je een bushalte stoep op kan rijden dan kan je dit ook... Wat er vrijwel direct na komt is andere koek. Een step-off vervolgd met een steile passage met rotsen en een venijnige bocht naar rechts. Niet iedereen legt dit stukje zonder voetje op de grond af. Al weten we zeker, als je deze eenmaal kent, dan pak je de canyon de volgende keer zonder problemen. Kijken waar je heen wilt en blijven rollen is het motto.
De arc van de Eifel
Dit gebied is niet alleen bekend om zijn mooie trails, het is een vulkanisch gebied (niet meer actief ;) ) wat voor mooie schouwspellen zorgt in de rotsen. Halverwege de trail kom je een grote stenen Arc tegen, geboetseerd door moeder natuur. Net voor de arc ligt een mooie uitdagende sectie met smalle trappen en scherpe hoeken. Dit stukje trail vraagt een hoop van je bochten skills en lef, want als je valt val je best diep...
De alom bekende stenen drop met rockgarden
Hoog tijd om een boterhammetje te eten, bij de picknick tafel. Vanaf hier maken we, na nog een korte leuke trail, de oversteek naar de surfersrock, geen idee of die naam algemeen bekend is. Voor de meeste bekend als de stenen drop. Het is een plek met mooi uitzicht over de vallei met een mega lekkere afdaling vol met messcherpe stenen. Voordat je kan beginnen moet (mag...) je een stenen drop doen om zo de afdaling in te rijden, wonder boven wonder rijdt niemand lek op de scherpe stenen die over naar boven steken op de trail. Deze afdaling vind iedereen vet, dat wisten we zeker. Enkele doen de drop en vervolgen onze weg naar beneden.
Beneden geven we de groep de keuze: Een lange traverse met een saaie afdaling, of nog een keer deze rockgarden? Daar werd natuurlijk niet heel lang over nagedacht! We draaien rechtsom om onze weg weer naar boven te vinden. 2de keer betekent vaak nog harder! En ja, ook nu was dat zo. Vol vertouwen vliegen we naar beneden, dit keer zonder al te veel te stoppen. Echt heerlijk dit stuk!
Oke nog 1 keertje dan! De bike park afdaling
Voor de meeste valt er nog wel een klim uit te persen voor we dat welverdiende biertje of colaatje naar binnen kunnen werken. We rijden terug naar waar we begonnen zijn vanochtend om de eerste klim nogmaals te doen. Dit is een lange best steile klim maar gelukkig maakt de afdaling alles goed! Nu kent iedereen de route en ook hier geldt; de 2de keer gaat harder! Volle bak naar beneden dus. Lekkerrrrr! Highfives en op naar het Cafe hier in de buurt. Helaas is dit meestal afgeladen met gepensioneerden die elkaar verassend weinig te vertellen hebben.... Maar goed dat terzijde, wij zijn blij! Wijzelf (Nico, Bram en Rik) rijden huiswaarts, andere blijven nog een nachtje, uitgerust met een GPX van Monschau voor nog een dagje fun :D
Roadtrip naar Finale Ligure
Shuttlen in bike-mekka: Finale Ligure MTB
Check hier wat je allemaal kan verwachten van de MTB regio Finale Ligure. Onze roadtrip was er 1 om nooit meer te vergeten :D
We gaan naar Tahiti! Op twaalf uur rijden van Nederland. Camping Tahiti, welteverstaan. Middenin bike-mekka Finale Ligure (Italië) ligt ons verblijf voor de komende 5 dagen. We rijden een nachtje door om al direct om 09.30 uur op onze bikes te kunnen zitten. En even ontdooien op de trails blijkt een goede keuze...
Finale Ligure is bekend als laatste EWS-wedstrijd van het seizoen. Afgelopen seizoen (2017) sleepte Sam Hill hier de titel van Enduro World Series champion binnen. Op zijn endurobike met 165mm achter en 170mm veerweg voor zagen we hem over de trails vliegen. Welke bike zullen wij meenemen? Full-on downhillbike, endurobike of een hardtail? Als we eenmaal in Finale Ligure zijn, blijkt de keuze duidelijk: één met zoveel mogelijk veerweg. We gaan namelijk 3 dagen shuttlen met Bike & Sun.
Choose your weapon voor Finale Ligure
En die veerweg ga je gebruiken! De trails zijn ruig en rotsig. Onze opwarm-trail die we op dag 1 (zelf vier keer klimmen en dalen) is de Briga Right en Briga Left trail, die uitkomt in het dorp. Gemakkelijk te vinden (via Trailforks), maar het gebied heeft zóvéél meer areas. Die kunnen we nauwelijks allemaal fietsend bereiken: bijvoorbeeld Melogno, Nato Base en Le Manie.
Shuttle-dag 1
Op dag 2 staat gids Matteo al om 09.00 uur op ons te wachten voor de eerste (private) shuttle-dag. We starten direct lekker hoog, bij de Rollercoaster trail. Niet hoger dan dat, want boven de 1.000 meter ligt nog sneeuw (eind maart).
Het verwachtingspatroon en het ‘jargon’ van Matteo is direct duidelijk: “an easy trail”, is er een met halve-meter drops en bezaaid met stenen. En “don’t break on the black rock” betekent: absoluut vermijden! Maar dit is wel genieten, zeg.
Beneden aangekomen staat onze shuttle weer klaar om ons snel en behendig over de smalle wegen weer naar boven te manoeuvreren. We starten nog een keer bij hetzelfde punt. Finale Ligure zou Finale Ligure niet zijn, als er op dit punt niet nóg meer trails te vinden zouden zijn. Dus bovenaan schieten we een andere trail in. Wat steiler dan hiervoor. We rijden Toboga, Cacciatore, Kill Bill #1 en de prachtige Madonna della Guardia - vernoemd naar de kerk op de heuvel. We bidden dat we de genadeloze rockgarden goed doorkomen.
Tijd voor lunch! Vergis je niet bij het eerste bord: een heerlijke pasta is slechts het voorgerecht. En we zijn pas weer klaar voor de volgende ‘beating’ na een ferme espresso. De focus is terug! Klaar voor de flowy Ingegnere. Daarna blijven we op een kleinere heuvel voor nog 3 afdalingen, waaronder Little Champery. Zoveel runs hadden we absoluut nooit kunnen doen zonder gids en shuttle!
Shuttle-dag 2
Onze prive-shuttle van vandaag heeft maar liefst 2 gidsen: eigenaar Luca en gids Matteo. Die laatste kennen we inmiddels goed. Met een guitige lach en samen gedrukte wangen onder zijn fullface helm, als we weer eens stoked bij het einde van de trail komen. Luca is er vandaag bij om ons de trails langs de kust te tonen. Het belooft een zonnige dag te worden, dus we zullen de hele dag getrakteerd worden op uitzichten over de Middellandse zee.
En dat klopt! We rijden tot twee keer toe over een mooie ‘ridgeline’ met aan beide kanten droge trails met losse rotsen en onderaan de zee. Hier wordt veel minder gereden, zelfs op de drukste dag van het jaar (het voorjaar en najaar zijn hier hoogseizoen). De trails hebben zelfs nog geen naam.
Dat is anders in de middag: na een lunch op een bikers-camping starten we aan de Womens DH. Deze trail ligt (logisch) naast de Mens DH. Als je Googled op Finale Ligure, dan is dít de foto die je vindt van deze bike-bestemming. Droog, open, ruig en with a view.
Shuttle-dag 3
De laatste bike-dag, en dus stelt Matteo voor om terug te keren naar wat trails voor de voorgaande dagen, zodat we ze echt kunnen shredden. En wat blijkt? De trails vanaf Nato Base (Madre Nature en H Trail) zijn nu wel toegankelijk. De afgelopen dagen hebben de trailbuilders er nog wat werk verricht en we zijn de eerste die deze trail dit seizoen rijden. Glad van de vochtige lucht en mist, maar absolute fun om te rijden.
Matteo legt ons uit dat de mist en miezerregen de slechtste weerconditie is in Finale Ligure: de stenen zitten altijd onder een laagje stof. Komt er een natte laag op van mist of miezer dat verandert dat in de supergladde toplaag. Rockgardens zijn daarom beter te rijden bij harde regen (dat spoelt het stof eraf), dan bij motregen.
We durven meer trails op high speed te rijden. Wellicht ook een beetje geïnspireerd door Matteo en EWS-rijder Jonas Bähler, die vandaag met een clubje met ons meerijdt.
We zien uit naar de Legnaia trail, die we op de eerste shuttledag al reden. We dachten dat die flowy was, maar na 3 dagen in Finale Ligure blijkt het toch echt zwaar voor de armen en benen en harken we door de red rocks.
Check hier onze video: A Road Trip To Finale Ligure
Komen we terug?
We kennen trailhunters die ieder jaar hun ‘zomer-bikeseizoen’ afsluiten in Finale Ligure. En dat voornemen klinkt erg goed! De gaafste trails die je kan bedenken, dikke endurobikes op iedere straathoek, professionele guides en shuttles, goede accommodatie en niet te vergeten lekker eten!
En de schade (naast de standaard krassen op onze scheenbenen) van een ruig Finale Ligure valt nog te overzien:
- 2 lekke banden
- afgebroken derailleur
- vastgelopen ketting in de chainguide
- losgelopen rockerlink-lagers
- losgelopen crank-bladboutjes
- en een centimeter speling op het achterwiel
Trailaddicts Ride Eifel
De Eifel blijft toch wel dik hoor!
Na maanden een soort verwen pakket van warmte en overvloed van zon te hebben gehad was het toch even bibberen toen we rond 7uur wintertijd onze mountainbike in de bus moesten gooien. Een klein guur windje met een temperatuur van rond de 2 a 3 graden is toch andere koek! Dit trailaddicts event zou zich gaan afspelen in de Eifel. En de Eifel, ja dat blijft toch wel dik hoor!
Bikepark, rockgardens en flow
Rond 9:30 aangekomen op het meeting point stonden zoals gewoonlijk bijna alle deelnemers klaar voor vertrek. Her en der moesten nog wat bandjes worden opgepompt maar verder ready to go! De dag startte met de langste klim welke we ook direct 2x moeten doen.
De eerste afdaling trakteert je op een soort natuurlijke bikepark trail... Huh? Ja echt! Het ligt vol met wortels stenen en puntige rotsen en her en der zitten er jumps, drops en kleine kombochten in. Na deze afdaling weet je direct wat er vandaag van je verwacht gaat worden. Het enthousiasme over deze afdaling is zo groot dat de eerste stemmen al op gaan deze op het einde van de dag nogmaals te doen.
Prachtige uitzichten en rotsformaties
Nadat we weer opnieuw omhoog zijn geklommen schieten we nu rechts verder het bos in. We steken eigenlijk de berg over naar een andere vallei, in de Eifel. Aan deze kant zit een prachtig traverserend pad met een aantal technische switchbacks waar je de mountainbike met genoeg overtuiging en skills je fiets net door heen weet te persen. We hebben tijd, dus sommige rijden deze sectie nogmaals, gewoon omdat het kan! Aan deze zijde van de berg heb je prachtige uitzichten over het dal. Later na dit traverserende pad rijden we een stuk terug naar "de drop" die kennen we allemaal wel van de foto's.... Het is een aardige rotsformatie met een bijna steile afgrond het dal in. Rechtdoor ligt werkelijk een super dikke afdaling met een pittige rockgarden. We schieten door naar beneden om de flow en feel er in te houden!
Flow trail en terug naar het bikeparkje
We hebben bewust een stukje overgeslagen, zodat we tijd over zouden houden aan het eind van de dag, om de eerste afdaling nog eens te doen. Eerst een aardig stuk verbindingsroute, voordat we de lange flow afdaling inzetten terug naar de auto. Deze lange afdaling was al bedenkt met een pak bladeren dus her en der best even afwachten waar onze banden over heen zouden rollen. De afdaling gaat wederom lekker en iedereen komt heelhuids beneden. Even terug rollen naar het stuwmeertje waar we onze auto's hebben staan, beetje voedsel on op naar de eerste klim! Met een kleine omweg komen we boven, allemaal voelen we stiekem onze bovenbeentjes wel. Dit keer kennen we de trail en iedereen schiet naar beneden, wat is dit lekker zeg!!! Hier zit eigenlijk alles wel in :D
Thanks guys, wij vonden het weer een top dag!!!
Trail Addicts weekend dag 2
Naar boven met de helicopter!
Dit staat op ieder’s bucketlist
Vroeg op. Onze bikes staan al klaar op de shuttle. Onze luxe lunchpakketten zijn vers. Op naar de helicopter! In het autovrije Zermatt, shuttled een taxi ons naar het heli-platform. Dit staat op ieder’s bucketlist. Met 6 tegelijk gaan de fietsen op de heli. Als eerste stap ik in. Van Erik en Jessica begrijpen we dat Air Zermatt bekend is van de heldhaftige berg-reddingsoperaties rondom de Matterhorn, en te zien in de Netflix-serie The Horn. Dus we hadden kunnen weten dat de piloot met een duikvlucht vanaf het dak vertrekt. Zo hebben we dat alleen nog in snowboard-films gezien!
De Matterhorn
Bovenop de Unterrothorn zitten we op ongeveer 3.100 meter. Koud is het nog niet eens. We hadden ons op veel extremer weer voorbereid, maar vandaag is het wederom helder en warm. De Matterhorn staat prominent in ons uitzicht.
vol herfstige oranje-gele larixen
Als iedereen met de heli gedropt is, start de afdaling. Het eerste deel is over een droge skipiste. Doordat het breed en open is, heb je niet door dat het toch ook behoorlijk steil is. De eerste kokende remmen ruiken we al goed! Gelukkig denkt iedereen eraan om ook op tijd remblokken te checken. Wat hierna volgt is een fantastische trail met rotsen en drop-offs. We komen langzaamaan bij de boomgrens vol herfstige oranje-gele larixen. Hier volgen we de Europaweg-trail. Na wat klimwerk, en wat lekke banden, rijden we richting Riffelalp. Een volgende lekke band wordt gefixt terwijl we op het terras van een berghut zitten. Als we de cola op hebben zien we nóg een van onze bikes met lekke band staan. Die leistenen afwateringsgeulen eisen hun tol! Hopelijk houden we de velgen heel…
een droomtrail
Met mooie natuurlijke trails rollen we Zermatt binnen. Op de teller in het dorp staat 29º C. De lange ‘loop’ richting de Matterhorn (waar we de hele dag op uitkijken) redden we door ons materiaalpech - en een lift die niet draait - niet. Vanuit Zermatt kunnen we nog wel met de funicular naar boven, zodat we de flowtrail kunnen pakken. Voor de één is dit een droomtrail (perfecte bochten!), voor de ander is ‘ie niet technisch genoeg. Maar iedereen heeft lol om ‘m zo hard mogelijk te rijden.
Het is inmiddels donker als we in het chalet aanschuiven voor wijn en homemade pizza. En op onze smartphones checken we wat foto’s van elkaar. Deze dag blijven we nog wel even herinneren!
Trail-Addicts weekend in Verbier DAG1
Het voelt als thuis komen hier in Zwitserland
De verrassing is groots! Als je in het donker arriveert , is de volgende ochtend dat je wakker wordt in de bergen echt een traktatie. Rotswanden links, een gletsjer in de achtergrond rechts. Schitterend. ‘Onze’ Rik is inmiddels al voor de tiende keer in Verbier (Zwitserland), en het bergdorp voelt inmiddels haast als thuiskomen voor hem.
Cabane Brunet op voor een eerste afdaling
Dit eerste Trailaddicts Weekend wordt gehost door MTBVerbier: met het supergastvrije stel Erik en Jessica. Voordat alle 7 andere gasten gearriveerd zijn, rijden we zelf nog even met onze ‘nieuwe’ Volkswagen T5 bikebus (#vanlife project) de berg naar Cabane Brunet op voor een eerste afdaling. De komende dagen zullen we van Erik’s shuttleservice of liften gebruik maken.
Het bikeseizoen is fantastisch geweest
In de middag is iedereen gearriveerd en duiken we direct het Verbier Bikepark in om op te warmen en eens te kijken wat voor een vlees we in de kuip hebben. Het skill-niveau en de snelheid van de meeste trailijders ligt redelijk dicht bij elkaar. Dus we kunnen lekker door! Opnieuw de lift omhoog, en tijd voor afdaling twee: deze is highspeed (maar opletten voor de afwateringsgeulen!). Als je niet vooraan rijdt, rij je in een gigantische stofwolk. Het bikeseizoen is fantastisch geweest deze zomer: weinig regen en perfecte temperaturen.
De eerste OTB
Halverwege de trail wordt het iets stijler en technischer. De eerste OTB wordt op naam gezet door onze oudste rijder (60!). “Gelukkig leer je wel vallen, na 10 jaar judo.” Dus ook de volgende valpartijen worden goed opgevangen en doorgerold.
de Route du Soleil trail
Het is lekker voor het zelfvertrouwen om nog een keer de blauwe run (Tsopu) in het bikepark te pakken. Dit keer jumpen we de rollers die we eerder laag-aan-de-grond probeerden te houden, en de kombochten ‘railen’ we op het randje. Lekker! Halverwege laten we ‘m achter ons liggen en slaan af naar de Route du Soleil trail, die ons naar het chalet van MTBVerbier voert. Stof, stof en nog meer stof! Zoveel zelfs, dat afstand houden wel móét, of je moet puur op je anticipatie-enduroskills vertrouwen dat je iedere losliggende kei wél weet te vermijden. Dat laatste werkt niet helemaal; verblind door het stof schiet ik door een losse steen van mijn pedaal met wat mooie flatpedal-pin krassen in mijn kuit als (kort)blijvende herinnering.
kampvuur aan en koude biertjes
Bij het chalet gaat direct het kampvuur aan, klinken we met de eerste koude biertjes. En bovenal: we zijn ons flink aan het verheugen op de volgende dag. Een helidrop bij Zermatt staat ons te wachten!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
Bikepark Winterberg 2024 wordt: The Mother
Na een matig winterseizoen (2023/2024) met weinig sneeuw, openden veel bikeparks alweer in maart de liften voor downhillers. Maar rondom [...]
De Sigma Buster 2000 – Review
Om de mogelijkheden toch wat te vergroten zijn we op pad gegaan met de Sigma Buster 2000
Review: Destroyer downhill jeans – (Ja, een mountainbike spijkerbroek!)
Ik weet het nog goed. Juni 2019, Leogang, World Cup downhill. Loïc Bruni won. Maar als het niet om de [...]
Finale Ligure wintertrip, de ultieme anti-winterdip
Het is een donkere en regenachtige dag ergens in november. Ik heb net weer de modder van mijn fiets, broek [...]
Mountainbike geometrie: alle termen uitgelegd
Het begrijpen van de geometrie is essentieel. Elk element van de mountainbike geometrie draagt bij aan de rijervaring en prestaties van de bike op verschillende terreinen
Mondraker Enduro Team Davos 2024 – en de inschrijving opent deze week
Het staat in 2024 weer omcirkeld in de agenda: Mondraker Enduro Team. Van 5 t/m 7 september in Davos (Zwitserland). [...]
Review: Bikepark Winterberg - Het Trailpark
Review: Bikepark Winterberg - Het Trailpark
De geruchten waren er al een tijdje. Vorig jaar reden we door Bike Park Winterberg met het idee dat er "volgend jaar" hier echte enduro Trails zouden liggen, dat leek ons wel wat! Ieder jaar bezoeken we dit Bikepark wel een paar keer en eigenlijk altijd knallen we met onze Enduro bakken alle trails af. Ok met een downhill ben je zeker sneller, maar met een Enduro wordt het een prima warm-up voor andere trails elders in Europa. De komst van een paar Enduro Trails in deze omgeving klonk als muziek in de oren. Ff een Endurootje pakken en de middag aftoppen met een paar runs door het Bikepark.
2016 and it's open!
Door het slechte weer is de opening iets vertaagd en ook vandaag (6mei) was officieel nog niet alles open. Ze hebben 3 niveau's aangelegd. Blauw, Rood en Zwart. Het trail centrum ligt aan de overkant van de weg waar je normaal je liftpas haalt. Zeg maar op de P waar je gratis mag parkeren... Online hadden we ons al even verdiept en het was duidelijk dat wij ons op de 2 zwarte Enduro tracks wilde richten. De "S1"en de "S2". Beneden op de kaart werd al duidelijk aangegeven dat de S2 nog niet overal open was, jammer! Goed, dan maar eerst de S1.
Easy uphill en...
We beginnen met een flauwe relatieve korte klim naar boven en volgen keurig nog alle kleuren. Op ieder kruispunt staat nog in het blauw, Rood en Zwart aangegeven welke kant we op moeten. Bijna boven gaat de Blauwe rechtdoor, zij maken een langere ronde namelijk en wij slaan rechtsaf nog een klein stukje hoger naar de top. De zwarte S1 route begint daar met een redelijk vlakke afdaling. Het is een hoop bochten werk en er moet flink bij getrapt worden. Leuk, maar niet bepaald spannend. Weer een klein stukje klimmen, af en toe even goed opletten welke kant we op moeten omdat ondanks de overvloed aan bordjes het niet altijd even duidelijk is welke kant we op moeten... De volgende zwarte S1 afdaling is al iets leuker. Minidropjes, de bochten zijn minder vlak en er ligt zelfs een ware kombocht in! De funfactor hebben ze hier duidelijk beter in de route weten te brengen. Skill level? Nog steeds zeer makkelijk! Hierna komen we op een stuk wat van ons best een afdaling had mogen zijn... We rijden samen op met de rode route omhoog en we tackelen in de KLIM wat switchsbacks, jammer gemiste kans. Bovenaan zien we dat de Zwarte S1 route niet heel veel meer gaat bieden en we zien linksaf de zwarte S2 afslag liggen. Groot lint ervoor: Geschlossen! (toch maar even gekeken :D) De trail was zoals verwacht nog niet af maar de stukken die we hebben kunnen rijden waren erg leuk, nog meer fun factor en ook weer net iets steiler. Skill level nog steeds niet erg hoog, maar zeker de moeite waard.
Dan toch maar die S2 helemaal proberen.
Nadat we vanaf de S1 weer terug kwamen op de P Start besloten we toch maar om de hele S2 te gaan rijden. Dit ging niet helemaal lekker. Ergens zit een afslag die niet goed was aangegeven. Je moet een hard left maken op een grindpad waar (volgens ons) geen bordje S2 staat. Door de kaart goed te bestuderen hebben we uiteindelijk maar een pad gekozen, deze omhoog geklommen en gehoopt dat we nu bij poging 3 eindelijk de S2 konden vervolgen. Yess! Eindelijk bovenaan konden we verder. Ook hier was de afdaling officieel nog gesloten, maar ook hier vonden wij dat we dit best even nader konden onderzoeken. Deze S2 afdaling richting de Landal, was ook echt het leukst. Speels wat jumps en drops, kleine stukjes Northshore met wat kombochten. Wederom niet heel moeilijk maar zeker leuk om te rijden.
Al met al kunnen we zeggen dat het trailpark zeker potentie heeft, maar dat wat ons betreft de zwarte routes iets "zwarter" mogen zijn. Het niveau van de de singletrail in het bikepark wordt lang niet gehaald en dat is volgens onze mening wel een Enduro waardige afdaling. Het Trailpark is leuk om even in op te warmen. Pak de S1 en de S2 en ga daarna je liftpas halen...
Meer info: Trailpark Winterberg
Zoals verwacht was het verder lekker druk deze vrijdag in bikepark winterberg!
Low budget mtb vakantie in Oostenrijk
Ook mountainbike vakantie in Oostenrijk
We moesten het eens proberen, met een tent op de camping in Oostenrijk en van daar uit onze eigen weg zien te vinden door de bergen. Zelf koken op het Campingaz setje en met je toilettasje onder de arm naar de douche. Maar wat met name het gebrek is: we hebben ook geen gids. Zij hebben over het algemeen goede kennis van het gebied, weten wat de groep kan en zoeken de best passende trails daarbij uit.
Neukirchen am Grossvenediger
Het gebied rond de Wildkogel, tussen Neukirchen am Grossvenediger en Bramberg, geeft je tal van mogelijkheden! Vanuit de lift zie je her der wat paden lopen en bovenaan is de (semi)-downhilltrack Nine Knights niet te missen.
Ondanks dat we liever rustig beginnen
We hebben totaal 5 dagen en zijn, om zoveel mogelijk uit die tijd te halen, om 4:30 uur op maandagochtend vertrokken. Eenmaal aangekomen op een totaal verlaten mini-camping parkeren we de auto, trekken we de kniebeschermers aan en pakken zo nog net de laatste lift van 15:30 uur mee. Ondanks dat we liever rustig beginnen, knallen we direct de Nine Knights af. Lekker warm worden... Bovenaan is het steil met grote scherpe stenen. Halverwege wordt het wat natuurlijker met vooral veel wortels. Gelukkig is het kurkdroog en heb je ook op wortels genoeg grip.
Waarom starten we hier? Deze track komt uit bij een klein bikepark (Servus bikepark) in het dal. Daar trappen we nog een paar keer naar boven en halen zo het maximale uit deze eerste dag.
Het gebied kenmerkt zich met mooie uitdagende trails. Allemaal genummerd. Pak beneden bij de Wildkogel lift de kaart en kies simpelweg een trail uit. We moeten eerlijk toegeven dat we voorkennis hadden! Vorig jaar ben ik er ook geweest, gegidst door MTBClinic en dat is wat ik ook ook iedereen zou aanraden als je er voor het eerst komt of nog wat onervaren bent in het buitenland.
Nine Knights, de Wildkogeltrail
Echte toppers in het gebied zijn: Nine Knights, de Wildkogeltrail (wordt binnenkort: Wildkogeltrail 2.0), trail 737, trail 738 en de Robert J Supertrail. Die laatste is niet meer aangegeven, maar gelukkig is mijn Garmin voorzien van trails in de regio met naam. Na wat zoekwerk vinden we dus ook deze trail! Een echte aanrader is om ook de Big 5 te rijden. Deze bevindt zich op ongeveer een uur rijden vanaf de camping bij Neukirchen. De Big 5 is het skigebied rondom Saalbach Hinterglemm, wat in de zomer wordt omgetoverd tot een groot bikepark. Koop een "Big 5 ticket" en je kunt de gehele ronde rijden. Tip: pak ook de afdaling van Bikepark Leogang mee. Na de Panorama Trail kom je bovenaan deze lift uit. Knal hier dus lekker naar beneden en ga met de lift weer omhoog om de Big 5 verder voort te zetten.
Al met al bevalt de low-budget campingreis goed (belangrijk detail: geen regen en de nachten waren niet te koud). Vorig jaar was ik hier met MTBClinic in het hotel. Toen zagen we veel regen en zelfs sneeuw. Dan wil je niet op een camping staan, maar gewoon lekker in een hotel.
Bas Roelofs @Bikepark Winterberg!
Bas Roelofs @Bikepark Winterberg!
Bas heeft met zijn maten Winterberg weer eens onveilig gemaakt! Erik van den Boogert stond er met zijn camera en hij heeft onder andere deze 2 foto's gemaakt. Lekker hoor! Wil je nou meer werk van Erik zien? check dan even: Erik van den Boogert
Wil je meer info over het bikepark winterberg? check dan even: Bikepark Winterberg
Nick Wijchenseberg!
Nick Wijchenseberg!
Nick is een dagje wezen spelen op de Wijchenseberg. Thanks voor het inzenden van de foto's Nick!
Zelf een mooie foto of een mooie biketrip gemaakt?? Stuur deze dan in via info@trail-addicts.com!
Meer info over bike park Wijchenseberg?
Check: Bikepark Wijchenseberg
O, mocht je er een dagje tijdens een mooi event willen rijden. Doe dan mee aan de Mini Enduro Cup van Lichtverzet!
(Wist je dat, de wijchense berg eigenlijk een skiberg is?)
