Enduro trails in Siegen Duitsland

Enduro Trails Siegen Duitsland

Adventure and Survival Verzekering

Trailhunt: Enduro Trails in Siegen

Wij vinden het zelf altijd leuk om andere trails te rijden. Daarom zoeken we telkens naar nieuwe gebieden waar we nieuwe Enduro trails kunnen vinden. Meestal is het start punt trailforks. Zoekend op de kaart zoek ik dan naar trail clusters. Zijn er veel rode en zwarte trails in 1 omgeving, dan is dat zeer waarschijnlijk de moeite waard! Zo begon de trailhunt naar Enduro Trails in Siegen

Succesverhalen van onze eerdere trailhunts

De afgelopen jaren hebben we veel (voor ons) nieuwe gebieden mogen leren kennen. Alweer best een tijd geleden bijvoorbeeld Witten, Bad Iburg, Solingen en Hohensyburg Trails. Allemaal erg leuk gebieden om te fietsen. De trailhunt in Berscheid was in van de trailhunts die in eerste instantie nergens op uit leken te komen. Erg jammer, er heen rijden veel tijd kwijt en niet echt leuk kunnen rijden L gelukkig bleek Berscheid een waar trail paradijs! We hadden simpelweg de verkeerde trails als eerste geprobeerd…

De Enduro Trails van Siegen!

Rondom de Weller berg (346m hoog) zouden maar liefst 5 zwarte trails moeten liggen! Vlak in de buurt een mooie rode (waar we mee wilden starten) en dan aan de overkant van de “vallei” moeten nog eens 2 zwarte en 2 rode liggen!! Dat kan haast niet misgaan… Want overal tussen deze trails liggen nog tal van blauw gemarkeerde trails om je dag verder mee af te toppen. Siegen is dik 2,5 rijden van ons, het ligt hemelsbreed links onder winterberg namelijk. Maar he! Met meer trails dan je in een dag kan rijden, dan moet dat wel de moeite waard zijn.

Gelukkig hebben we het hele feest opgenomen, dus check snel wat je van dit trail paradijs mag verwachten 😉


Mountainbike training in Remouchamps we spelen vandaag Tikkie

Mountainbike training Remouchamps

Tikkie jij bent hem, mountainbike training.

Hoe kan jou zonder dat er een wedstrijd is toch ervoor zorgen dat je alles uit jezelf haalt? (Onze challenge om beter te worden, veel beter) Timen is natuurlijk een goede optie, maar kost altijd een hoop voorbereiding. De timer moet beneden worden gezet en de horloges moeten worden ingesteld. Niet heel handig. Na heel lang en heel diep 😉 te hebben nagedacht hadden we het! Tikkie jij bent hem, de ultieme mountainbike training! (Dachten we…)

Jessica van MTBVerbier heeft ook Remouchamps trails leren kennen

Al jaren rijden we samen met Erik en Jessica mee op de trails in Zwitserland. Het was erg leuk dat ze spontaan mee kon vandaag. Jessica was zonder fiets en zonder mtb kleding in Nederland. Wat spullen bij elkaar gezocht voor Jess en klaar om onze favo spot in de Ardennen aan Jess te laten zien.

De achtervolging ingezet in remouchamps, mountainbike training

Remouchamps het Enduro decor voor de mountainbike training.

We zitten midden in de herfst en het regent al af en aan de afgelopen periode. Dat het glad kan worden op de toch al technische trails in Remouchamps wisten we. Remouchamps heeft tal van zeer uitdagende Enduro trails welke in het droge weer al best uitdagend zijn. We dachten inmiddels al best wat gladde trails gewend te zijn. Deze dag bleek next level glad. De hele top laag van de trails zat een soort van los op de onderlaag. Begint met blauw op de La Wasflam (trailforks) welke nog prima te doen was. Vervolgt met de La Wasflam waarbij we overstappen op de La Wasse (rode trail). Hier zitten al best wat steiler secties in die normaal prima te rijden zijn. Vandaag begon hier het glij feest direct! Op de rode trail horen we Jess joelen van plezier, verrast door het technische niveau hier. “Dit was een rode trail he Jess”, “wat echt??” Op naar zwart dan!

Het jachtseizoen is geopend!

Het tikkertje spelen op de trail bleek al snel niet een heel goed plan, zeker niet in deze condities. Inmiddels kan ik (Rik) Nico steeds beter bij houden maar als het zo glad is trek ik te veel aan de “zekerheidsrem”, Nico niet die vlamt door! Dat doorvlammen resulteerde overigens wel in wat crashes hier en daar… We stoppen met Tikkie spelen, omdat het simpelweg te gevaarlijk is. We toveren Tikkie om tot de Chase. Later beginnen en proberen steeds dichter bij te komen. De Chase kreeg vandaag toch een wat andere wending. Veel trails bleken dicht omwille van het jachtseizoen. Na 3 trails te hebben gereden besluiten we af te haken. Te nat, te glad en een groep jagers die ons achterna gaat hadden we ook niet zoveel zin in…

Het was glad op de trails in remouchamps 3de crash van Nico

Spanje, MTB Clinics, hike and bike, dusty trails

Spanje ride 2 tremp 2023

Ride2Tremp – Enduro MTB – Flow in de Spaanse bergen van 1 tot 7 April 2023

Ga mee op deze mooie Spanje mountainbike reis. Het Catalaanse voorgebergte van Tremp, waar bergmeren, verlaten dorpjes, de besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën en diepe canyons het decor zijn, ligt een flow paradijs voor enduro lovers van alle niveaus.  We verblijven in een luxueus hotel op 10 minuten van de trails, aan een prachtig bergmeer in een oase van rust. De Ride2Tremp is een enduro mountainbike reis voor alle niveaus. We biken op overwegend flowy trails in schitterend landschap. We shuttelen waar mogelijk om de langere klimmen te overbruggen.

  • UITRUSTING: Zoals gewoonlijk bij MTBclinics.be, dragen we verplicht een helm, knie- en elleboog bescherming en een rugzak voor je eten, drinken en spareparts/tools. Wil je geen rugzak dragen dan is een protectievest verplicht. Een fullface helm is geen luxe op de moeilijkere trails. Tremp is een voorgebergte van de Pyreneeën waar het in April gemiddeld 15 tot 20 graden is. Hou er echter rekening mee dat, vanwege de hoogte en de nabijheid van de Pyreneeën, de temperaturen en het weer snel kan veranderen. We gaan tot boven de 1200m en daar kan het goed fris zijn. Zorg voor warme, regenbestendige kledij!
  • Welke bike? enduro- of allmountainbike met veerweg minimum 120mm; banden met stevige flanken en stevige noppen; dropperpost
  • E-bike: Wil je met de e-bike komen? Dat kan. Er wordt gebruik gemaakt van de shuttledienst, maar af en toe moet er stevig getrapt worden en dan kan een e-bike goed van pas komen.
  • NIVEAU
  • Moeilijkheidsgraad: makkelijk/medium
  • Techniek: deze week is bedoeld voor mountainbikers van alle niveaus. We biken op flowy en snelle trails, met hier en daar wat steile en technische paden.
  • Fysiek: we gebruiken zo veel mogelijk de shuttle maar er moet toch stevig geklommen worden. Een e-bike is ideaal voor deze reis, maar met een goede conditie zal je meer  genieten. Vergeet niet dat je je kracht en conditie ook nodig hebt tijdens de lange afdalingen.

Boek nu Ride 2 Tremp 2023

Dag 1: Aankomst in Tremp.

Briefing en avondeten in ons hotel.

Dag 2: Tremp: de flowy trails van het stuwmeer

We beginnen met een 100% flowtrail door het bos van Salars. We dalen 6 km af via een singletrail zonder technische moeilijkheden door een prachtig dennebos. Met de shuttle klimmen we naar het begin van de “Roques Peladas”, een singletrails van 5 km die eerst op en neer gaat langs een bergwand met prachtige vergezichten op de Pyreneeën en het stuwmeer. De trail wordt geleidelijk steiler en daalt via schitterende ronde rotsen en snelle bochten terug naar het dorp. We shuttelen terug naar boven om de andere afdalingen te biken die op hetzelfde punt beginnen. En dat doen we tot we onze armen niet meer voelen! Flow, flow en nog eens flow!

Spanje, MTB Clinics, bergmeer

Dag 3: Tremp: kunst en vliegwerk

We ruilen de flow en rotsen van gisteren in voor de flow en bochten van de trails die iets lager liggen en meer “geshaped” zijn. Deze trails zijn niet met de shuttle bereikbaar maar dat kan de pret niet bederven. De afdalingen zijn zo leuk dat we sommigen twee keer zullen biken. En na een dag volop vliegen door kombochten en razendsnelle flow, hebben we nog een verrassing voor de durvers, de “dragon khan”. Niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees maar wat een trail, wat een sensatie!

Spanje, MTB Clinics, ridge line, dusty trails

Dag 4 : Tremp: Stuwmeer 2.0

Aan de ander kant van het stuwmeer ligt een berg waar we schitterende trails rijden over vlakke rotsen, schitterend aangelegde bochten en een aantal meer technische afdalingen. We biken naar de top waar we een aantal afdalingen combineren die pure fun zijn. “Cactus Arizona”, “Maf”, “Roc de Neret”, “Bartotrail”, “Scream” en “Slick Rock”…allemaal trails die je meer dan één keer zal willen knallen. Orgasmic!!!

Spanje, MTB Clinics, rockslab, bergmeer, vergezichten

Dag 5: La Pobla de Segur: enduro-circuit

We shuttelen naar het dorp aan de andere kant van het stuwmeer. Hier ligt het enduro-circuit van de jaarlijkse enduro-race en die gaan we integraal doen. Dit zijn de meest technische trails van de week: hele mooi aangelegde afdalingen van 6 km in prachtige natuur, rotspassages, kombochten, technische passages die afgewisseld worden met razendsnelle singletrails. Het leven is mooi!

Spanje, MTB Clinics, hike and bike, dusty trails

Dag 6: De Serengeti van Tremp

We keren terug naar de zone van dag 3 waar we een hele reeks andere trails biken en de mooiste afdalingen van dag 3 herhalen.

Dag 7: einde van de reis

Het vreselijke moment van afscheid is aangebroken; het einde van een fantastische week. We zien elkaar op het volgende avontuur!

Boek nu Ride 2 Tremp 2023

Inclusief/Exclusief

  • 6 overnachtingen in hotel
  • Begeleiding van 2 gidsen: een lokale expert en MTBclinics gids
  • Shuttle dienst naar start en eindpunten van de routes
  • Halfpension: ontbijt & avondmaal (drank niet inbegrepen)
  • Vervoer naar Spanje***
  • Met de wagen is Tremp vanuit Brussel 13 uur rijden
  • Met het vliegtuig: Op 1 April rijdt onze transfer service om 16:00 (kan aangepast worden naargelang de vluchten) van de luchthaven van Barcelona naar Tremp. 45€ per persoon. Op 7 April rijdt onze transfer service om 08:00 (kan aangepast worden naargelang de vluchten) terug naar Barcelona. 45€ per persoon.
  • vluchten
  • drank
  • lunch


Bike Park Meribel

Vind de mooiste mountainbike avonturen op Secrettrails.eu

Op Secrettrails vind je de beste mountainbike gids bedrijven in heel Europa, we werken samen met gids bedrijven die de mooiste mountainbike vakantie aanbieden in Europa. Check ze op www.secrettrails.eu.

Meer informatie

Bike Park Méribel

Een alpine mountainbike-resort

Om je mountainbike vakantie in de Alpen voor te bereiden, ontdek je het aanbod van mountainbike sensaties in dit mountainbike-resort! Of je nu liever op de trails of op de weg trapt, jezelf uitdaagt in het bikepark of voor een familierit op de mooiste routes van de 3 Valleien op een downhill mountainbike een elektrische mountainbike: het is er allemaal in Méribel. Vind je dit een van de beste Bike Parks van Frankrijk? Stem dan hier op Bike Park Meribel

Downhill trails

11 afdalingen
DAT IS MEER DAN 35 KM PURE AFDALING!

1 groen, 3 blauw, 4 rood, 2 zwart en 1 dubbel zwart

Trails speciaal ontworpen en ontwikkeld voor downhill mountainbiken. Bochten, sprongen en andere obstakels maken deze parcoursen mooi en helpen je mountainbike skills te verbeteren. Deze trails voldoen aan de Franse richtlijnen voor mountainbiken (AFNOR NF S 52-110) in die zin dat ze zijn gemarkeerd en dat ze niet toegankelijk zijn voor voetgangers.

Deze sport blijft voor iedereen toegankelijk dankzij trails zoals de Bike Slope, ideaal voor een rustige start. De groene pistes zijn voor iedereen toegankelijk (met een geschikte fiets, helm en beschermende uitrusting). De 4 rode pistes, de 2 zwarte pistes en de dubbele zwarte piste zijn ontworpen voor experts en moeten garant staan ​​voor geweldige adrenaline shots en adembenemende landschappen vanaf de toppen.

Instructeurs van de Méribel-resort-fietsscholen kunnen je echt helpen om het beste uit je downhill-mountainbike vakanties in Frankrijk te halen.

Enduro-trails

9 Enduro-routes
DAT IS 97 KM AAN ROUTES GEMAKKELIJK BEREIKBAAR MET LIFTEN.

2 blauw, 3 rood en 4 zwart.

Enduro-tracks volgen bestaande trails die worden gedeeld met voetgangers. Hoewel het grotendeels afdalingen zijn, zul je vaak moeten trappen om over heuvels te komen, maar de inspanning wordt beloond met toegang tot paden in een natuurlijke omgeving ver van de skiliften. Dit is een technisch en fysiek uitdagende activiteit, dus zorg ervoor dat je klaar bent voor een uitdaging!

Cross-Country (XC)

Een sportieve ontdekking van de berg

DAT IS 27 KM AAN TRAILS!

1 blauw, 1 rood en 1 zwart

Crosscountry-mountainbiken is het zomerse equivalent van langlaufen: je verkent de natuurlijke omgeving en raakt in je eigen tempo fit. Een geweldige activiteit om met familie en vrienden te doen. Je vind er 3 toegewijde en goed onderhouden routes van 3 tot 18 km. 27 km circuit en avontuur in het hart van de natuur. Tussen bossen en bergweiden, die adembenemende uitzichten bieden. De crosscountry-fietsroute blijft toegankelijk voor iedereen, ongeacht je vermogen. De blauwe route is ideaal om met uw gezin het natuurreservaat Tueda te ontdekken. De zwarte baan is ontworpen voor experts. Om te beginnen, om vooruitgang te boeken of om te experimenteren, in Méribel is alles mogelijk op de fiets!

Meer informatie

Bikepark Crans-Montana

Bikepark Crans-Montana

Met een netwerk van 200 kilometer aan mountainbike routes. 181 bewegwijzerde mountainbike-, crosscountry- en enduro-tracks, drie downhill-tracks die eindigen in een Northshore-zone en ook speciale e-bike-routes. Crans-Montana biedt een grenzeloze speeltuin en een verscheidenheid aan mogelijkheden voor alle mountainbikers.

En wat hebben al deze routes gemeen? perfecte bewegwijzering, een verscheidenheid aan natuurlijke landschappen en adembenemende panoramische uitzichten!

Verschillende «Swiss Bike Hotel» gecertificeerde vestigingen en tal van gespecialiseerde winkels en gekwalificeerde gidsen verwelkomen bezoekers die op zoek zijn naar een mountainbike vakantie in deze zonnige regio Zwitserland.

Alles is gemakkelijk te bereiken vanuit Sierre dankzij de liften of bussen van Sierre-Montana en de liften waarmee je de berg toppen kunt bereiken.

Mountainbike in Crans-Montana

360° uitzicht, op het zuiden, wijngaarden, bossen, negen meren, vier watervallen, weilanden en een gletsjer, dit is slechts een deel van de gevarieerde landschappen die de regio Crans-Montana vormen en de regio tot een mountainbike speeltuin maken.

Wat de infrastructuur betreft, zal ook aan de verwachtingen van mountainbikers worden voldaan, aangezien de liften 365 dagen per jaar open zijn en onbeperkte toegang bieden tot de bergen, een groot aantal bergrestaurants en de vele natuurlijke schatten.

Het uitgestrekte domein omvat 77 km enduro- en langlaufroutes voor alle niveaus, die gecertificeerd en bewegwijzerd zijn. Er zijn maar liefst 11 routes, met een totaal hoogteverschil van 2.350m.

Downhill in Crans-Montana

Downhillers zullen genieten van het brede scala aan downhill-infrastructuur in het Crans-Montana Bike Park. De Crans-Cry d’Er-lift maakt alle infrastructuur zeer gemakkelijk te bereiken voor downhill-rijders.

Verspreid over het skigebied zijn er drie afdalingen beschikbaar: een zwarte, een rode en een blauwe. Deze tracks bieden een panoramisch uitzicht over het Rhônedal, gevolgd door een passage door het bos met een reeks technische secties, eindigend in een Northshore-zone met een stroomlijn en verschillende drops, en een skillpark met verschillende modules om de nieuwste trucs uit te proberen.

E-Bike in Crans-Montana

Is er een betere manier om van het hele fietsroutenetwerk in Crans-Montana te genieten dan met de e-bike? Je hoeft alleen maar te kiezen tussen de 200 km aan mountainbikeroutes en de 177 bewegwijzerde mountainbike-, langlauf- en enduroroutes.

Hoewel al deze routes kunnen worden gebruikt op e-bikes, zijn er vier routes speciaal ontworpen voor e-bike-excursies .

Als onderdeel van het Energy Bike District-project wordt bij alle e-bike-verhuur een gratis GPS-systeem geleverd, zodat je de ideale route kunt vinden. Daarnaast zijn er in de regio Crans-Montana voldoende oplaadpunten.

Opzoek naar andere bikeparks in Zwitserland? Check ze hier


Weekend in de Alpen - MTBVerbier

MTBVerbier: EEN PARADIJS MET TRAILS IN DE VOORTUIN

Foto’s: Gijs Ferkranus

Tekst: Bram van Boekholt

Als je even een paar minuten door je Insta-timeline scrollt kom je iedere keer weer nieuwe ‘epic shots’ tegen van plekken waar jij ook wil biken. Van EWS-stages tot de zomerse beelden vanuit Nieuw-Zeeland en Australië. Dat brengt ons altijd tot ideeën voor nieuwe biketrips. Maar tóch blijven wij, Trail-Addicts Rik, Nico & Bram, ieder jaar terugkeren naar Verbier (Zwitserland), en daar is een reden voor.

Alpen trail in Verbier

Jaarlijks plannen we met Trail-Addicts een ‘season-ender’ trip naar MTBverbier. Met het hele huis gevuld zijn we met ongeveer 15 gasten om aan hun motto Eat. Sleep. Bike. Repeat. gehoor te geven. In de vallei van Bagnes op zo’n 800 meter hoogte vind je het luxe chalet van Erik en Jess. Aan de ene zijde van het chalet heb je uitzicht op het skidorp Verbier (op ongeveer 1.500 meter hoogte) en aan de andere zijde heb je vrij uitzicht op de rest van de vallei en de eeuwig besneeuwde toppen die daarachter liggen.

De vrijheid in en rondom het chalet is alleen al een reden om hier te komen biken. Na een fietsdag leg je je fiets in het gras, sluit je aan bij het kampvuurtje dat al is opgestookt en blijf je gerust de hele avond met je kniebeschermers op je enkels zitten. Totdat je het zelf tijd vindt om de stof- of modderlaag van je af te douchen (er is zelfs een was-service!). Iedereen hier komt voor het biken én de relaxte vibe, dus je voelt je nooit verplicht om je bezwete shirt even te wisselen omdat de rest van de gasten wel fris gedoucht en gestreken zijn.

Kampvuur bij MTBVerbier met Nico Bram en Rik

Verbier Valley

Verbier ligt in het Zuid-Westen van Zwitserland. Wanneer je bovenop de hoogste toppen in dit gebied staat, zie je de Mont Blanc boven de andere besneeuwde reuzen uitsteken. En ook een trip naar Zermatt – met de iconische Matterhorn – is mogelijk is als daytrip vanuit hier. Wij besluiten gewoon Erik’s plan te volgen voor onze vier bikedagen hier. En we weten dat je niet ver hoeft te reizen, want alleen al Verbier heeft dik 100 km aan de mooiste natural trails.

Met een grote groep bikers rollen we via de lokale pumptrack door de vallei 2,5 km naar het liftstation van Le Châble. Tot en met augustus kun je vanuit hier de lift naar Verbier pakken, maar op deze doordeweekse dag in het naseizoen draait deze alleen in het weekend. Gelukkig kunnen we met de bus omhoog, met biketrailer. Wel slim om die te reserveren, want met onze groep staat de hele trailer al vol. Dertien haarspeldbochten verder zijn we in Verbier en vanuit daar pakken we de lift de berg op. Diezelfde bus hoeven we natuurlijk niet naar beneden te pakken! De vetste trails komen pal bij het chalet van MTBverbier uit. Dus je kunt afdalen van 2.500 naar 800 meter!

Rots trail Alpen Zwitserland in Verbier

De mede-bikers die hier al een paar dagen eerder dan wij gearriveerd zijn hebben natuurlijk niet stilgezeten. Ze vertellen ons dat het ‘s ochtends ijskoud kan zijn. Niet gek in oktober. Dus de eerste dag staan we veel te warm gekleed boven. Dat donsjackje kan direct weer uit. De eerste trail die we hebben uitgekozen is er direct één met hele technische passages. En blijkbaar ook een populaire wandelroute. Maar overal wordt vriendelijk gegroet en Erik spreekt met wat hikers in vloeiend Frans. De ogen rollen uit hun kassen als hij deelt welke trails wij gaan rijden.

 

Vanaf de bikepark-lift kun je nog een tweede etappe verder omhoog. Die lift naar Fontanet draait nu niet, maar de 250 hoogtemeters trappen we zelf wel even. Het uitzicht hier is fenomenaal, met uitzicht op een gletsjer en de Rôdze trail. Wij duiken de andere kant eraf, op naar Cabane du Mont Fort. De weg ernaartoe vergt wat trial-skills. Over grote rotsblokken en rotsplaten waar je met te weinig flow direct tot stilstand komt tegen een opstaande steen. Maar ook: waar je met de juiste flow en balance-skills je jezelf als Ludo May want. Voor wie hem niet kent: Ludo is een Verbier-local en werkelijk geen enkele technische klim of afdaling is hem te gek. In quarantaine-tijd deelde hij video’s waar hij achterwaarts zittend op zijn stuur de trap van zijn huis op rijdt. Goed, terug naar de trail. Dit is er namelijk één die bij het chalet eindigt, en hij heet Comfort Zone. Maar don’t be fooled: de weg naar beneden is lang en gaat van ruig naar flowy.

Lang genoeg om beneden je armen even goed uit te wapperen en je vingers te strekken. Gelukkig is de finish bij het chalet, dus je hoeft niets anders te doen dan een (herstel)biertje aan te pakken. Tot de kok, Lee, ons naar binnen wenkt voor een vorstelijke drie gangen.

Besneeuwde trails in de Verbier Zwitserland

De volgende dag weten we dat we iets eerder moeten vertrekken voor de vetste foto’s. Dit keer shuttled Jess ons omhoog in de VW Transporter met bikerack. En we treffen een oude bekende als gids vandaag. Jarno “The Blast” Hoogland woont sinds dit jaar ook in Verbier (we geven hem geen ongelijk!) en werkt regelmatig als gids voor MTBverbier. Op het programma staat Col de Mille. Als we omhoog shuttlen zien we de bomen letterlijk van kleur verschieten. Hoe hoger we komen hoe geler en dieper oranje de loofbomen en larixen worden. Op het bergmeertje waar Jess ons afzet ligt al een laagje ijs. Leuke speelplek voor het zoontje van Erik en Jess, die hier als echte bergbewoner opgroeit. Wij gaan hoger op de berg “spelen”. Na een mooie traverse tussen de gekleurde struikbegroeiing, is het nog een stevige klim naar de Col. Jarno maakt ons blij met een dooie mus: “Jammer dat de berghut niet open is, want daar hebben ze de lekkerste perentaartjes”. We komen steeds dichterbij de bergkam die met een klein beetje sneeuw besprenkeld is, als poedersuiker over een oliebol. Het laatste deel naar de top is een hike-a-bike van een goed kwartier, over een besneeuwde trail in de schaduw. Eenmaal op de top kunnen de windjacks aan. Hier waait een frisse wind, maar we zitten wel heerlijk in de zon met uitzicht op de piek van de Mont Blanc in de verte.

De trail die volgt heeft écht alles in zich. Als we alléén deze trail zouden rijden en daarna rechtstreeks naar huis, dan zou ik zelfs al 100% tevreden zijn. Alles zit in deze bijna 1.500 hm afdalen; de hike-a-bike, een toffe ridgeline met verre uitzichten, lekkere flowy secties, steile switchbacks, ruige rotspassages, spannende worteltapijten en high speed stukken. Én ook deze komt in de voortuin van het chalet van MTBverbier uit. High fives all over the place. Zoiets smaakt natuurlijk altijd naar meer! Terwijl iedereen zich weer nestelt rondom het kampvuur met een drankje uit de ‘honesty bar’, pakken fotograaf Gijs en ik het plan op om er nog een trailtje aan vast te knopen. Gewoon als toetje. Erik tekent snel een route voor ons uit. En gewapend daarmee op zak, pakken we nog precies op tijd de bus omhoog naar Verbier. Een colaatje en energybar onderweg blijkt wel een goed idee. Het energieniveau is toch iets minder hoog dan zo optimistisch ingeschat. En wanneer we de start van de trail weten te vinden zien we de zon langzaamaan achter de berg verdwijnen. Full focus rijden we met z’n tweeën een waanzinnige trail naar beneden, waarvan we gelukkig een paar delen nog herkennen van eerder. Dus we hoeven niet meer op onze telefoons te kijken hoe de route loopt.

In donkere schemer sluiten we ons weer aan bij de groep om het kampvuur, die we vanuit de verte al op zagen gloeien. Iedereen is nog steeds even stoked. En voordat we binnen weer getrakteerd worden op een fantastische maaltijd, zorgt medewerker Ju voor heerlijke verse pizza’s uit de steenoven op het terras. Verser en lekkerder dan dit kan bijna niet. Wat een geluk voor ons dat ze Italiaanse roots heeft. En dat, gewoon als tussendoortje.

Herfst kleuren op de mountainbike trails in de Alpen

Waar we de afgelopen dagen in gesplitste groepjes (per niveau) op pad gingen, willen we deze zaterdag graag met z’n allen rijden. In een langgerekt lint vliegen we de achter elkaar over de eerste drop. De beruchte Vertigo trail is niet voor iedereen even gemakkelijk. Het aantal switchbacks is ontelbaar. En een krappe switchbacks dwingt zelfs respect af, door een achterbrug van een fiets te slopen. De harde zijdelingse impact op een boom doet het frame breken. En er is maar één weg verder, en dat is naar beneden. Wat een fantastische zwarte trail is dit! Hadden we al gezegd dat óók deze op steenworp afstand van het chalet finisht? Hier pakken we koffie en de lunch mooi mee, alvorens we de laatste trails van de dag gezamenlijk shredden. Dit is tevens de laatste volle dag en avond. Dus bij het avondeten delen Erik en Jess trots wat een gaaf seizoen ze met iedereen hebben gehad. Ze zijn zichtbaar blij dat ze zoveel gasten hebben mogen ontvangen en iedereen hebben kunnen laten zien in wat voor een prachtgebied ze wonen. Dit mountainbikekoppel snapt het helemaal: je komt hier niet alleen voor de trails, maar ook voor de mooie accommodatie, het heerlijke eten, de fijne vibe en hun gastvrijheid.

Met wat schnapps om te proosten bedenken we opeens dat Red Bull Rampage nu live bezig is. Dat kijken we lekker lui vanaf de bank. Waar ik normaal gesproken iedere dag video’s zou checken van de trailbuilders, test-runs en de finaledag is het me nu bijna ontschoten dat dit event bezig is. Zo ontzettend waan je je op vakantie, al is het een korte biketrip van een paar dagen.

Mountainbiken in de Alpen Zwitserland verbier

De ochtend van het afscheid is voor ons niet direct afscheid. We hebben namelijk het plan opgevat om vroeg genoeg (maar wel met een fatsoenlijk ontbijt) naar de mooie ridgeline van Pierre Avoi te rijden voor foto’s. Rijden is niet helemaal ‘rijden’. Want na een eenvoudige traverse en stukje klimmen moet de fiets ook nog een tijdje in de nek op weg naar de top. In de schaduw is de grond nog hard bevroren, maar de zon doet al hard z’n best. En het is geen straf om hier op deze ochtend te genieten van het uitzicht richting Portes du Soleil, over het dorp Verbier en over de trail die via de ridgeline aan de horizon verdwijnt en het bos in dropt. Die volgen we, met allemaal een grote glimlach op ons gezicht, welke in die stand blijft staan totdat het écht tijd is om huiswaarts te gaan. De periode van modderige Nederlandse trails komt er weer aan, maar wij hebben herinneringen waar we nog wel tot aan de lente op kunnen teren. Tot volgend jaar!

Zelf op reis naar MTBverbier

Meer mountainbike spots in Zwitserland


Spa Trail centrum

Het Enduro Spa Trail centrum.

We zijn fan van de Ardennen. Er zijn tal van plekken waar je super goed kunt mountainbiken en op sommige plekken is het mogelijk om niveautje technisch Enduro te rijden. Helaas is er een grote dikke vette maar…. Op veel van deze plekken mag officieel niet gereden worden. Dat lijdt tot veel discussie en onduidelijkheid. Op zich is het duidelijk dat het niet mag, maar iedereen doet het. Huh? En toen was er het Spa Trail centrum

De Spa Trail Centrum review video staat onderaan 😉

Toch is er goed nieuws! En dat nieuws heet “mtb trails spa” een officiële Enduro mountainbike spot midden in de Ardennen 😀

De mountainbike Enduro trails van Spa liggen op een steenworp afstand van het centrum. De parkeergelegenheid is wat “vaag” te noemen maar prima. Je parkeert direct naast de weg en op een route bord na is hier nog maar weinig te zien van de trails. Op het bord wordt duidelijk aangegeven hoe te klimmen en waar welke trails zich er bevinden.

Ruim 700 meter aan mountainbike afdaling!

Het mountainbike Enduro trail centrum spa heeft een totaal van 7 specials onderverdeelt in 2 blauwe routes. 3 rode en 2 zwarte. Doe je ze allemaal dan heb je een ruime 700meter afgedaald en een kleine 4 kilometer aan trails gereden. De afdalingen zijn relatief kort dus de klimmetjes ook. Prima locatie om meerdere rondes te maken dus.

De aard van de trails varieert van lekker flowy met wat sprongetjes tot stenen en uitdagende steilere stukken. Let op: Heeft het veel geregend de afgelopen dagen? Dan is het hier modder en klei. Heel glad dus!

Technisch level trails Spa

Over het algemeen zitten er nergens dermate grote of moeilijke dingen die voor de meeste all-mountain of Enduro rijder niet te rijden zijn. Alles is goed te doen of te rijden en overal is een mogelijkheid om langs op te rijden. Verkennen tijdens een afdaling is dus prima te doen om alvast jouw uitdagingen te spotten voor je volgende run! Afhankelijk van je niveau kan je hoger en verder springen over de tal van kleine lipjes en dubbels die in elke trail wel aanwezig zijn.

Is het vergelijkbaar met die andere niet nader te noemen spot waar iedereen heen gaat? Nee, niet direct. Die andere is op technisch gebied wel wat uitdagender te noemen, maar nogmaals. Het Spa trail centrum is een officiële spot en dat moeten we toejuichen!

Meer informatie over Spa Trail Centrum

Meer bikepark en trailpark informatie België

Meer informatie

Wedstrijdverslag: Mondraker Enduro Team Race Davos 2021

Revanche op 2020! Afgelopen september stonden we voor de tweede keer aan de start van de Mondraker Team Enduro Race. En we hebben ons voorgenomen revanche te nemen op onze deelname van afgelopen jaar. Daar werden we getergd door pechgevallen en verkeerd-rijden door onze eigen stomme fout. En bovendien: we zijn dit jaar aan onze Pro-ambities aan het werken, dus we zijn het aan onze stand verplicht om in elk geval de Stage-tijden van vorig jaar te verbeteren.

 

De editie van dit jaar was binnen een week uitverkocht. Zelfs al 10 maanden vantevoren. En dat snappen wij wel! De voorgaande jaren dat we hebben deelgenomen was alles tiptop geregeld, de sfeer onder deelnemers is ontzettend tof en oja… de trails zijn fantastisch!

Aankomst in Davos

Waar we vorig jaar onze eerste meters in Davos pas op de eerste wedstrijddag zagen, pakten we het dit jaar beter aan. Vroeg vanuit Nederland vertrekken om in de middag al een afdaling te pakken. En dat lukt! Sterker nog: we kopen gelijk een dagkaart voor de Jakobshorn lift: dat geeft ons de motivatie om in elk geval meerdere runs te halen. En hoewel de heenreis heel relaxt was, zitten we nu in de lift wel op onze horloges te kijken… Binnen 30 minuten gaat de laatste volgende lift omhoog. Snel, fullface op in de gondel, handschoenen aan, kniebeschermers omhoog en gelijk knallen! Wennen aan de losse stenen en ruige ondergrond hier op 2.590 meter hoogte hebben we niet. Onze blik gaat naar diep in het dal: 1.000 hoogtemeters dieper. Binnen 20 minuten moeten we daar weer staan. Noem het onverstandig, noem het risicovol, maar we zijn met z’n drieën zó eensgezind dat we die laatste lift nog willen meepakken dat we precies op tijd beneden staan te high-fiven dat we op tijd zijn. En dit is precies de flow die we de komende dagen vast willen houden.

Wedstrijddag 1

De transponders zitten om onze pols. Vandaag gaat het echt beginnen. Gisteren zagen we bovenop al wat pijlen hangen. En de trail die we gisteren als laatst hebben gereden blijkt ook de laatste stage (Stage 3) van vandaag. Dat wordt genieten!

 

Er is wel wat gezonde wedstrijdspanning, maar toch minder dan normaal. We kennen het gebied, we weten dat de trails weliswaar technisch en ruig zijn maar geen onaangekondigde jumps of drops hebben en we rijden lekker als Fun Team. Dus waar het wedstrijdconcept ooit startte als duo-endurorace, is er sinds vorig jaar een klassement met teams voor 3 tot 6 man.

 

De eerste stage is een bekende voor ons, en de start ligt nu ietsjes verderop dan voorheen. Het intense trap-stuk wordt nu nog niet getimed, dus de Stage begint pas op de plek waar het lekker naar beneden begint te rollen. De wedstrijd-drive zit wel goed! We stampen op de pedalen aangemoedigd daar een superfanatieke wedstrijdvrijwilliger “GO GO GO”. We zijn net één nachtje op deze hoogte in de bergen, dus de hartslag schiet gelijk omhoog. We halen al een paar deelnemers in die met pech aan de zijkant staan. Haha! Wij niet! Maar deze Stage is meer dan 3 km en 500 hm lang, en onderin betrap ik mezelf erop dat ik naar Nico roep “Ga er maar langs als je kan”, als we bij een volgend team ingelopen zijn. Dat is niet heel ‘racy’. Een echte race-vibe is natuurlijk om “Rider! Rider!” te roepen en ze plaats te laten maken. Maar we flowen de laatste paar meters achter ze aan naar de finish van Stage 1.

 

Even bijkomen in de gras. Als we willen vertrekken roept Nico ons terug: lekke band! Daar is geen betere timing voor. Na de Rinerhorn-lift volgt Stage 2 over veel wortels en stenen, maar niet dusdanig steil, dus veel bijtrappen.

 

De laatste Stage van vandaag is degene die we gisteravond al reden. Bovenop de ridgeline van de Jakobshorn zwaait de organisatie-fotograaf ons tegemoet. Een oude bekende van vorig jaar. En deze Stage is een classic. Weer meer dan 3 km lengte en 500 hm, met veel switchbacks. De snelheid zit er goed in en als we achterom kijken zien Nico en ik dat we uitlopen op Rik. Totdat Nico hard opzij stuurt. Lek!!! Goh, Nico: hadden we je niet al weken vantevoren getipt om je wielen tubeless te maken en niet meer met binnenbanden te rijden? Na een snelle binnenbandwissel denderen we weer door naar de finish. En Nico? Die gaat na het eerste finish-biertje zijn wielen tubeless (laten) maken mét een CushCore-variant erin. Tegen Zwitsers tarief.

Wedstrijddag 2

Tussen de andere campers, daktenten en een enkele caravan staan we op de deelnemerscamping pal naast de finishboog. We worden dus gewekt door de enthousiaste speaker die de eerste starters van vandaag al op pad stuurt. Voor ons geen hele snelle tijd, dus we hebben nog even om de pasta van gisteravond te laten zakken en een paar broodjes-ei te maken.

 

Deze dag staan er vijf Stages op het programma. De start van de eerste Stage weten we maar al te goed te vinden: midden in het maanlandschap. (En dus niet vanuit de lift naar links.) Omdat we niet supervroeg in de startvolgorde zitten is de grootste nattigheid al wel weg. Maar nattigheid valt niet te vermijden. Want waar de Stage eerst over scherpe stenen en langs derailleur-killers gaat, duikt het daarna een moerasachtig gebied in waar vaart behouden betekent dat je ook met volle snelheid een zompige moddelpoel in duikt. Is het water of schijt? Het kan beide…

 

Voor de volgende Stage hoeven we nauwelijks te klimmen en geen andere lift te pakken. We zitten nog zó hoog dat we nog verder kunnen afdalen. In de rider-briefing op Komoot (waarvoor iedere deelnemer een gratis Wereldpakket ontvangt) lazen we al dat je hier ook goed moet sturen om op wat houten planken te blijven rijden en hoewel het grassig en hobbelig is, kunnen de remmen volledig los. Het rijden in een teamrace is hier extra fun, omdat je hier je teammaten nog eens kunt proberen in te halen.

 

De derde Stage van vandaag start steil en over gladde wortels. We zien bij de groepjes voor ons dat er een inside-line over grote wortels is, direct bij de eerste bocht. Die pakken we! We zitten nu onder de boomgrens, dus dit is de eerste Stage in het bos. En ook dat is genieten! Snelle singletracks en lijnkeuzes over of langs wortels. Rik klaagt over zijn dempergedrag. Mja, als je enkele tientallen secondes achter ons finisht moet je je materiaal maar de schuld geven, denken Nico en ik. In het dal staat een bikewash en materiaalzone: toch maar eens daarlangs. Wat blijkt? De dempershaft is gebroken. De coil-demper gaat zo de prullenbak in. Hoe dan?! En vooral: wat nu?! Als geluk bij een ongeluk hebben we een extra luchtdemper bij ons. En een zeer vriendelijke dame van de organisatie kan die wel voor ons oppikken onderweg naar de materiaalzone. We maken de afspraak: Nico en ik gaan naar de lunchplek bovenop aan de overkant van de vallei en Rik skipt de lunch en fixt zijn demper.

 

Hoewel het fijn is dat we even op het gras in het zonnetje kunnen uitbuiken van de flinke bak pasta, duurt het toch wel erg lang voordat Rik er ook aankomt. Wat blijkt: hij moet bushings eruit persen om deze demper passend te maken en moet het werk zelf uitvoeren in een bikeshop die zonder personeel zit. Als één-na-laatste team kunnen we starten aan de vierde Stage van vandaag. Maximaal opgeladen in energie knallen we er lekker in. “Straitlinen” waar het mogelijk is, dat hebben we wel geleerd in onze Pro-trainingen. Een weg om obstakels heen is altijd langzamer. Box, box, box! Dit was weer een beauty van een trail! En de kers op de taart moet nog komen: de laatste Stage van vandaag is de Signal Trail. Ook een bekende trail voor ons: waar we vorig jaar minstens 2 lekke banden en een gebroken spaak hadden.

 

En op deze trail besluiten we direct: volgend jaar zijn we er weer bij! De technische double-black rockgarden rolt goed, totdat we in de verkeerde lijnkeuze belanden en omdat we in elkaars wiel zitten is eromheen sturen geen optie meer. Rennend en harkend volgen we de rest van de rockgarden. Ook geen tijd om van het fenomenale uitzicht te genieten. En waarom komen we terug? Deze feature is echt wel te doen en is nu gewoon een persoonlijk doel geworden om in de wedstrijd helemaal clean te rijden. Van alle 14 wedstrijdstages van dit jaar is deze Stage toch wel één van de favorieten: uitzicht over Davos-Klosters, technische switchbacks en rockgardens en na wat wijde bochten langs een Alpenweide het donkere bos in, vol snelheid en uitdagingen om flow te houden. Genieten.
Als we bij de finish-area komen zitten de meesten nog lekker naast de bike na te genieten en te proosten op de dag.

Wedstrijddag 3

Vandaag is de dag met de meeste klimmeters die we op eigen kracht doen. Te beginnen in de ochtend. Iedereen vertrekt vrolijk met de fullface helm op en kniebeschermers aan, maar de meesten gutst het zweet al direct onder de helm vandaan. Afzetten dat spul!

 

Deze dag staan er maar liefst zes Stages op het programma. Het valt nog mee met de armpump en pijntjes. Ons Oer-MTB trainingsprogramma met krachttraining heeft daar zeker aan bijgedragen, maar natuurlijk sluipt er al wel iets van vermoeidheid in. Onze coach Laura Turpijn doet ook mee aan dit event als duo-team. Iedere dag komt ze mega-stoked bij ons checken hoe de dag ging en loopt ze over van enthousiasme over wat zij heeft beleefd. Dit is haar eerste enduro-wedstrijd en langzaam is ze beslist niet! Laura wordt uiteindelijk derde in de categorie Damesteams. Haar mindset kunnen we ook nog wat van leren: “ik rij op mijn maximale kunnen en we doen aan een event mee waar er overal wel een EHBO’er of bergreddingsteam te vinden is, dus ik durf veel meer risico te nemen dan wanneer ik hier alleen zou rijden”. Bij haar tijd komen we dan ook helaas niet in de buurt. Nouja, we hebben nog even te gaan in ons trainingsschema he.

 

Ondanks dat we hier vorig jaar (ook al met iedere dag stralend weer!) aan de Mondraker Enduro Team Race meededen, kennen we lang niet alle trails. Eén derde van de wedstrijdstages dit jaar is nieuw! En wanneer je Trailforks bekijkt zie je dat er zo ongelofelijk veel trails liggen in Davos en omgeving: hier kunnen ze jaar na jaar nieuwe Stages opnemen.

 

De Stages deze dag zijn ook weer schitterend. Na de klim van 350 hm starten we vandaag met de langste Stage van de dag. Met een paar mega-exposed off-camber stukken erin, dus focus vooruit en voorzichtig balanceren. Deze trail eindigt vlak voor een bikepark-lijn. Volgens mij één van de weinige echte bikepark-trails, want het merendeel van de trails hier is volledig natuurlijk. Precies waar wij van houden! Maar natuurlijk pikken we de jumpline even mee onderweg naar beneden. KRAK!!! Rik “de sloper” sloopt weer wat. Dit keer breekt z’n pedaalas af, tegen een steen. Gelukkig: buiten een wedstrijdstage. En gelukkig weer vlak voor dezelfde materiaalzone. Ze kennen ‘m daar nog. En bij het afrekenen van een mooi maar duur setje pedalen wordt er nog een grappa-tje soldaat gemaakt. Even wat extra wedstrijdspirit erin.

 

De vijf volgende Stages variëren van hele fysieke Stages met veel trapwerk tot lekker technische Stages. Maichel “Mikey’s Bike Adventures” Lemmens zien we bij de lift en heeft al een halve dag erop zitten als wij nog aan de tweede Stage van vandaag moeten starten en hij legt ons in detail uit wát we wáár kunnen verwachten. Maar zie dat maar eens te onthouden in een afdaling van 3 kilometer!

 

Voor de laatste twee Stages gaan we weer de Jakobshorn op. Een mooie ridgeline trail duikt Davos in. Een deel van de trail die we op de dag van aankomst hebben gereden. En wat blijkt: het kan nóg sneller dan die middag. De gewenning van een paar dagen op hoogte en technisch terrein rijden heeft z’n effect. Wat hebben die Zwitsers hier eigenlijk een enorme voorsprong op ons, he. Op de een-na-laatste trail horen we (Nico en ik) Rik roepen in onze nek: “hahaa, ik zit er nog!”. Als een volledig team rollen we over de finish van Stage 13. Nu alleen nog de “showstage” te gaan. Maar pas op: hier kun je de wedstrijd niet winnen, maar wel verliezen. Dus nog even gefocused blijven. De laatste -nét aangelegde- bochten steken door een weiland en komen recht voor de finisharea aan. Alle gefinishte deelnemers staan er te juigen en een biertje met elkaar te drinken. Wat een sfeer! En het gejuig zwelt alleen maar harder aan, want direct nadat wij binnen zijn begint het te plenzen. En terwijl de deelnemers lekker onder een parasol of met capuchon op staan, staan de vrijwilligers als echte mascottes midden in de regen op de finishlijn om de laatste paar deelnemers binnen te halen. Fantastisch.

Het was fantastisch! Maar wat hebben we geleerd?

Nu we in training zijn om Pro te worden is wedstrijdervaring opdoen goud waard. We hebben weer beter geleerd waar onze skills en verbeterpunten liggen. We voelen ons sterker en zijn gedisciplineerder met het avondeten en het aantal biertjes 🙂 Maar bovenal: we gaan nog meer intervaltrainingen doen. In een enduro-wedstrijd zijn er zoveel plekken waar je tijd kunt winnen door even bij te trappen of even extra aan te zetten in plaats van lekker naar de volgende bocht te rollen. En licht als een veertje op de fiets te zitten, zonder iedere steen met volle impact te raken.

Eens zien of we in 2022 hier in Davos een mooie wedstrijduitslag kunnen halen!

Zien we je daar? De inschrijving opent jaarlijks rond 1 december. Check: https://enduro-team.ch/en/


Specialized Enduro VS Stumpjumper

Specialized Enduro VS Stumpjumper

Wat moet je kiezen? De Enduro of de Stumpjumper…

Het geld brandt in je broekzak, het is weer tijd voor een nieuwe fiets. Dat zijn altijd weer stressvolle situaties. Veel gegoogle lezen kijken noem het maar op. Iedereen heeft zo zijn eigen “merk favoriet” en omdat wij met Specialized samen werken op E-MTB-gebied leek het me wel so fair om ook mijn niet ondersteunde fiets een Specialized te laten zijn. Voor mij was de keuze simpel: De Enduro (of toch de Stumpjumper….)

De Specialized Enduro in de Alpen

Het geluk was er dat er een demo Specialized Enduro in maat S3 (nieuwe maatvoering) beschikbaar was op het moment dat wij ons jaarlijkse MTBVerbier eind off Sexson uitje hadden. Het perfect toneel om dit apparaat eens goed uit te testen!

 

 

 

De Specialized Enduro is een knap staaltje enginering! Wow wat een machine, deze fiets geeft je direct het vertrouwen om HARD te gaan. 29 inch wielen 2.6 banden, 170mm vering echt allemaal zaken die ervoor zorgen dat je sneller wilt gaan. Deze fiets wil dat ook, laat de remmen los en hij versnelt, blijft versnellen! De fiets is bizar lang, is heel comfortabel en voelt lekker “Plush” aan. Oké direct bestellen dan maar…

Wil je weten hoe het weekend was? Check het verslag dan hier: MTB verbier weekend

De Nederlands alpen zijn toch anders 😉

Eenmaal terug met beide benen op Nederlandse grond, nog wat rondjes gedaan en de balans opgemaakt. Hiervoor had ik een Evil insurgent en hetgeen wat mij het meeste irriteerde was de ground Clarence. Dat ding was LAAG! Kijk het zit zo, bij honden, gaat de hond zichzelf aanpassen aan het baasje (meestal), helaas is een fiets geen hond… Raar vergelijk ik weet het. Het komt hierop neer je zal dus een fiets moeten kiezen die zichzelf het fijnste voelt op datgene wat het baasje het liefste doet. Snap je? Ik (het baasje) ben geen bikepark shredder, leuk, maar niet de basis van wat ik wil rijden. Trail rijden, avonturen, op plekken komen waar anderen dat niet doen. Ja dat bikepark laten we echt niet links liggen. Daarbij, is snelheid echt het belangrijkste? Nee voor mij niet!

De alles kunner: Stumpjumper

 

 

Dus toch maar eens gevraagd of ik de stumpjumper nog eens mocht lenen, de LT beter te verstaan. Stumpjumpers zijn er namelijk in 3 smaken: ST shorttravel, de LT Long travel en de EVO, De EVO is de meest agressieve met een bizarre balhoofhoek. Gevoelsmatig leek dat de beste keuze, wil het niet zeggen dat daar de bottembracket nog lager is dan de evil en dat betekend: Padelstrockes. Irritant wanneer je wil trail rijden. Elke steen elke wortel, je moet het incalculeren.

Iets meer voorvering: Lyrik 160mm it is!

De geteste stumpjumper gaf gelijk in Nederland een heerlijk gevoel, snel effectief en toch prima instaat bij de technische stukjes. In een bike park (in Harz getest) toch wat te kort gekomen voor mijn gevoel met de fox 34. Gelukkig zit die niet vast gelast aan het frame…

 

 

 

Op internet een mooie Stumpjumper demo model gevonden in de kleur die ik graag wilde. Fox 34 op het www gezet en vrij snel verkocht. Nieuwe 160mm Lyrik er in en hoppa. Samen met een maatje de hele geometrie eens na gemeten en deze zou nu ongeveer op 66 graden moeten komen met het balhoofd. Klinkt ouderwets zeker als je na gaat dat hij met een 150mm vork 66,5 graden telt. De stumpjumper kan niet met een Canecreek head angle worden uitgevoerd door het gekozen balhoofd cupsysteem. Gelukkig zijn er speciale bushings te koop waardoor je demper iets dieper komt te vallen zonder de veerweeg van slechts 140mm te beïnvloeden. Nu zou hij volgens ons op 65,5 ongeveer moeten zitten en dat is prima! Hier vind je alle informatie over de bushings: https://www.offsetbushings.com

 

 

De stumpjumper is een echte alles kunner, nee hij geeft niet hetzelfde vertouwen als de Enduro, daar ga je harder mee. Maar deze fiets is stabiel, gebalanceerd en stijf. Klimt zeer goed en met haar 29inch wielen en 2.6 banden echt een alles kunner!

En als Matt Hunter dit er mee kan, dan moet ik er toch op zijn minst ook een klein beetje mee kunnen rijden….


Burscheid Enduro trails

De Enduro trails van Burscheid

Heel even, heel even dacht ik; zal vandaag dan de eerste dag worden dat we geen vette trails vinden? De trailhunt van vandaag is gebaseerd op heel veel ogenschijnlijk korte zwarte afdalingen. We hebben afgesproken op de parkeerplaats Park Platz Schöllerhof die relatief centraal ligt tussen al die trails. Om er weer een soort van route van te maken rijden we eerst noord-oostelijk richting Burscheid om af te kunnen trappen met een inkomertje. In Burscheid worden we door inwoners aangesproken dat hier niks ligt, geen trails.

Sterker nog ze kennen de “app” (zal Trailforks zijn) en benoemen nogmaals: er liggen hier geen trails! Oké, danke und auf Wiedersehen. We kijken elkaar aan en besluiten toch het pad in te rijden. Na niet al te lang stuk doubletrack, zie daar: Trails ;) Toch valt het allemaal wat tegen hier en de twijfel neemt toe, zal dit dan inderdaad de eerste mislukte trailhunt worden?

De zoektocht gaat door!

We geven niet direct op natuurlijk, de middag is nog jong dus we zoeken verder. Met wat omwegen in een erg mooie omgeving zagen we dat we de L101 moesten zien bereiken. Aan de andere kant van de weg zien we meer potentie. Eenmaal aan de andere kant van de weg beland komen we op een fireroad die kaarsrecht door het bos loopt en na een paar honderdmeter zien we ook de eerste trail het bos in duiken! Wat zich nu voor ons openbaart doet onze oude-mannen-ogen weer twinkelen als kleine kinderen in een snoepwinkel! Er kronkelen hier niet 1, niet 2, maar 3 downhill, bikepark-achtige trails naar beneden. Allemaal kombochten, drops en zelfs dubbels! We hebben vandaag ook Ralph van de Looseriders met ons mee, en hij is niet vies van een sprongetje (overigens de enige zonder E-MTB, held!) dus hij kon al helemaal zijn lol op. Enige voorverkenning is voor alle “niet-springers" een must hier. De dubbels zijn niet groot maar toch. Op Trailforks moet je opzoek gaan naar de Murmel, daar vind je alle zwarte. We draaien telkens via de Murmel Easyline weer omhoog om deze afdaling een keer 2 keer te doen, zo hebben we dus nog een reden om terug te komen.

Ook natuurlijke Enduro shizzle hier in Burscheid

Iets verderop aan dezelfde ber flank welke het beste is te bereiken middels dezelfde klim vind je wat meer natuurlijk Enduro trails. Deze trail is steil en technische zeer uitdagend. Onderweg komen we nog wat locals tegen en ze vragen ons of we hem al gereden hebben. Trots zeggen we JA hun reactie vertelde ons genoeg dat ook voor de locals deze trail als hoogstaand bekend staat. Ook hier heb je overigens meerdere keuzes onderweg, het maakt niet uit wat je kiest alles komt beneden uit.

De twee-fietslengtes river jump!

Nog steeds op dezelfde berg nu helemaal aan het einde van de fireroad liggen nog meer trails. De linker optie is brengt je naar een gebied met grote sprongen en zelfs een riverjump. Overal is een b-line te vinden. Wijzelf pakken de “kleine” drops mee en staan te verbazen over wat er allemaal is aangelegd hier. Rijd je hier aan het einde van de fireroad naar rechts dan kom je wederom op een uitdagende Enduro trail met een zeer steil einde. Slechts 2 van ons wagen zich eraan, gelukkig ligt er ook een leuke “chicken” welke voor sommige zelfs al als steil kan worden ervaren. Voldaan rollen we terug naar de auto’s. Niet om te stoppen, maar om bij te tanken! Er ligt hier namelijk nog meer :D

Altenberg Enduro trails

Vanaf onze parkeerplaats rijden we nu verhard de andere kant op richting Altenberg. Daar ligt een mooie kronkelweg welke ook veel gebruikt wordt door motorrijders. Het is makkelijk klimmen en werken vanaf hier de hele flank af. Op de kaart zien we 5 zwarte afdalingen, te beginnen met de Stein DH. Kort krachtig en ook hier weer een zeer steile sectie in de trail! Gevolgd door de Die Wellen en Blitz cirkelen we door. Allemaal gelijksoortige trails met ieder haar eigen charme. Allemaal technisch, de één moeilijker dan de ander.

Na een sterk dichtbegroeid bos komen we dan aan bij de Kochtopf trail. Beneden zien we het einde al, een natte verticale rotsplaats. We klimmen over de gravel road omhoog, onderweg kom je de trail nog een keer tegen waar je kan zien wat ons te wachten staat. Eenmaal boven start de trail wederom met een erg steile sectie met 2 drop offs erin, heftige start…. Ook hier is er een chicken route voorzien, met ieder zijn eigen lijnkeuze rollen we weer naar beneden. Ook deze is weer heel erg gaaf!

In deze regio kun je prima zonder GPS rijden. De L101 en de L310 zijn de 2 wegen vanaf waar je telkens start. Her en der vraagt het wat creativiteit om de trails te vinden. Mocht je toch liever met GPS rijden, dan kan je die hier aanvragen. Parkeerplaats Park Platz Schöllerhof is dus voor dit deelgebied de beste optie om te parkeren.