“Swiss traverse” gewoon synoniem is voor een stuk klimmen
Vandaag ontbijten we rustig. Pas als de zon in onze vallei schijnt, gaan we op pad. Vanuit de accommodatie rollen we zo richting de lift in Le Châble. We pakken dezelfde lift in Verbier als dag 1 en traverseren een stuk richting de piek van Pierre Avoi. Inmiddels hebben we geleerd dat “Swiss traverse” gewoon synoniem is voor een stuk klimmen.
Aaneenschakeling van switchbacks
Bovenaan sturen we onze drone de lucht in. Wat een schitterend segment: we rijden over de kam van een bergrug (niet naar rechts kijken!), en komen dan bij de start van onze hike-a-bike aan. Met de fiets op de nek klimmen we een stuk. Dat voelt toch heroïsch. Vanaf hier is het een aaneenschakeling van switchbacks. Steil, loose en met weinig ruimte voor fouten. Bij een aantal moet je echt even kijken welke lijn je moet nemen om niet direct over het randje te duikelen.
Verbier Bikepark
Heelhuids komen we opnieuw door Verbier. Omdat het zaterdag is, is het bikepark wat drukker dan de voorgaande dagen. En ook wij laten ons verleiden voor een run in het Verbier Bikepark; deze keer de rode trail ‘Wouaiy’. Die vergt wel even wat meer van onze handen, onderarmen en bovenbenen, zeg! Op een downhill-bike zou je hier gemakkelijk alle wortels absorberen, maar wij nemen halverwege toch even een ‘armpump-break’.
de finale afdaling
De volgende run is nog een combinatie van de blauwe en rode trail. Fijn om te merken dat je een tweede keer direct met meer flow rijdt. We zijn nog niet moe (toch?), dus we gaan nog een keer met de lift omhoog voor de finale afdaling. Dit wordt er een waarbij we van 2.200 tot 800 meter afdalen. Maak je borst maar nat!
Schitterend, dit trailnetwerk
We droppen in op een snelle trail met puntige rotsen. Deze trail eindigt weer bij het chalet, dus als we het dal in kijken zien we hoeveel we nog te gaan hebben. Schitterend, dit trailnetwerk. Ook door de wandelaars worden we meestal positief aangemoedigd, ondanks dat we ze in een wolk van stof achterlaten.
de hottub al opgestookt
Twee van onze mede-bikers hebben vanuit Verbier de shortcut genomen en zijn eerder thuis. Die hebben de hottub al opgestookt als wij aankomen. Na een heerlijke maaltijd duiken wij er ook nog even in – en zitten we onder een superheldere hemel weer bij het kampvuur met prosecco, wijn en bier. Jammer dat dit al de laatste avond is.
Richting La Payanne
Morgen is maandag, en een normale werkdag voor de meesten. Maar het zou zonde zijn om niet nog een laatste trail te pakken, deze zondagochtend. En wat voor één! Anders dan het bikepark in Verbier, rijden we nu de tegenoverliggende berg op richting La Payanne. Hier is niemand. Ook het natuurschoon (rode herfstige struiken) hebben we voor onszelf.
prachtige natuurlijke bostrail
We traverseren een stukje en komen op een prachtige natuurlijke bostrail. Met soms een heel kort pittig klimmetje over hoog uitstekende boomwortels, rotsblokken en net zo goed weer naar beneden over hoog uitstekende boomwortels en rotsblokken. Volg het wiel van je voorganger, dan red je het wel. Ik kan me goed voorstellen hoe heftig deze trail moet zijn tijdens een endurowedstrijd; hard on the pedals!
We raggen naar beneden. En daar aangekomen tellen we de koppen. Jep! Iedereen heeft het gered en met veel big smiles. Hiervan kunnen we nog flink nagenieten in de reis naar huis. We gaan maar eens dagdromen over onze volgende bestemmingen…