Oostvoorne mountainbike route
De mountainbike route van Oostvoorne
We startte onlangs een poll waarin we vroegen naar jullie favoriete mountainbike route in Nederland. Dat zegt natuurlijk niks over de “beste” meest “technische” of de “zwaarste”. We zijn met ruim 300.000 mountainbikers in Nederland en dus ook 300.000 meningen. Oostvoorne won in onze poll, er werd al geroepen dat zij de beste IT specialist hebben ;) zou kunnen! Dat weten we niet, het schepte echter genoeg nieuwsgierigheid om die kant op te gaan!
Het Oostvoornse meer.
De mountainbike route van Oostvoorne volgt de contouren van het Oostvoornse meer. Het ligt strak tegen het industriële gebied aan wat de meeste kennen als de haven van Rotterdam. Volgens mij hebben we het hier specifiek over de maasvlakte (correct me if i am wrong). De route is strak 12 kilometer en van hoogte meters kan je eigenlijk niet spreken. Er zijn hier wat duinen maar niet van noemenswaardige hoogte. Ook is er veel zand, heel veel zand. Logisch natuurlijk! We zijn in de duinen. Hoe kan deze route dan zo populair zijn?
Een lange afdaling waarin je ook moet klimmen...
We starten links van Oostvoorne, daar begint het gelijk met een hoop zand waar ze matten over heen hebben gelegd. Ook korte stukjes Northshore zijn aanwezig. Het is een beetje harken maar banden keuze schijnt hier koning te zijn. Vandaag ben ik met een triatleet, iemand die mij het snot in de ogen fietst op zijn hardtail carbon fiets. Toch kan ik hem op de zandstukken inhalen 😁 mijn 2.6 butcher banden hebben er in iedergeval geen problemen mee... wanneer we deze zandbak voor volwassenen uit komen komt al snel de speelzigheid van deze mountainbike route. De trail word harder en de kombochten, dubbels duiken in raptempo op. Even een dijkje over, heel kort stukje verhard en we duiken zo in een soort lange afdaling waar je dan wel bij moet trappen. De ene drop na de andere volgt zich op. Overal loopt de “normale” route in een natuurlijkere lijn zodat je niet snel fout gaat mocht je het niet willen. Het is een op een schakeling van leuke dingen met heel korte venijnige klimmetjes. 1 ding is zeker, je verveelt je hier niet!
De wipwap skinnies en zelfs rockgardens!
Wanneer we van deze afdaling komen welke stiekem niet afdaalde was het tijd voor een variatie van skill secties. Een best serieuze wipwap, wat skinnies waarbij je telkens werd verrast dat de volgende iets smaller was gevolgd door wat Northshore elementen. Als kers op de taart bijna bij het einde zijn er links er rechts tal van mini rockgardens aangelegd. Nee de mtb route van Oostvoorne is geen Enduro route, klopt, toch laat deze route zien wat er allemaal mogelijk is zonder hoogte meters, fun! Je zou het “pro” stukjes kunnen noemen op een single track van 12 kilometer. En die pro stukjes zijn er in overvloed.
Of dit de beste route is van Nederland, dat weet ik zo niet. De funfactor die ze hebben aangelegd is wel heel erg groot. Misschien was het dus niet enkel een goede it’er... maar gewoon een heel erg leuke trail.
Maastricht - St-Pietersberg-Observant
Review van de St-Pietersberg Maastricht mountainbike route
Normaal gesproken geven we zo rondom Maastricht nog wat extra gas (even in houden voor de traject controle) hop zo de tunnel in om door te vliegen naar de Ardennen. Niet omdat we een hekel hebben aan Maastricht, nee in tegendeel. We vinden Maastricht hartstikke mooi, maar we vinden de Ardennen mooier ;) toch eens tijd om deze top tien route op mtbroutes.nl te checken.
5 kilometer met slechts 171 hoogte meters - is dat het waard om 1,5 uur te rijden?
Tja de cijfers spreken niet echt tot de verbeelding en dat wetende dat we voor deze st.pietersberg route van 5 kilometer 1,5 uur in de auto moeten zitten. Stiekem hadden we al even opgezocht wat er dan in de buurt nog te doen is. Dat leek zo te zijn dus we nemen de gok!
De route begint bij een oude steen afgraving (denken we) lust om de st.piertersberg heen. De start ligt op een gravel weg en direct duik je de single trail in. Dat is mooi, want vanaf nu kom je nagenoeg niet meer op andere paden. De complete 5 kilometer is singletrack en deze is nagenoeg nergens recht. We slingeren door het bos, veel bochten werk soms mooi krap met links en rechts wat "afgronden" lekker, want dit geeft je een buitenland gevoel. Hoofdzakelijk is het allemaal klimmen op wat korte afdalinkjes na. De route vergt veel van je fysiek en weet onze introducee al na 2km zijn maag inhoudt terug te laten zien :D ff lachen, en door!
Steile klimmetjes met 1 lange traktatie
Na ongeveer 1/3 van de route komen een aantal steile klimmetjes, we zijn nog niet boven dus we zullen nog wel wat moeten klimmen. Al met al weet je met een totaal van 171 aan hoogte meters dat het nooit veel kan zijn. Uiteindelijk kom je dan eindelijk op de top van st.pietersberg om bordje tegen te komen waar op staat: Steile afdaling! Kijk dat willen we hebben.
De afdaling zal ons uiteindelijk brengen naar het punt waar we zijn begonnen. Voor het zover is mogen we eerst afdalen! Daar hebben we zin in!
De afdaling van de mountainbike route hier in Maastricht is ook gevuld met enkel singletrails, je vliegt van bocht naar bocht korte kleine klimmetjes waar je met voldoende snelheid niet hoeft te trappen. De afdaling ligt er vandaag lekker bij, het is kurk droog dus de snelheid loopt snel op. Dat samen met onze smiles, want die wordt steeds groter!
Wanneer we beneden aankomen is onze hardslag hoog, de afdaling zeker als je blijft aanzetten op de pedalen vraagt veel van je fysiek. De afdaling is leuk! We rollen even snel terug naar de bus om wat te eten. Bij het eet busje vraag ik wat ze te eten hebben - Alleen maar lekkers - is het antwoord, oke doe dan maar een wafel.
Na een korte pauze snel weer de route op want die afdaling willen we nog een keertje doen!
De omgeving van st.Pietersberg
Buiten de MTB track hier is de parkeerplaats alleen al erg leuk om te zijn. Mooi wandelen en een prima spot om even te picknicken. We duiken nog even wat trails op achter de steen groeve, of je daar mag fietsen weten we niet dus dat laten we voor hier achterwegen. Was het de moeite? Ja zeker! Deze route is leuk, attraktief en uitdagend. Mooie opbouw met een lang uitgestrekte klim en een lange afdaling. Deze route doe je met plezier meerdere keren.
MTB-Route Montferland
Niet nieuw maar de mtb route van Montferland is zwaar ge-update!
De mountainbike route van Montferland, die zo ongeveer strak tegen de Duitse grens aanligt is gebouwd op 2 heuvels. Deze 2 heuvels zorgen in de omgeving voor een prachtig natuur gebied. Dat met de kleinschalige dorpjes eromheen en de leuke stad Doetinchem in de regio maakt dit bij uitstek een toeristische trek pleister. Daarbij komt het gelukkige voordeel dat je in deze regio vaak erg goedkoop kan tanken door de concurrentie met Duitsland, kijk dat is lekker!
Hij had al veel Single trails
Deze route kennen we alweer een hele tijd. De 25 km (oude route) had circa 500 hoogte meters en voorzag in tal van single trail stukken. Zeker gezien de oude routes in de omgeving hier was dit in het verleden absoluut de nummer 1 om te rijden. Groot min punt vonden we altijd wel dat de afdalingen kaarsrecht naar beneden gingen. Erg jammer. Ondanks dat was het al de moeite waard om deze mountainbike route eens te bezoeken, zeker als je net nog even de grens over schiet en richting het kleine bikeparkje van Elten gaat, even spelen en hop weer terug de route op!
De update van de Montferland route
Vandaag parkeren we de bus op de parkeer plaats de Uitspanning ’t Peeske. Vanaf hier rijd je eerst een paar honderd meter vlak over brede dubbel tracks voordat je het bos in schiet. Wat direct opvalt is dat ze eenmaal in het bos “gewoon” stukjes hebben toegevoegd. Oude trail gaat rechtdoor en links en rechts liggen dan extra stukjes singletrail die door het bos slingeren. Slim.
Wat opvalt is dat ze de stijl van de oude route behouden hebben. Daar waar ze in Nijmegen, Ede en de Posbank kiezen voor echt dat nieuwe gevoel met grotere kombochten is er in Montferland gekozen voor “normale” singletrails. Dan is het aan de rijder wat hij leuker vind en hier is helemaal niks mis mee kunnen we je verklappen! Dit beeld van updates over de oude route houdt aan. Telkens herken je grote stukken zoals die er al lag en de saaiere stukken zijn ge-update met meer bochtenwerk in de singletrails.
Lange rechte afdaling, vroegah
Begrijp ons nu niet verkeerd. De updates zijn superleuk, lekker sturen en genieten. Toch verrast de route niet direct. Dat komt door het soort trail. In deze trail voel je je het beste met een XC fiets om knetterhard over de paden te vliegen. Dit gevoel houdt even aan totdat we in het voor ons 2de deel zijn. O wacht! Zo kan het dus ook. Vergeet even de regels hiervoor, we zijn nu bij “die lange rechte afdalingen” gekomen…. Die lange rechte afdalingen gaan dus niet meer recht naar beneden. Deze zijn gewoon tof te noemen! Het licht bomvol brakebumps, maar laat die maar liggen :D de remmen kunnen los en schieten naar beneden! Kappen en draaien. Heerlijk!
Een Reuze Pumptrack in op de route
De teller tikt alweer 23 km aan, we weten dat het laatste stuk terug naar de bus ook een rechte dubbeltrack is. We zullen het wel gehad hebben nu, fout! Er ontpopt zich nog meer, leuke updates langs de oude route plus een soort Reuzepumptrack, waar je chainless doorheen zou kunnen. Al pompend rijden we eroverheen. Nog een paar bochten en daar is dan de dubbeltrack. Nog even flink op de pedalen staan en we zijn terug. Leuk, heel leuk!
Op de route van Montferland is een Vignet verplicht. Voor meer info check Natuurmonumenten
Posbank 2.0 (rode)route Veluwezoom
De rode Posbank lussen in de groene route.
De Posbank route is een van de routes waar het voor ons zo ongeveer begon. De Posbank is een prachtig stuk natuur wat zich uitstrekt vanaf Arnhem tot Apeldoorn. Nou weten we niet of Posbank een lokale naam is voor dit gebied, want officieel heet alleen de bank die op een van de hoogste heuvels staat (90 NAP) Posbank... Officiele naam is de Nationaal Park Veluwezoom beheert door Natuurmonumenten. Om het makkelijk te houden blijven wij het gewoon de Posbank noemen.
Thank you IJstijd!
Voor wie denkt dat Nederland vlak is. Fout, lieve mensen! Nederland is met onder andere de Posbank minder vlak dan je zou denken. Nee heel hoog wordt het niet.. De laatste ijstijd heeft nog even wat aarde opgeschept en zo ongeveer daar neergelegd. Resultaat is toch een goede 110meter hoogte. De oude posbank route was iets meer dan 50 kilometer lang en was feitelijk een grote lus. Het noordelijke deel zou je echt ouderwets onverhard wielrennen kunnen noemen. Het zuidelijke deel, daar zaten de meeste klimmen en afdalingen in. Niet al te lang geleden hoorde ik dat ze de route wilden omgooien en mountainbikers in bepaalde gebieden moesten gaan weren. Dat waren hoofdzakelijk de stukken in het zuid westen van de posbank, laat daar nou ook de mooiste stukken liggen :(
Er is hard gewerkt, heel hard
Gelukkig kwam er wel groen licht om te werken aan een 2.0 route. Hoe, wat en waar wisten we niet, wat we wel wisten dat er hard aan gewerkt werd en wordt. Hoog tijd om eens uit te zoeken wat dan. Met enige "angst" die kant op gereden. De angst slaat op berichten als "boomwortels" verwijderen en "een route voor iedereen". Komt er dan een ruime 45 kilometer gravel route wat simpel weg meer bochten maakt dan de oude?
Nee dat is dus niet zo, ja wel de groene route overigens. De groene is echt niveau boswielrennen en dat is ook goed. Posbank kent ieder jaar vele recreanten die normaal enkel en alleen met een stadfiets naar het werk of school fietsen. Daarbij zijn er ontzettend veel wielrenners die in de winter hier aan de conditie willen werken. Prima die groene route. Gelukkig is er ook heel hard gewerkt aan de extra rode lussen, heel hard!
De rode lussen op de posbank route van de Nationale Veluwe
Dan de rode lussen, die zijn op zijn kortst gezegd ERG LEUK! Lange kombochten, drops en wat tafels. Uiteraard is alles er op gemaakt dat iedereen het kan fietsen. Het zijn een soort rollers waar je ook overheen kan vliegen. De tafels liggen er zelfs zo lekker bij dat je ze met gemak springt van begin tot eind. Ware switchbacks zijn er te vinden, nog redelijk kort ook nog zodat je toch even op scherp wordt gezet. Op dit moment zijn er 3 rode lussen, waarvan 2 grote en 1 kleine. Die kleine moeten we later nog eens bekijken. De middelste rode lus, daar wordt nog steeds hard aan gewerkt. Er ligt nu al wel wat en dat wat we hebben kunnen spotten wordt ook echt heel erg de moeite waard. Is het dan hardcore Enduro? Nee natuurlijk niet! Maar we kunnen nou eenmaal niet elk weekend naar de Ardennen of verder. De posbank 2.0 rode lussen gecombineerd met de groene stukken zijn fun en goed om aan je conditie te werken. Een dikke aanrader dus!
Tecklenburg, Duitsland
Rots formaties in het land van Tecklenburg, Duitsland
Tijdens het rondrijden in Bad IBurg kregen we eigenlijk direct de tip om dan ook eens naar Tecklenburg te gaan. Tecklenburg ligt ten westen van Bad Iburg en dat betekend dichterbij Nederland. Vanaf de grens op de A1 betekent dit een kleine 20 minuten minder reistijd naar Tecklenburg Duitsland, die nemen ze je niet maar af 😉
Lager, dus korter klimmen maar ook korter afdalen
Bij aankomst in de regio zie je gelijk een belangrijk verschil met Bad Iburg. De heuvels zijn beduidend lager, dat is uiteraard lekker voor het klimmen maar dat betekent automatisch ook dat de afdalingen beduidend korter zullen zijn. Die kortere afdalingen vind ik persoonlijk, gevoelsmatig altijd wel een dingetje. Binnen een poep en een scheet sta je weer beneden waardoor je minder een “verzadigd gevoel” krijgt. Goed we gaan het zien…
Travaserende trails met jumps en drops
Normaal gesproken doen we verslag van de afdalingen, dat is nu niet echt op zijn plaats om te doen. In Tecklenburg ben je meer aan het trail rijden door de omgeving. Er zitten veel travaserende trails in, beetje spelen terwijl je op en neer gaat. Ook vind je er de conventionele dubbeltracks omhoog met leuke afdalingen naar beneden hoor. Echter door de kortheid van de afdaling ben je voor je gevoel meer een soort lus aan het rijden. De afdalingen overigens zitten her en der vol met leuke features zoals kleine sprongen die je zelf zo groot kan maken als je zelf wilt 😉 ook zit er een gezonde hoeveelheid drops in. Vaak over natuurlijk features gebouwd zoals omgevallen bomen of boomstronken.
Aanrijden, parkeren en gebak
Zelf parkeerden wij bij het Borchterbeck hotel. Een extreem Duits restaurant hotel, niet gek natuurlijk, je bent immers in Duitsland… Uiterst vriendelijk wordt je hier ontvangen en om jou vieze bibs te beschermen tegen de schone alcantara bekleding worden er maagdelijk witte handdoeken geleverd. Kijk dat is nog eens service. Vanaf deze parkaarplaats kan je goed de regio verkennen. De trails liggen links en rechts van het hotel en je kan er dus wel je verdiende taartje naar binnenwerken, of zelfs overnachten, mocht je morgen naar Bad Iburg willen.
Check hier de GPS van onze rit.
Hoe groter de verrassing, hoe groter de blijdschap
Bad Iburg net onder Osnabrück
Het werd weer hoog tijd om een nieuw gebied te gaan verkennen. Telkens zoeken we naar mooie trails rond om Nederland en België, locaties die op 1 dag uit en thuis te doen zijn. We noemen het Trail Hunts. De jacht begint echter niet op locatie, echt onmogelijk. Zeker in Duitsland zijn er tal van bossen met hoogte meters waar je niet meer dan fire roads gaat vinden. De jacht begint dus digitaal.
Door een bekende kwam ik zo op Bad Iburg, een kleine uur rijden vanaf de grens op de A1 welke in Duitsland overgaat in de 30. Het gebied licht net onder Osnabrück. Als je op Google Earth kijkt zie je een brede strook van groen onder Osnabrück met een grote groene zone boven Bad Iburg. Om het iets concreter te maken hebben we het over het Iburgerwald. Het hoogste punt is de 330 m hoge Dörenberg. Helaas was er op TrailForks helemaal niks te vinden, dat is normaal een goed uitgangspunt om in te schatten of het gebied potentieel heeft. Over naar Strava dan maar, op strava kan je segmenten zoeken en over het algemeen zijn de uploaders best creatief met hun benamingen.
Kolbach DH - Bäumker DH bis Gaststätte - Scneider DH ab Bank - Harzer Rolle aka Hello Kitty AdW-Trail- Downhill ATB Noord – Zero - Hütte II
Kijk dit belooft wat, bewapend met 7 potentiële trails op naar het Oosten, op naar Bad Iburg! Wat we er van vonden? Cool, in de maart Editie van Up/Down staat het hele verhaal. Wel hebben we de GPS alvast online staan :D
Check hier de GPS van onze dag.
Hohensyburg: In de schaduw van Witten
Dat Witten dik is weten we inmiddels, daar zijn we alweer best een tijdje geleden wezen verkennen en ook regelmatig hebben we er een Trail-Addicts ride georganiseerd. Maar wat ligt er nou daar achter? Op Trailforks zien nog tal van zwarte lijntjes iets verderop. Hoog tijd om dat eens te verkennen!
Net iets verder loodrecht onder Dortmund in zwaar stedelijk gebied vind je een beetje zoals Witten een klein natuurgebied. Dat kleine natuurgebied bevat heuvels en op die heuvels liggen wandelpaden en trails. Laat dat nou precies de goede combinatie zijn! Hohensyburg is minder uitgebreid dan Witten, er liggen minder trails maar het is ongeveer even hoog en de trails zijn ongeveer even lang allemaal. Op deze doordeweekse dag – waar het de hele dag zou regenen – knallen we naar de parkeerplaats onder onder de Ruht Brücke. Blijft een gok vanuit GoogleMaps maar dit blijkt een prima spot om vanuit te starten. Alle trails liggen hier omheen, je kan je rugtas dus in de auto laten ;).
Goed, de regen is verruilt voor wat grijze wolken en later zelfs zonneschijn! We hebben er zin in, de trails zien er nattig en glad uit dus riemen vast! Dit wordt glijden vandaag 😀
Vraag hier de GPX aan
Zum Kleffdown trail
We beginnen met de Zum Kleffdown trail, de naam doet de trail eer aan zeker met de huidige nattigheid. Dit is een groene trail, we dachten: lekker als opwarmertje… NOT! Dit is gewoon een onderhoudspad voor auto’s, geen r**t aan dus. Gelukkig kunnen we snel over naar de zwarte Salamander trail. Dit ligt er gelijk lekker bij, her en der wat drops, kombochten wat “steilere” stukjes. Niet spectaculair zwart, maar dat geldt trouwens voor alle trails hier.
De Kleffdown Trail
Dit is een blauwe trail, maar ondanks zijn kleur erg leuk! Mooie bochten mooie steile stukjes, stenen, wortels, hier kom je alles wel in tegen. Een beetje zoals de Salamander trail maar dan zonder de drops erin. Vandaag is hij erg glad waardoor het geheel nog leuker en spannender wordt!
We lopen door naar de Die Zwei Besen trail iets verderop, iets verder vanaf de auto. Dit hadden we niet hoeven doen. Punt 1: de trail is vergane glorie, punt 2: in volle glorie was er eigenlijk nog niks bijzonders aan geweest. Gewoon overslaan deze. Om terug te komen bij de auto en andere zwarte trails rijden we via de Flo-w backwards, ook hier hoef je weinig van te verwachten, maar ach het is een alternatief voor asfalt dus dikke prima.
MuRad 2 TRAIL
Dit is een zwarte trail die ons gelijk terug brengt naar onze bammetjes. De Murad 2 Trail start met wat steile secties, mooie technische bochten erin zonder al te veel flow te verliezen. Het tweede deel is een soort oud wandelpad met flink wat stenen, oude trap treden en switchbacks! Dit is pure fun. Later wanneer de non e-bikers omhoog aan het klimmen zijn over de weg, schieten wij dit tweede deel nog even in, want inhalen doen we zo toch wel weer! De tweede keer is sowieso altijd leuk omdat je beter je flow en snelheid kan behouden, je weet immers wat er aan komt…
HSYBurg DH Sud Mitte
Nadat je de relatief lange klim en omweg getackeld heb kom je – op links – bij een mooie ruïne en – op rechts – bij een gigantisch monument, echt in eentje in het formaat en categorie “zo dit had ik even niet verwacht”. Daarbij vind je voor dit grote monument een prachtig panoramisch uitzicht, zeker leuk om even te kijken dus. Onderlands voor bevindt zich de zwarte HSYBurg DH sud Mitte trail, er zouden er 2 moeten liggen hier, maar die lijkt volledige weg te zijn gespoeld dus dit is de enige optie hier. De trail is boven aan heel makkelijk, gelukkig zijn vanaf halverwege steeds meer rotsen stenen en wortels te vinden vergezeld met switchbacks. Erg vermakelijk allemaal, toch zoals al eerder gezegd: Niet zwart, maar rood…
Steinbruchtrail, Syburg 2, Spielstraße
Een drietal zwarte trails, welke allemaal op het zelfde punt beginnen. Ze zijn op twee manieren te bereiken, linksom via een verharde weg of rechtsom via de paarse Höhenweg. Persoonlijke voorkeur is rechtsom omdat je minder langs de drukkere weg boven aan hoeft te rijden. De trails zelf lijken weer erg op KleffDown Trail, steile stukjes, wortels, bochten, enzovoorts. Leuk leuk leuk! De Syburg 2 (de middelste) hebben we niet gereden overigens, daar was helaas geen tijd meer voor. Wel hebben we op de terug weg de korte maar amusante Humustrail nog even gedaan. Een korte venijnig stukje trail dat vandaag onmogelijk glad was! De dikke naald ondergrond – wat normaal juist grip geeft – lag los op de ondergrond en dat zorgde in de staart van de dag nog voor wat glij- en valpartijtjes 😀 gelukkig zonder fysieke klachten verder naar beneden gereden en nógmaals het tweede deel van de Murad 2 gereden, want daar kom je dan weer op uit!
Overal verdict? Erg leuk, maar geen vervanger voor Witten. Als je al vaker deze richting op rijdt zeker leuk om te bezoeken. Het is allemaal wat natuurlijker daar waar Witten wat meer bikepark features kent. Ook is het onderhoud minder goed, al maakt dat de trails eigenlijk wel erg leuk. Ben je nog nooit in deze regio geweest dan raden we aan gewoon lekker naar Witten te gaan: http://www.trail-addicts.com/witten-de-nieuwe-trail-spot/
Vraag hier de GPX aan
Haarscherpe foto's met je smartphone!
Met een paar duizend euro aan investeringen kom je er wel! Dikke camera, flitsers, tripod en fijn tasje erbij. Het lijken de ingrediënten om snel professionele fotograaf te worden. De realiteit is echter anders...
"alle foto's in dit artikel zijn gemaakt met een iPhone ;)"
Dikke Sony A7 fullframe
Nope, ik ben zelf geen professionele fotograaf of videograaf. Geen opleiding ervoor en inderdaad de profs zijn vele malen beter dan ik. Afgelopen jaren fietste ik rond met een dikke Sony A7 fullframe camera om te filmen en te fotograferen. Fijne machine, maar hij bleef steeds vaker buiten de tas, thuis. Ik werk nu enkel nog met de telefoon! Ja echt alle video's die we maken komen voort uit mijn iPhone en een drone.
De compositie en lichtinval
Een goede foto zit hem voornamelijk in de compositie en lichtinval. Ga je naar de bergen? Zit je boven de boomgrens en heb je iets moois op de achtergrond, dan zit je al snel goed. Houd voor het gemak de gulden 1/3 regel aan en je zit gebakken met je foto!
Zijn de dikke vette camera's dan echt "even" goed als de telefoons van tegenwoordig? Nee, die zijn uiteraard beter. Hoe groter de sensor hoe meer licht er op kan vallen. Simpel gezegd betekent het dat je minder licht nodig hebt én dus in een donker bos ook goede foto's kan maken. Je telefoon zal hier dan ook gelijk door de mand vallen.
Omgeving scherp en de mountainbiker niet :(
Vooral spiegelreflexcamera's met verwisselbare lenzen geven jou als fotograaf de mogelijkheid om gemakkelijk op iets scherp te stellen. Zo heb je dus minder de kans dat de omgeving scherp is en de mountainbiker niet. Wat ik wel zie is dat de autofocus van de topmodellen telefoon extreem goed is, je kan minder creatief zijn met je telefoon omdat hij altijd van het standaard uit gaat. Hij denkt te veel voor jou na. De grap is natuurlijk dat jij, als niet profi fotograaf gewoon een mooi kiekje wil hebben! Fietser scherp, omgeving scherp, hoppa zo het wereldwijdeweb op :D
Technisch bieden dedicated camera's nog meer mogelijk heden. Zo kan je met de diafragma en je sluitertijd spelen, ze geven vaak de mogelijkheid om in RAW te schieten en afhankelijk van het model kan je lenzen verwisselen om voor iedere situatie de juiste te kunnen kiezen.
Mijn ervaring is inmiddels dat je, mits je een aantal zaken accepteert, prima met de telefoon uit de voeten kan.
Weinig licht is killing voor je foto
Wat je moet accepteren is dat je met slecht licht geen scherpe foto kan maken. Tal van keren geprobeerd, maar het resultaat is op groter scherm altijd teleurstellend. Je moet accepteren dat je focused op de rijder; meetrekken dus. Dan weet je telefoon wat scherp moet zijn. Je moet ook accepteren dat de foto's relatief "plat" zijn (weinig diepte), dit heeft voornamelijk te maken met je diafragma instellingen.
Kauwgombalkleuren
Er zijn tegenwoordig goede apps beschikbaar die jou als creatief directeur van je telefoon meer opties geeft. Fixed points om scherp te stellen. Vast ingestelde diafragma en of sluitertijd. Ook je kleurenpalet (dat RAW verhaal) kun je beter controleren. Ik noem de iPhone-foto's altijd foto's met kauwgombalkleuren; lekker levendig allemaal. Ideaal voor zo op het internet maar minder voor als je het later nog wil nabewerken. Ook voor het filmen heb ik inmiddels een app gevonden die mij nagenoeg alle info geeft die een "echte" filmcamera ook zou kunnen geven. FILMIC Pro is een betaalde app, maar hij geeft jou alle controle en informatie over dat kleine lensje in je telefoon. Al betrap ik mijzelf er regelmatig op dat ik gewoon snel even naar de ingebouwde app ga...
Als je vol goede moed nu goede foto's wilt gaan maken houd dan de volgende zaken in de gaten:
- Goed licht! Donder je mountainbike neer als jij de eerste zonnestralen door de bomen ziet stralen. Dit is jouw punt om een mooi kiekje te maken
- Bepaal je compositie, onthoud die, richt vervolgens op de rijder, trek mee en begin te schieten wanneer hij op de eerder bepaalde compositie komt. Houd op dit punt je telefoon stil, zo kan hij mooi de omgeving scherp krijgen.
- Verdiep je in de 1/3 regel. Deze regel zorgt voor een mooie verdeling van de foto wat we nou eenmaal prettig er uit vinden zien. Op de iPhone kun je dit raster standaard aanzetten. Zorg ervoor dat de horizon op 1 van de 2 horizontale lijnen valt en de rijder op 1 van de 2 verticale lijnen valt. Soms mag je hier uiteraard van afwijken als het niet anders kan ;)
- The Golden Hour. We willen dus zo veel mogelijk licht. Check! Maar de zon kan ook te hard schijnen. Daarbij: als de zon schuin van boven komt en hoe steiler die hoek hoe beter de kleuren van de natuur naar voren komen. Eigenlijk heb je zo de meeste kauwgombalkleuren, maar dan vanuit de natuur. Het gouden uur is in de ochtend na zonsopkomst en in de avond nog voor zonsondergang. Let er maar eens op, het gras zal nu echt groener zijn ;)
