Wat is trailrespect eigenlijk en wat moeten we er mee?
Tja, vooral de fanatieke mountainbikers kennen het inmiddels wel #trailrespect en tegenwoordig ook #blijfthuis. Die laatste raakte mij enigzins. In deze bizarre tijd zegt een ander tegen mij #blijfthuis daar gaat mijn vrijheid denk ik dan. Trailrespect is wat anders. De trails gaan kapot door het rijden over de trails tijdens bepaalde weersomstandigheden. In de winter is het te nat, in de zomer is het te droog. Nu willen we niet oordelen of #trailrespect nu wel of niet terecht is.
Vanuit bouwers perspectief snappen we dit helemaal! Al dat werk wordt aan gort gereden. Zonde, maar wat is nu echt de reden van het aan gort rijden? Is het de trail, het weer of de hoeveelheid mountainbikers?
Het weer? Dat kunnen we niet veranderen. Het aantal mountainbikers? Dat inprincipe ook niet en laten we wel zeggen hoe meer hoe beter! Want hoe meer mountainbikers hoe groter onze stem wordt en er er meer noodzaak is voor meer trails.
En de trail dan? De bouwers die al hun vrije tijd er in steken verdienen echt alle lof! Maar wellicht moeten we zaken anders gaan aanpakken, anders gaan organiseren. Enkele gebieden kennen al het vignet welke verplicht is. Daar kan dan onderhoud van worden gepleegd. Toch moeten de trail meer toekomstproef worden gemaakt en dat vraagt om verduurzaming. Modderstukken en zandstukken moeten worden aangepakt en dat kost geld.
Elke sport kost geld en voor alle sporten betaal je lidmaatschapsgeld. Dat vinden we normaal. Toch? Wanneer we het over een vignet hebben van ongeveer een tientje per jaar: kunnen we daar de trails van onderhouden? Collectief moet er meer geld in de trails worden gestoken om meer en betere trails te bouwen die bestand zijn tegen regen en droogte. En daarbij ook onderhoudsvrijer zijn.
We willen graag jullie mening! Accepteren we het als overal een vignet verplicht wordt en dat de prijzen omhoog gaan? Met als voorwaarde dat de trails dermate worden gebouwd zodat we er wel het hele jaar kunnen rijden?
Loading ...Heb je andere oplossingen? Post die dan hieronder: (laten we het netjes houden hé 😉 …)
Ik ben een voorstander van een vignet voor alle trails. Liefst verweven in de contributie van een vereniging of NTFU. Maar het helpt natuurlijk geen zier tegen kapot gereden trails. Er voor betalen vraagt niet alleen maar meer vrijwilligerswerk maar EIST zelfs meer werk aan de trails. En dat is natuurlijk onwenselijk en niet te doen wanneer letterlijk gebouwd wordt op los zand. Zo lang het niet is toegestaan “omgevingsvreemde bodembedekking” te gebruiken voor de trails kom je niet van het gezeur af.
Het is een mooie ontwikkeling dan door het hele land routes zijn aangelegd. Vrijwel allemaal hebben ze de handtekening van Patrick Jansen. Een goed initiatief, gesteund door de lokale overheid en met de hulp van vrijwilligers.
Het grote nadeel is dat we niet willen dat die routes kapot gaan. Vroeger maakte het niet uit of het droog of nat was. Toen stoorde niemand zich er aan wanneer er een zandstrook van 500m modderig of mul was.
Ik mis de gezonde mix. We hebben alleen nog maar aangelegde flow trails en geen ‘ouderwetse’ echte mountainbike routes. Met mul zand, boomstronken en natuurlijke drops.
Wat mij betreft stoppen we even met het aanleggen van dit type routes, ze zijn er zat.
Eindelijk iemand die dit helder brengt. Er is veel te veel focus op vaste routes waarbij snelheid het belangrijkste lijkt. Een stukje modder of zand en er wordt geklaagd. Ik rij liever op plekken waar minder mensen komen en waar het rijden de uitdaging is. Zand is niet mijn favoriete ondergrond maar hoort erbij. Laten we weer gaan ontdekken!
Ook onze mening, maar het mag vaak niet. Wildrijden is op heel veel plekken verboden. Dan ben je dus aangewezen op de aangelegde routes. Doordat iedereen daar dan overheen moet is het risico dat de de trail overbelast raakt groot. Dan zou je dus kunnen kijken naar duurzame oplossingen.
Als er betaald moet worden voor routes, wat ik wel kan begrijpen dan zeker 1 landelijk vignet of beter nog wat mij betreft vanuit de ntfu/knwu dit bedrage verwerken en duidelijk vermelden aangezien elke mountainbiker met verstand hier wel lid van is (via een club).
Minder aangelegde single tracks en meer nature trails!
Al die aangelegde boswielrenachtbanen zijn mooi maar mountainbiken is veel meer dan een perfect lopende route.
Wortels, stenen en soms bomen zijn onderdeel van mountainbiken, die zie ik steeds minder in de routes.
De natuurlijke trails kosten veel minder onderhoud en materiaal en zijn voor mij persoonlijke veel leuker dan de meeste routes in NL.
De uitgangspunten zijn mijns inziens fout! Weer, dat kunnen we idd niet veranderen, aantal bikers wel.
Maar dan het belangrijkste: de ondergrond (bodem) is nu eenmaal zoals die is. Wij hebben bv löss die in de zomer gortdroog wordt met een fijne stoflaag (dus glad!!). Diezelfde fijne laag zorgt ervoor dat bij nat weer de trail veel water vasthoud en dus modderig wordt (en dus kapotgereden).
Wij doen wat we kunnen om het kapotrijden van de batte trail te voorkomen maar dat is slechts een beperkte periode mogelijk. Het zit m dus vaak niet in de kosten maar in de mogelijkheden
Soort ondergrond is zeker een belangrijk onderdeel. Zouden er geen oplossingen (met geld) bedacht kunnen worden om de kwetsbare stukken aan te pakken/overbruggen?
Dit is een niks zeggend stukje tekst. Jullie roepen verduurzamen maar komen niet met voorbeelden hoe dat moet. Modder en zand moet vervangen worden. Met wat dan?? De regel is dat als de mensen die de trails maken zeggen dat je niet moet komen omdat de trails de mix van rijders en weer niet aan kunnen je dan gewoon luistert. Een vignet is goed maar men moet dan niet denken dat omdat ze 7,50 euro betaald hebben voor één jaar dat ze het recht hebben om te gaan fietsen ook al is de baan dicht.
We willen juist opzoek naar oplossingen! We zien in het buitenland veel initiatieven om de trails open te houden. Vaak initiatieven die geld kosten. Je ziet dit veel in de bikeparks. Daar wordt toegangsgeld gevraagd of zit ver werkt in de liftpas.
Er word alleen aan voorbij gegaan aan het feit dat hier in NL veel zandgrond is en bv in België en Duitsland niet. Dat maakt de trails daar niet of veel minder vatbaar voor droogte. Het feit dat Utrecht een zandbak is en regen nodig is om de trails hard te maken en houden. Dan kan je geld gooien wat je wilt maar dat lost niks op.
Je kunt ook een stelling opwerpen door zelf niet met de oplossing te komen en een discussie aanzwengelen waaruit oplossingen voortvloeien. Dat is wat hier gebeurd. Waarom altijd weer het verwijt kom zelf met oplossingen, of ga zelf dan trails bouwen of in de schoenen staan van de vrijwilligers als je ergens van baalt of het beter weet. Dit stukje werpt prima stof tot denken en discussie op. Ik zeg ‘inventariseer waar de knelpunten in de winter en zomer liggen op een trail. Kijk waar mogelijkheden mbt de weersveranderingen waar we mee te kampen hebben en nog meer krijgen en open dialoog met terreinbeheerders.’ Mijn idee; leg korte/langere stukken ‘North shore’ aan waar ondergrond te verduren heeft. Slechts een idee
Als Belg lijkt het vaak overroepen, te droog, te nat. Bij ons rijden we het hele jaar door, en we kennen onze route die we kunnen vermijden. Daartegenover staat wel dat dit allemaal natuurlijke Trails zijn. Ik ben zeker voorstander van 1 nationaal vignet, die ik als Belg dan ook zou kopen aangezien ik graag in Nederland kom rijden. Maar hou de routes dan meer natuurlijk, zoals bv Landgraaf/Kerkrade en de St-Pietersberg. Mischien ligt het probleem in de manier hoe ze de routes aanleggen en hoe ze de route er willen laten uitzien. We zijn mountainbikers en wortels en drops horen daar nu eenmaal bij.
(Hogere) kosten voor onderhoud prima, maar liefst wel via landelijke organisatie, zodat je niet voor elke route apart iets hoeft te regelen. En graag digitaal
Je schrijft: “ Enkele gebieden kennen al het vignet welke verplicht is. Daar kan dan onderhoud van worden gepleegd.“
Maar dat is niet waar. Van het geld wat Natuurmonumenten opstrijkt gaat er niets naar de trails. De trailbouwers zijn allemaal vrijwilligers en zijn erg beoerkt in de mogelijkheden die worden oogelegd door Natuurmonumenten. En wat nóg erger is, Natuurmonumenten ontvangt geen overheidssubsidie omdat zij al geld ontvangen voor hun vignet.
Je schrijft: “ Enkele gebieden kennen al het vignet welke verplicht is. Daar kan dan onderhoud van worden gepleegd.“
Maar dat is niet waar. Van het geld wat Natuurmonumenten opstrijkt gaat er niets naar de trails. De trailbouwers zijn allemaal vrijwilligers en zijn erg beoerkt in de mogelijkheden die worden oogelegd door Natuurmonumenten. En wat nóg erger is, Natuurmonumenten ontvangt geen overheidssubsidie omdat zij al geld ontvangen voor hun vignet.
Ja oke, maar hoe het nu is moet het dan zo blijven. Nogmaals hulde aan de vrijwillers! Maar als wij hen budget geven waardoor ze gereedschap en andere zaken kunne aanschaffen, dat zou toch geweldig zijn?!
Ze hebben water nodig. Meer niet.
Ik ben absoluut een liefhebber van de prachtig aangelegde routes met flow en geringe hoogteverschillen (en liefst met maximale grip!).
Natuurlijk heeft iedereen zo zijn voorkeur, maar dit is weersafhankelijk. Echter ben ik van mening dat je het parcours moet nemen zoals het erbij ligt. Een route afsluiten heeft als gevolg dat iedereen weer een andere route gaat opzoeken, waardoor deze weer drukker bezet gaan worden. We zijn mountainbikers en zie het als een uitdaging om het parcours onder diversen omstandigheden te overwinnen.
Blijf een lastige discussie dit. Ik bouw ook incidenteel mee aan de UHR routes. Als je ziet dat iets vernield wordt, wat jij gebouwd hebt, dan is dit even slikken. Bovenal ben ik echter een rijder en wil ik gewoon altijd kunnen rijden.
Uitgangspunt is bij de nieuwe trails ook dat er zo min mogelijk (of zelfs helemaal geen) materiaal gebruikt wordt, die niet uit de buurt van de trail zelf komt. Het gebruik van b.v. rubbermatten op zanderige klims wordt als vloeken in de kerk geschouwd. Ook zaken als (gemalen) steen etc als ondergrond gebruiken (zie ook bikeparks of trailparks) wordt als not done beschouwd. Gezien het feit dat veel routes op zandgronden aangelegd worden, moet je er dus rekening mee houden dat deze een deel van het jaar (zonder gebruik van voorgenoemde materialen) niet te berijden zijn. Vind ik persoonlijk super irritant. Gevolg is dat ik ivm trailrespect op plekken ga rijden, waar wandelaars weer last van mij hebben etc. Nu heb ik de mazzel dat ik precies tussen de UHR en de Veluwe in woon en zo vanuit huis naar mooie gebieden kan fietsen. Dit geluk heeft niet iedereen.
Wellicht moeten we, hoe vervelend ook vanwege de mooie glooiingen, de echte zandgronden meer mijden en slechts delen van een route hierop bouwen. Als het weer dan tegen zit, sluit je slechts een deel van de route af en niet meteen 50% of 100%. Zo kun je toch blijven fietsen op de routes, maar verniel je niet de routes c.q. natuurlijke ondergrond.
Minder kombochten etc. gaat hier ook wellicht bij helpen. Volg meer de natuurlijke trails en laat niet de flow en de snelheid niet altijd de boventoon voeren.
Een aantal overwegingen:
Je ziet dat reguliere paden veel minder aan slijtage onderhevig zijn dan aangelegde trails. Deels komt dat doordat de toplaag met humus geheel verwijderd wordt. Dan kom je op het kale zand of de kale klei. juist de humus werkt in beide gevallen vochtregulerend en bindend.
Aangelegde trails worden extreem meer gebruikt. Dat leidt tot meer slijtage. Het is dan ook aan de routebouwers om een trail solide te maken, rekening houdend met de ondergrond. Bij veel los zand moet je geen scherpe draaien of steile hellingen gaan aanleggen. Dat zijn de plekken die het meest te lijden hebben.
Daar waar de ondergrond te instabiel blijkt, kom je er niet omheen om zand bij klei te mengen of klei bij zand. De combinatie is stabieler in veel omstandigheden. Een kostbare oplossing, dus een vignet is daarvoor een goede oplossing.
MTB wordt inmiddels net als off-piste skiën: eeuwig op zoek naar de perfecte poeder c.q. perfecte flow. We moeten accepteren dat het 99% van de tijd niet perfect is. Wie er oog voor heeft ziet overal een uitdaging in en de natuur is alle dagen verrassend. Laten we een beetje relaxed doen. Ga niet eeuwig de competitie aan op Strava. 99,99% is geen topsporter, maar iedereen kan genieten van het fietsen; alleen of met elkaar. Laten we respect hebben voor degene die trager fietst dan jijzelf. Dan is het ook geen drama als de track kapot gereden is.
Juist!