Mountainbiken in de Redrock region van Luxemburg

Een bezoek aan ‘Little Utah’ in Luxemburg

De redrock region van Luxemburg

Luxemburg, het land van kastelen, moeselwijn en slechts 600.000 inwoners. Na Malta is het het kleinste land binnen de Europese Unie, maar door de lage bevolkingsdichtheid ligt er genoeg mooie natuur. Daar liggen vast goede mountainbikespots. Zo is Echternach en het Müllerthal (bekend van de Mill Man Trail) bekend bij veel XC-bikers.

Wij rijden door naar het uiterste zuiden van Luxemburg, aan de Franse grens. Op uitnodiging van Visit Luxembourg zijn we naar Dudelange gekomen. In dit gebied bezoeken we “Red Rock Region”. Dit klinkt veelbelovend. En even Googlen toont beelden van prachtige rode aarde, maar nog weinig mountainbikefoto’s.

 

Mountainbiketrails dankzij de mijnwerkers

Na een nacht in hotel Cottage Logis, ontmoeten we in de ochtend onze gids voor de komende dagen. Claude is boswachter en is actief als trailbuilder. Hij is al ruim 10 jaar geleden gestart met het designen van mountainbikeroutes in het Red Rock gebied.

Claude is duidelijk onder de indruk van onze enduro-bikes en zweert dat we ongetwijfeld de meest ervaren mountainbikers zijn die hij gaat rondleiden. Maar dat zal vast wat Luxemburgse bescheidenheid zijn. We merken dat Claude flink gas kan geven op zijn trailbike en zo old-skool als hij is gebruikt hij zijn dropperpost nauwelijks. Als je deze boswachter zijn zadel ziet laten zakken, weet je dat er pas écht een steile afdaling komt.

 

We rijden delen van de Haard-Red en Haard-Black routes. De rode ondergrond die we al op foto’s zagen is ijzerrijk. En veel van het hoogteverschil in deze regio komt dan ook door de mijnbouw: door het afgraven van heuvels. In het industriële tijdperk is hier veel ijzer en staal geproduceerd. In het Musée National des Mines de Fer museum leer je daar meer over. Maar ondanks dat het regent maken wij hier vandaag geen stop om op te drogen. Over water gesproken: een gouden tip van Claude; als je bidon leeg is, bezoek dan even een begraafplaats, daar vind je altijd een kraan met fris water.

Vandaag de dag is er geen enkele ijzerindustrie meer actief en her en der zie je wat vervallen machines, transportrails, fabrieken en een groot monument voor alle overleden mijnwerkers. De dorpjes en stadjes in de regio zijn overigens niet arm of verlaten. Een stadje als Belval staat vol verlaten industrie en nieuwe hippe gebouwen en restaurantjes. Bovendien werken veel Fransen, Duitsers en Belgen in dit gebied want de lonen in Luxemburg liggen een stukje hoger dan in hun thuisland.

 

Terug naar de MTB-trails. We rijden een leuke ronde met een paar mooie technische stukken, maar het hoogteverschil is niet meer dan 100 meter dus echte lange afdalingen zijn er niet. We sluiten de middag al vroeg af met de mededeling: “we are wet enough for today, tomorrow expect more funnier trails”. Gelukkig vinden we nog een toffe laatste trail, aangelegd door de eigenaar van bikeshop Edy Schütz, vol jumps, rollers en drops. Die pakken we direct nog eens.

De inmiddels rood-gekleurde fietsen van de regen en rode modder kunnen we met een handige bikewash vlakbij de trailstart schoonmaken. Voor deze bikewash heb je wel muntjes nodig die je weer bij de bikeshop kunt krijgen.

 

 

“Little Utah”

Na een avondje Leffe Blondjes stappen we s’morgens in de auto, om vervolgens letterlijk 5 minuten later weer uit te stappen. In Luxemburg doen ze blijkbaar alles met de auto, ondanks dat de trails die we vandaag rijden gemakkelijk op fietsafstand liggen.

 

Van bovenaf kijken we in een mijnafgraving van enkele tientallen meters diep. De aarde is hier nog roder dan gisteren en het is niet gek dat dit bekend staat als ‘Little Utah’. Dit ligt op steenworp afstand van het huis van onze gids en hij staat te popelen om ons alle verschillende lijnen en drops te laten zien. Dat enthousiasme werkt aanstekelijk en we duiken achter Claude aan in blinde drops en van (kleine) kliffen die er best Redbull Rampage-achtig uit zien.

 

Van bovenaf zagen we een hele rij tablejumps en gapjumps liggen, die voor motocrossers gemaakt lijken te zijn. Niets is minder waar: dit was een bikepark. Op Pinkbike vinden we foto’s uit 2009, waarop we zien dat dit een actief (weliswaar illegaal) bikepark was met hoge starttorens en drops. Van al dit houtwerk is niets meer terug te zien. Niet dat onze gids dit heeft afgebroken. Nee, hij vond het allemaal wel mooi. Hadden we in Nederland maar boswachters zoals Claude…

 

Hij vertelt ons dat dit echt een droomplek met een zomerse zonsondergang. De rode aarde wordt zowaar nóg roder. Reden om terug te komen dus, want vandaag is het weer bewolkt en wat regenachtig. In deze ‘speelkuil’ kunnen we ons prima vermaken, maar de omliggende trails bieden niet genoeg technische uitdaging en niet genoeg hoogteverschil om je op een endurobike uit te leven. Het is eerder all-mountain met enkele technische passages. Maar als je er eens langskomt op weg naar het zuiden dan is het een stop waard om unieke foto’s te maken in dit rode landschap van de Red Rock Region.

Meer info over de mountainbiketrails: https://www.visitminett.lu/en/redrock-mtb-trails

 

Een korte samenvatting van de rode rotsen in de Redrock region van Luxemburg

 

 

 

by Bram van Boekholt

Mountainbike route ede drop

De 2.0 Route van Ede

Ook de route van Ede is de afgelopen tijd flink onderhanden genomen. Hoog tijd om ook hier eens te gaan kijken dus.






Mountainbike route Ede van recht toe recht aan naar bochten werk!

We zijn niet op het officiële start punt gestart. Vanaf knooppunt a50/a12 hebben we de eerste parkeer plaats opgezocht op de N224. Daar begint de route best leuk, beetje bochten werk met redelijk wat flow. Let wel, mocht je vervend enduro rijder zijn en hou je absolute niet van XC? Dan kan je beter wat anders gaan doen, lekker even boekje lezen of zo... De Mountainbike route is namelijk erg "netjes" en zal je in die zin technisch niet gaan verassen. Toch als XC of beter gezegd cross-country route is hij best leuk aangelegd.

Lange paden, met nog best wat verhard er tussen

Na wat leuke bochtige kilometers, wat reuzen van (stieren? of wat is het?) komen dan toch de lange rechte paden. Zelfs wat verharde stukken erbij, echt kilometers vreten dus. Jammer, heel jammer want precies dit vinden wij persoonlijk een stuk minder leuk. Net nu ik redelijk chagrijnig begin te worden komt er ineens uit het niets een mini afdaling met super veel flow en zowaar wat springbare heuveltjes! Leuk aangelegd, loopt lekker alleen heel erg kort. Hier kom ik dan ook gelijk een wat oudere meneer tegen die zijn zadelpen heeft gebroken :( iets met staan op je pedalen bij dit soort stukken?

Meer van de rest, lange stukken afgewisseld met leuke bochten

Het patroon van lange stukken afgewisseld met nieuwe mountainbike 2.0 stukken blijft het geval. Na Ede zelf nog wat flinke doortrekkers om vervolgens weer de echte 2.0 stukken met veel bochten te rijden.

Goede update! Maar toch wat advies

We willen de bedenkers en bouwers complimenteren over de updates. Erg leuke stukken, met mooie bochten. De lange rechte stukken vinden wij persoonlijk vreselijk maar laten we dat persoonlijke smaak noemen. Ons advies is wel, maak de route iets minder "netjes", we komen in het bos nagenoeg geen wortels tegen? Het lijkt sommige stukken meer op een onverharde wielrenbaan, dat is jammer. Wortelpacks kunnen de route nog verder tunen en onze Nederlands mountainbikers iets meer klaarstomen voor als ze het buitenland in gaan ;) want zelfs de XC routes of beter gezegd de cross-country routes in de Ardennen en verder, zijn bezaaid met oneffenheden zoals stenen en wortels, laat staan de iets moeilijkere trails... Het fijne eraan is, je hebt minder werk!

Dat gezegd hebbende, keep up the good work!

De video van MTB challenge over de mountainbike route Ede:

https://youtu.be/9a11eSNCYrw






by Rik Harms

Nieuwe posbank route rode lus

Posbank 2.0 (rode)route Veluwezoom

De rode Posbank lussen in de groene route.

De Posbank route is een van de routes waar het voor ons zo ongeveer begon. De Posbank is een prachtig stuk natuur wat zich uitstrekt vanaf Arnhem tot Apeldoorn. Nou weten we niet of Posbank een lokale naam is voor dit gebied, want officieel heet alleen de bank die op een van de hoogste heuvels staat (90 NAP) Posbank... Officiele naam is de Nationaal Park Veluwezoom beheert door Natuurmonumenten. Om het makkelijk te houden blijven wij het gewoon de Posbank noemen.

Thank you IJstijd!

Voor wie denkt dat Nederland vlak is. Fout, lieve mensen! Nederland is met onder andere de Posbank minder vlak dan je zou denken. Nee heel hoog wordt het niet.. De laatste ijstijd heeft nog even wat aarde opgeschept en zo ongeveer daar neergelegd. Resultaat is toch een goede 110meter hoogte. De oude posbank route was iets meer dan 50 kilometer lang en was feitelijk een grote lus. Het noordelijke deel zou je echt ouderwets onverhard wielrennen kunnen noemen. Het zuidelijke deel, daar zaten de meeste klimmen en afdalingen in. Niet al te lang geleden hoorde ik dat ze de route wilden omgooien en mountainbikers in bepaalde gebieden moesten gaan weren. Dat waren hoofdzakelijk de stukken in het zuid westen van de posbank, laat daar nou ook de mooiste stukken liggen :(

Er is hard gewerkt, heel hard

Gelukkig kwam er wel groen licht om te werken aan een 2.0 route. Hoe, wat en waar wisten we niet, wat we wel wisten dat er hard aan gewerkt werd en wordt. Hoog tijd om eens uit te zoeken wat dan. Met enige "angst" die kant op gereden. De angst slaat op berichten als "boomwortels" verwijderen en "een route voor iedereen". Komt er dan een ruime 45 kilometer gravel route wat simpel weg meer bochten maakt dan de oude?






Nee dat is dus niet zo, ja wel de groene route overigens. De groene is echt niveau boswielrennen en dat is ook goed. Posbank kent ieder jaar vele recreanten die normaal enkel en alleen met een stadfiets naar het werk of school fietsen. Daarbij zijn er ontzettend veel wielrenners die in de winter hier aan de conditie willen werken. Prima die groene route. Gelukkig is er ook heel hard gewerkt aan de extra rode lussen, heel hard!

De rode lussen op de posbank route van de Nationale Veluwe

Dan de rode lussen, die zijn op zijn kortst gezegd ERG LEUK! Lange kombochten, drops en wat tafels. Uiteraard is alles er op gemaakt dat iedereen het kan fietsen. Het zijn een soort rollers waar je ook overheen kan vliegen. De tafels liggen er zelfs zo lekker bij dat je ze met gemak springt van begin tot eind. Ware switchbacks zijn er te vinden, nog redelijk kort ook nog zodat je toch even op scherp wordt gezet. Op dit moment zijn er 3 rode lussen, waarvan 2 grote en 1 kleine. Die kleine moeten we later nog eens bekijken. De middelste rode lus, daar wordt nog steeds hard aan gewerkt. Er ligt nu al wel wat en dat wat we hebben kunnen spotten wordt ook echt heel erg de moeite waard. Is het dan hardcore Enduro? Nee natuurlijk niet! Maar we kunnen nou eenmaal niet elk weekend naar de Ardennen of verder. De posbank 2.0 rode lussen gecombineerd met de groene stukken zijn fun en goed om aan je conditie te werken. Een dikke aanrader dus!






by Rik Harms

Op pad om een nieuwe reis uit te zetten, Adriatico - Tyrreno

Van kust tot kust door het prachtige Italië. Ancona naar Orbetello.

De voorbereidingen bestaan eruit, thuis op de kaart, op basecamp alvast een route uit te tekenen en dan maar hopen dat de paden nog bestaan en of begaanbaar zijn. Maar dat is avontuur en daar houden we van, en geeft uitdagingen onderweg om een alternatief te zoeken.

Daarbij natuurlijk ook gebruik gemaakt van eerder door mij gereden tochten.

Portonovo / Ancona.

Na eerst 3 dagen gefietst te hebben in ons Ardennen weekend zijn we op Dinsdag gestart in Portonovo / Ancona.

Alles liep voorspoedig, route klopt. Vooral smalle landwegen (verhard) en gravel wegen door een prachtig, nog heuvelachtig landschap. In de verte zien we de Apennijnen al liggen. Die zijn de 2e dag aan de beurt. We overnachten in een prachtig oud stadje, een van de mooiste “ Borgo’s” van de Marche, Treia.

Op naar Pioraco

Dag 2: op naar Pioraco, midden in de Apennijnen, wordt wel het Zwitserland van de Marche genoemd. Een klein stadje aan een riviertje tussen hoge steile bergen. Weer flinke klimmen en lange afdalingen. Erg warm was het 30grd, gelukkig een waterbak onderweg om af te koelen. Overwegend gravel /rots en asfalt straatjes een korte ruige single trail afdaling. Maar wat weer een geweldige vergezichten, g enieten!

Lago di Corbara

Dag 3: naar Assisi. We Beginnen de eerste 12 km lekker langs de rivier, lichtjes omhoog. Dan toch het echte werk een klim van 8 km, gelukkig overwegend een stille asfalt weg. Boven even bijtanken, en dan een prachtige afdaling van 9 km, grotendeels off road naar het Lago di Corbara. In het stadje in het dal even lunchen en water bijvullen. Het is weer warm, 30+, dus veel drinken!! Na de lunch rijden we de provincie Umbrië in, een korte klim gevolgd door een leuke single trail afdaling. Dan weer een echt lange klim (asfalt). En ja dan, WoW, een super lange single trail, over rotsen en door bossen, hoofdzakelijk afdalen “ kicken”. We rijden over delen van de via Franciscana, een pelgrimsroute naar Assisi, super single trails. Het water raakt op en we moeten nog ver. Na een korte single trail klim komen we bij een huis waar buiten een tafeltje staat met 2 flessen water en wat fruit, een bordje erbij:`Peligrini sentiti libero" Wij maken dankbaar gebruik en lessen onze dorst met het warme water en eten wat van het ons onbekende fruit.

Nog een klein stukje over de weg en we bereiken Assisi, helemaal stuk, maar wat een avontuur.

We hebben deze dag een aantal keren alternatieven moeten zoeken, maar goed gelukt!!
Dag 4: Rustdag het prachtige Assisi bekijken en chillen met een Moretti aan het zwembad.

De heuvels van Umbrië in

Dag 5: naar Todi. De Apennijnen achter ons gelaten en na de 20 km brede hoogvlakte onder Assisi de heuvels van Umbrië in. Door wijnvelden, olijf boomgaarden en eikenbossen. En prachtige oude stadjes. Aan het eind zo’n 6 km over een bergrug met aan beide zijden prachtige vergezichten !  Geen heel spannende dag vandaag, veel asfalt, maar wel lekker. En op tijd in Todi zodat we de oude stad kunnen bekijken. .

het mooie Orvieto

Dag 6: om 9 uur vertrokken uit Todi, korte klim en daarna een afdaling van zo’n 5km. Deze werd gevolgd door jawel een klim van n 20 km, over wel alles asfalt in oorverdovende stilte, met alleen het geluid van de banden en af en toe krekels. Eenmaal boven aangekomen na een reep begonnen aan de afdaling, na ongeveer 1 km begon het feest, off road afdalen, super, incl ook mooie single Trails, genieten!! Na een tijdje kwamen we in een oud stadje, tijd voor koffie en n broodje, daarna verder met de off road afdaling naar een stuwmeer, prachtig!! De laatste kilometers weer over de weg door een prachtig landschap en rond half drie aangekomen in het mooie Orvieto.

Zuid Toscane

Dag 7: naar Sorano was echt super 60 km waarvan zeker de helft off road en echt mooie paden!!. Vanaf Orvieto even de provincie Lazio in en daarna zuid Toscane. Door tamme kastanje bossen, eikenbossen en boomgaarden. Natuurlijk ook schitterende oude stadjes (o.a. Bolsena) met super smalle straatjes en leuke trappen om af te rijden. Zelfs een stukje (10 km) van onze Pelgrim route gereden, langs de noordkant van het Lago di Bolsena, maar dan tegengesteld. Eindigend in een prachtig oud fort om te overnachten.  Hotel la Fortezza, al snel in gesprek met de eigenaar die heel enthousiast vertelde over zijn fort en zijn visie. In zijn leven is welzijn het kernwoord! En dat past hij o.a. toe door uitsluitend biologische producten uit de naaste omgeving te gebruiken. Verder heeft hij voor de verhuur twee fat-E-bikes staan, die wij maar even moesten proberen, nou dat deden we graag!! WoW is toch echt wel lekker, klimmen met n E-bike.

Steile trappen de diepte in

Dag 8: We verlaten Sorano over steile trappen de diepte in om bij een riviertje te eindigen, we belanden in een soort van jungle, een smalle single trail leid ons naar een eerste Vie Cave, Een door Etrusken uitgehouwen weg door het tufsteen. Super steile wanden, in het midden een smalle geul die is ontstaan (uitgesleten) door de talloze ezel karavanen die door deze straten zijn geleid. Heel bijzonder, een unieke ervaring.Uiteindelijk zijn we weer boven, fietsen over een stukje weg, kijken om en zien...... gewoon niets, alsof het er niet is. Het zijn gewoon diepe scheuren in de aardkorst waar we doorheen zijn gekomen. Het duurt niet lang of we dalen weer af over soortgelijke paden een hert springt echt vlak voor mij opzij en even later horen we wilde zwijnen knorren (zien ze niet). Een riviertje door en weer klimmen en veel klunen, veel van die vie Cave’s zijn niet geheel te fietsen. We komen boven ineen prachtig stadje, welke geplakt lijkt te zijn op de tufsteen rotsen, Pitigliano. Tijd voor de lunch. Daarna weer steil afdalen en het bos in, rotspaden en super single tracks kilometers lang. Daarna wat heuvelachtig door wijn en olijf gaarden naar Manciano. Vandaag vrijwel in zijn geheel off road, super!

In Manciano een mooi hotel gevonden echter zonder restaurant. De stad in, we zien een terras, echter geen restaurant, vreemd, een ober is de tafels aan het klaar zetten, kunnen we hier eten? Het terras is vol krijgen we te horen, maar binnen is nog plek. Blijkt het de plaatselijke slager te zijn die, heel handig, zijn activiteiten heeft uitgebreid. Het vlees kun je in de vitrine uitzoeken, hele hompen T-bone, en andere soorten worden naar wens op gewicht gehakt en op de grill bereidt. Heerlijk en niet duur!

Prachtige stadje Capalbio

Dag 9:  Laatste etappe, uitfietsen had ik van te voren gezegd, maar dat viel toch wat tegen. Was best nog pittig met de heuvels in de Maremma, lekker steil! Maar toch genieten! Wat Een prachtig landschap! Pauze in het prachtige stadje Capalbio, lunch op een plein met een mooi uitzicht over de heuvels.

“A la fine” van Zuchero klinkt door mijn hoofd als we de zee zien. Finish in Orbetello aan het strand van de Thyreense zee , natuurlijk kon een duik niet uitblijven!

Wat een prachtige tocht, een voortdurend wisselend landschap prachtige oude stadjes en super Trails, dit was weer een unieke belevenis Wel behoorlijk pittig, met name de bagage en de temperatuur ( elke dag rond de 30graden) maakten het extra zwaar. Totaal hebben wij zo’n 460 km afgelegd met n 11000 hm.

September 2019 staat deze reis op onze agenda, u kunt deze tocht dan geheel verzorgd en met bagage transport en begeleiding beleven! Wellicht tot ziens!!

Adri Mostert, Holland MTB Tours

bekijk hier alle reizen van Holland MTB Tours: Reizen

by Rik Harms

Cross-Country door de bergen van zwitserland verbier

XC door de Alpen - Met MTBVerbier

Ieder jaar bezoeken wij Erik en Jessica in hun Chalet om door hen gegidst te worden over de meest mooie paadjes rond om Verbier. Altijd lift/shuttle supported omhoog en vooral heeeeel vaak naar beneden! Nu, zo vroeg in het seizoen, zijn de liften dicht en een shuttle mogelijkheid is er door omstandigheden nog niet. No Problem, dan maar eens de "backcountry" mogelijkheden onderzoeken in het gebied.

Je hoeft geen diehard downhiller te zijn..

We horen nog wel eens de "XC" rijders zeggen dat de Alpen te heftig zijn. Die uitspraak snappen we volledig. Wanneer iemand een foto in de Alpen maakt is dat niet van een sexy klim, maar van een DIKKE Stukje klimmen tijdens onze XC rondeafdaling in een bikepark of lastige singletrail. Toch is dat zonde! Ook de XC rijder kan hier echt zijn hart op halen. De klimmen zijn prachtig en uitdagend. Ze zijn lang (logisch) en de omgeving is prachtig. De downhills zijn naar keuze. Je kunt alles zo moeilijk maken als je zelf wilt, maar er is ook voldoende te vinden waar je met een reguliere XC fiets prima kan rijden

Klimmen, klimmen en nog meer klimmen

Het moest er dan toch maar eens van komen. Ik had bij Erik aangegeven dat ik graag wilde trainen, klimmen dus! Om niet beperkt te zijn tot 1 dal rijden we het eerste deel van de klim met de auto. We worden halverwege afgezet Stukje lopen met de MTB over de sneeuwen daar waar het asfalt overgaat in een gravelpad pakken we de fietsen en rijden met de welbekende benenwagen verder omhoog. We moeten over de top zodat we onze eerste afdaling naar het andere dal richting Martigny kunnen inzetten. Best even wennen, maar ondanks onze wat overkill fietsen, klimmen we met een gestaag tempo door naar boven. Eenmaal aan de noordkant begint de vers gevallen sneeuw steeds meer de overhand te krijgen op de paden. De laatste 200 meter leggen we dan ook lopend af, de sneeuw is hier nog ruim een halve meter diep!! De daaropvolgende afdaling is door de sneeuw bijna niet te doen, maar zodra de sneeuw op de trail helemaal weg is vinden we onze flow en raken enthousiast. Nu kiezen we ook gezien het soort fietsen dat we mee hebben de wat technischere afdalingen. Erik vertelt dat hier tal van mogelijkheden zijn om over af te dalen, van zeer technisch tot prachtige XC afdalingen. Na dit kleine sneeuwavontuur kIMG_6807omen we nu gelukkig op een aantal klimmen van telkens een meter of 300.  Hier kunnen we rustig omhoog trappen, de trails zijn hier heerlijk flowy en zo raken we steeds meer in onze hum. Halverwege de afdaling bezoeken we een vriend van Erik en kunnen daar een koffie scoren. Een zeer welkome afwisseling om de beentjes even rust te geven. Vanaf hier kunnen we de keuze maken om verder af te dalen naar Martiny om daar de trein terug te pakken richting het chalet van MTB Verbier. Of we klimmen weer helemaal omhoog en rijden vanaf de top terug naar het chalet. De keuze was simpel, terug omhoog en vanaf daar naar beneden!

Chips bier en onderuit!

De laatste kilometers waren (voor mij) op het tandvlees! We hebben heel veel geklommen vandaag en met slechts 2 powerbars in de maag waren we niet helemaal voorbereid op de afstand die we hebben gIMG_6918ereden. We zaten gewoon te lekker op de fiets om eerder af te haken. Het was een zeer aangename afwisseling om zo self-supported overal heen te klimmen. Je komt op nog meer bijzondere plekken in de bergen waar je normaal niet kan komen. Het oordeel dat dit gebied alleen voor de ervaren all-mountain of Enduro rijder is klopt simpelweg niet. Als XC'er kun je hier ook echt prima terecht. Wellicht is het wel verstandig om, als je geen fully 29'er hebt, er 1 te huren. Zo heb je net even wat meer zekerheid en veiligheid. Voor nu hebben we een dringende zout en vocht behoefte!!! Het eerste biertje slaan we achterover en de bak chips rammen we naar binnen...

Voor meer informatie over MTBVerbier: www.mtbverbier.com

 

 

by Rik Harms