Les Hautes Rivieres trail review
Les Hautes Rivieres trail review
Nu veel trailcentres in de Ardennen een legaal karakter hebben gekregen zijn we maar verwent de laatste tijd. Niet alleen België heeft deze ontwikkeling doorgemaakt ook in Frankrijk zijn ze goed bezig geweest! In Les Hautes Revieres wordt al jaren een dikke Enduro race georganiseerd wat ertoe leidde dat er tal van heel, heel dikke trails liggen in deze Noord-France regio. Gelukkig is ook het in deze regio nu legaal om te mountainbiken.
De mountainbike trails van Les Hautes Rivieres liggen helaas wat verder weg dan de andere trailcentres zoals Remouchamps en Spa, toch vinden wij dat dat uurtje extra sturen naar deze Franse Ardennen zeer zeker het waart is om naar af te reizen.
Camping, bier, eten en 2 mountainbikes
Het mountainbike seizoen moet nog een beetje uit de winterslaap komen. Na talloze keren over belachelijk modderige trails te rijden in België deze winter blokte we onze werk en privé agenda’s om eind maart richting Les Haute Revieres te rijden. De campings strak aan de trails waren allemaal nog dicht, maar gelukkig was er een Belgische camping welke net de deuren opendeed voor het seizoen J Gelijk boeken dan maar! 2 nachten, wat betekend: Boodschappen doen, inpakken en vrijdag morgenvroeg vertrekken. Traditiegetrouw zat onze koelbox bomvol bier en een lekkere Bavette voor de avond!
Rampzalige weersvooruitzichten…
De voorpret wel wat gedempt door de slechte voorspellingen. Als 2 weermannen werkte we de werkweek door kijkend naar welke apps allemaal wel wat droogte voorspelden. Geen van alle, toch bleek uit onze eigen analyse dat het af en toe droog moest zijn. We gaan gewoon en we zien wel!
Vrijdag trails rijden in Les Hautes Rivieres
Rond 11:30 kwamen we aan in België bij de camping. De camping ligt letterlijk aan de grens met Frankrijk en de trails van Les Hautes Rivieres lagen op een 20 minuten fietsen afstand. Ideaal want we kunnen dus starten vanaf de camping. Om 11:30 was het ook nog eens zonnig! We bouwden snel ons kampement op, dronken een biertje (echt waar) childen even kleden ons om en BAM gaan!
We zijn met de Specialized Levo en Kenevo SL vandaag zodat we zoveel mogelijk uit de dag kunnen halen. De vorige keer heb ik (Rik) mijzelf helemaal kapotgereden omdat de “normale” e-bike van Nico veel meer power heeft met een veel grotere accu. Gelukkig had ik dit keer de range extender bij zodat ik net wat langer meer uit de beide accu’s kon halen (totaal 150%).
We klimmen naar boven in het dorpje Les Hautes Rivieres zelf en starten dit keer eens met een Rode trail genaamd: Gouleyante. Ons Frans is niet al te beest en breken onze tong over de namen, maar hé who cares? We zijn voor de trails niet voor wat Franse les ;). Gouleyante trakteert je direct op alles waar je op hoopt. Beetje rocky veel wortels, wat drop-offs en dat gedurende 1,5 kilometer lang! Heerlijk opwarmen dit.
Opvolgend: Les Recines, Nantanru par le Crete, La S en Les Deves de Nohan
Er zijn in Les Hautes rivieres (buiten het bikepark Tournavaux) maar liefst 9 zwarte trails om uit te kiezen! Genoeg om je te vermaken gedurende 2 dagen dus. Tel daar wat ons betreft de rode Gouleyante en Le Madmax maar gerust bij op aangezien die elders met gemak als zwart aangemerkt kunnen worden. Totaal dus 11 trails allemaal te bereiken vanaf dezelfde weg op de top. Voor wie wilt kan eventueel beginnen met een blauwe trail waarvan er 2 zijn.
Les Recines vonden we leuk maar beduidend minder dan de Gouleyante. De overige trails bieden meer dan genoeg moois om naar beneden te rollen. Ergens nog een rekening kunnen vereffenen op het eind van de trail, vorige keer niet gereden en nu wel!Het regent ondanks de zon van de middag af en aan erg hard, we komen volledig nat terug op de camping en toch zeer voldaan! We sluiten nog net af met een zonnetje, tijd om te douchen en klaar te maken voor de avond.
Zie link van de regio Les Hautes Rivieres op Trailforks
Regen, regen en dikke storm
De avond verloopt erg regenachtig wat het “campinglife” niet bepaalt comfortabel maakt. In de nacht af en aan hoosbuien met als kers op de taart in de ochtend een dikke storm die even gedag komt zeggen. Mijn tent waait om, alles nat, moraal weg. We kijken elkaar meermaals aan vragen ons af of we nog zin hebben. Nee dat hebben we niet, zeker niet met de verwachtingen voor de rest van de dag. Inpakken en wegwezen dan maar.
We komen hier terug en het liefst heel vaak!
Les Hautes Rivieres biedt net even meer dan de andere trailcenters in aantal en afstanden van de trails. Het is echt een topgebied waar elke Enduro rijder maximaal kan genieten. Mooi weer is geen must, maar maakt het wel net even lekkerder daar. Wellicht geld dat voor alle trails….
Fietsen, familie, natuur - wat wil je nog meer?
Normaal gaan we niet zo in op de actualiteiten, dat doet iedereen al genoeg namelijk. Iedereen heeft tegenwoordig een mening, en die mening is tegenwoordig waar. Nu vandaag 14 maart 2020 zijn het maar rare tijden. Tijden die we niet helemaal begrijpen of overzien. Hoog tijd voor een hart verwarmend filmpje dan maar, even vergeten wat er allemaal gebeurd. Wat misschien nog wel het beste werkt? Is tv uit, social media uit en stap met z'n alle op de fiets, ga het bos in en verdeel je zelf in de natuur. Have fun
Fietsen, familie, natuur - wat wil je nog meer? Dat vroegen we aan Matt Hunter en zijn bende, ze glimlachten en knikten. Denk dat dat ons antwoord is.
Check hoe Matt Hunter zijn ideale gezinsvakantie er uit ziet, ons oordeel, wij snappen dit :D
Trailaddicts Weekend @ MTB Verbier
The Greatest Rides In The Alps, dat belooft MTB Verbier. En ja, ze hebben gelijk. Wij komen hier niet voor eerst. Afgelopen jaar waren we ook in oktober in Verbier met een Trailaddicts Weekend. Dit jaar is onze groep zowaar nog groter, met enkel bekenden van eerdere Trailrides. Oktober blijkt een fantastische maand te zijn in Verbier. De trails zijn rustig, het is niet snikheet en het weer is doorgaans goed. Erik, van MTB Verbier, legt uit dat door de nabijheid van het Mont Blanc-massief Verbier in een "protected valley" ligt. Slecht weer blijft aan de hoogste berg (de Mont Blanc) kleven of het komt er niet overheen.
Dag 1: warm up
Deze donderdag is de dag met de minste weersvoorspellingen. Bewolkt en aan het eind van de dag regen. In de bergen betekent dat dus: sowieso een regenjasje mee! Met een grote groep van 16 man + 3 gidsen (Erik, Ben en Jessica) is het op de eerste afdaling zaak om even een plekje in de groep te vinden. De gasten met EWS-wedstrijdervaring (oké, dat is er 1: Martijn) duiken snel de eerste trail in. Weinig gekkigheid, maar wel diepe afwateringsgeulen waar je niet heel gemakkelijk doorheen manualt.
Een splitsing in twee groepen is snel gemaakt. De ene helft vormt de snellere groep, de andere helft voelt zich comfortabeler bij een groep met iets minder hard dalen. Maar beiden beleven evenveel FUN! We rijden vandaag grootdeels bikepark trails. Bij de espresso-stop meeten de twee groepen weer. Iedereen is nog happy met z'n groepskeuze. Verbazingwekkend is het dat de bikepark trails nu (aan het einde van het seizoen) echt in fantastische conditie zijn. Niet compleet kapotgeremd, maar gewoon lekker!
Als de donkere wolken zich aan het eind van de dag aandienen ben ik -en met mij een paar anderen- al behoorlijk op. De Wouaiy trail (bikepark: rood, Trailforks: zwart) vraagt veel van mijn armen en een paarhonderd meter voor het eind zwaai ik af. De splitsing naar het chalet. Door de regen dalen we dan alsnog 900 hoogtemeters. En wat blijkt: dat doen we op een sectie met superkrappe switchbacks die we later deze week ook zullen rijden.
Dag 2: boven de wolken
Na een fantastische avondmaaltijd van Lee ligt iedereen al redelijk snel op bed. Blijkbaar was ik niet de enige die moe was. Na het ontbijt met het lekkerste brood van Zwitserland, pakken we de shuttle van MTB Verbier naar een plek nóg hoger dan de bikeparklift (2.200m+). Het is nog een stukje verder klimmen op de fiets. We spotten de top van de Mont Blanc in de verte, maar om de paar minuten schuift er weer een wolk voor. We blijven in de wolken tot we de laatste bocht richting de trail nemen. Boven de wolken zien we witte toppen. De trail die nu komt (Vallon d'Arbi) vind ik één van de vetste van de trip! En ik ben niet alleen want achter mij hoor ik iemand die ik bijna niet afgeschut krijg :) Ja, het snelle groepje heeft er een nieuw lid bij!
De begroeiing gaat van droog gras, naar herfstgele lariksen, naar groene naaldbomen. En de trail gaat dus ook van mega-rocky naar steeds meer wortels. Schitterend! In de shuttle opnieuw naar boven komen we op de plek waar we een hike-and-bike tegoed hebben. Maar omdat het wolkendek dicht zit besluiten we die niet te doen. Of..... Als we iets afgedaald zijn klaart het toch op. We besluiten er met gids Erik tóch voor te gaan. De hike-and-bike is nu natuurlijk nog iets langer maar oh zo waard! Lunch in de zon. Een schitterend 360 graden uitzicht. En via een ridgeline duiken we de technische trail in. Echt technisch! Steil, smal en nul ruimte voor fouten. Iedereen loopt een enkele switchback. Maar dat maakt de trail niet minder; dit is weer een pareltje in Verbier!
Omdat we een flink aantal kilometers vanaf het chalet eindigen en we met de shuttle terug moeten rijden we nét iets verder door. Nog een berg op voor een snelle downhilltrack naar het chalet. Aankomen op de bike (en een kwartier eerder dan de bus!) blijft het mooiste.
Al tijdens het diner start Redbull Rampage. En natuurlijk wil iedereen dat zien. Waar het alle andere avonden gezellig is met een wijntje en een praatje, zitten we nu aan schermpjes gekluisterd. Natuurlijk kan dit ook samen! Erik en Jessica zetten op groot scherm Rampage op. Goed voor wat inspiratie?
Dag 3: bikepark shreddin' in Verbier
Vandaag is "Stache Day". De closing day van Verbier Bikepark. De dresscode = tuinbroek, buff, snor en een 69-bordje op je bike. Erik staat in deze outfit al te shinen. Benieuwd of hij in die strakke tuinbroek een switchback doorkomt...
In totaal komen we op bijna 6.000 hoogtemeters dalen vandaag. Met lange enduro-afdalingen, lunch in de gondel en doorrrr! De zwarte trails vergen flinke concentratie en precisie. En het is goed om wat afstand te houden wat de trails zijn al droog en stoffig! Natuurlijk eindigen we in het bikepark, waar ook de jumpline contest is. Hier komen wat goede rijders vandaag! Dikke whips. En een train van rijders die beiden op twee tables een backflip doen. Dat ging bij Andreu Lacondeguy niet goed in Rampage. Hier wel.
Flink geïnspireerd knallen we zelf ook nog twee keer over de blauwe jumpline in het bikepark. Die bochten lopen zo lekker. We jagen achter elkaar aan! Beneden bij de lift staat bier en hamburgers op ons te wachten. Bikepark Verbier trakteert!
Dag 4: de laatste, de mooiste
Zondag vertrekdag. Degene die voor het avondeten thuis willen zijn, vertrekken alvast, maar we blijven alsnog met een groepje van 9 man over om nog één laatste trail te rijden. De shuttle gaat vandaag naar Bruson, aan de tegenovergestelde kant van alle andere dagen. Er blijft nog een klim van 500 hoogtemeters over om op eigen kracht te doen, en met wat overtuiging weet iedereen zich ertoe te zetten.
Over traverserende singletracks klimmen we naar de trailhead. We kijken op een gletsjerrand en richting skidorp Verbier. De trail start op een ridgeline en we hebben er zin in! Volgens Erik en Ben is dit (eigenlijk) de mooiste trail uit het gebied. Wij zijn de laatste trip van het seizoen, dus ook voor bikejunkies Erik en Ben is dit een prachtige afsluiter. Iedereen geniet met volle teugen. De trail is lang en heeft alles! Uitzicht, rockgardens, switchbacks, highspeed stukken, wortelpacks, flow. Wij zijn stoked om volgend jaar wéér naar MTB Verbier te komen! En daar proosten we stiekem op als we bij het chalet van Erik en Jessica een glas bubbels openen om het einde van het seizoen te vieren...
Video Trail-Addicts weekend Verbier
Op pad om een nieuwe reis uit te zetten, Adriatico - Tyrreno
Van kust tot kust door het prachtige Italië. Ancona naar Orbetello.
De voorbereidingen bestaan eruit, thuis op de kaart, op basecamp alvast een route uit te tekenen en dan maar hopen dat de paden nog bestaan en of begaanbaar zijn. Maar dat is avontuur en daar houden we van, en geeft uitdagingen onderweg om een alternatief te zoeken.
Daarbij natuurlijk ook gebruik gemaakt van eerder door mij gereden tochten.
Portonovo / Ancona.
Na eerst 3 dagen gefietst te hebben in ons Ardennen weekend zijn we op Dinsdag gestart in Portonovo / Ancona.
Alles liep voorspoedig, route klopt. Vooral smalle landwegen (verhard) en gravel wegen door een prachtig, nog heuvelachtig landschap. In de verte zien we de Apennijnen al liggen. Die zijn de 2e dag aan de beurt. We overnachten in een prachtig oud stadje, een van de mooiste “ Borgo’s” van de Marche, Treia.
Op naar Pioraco
Dag 2: op naar Pioraco, midden in de Apennijnen, wordt wel het Zwitserland van de Marche genoemd. Een klein stadje aan een riviertje tussen hoge steile bergen. Weer flinke klimmen en lange afdalingen. Erg warm was het 30grd, gelukkig een waterbak onderweg om af te koelen. Overwegend gravel /rots en asfalt straatjes een korte ruige single trail afdaling. Maar wat weer een geweldige vergezichten, g enieten!
Lago di Corbara
Dag 3: naar Assisi. We Beginnen de eerste 12 km lekker langs de rivier, lichtjes omhoog. Dan toch het echte werk een klim van 8 km, gelukkig overwegend een stille asfalt weg. Boven even bijtanken, en dan een prachtige afdaling van 9 km, grotendeels off road naar het Lago di Corbara. In het stadje in het dal even lunchen en water bijvullen. Het is weer warm, 30+, dus veel drinken!! Na de lunch rijden we de provincie Umbrië in, een korte klim gevolgd door een leuke single trail afdaling. Dan weer een echt lange klim (asfalt). En ja dan, WoW, een super lange single trail, over rotsen en door bossen, hoofdzakelijk afdalen “ kicken”. We rijden over delen van de via Franciscana, een pelgrimsroute naar Assisi, super single trails. Het water raakt op en we moeten nog ver. Na een korte single trail klim komen we bij een huis waar buiten een tafeltje staat met 2 flessen water en wat fruit, een bordje erbij:`Peligrini sentiti libero" Wij maken dankbaar gebruik en lessen onze dorst met het warme water en eten wat van het ons onbekende fruit.
Nog een klein stukje over de weg en we bereiken Assisi, helemaal stuk, maar wat een avontuur.
We hebben deze dag een aantal keren alternatieven moeten zoeken, maar goed gelukt!!
Dag 4: Rustdag het prachtige Assisi bekijken en chillen met een Moretti aan het zwembad.
De heuvels van Umbrië in
Dag 5: naar Todi. De Apennijnen achter ons gelaten en na de 20 km brede hoogvlakte onder Assisi de heuvels van Umbrië in. Door wijnvelden, olijf boomgaarden en eikenbossen. En prachtige oude stadjes. Aan het eind zo’n 6 km over een bergrug met aan beide zijden prachtige vergezichten ! Geen heel spannende dag vandaag, veel asfalt, maar wel lekker. En op tijd in Todi zodat we de oude stad kunnen bekijken. .
het mooie Orvieto
Dag 6: om 9 uur vertrokken uit Todi, korte klim en daarna een afdaling van zo’n 5km. Deze werd gevolgd door jawel een klim van n 20 km, over wel alles asfalt in oorverdovende stilte, met alleen het geluid van de banden en af en toe krekels. Eenmaal boven aangekomen na een reep begonnen aan de afdaling, na ongeveer 1 km begon het feest, off road afdalen, super, incl ook mooie single Trails, genieten!! Na een tijdje kwamen we in een oud stadje, tijd voor koffie en n broodje, daarna verder met de off road afdaling naar een stuwmeer, prachtig!! De laatste kilometers weer over de weg door een prachtig landschap en rond half drie aangekomen in het mooie Orvieto.
Zuid Toscane
Dag 7: naar Sorano was echt super 60 km waarvan zeker de helft off road en echt mooie paden!!. Vanaf Orvieto even de provincie Lazio in en daarna zuid Toscane. Door tamme kastanje bossen, eikenbossen en boomgaarden. Natuurlijk ook schitterende oude stadjes (o.a. Bolsena) met super smalle straatjes en leuke trappen om af te rijden. Zelfs een stukje (10 km) van onze Pelgrim route gereden, langs de noordkant van het Lago di Bolsena, maar dan tegengesteld. Eindigend in een prachtig oud fort om te overnachten. Hotel la Fortezza, al snel in gesprek met de eigenaar die heel enthousiast vertelde over zijn fort en zijn visie. In zijn leven is welzijn het kernwoord! En dat past hij o.a. toe door uitsluitend biologische producten uit de naaste omgeving te gebruiken. Verder heeft hij voor de verhuur twee fat-E-bikes staan, die wij maar even moesten proberen, nou dat deden we graag!! WoW is toch echt wel lekker, klimmen met n E-bike.
Steile trappen de diepte in
Dag 8: We verlaten Sorano over steile trappen de diepte in om bij een riviertje te eindigen, we belanden in een soort van jungle, een smalle single trail leid ons naar een eerste Vie Cave, Een door Etrusken uitgehouwen weg door het tufsteen. Super steile wanden, in het midden een smalle geul die is ontstaan (uitgesleten) door de talloze ezel karavanen die door deze straten zijn geleid. Heel bijzonder, een unieke ervaring.Uiteindelijk zijn we weer boven, fietsen over een stukje weg, kijken om en zien...... gewoon niets, alsof het er niet is. Het zijn gewoon diepe scheuren in de aardkorst waar we doorheen zijn gekomen. Het duurt niet lang of we dalen weer af over soortgelijke paden een hert springt echt vlak voor mij opzij en even later horen we wilde zwijnen knorren (zien ze niet). Een riviertje door en weer klimmen en veel klunen, veel van die vie Cave’s zijn niet geheel te fietsen. We komen boven ineen prachtig stadje, welke geplakt lijkt te zijn op de tufsteen rotsen, Pitigliano. Tijd voor de lunch. Daarna weer steil afdalen en het bos in, rotspaden en super single tracks kilometers lang. Daarna wat heuvelachtig door wijn en olijf gaarden naar Manciano. Vandaag vrijwel in zijn geheel off road, super!
In Manciano een mooi hotel gevonden echter zonder restaurant. De stad in, we zien een terras, echter geen restaurant, vreemd, een ober is de tafels aan het klaar zetten, kunnen we hier eten? Het terras is vol krijgen we te horen, maar binnen is nog plek. Blijkt het de plaatselijke slager te zijn die, heel handig, zijn activiteiten heeft uitgebreid. Het vlees kun je in de vitrine uitzoeken, hele hompen T-bone, en andere soorten worden naar wens op gewicht gehakt en op de grill bereidt. Heerlijk en niet duur!
Prachtige stadje Capalbio
Dag 9: Laatste etappe, uitfietsen had ik van te voren gezegd, maar dat viel toch wat tegen. Was best nog pittig met de heuvels in de Maremma, lekker steil! Maar toch genieten! Wat Een prachtig landschap! Pauze in het prachtige stadje Capalbio, lunch op een plein met een mooi uitzicht over de heuvels.
“A la fine” van Zuchero klinkt door mijn hoofd als we de zee zien. Finish in Orbetello aan het strand van de Thyreense zee , natuurlijk kon een duik niet uitblijven!
Wat een prachtige tocht, een voortdurend wisselend landschap prachtige oude stadjes en super Trails, dit was weer een unieke belevenis Wel behoorlijk pittig, met name de bagage en de temperatuur ( elke dag rond de 30graden) maakten het extra zwaar. Totaal hebben wij zo’n 460 km afgelegd met n 11000 hm.
September 2019 staat deze reis op onze agenda, u kunt deze tocht dan geheel verzorgd en met bagage transport en begeleiding beleven! Wellicht tot ziens!!
Adri Mostert, Holland MTB Tours