Mountainbike training in Remouchamps we spelen vandaag Tikkie

Mountainbike training Remouchamps

Tikkie jij bent hem, mountainbike training.

Hoe kan jou zonder dat er een wedstrijd is toch ervoor zorgen dat je alles uit jezelf haalt? (Onze challenge om beter te worden, veel beter) Timen is natuurlijk een goede optie, maar kost altijd een hoop voorbereiding. De timer moet beneden worden gezet en de horloges moeten worden ingesteld. Niet heel handig. Na heel lang en heel diep 😉 te hebben nagedacht hadden we het! Tikkie jij bent hem, de ultieme mountainbike training! (Dachten we…)

Jessica van MTBVerbier heeft ook Remouchamps trails leren kennen

Al jaren rijden we samen met Erik en Jessica mee op de trails in Zwitserland. Het was erg leuk dat ze spontaan mee kon vandaag. Jessica was zonder fiets en zonder mtb kleding in Nederland. Wat spullen bij elkaar gezocht voor Jess en klaar om onze favo spot in de Ardennen aan Jess te laten zien.

De achtervolging ingezet in remouchamps, mountainbike training

Remouchamps het Enduro decor voor de mountainbike training.

We zitten midden in de herfst en het regent al af en aan de afgelopen periode. Dat het glad kan worden op de toch al technische trails in Remouchamps wisten we. Remouchamps heeft tal van zeer uitdagende Enduro trails welke in het droge weer al best uitdagend zijn. We dachten inmiddels al best wat gladde trails gewend te zijn. Deze dag bleek next level glad. De hele top laag van de trails zat een soort van los op de onderlaag. Begint met blauw op de La Wasflam (trailforks) welke nog prima te doen was. Vervolgt met de La Wasflam waarbij we overstappen op de La Wasse (rode trail). Hier zitten al best wat steiler secties in die normaal prima te rijden zijn. Vandaag begon hier het glij feest direct! Op de rode trail horen we Jess joelen van plezier, verrast door het technische niveau hier. “Dit was een rode trail he Jess”, “wat echt??” Op naar zwart dan!

Het jachtseizoen is geopend!

Het tikkertje spelen op de trail bleek al snel niet een heel goed plan, zeker niet in deze condities. Inmiddels kan ik (Rik) Nico steeds beter bij houden maar als het zo glad is trek ik te veel aan de “zekerheidsrem”, Nico niet die vlamt door! Dat doorvlammen resulteerde overigens wel in wat crashes hier en daar… We stoppen met Tikkie spelen, omdat het simpelweg te gevaarlijk is. We toveren Tikkie om tot de Chase. Later beginnen en proberen steeds dichter bij te komen. De Chase kreeg vandaag toch een wat andere wending. Veel trails bleken dicht omwille van het jachtseizoen. Na 3 trails te hebben gereden besluiten we af te haken. Te nat, te glad en een groep jagers die ons achterna gaat hadden we ook niet zoveel zin in…

Het was glad op de trails in remouchamps 3de crash van Nico

Try to fly at bike park Mook

Try to Fly @ Bike park Mook

Elke dinsdagavond proberen we bij elkaar te komen en een specifieke mountainbike-skill aan te pakken. Doel is om onze skillset te vergroten en zo over de hele breedte betere mountainbikers te worden. Onze doelstelling ligt hoofdzakelijk binnen Enduro. Oftewel: de technischere afdalingen beter kunnen rijden. Wat doen we dan in bike park Mook?

Airtime lijkt niet direct verbonden te zijn met Enduro rijden en toch is dit een belangrijke skill die je maar beter goed kan beheersen! Regelmatig kom je secties tegen waarbij het simpelweg makkelijk is om er overheen te vliegen dan alle impact te absorberen. En natuurlijk ziet het er cool uit  als je het kan.

Tegenwoordig zijn we verwend met het Bikepark Mook om de hoek. Er liggen daar Alpiene-waardige bikepark trails. Hoge kombochten, tal van tafels, gaps en mooie rockgardens. Het perfecte stukje grond om aan onze Airtime te werken dus.

Try to Fly heet onze nieuwste video en “try” hoort er echt nog bij. We zijn geen volleerde springers, al heeft de één het meer onder de knie dan de ander. Bram en Nico hebben de meeste tafels zichzelf al meester gemaakt en zijn toe aan de gaps. R(ik) werkt nog aan zijn tafelmanieren…

Met wat tips zijn de normale tafels te landen aan de andere kant, dus niet meer op het vlakke. Erg blij mee natuurlijk want dat is de basis om met de gaps aan de slag te gaan. Nico en Bram zijn alweer toe aan de gaps welke in Bike park Mook met steeds meer vertrouwen genomen worden.

Next step is dan de WhaleTail! Voor de Bikepark masters een simpele feature maar de mindfuck is hier groot. Gevoelsmatig kan hier veel fout gaan namelijk.

In ons programma worden we ondersteund door het Oer-MTB programma van Rick Koekoek en Laura Turpijn. Zij maken elke week een rooster met conditie, kracht en technische onderwerpen welke we moeten volgen. Zoals gezegd, op het enduro stuk maken we al lekkere stappen! Sterker, minder verzuring en we verslaan onze eigen “Strava PR’etjes” steeds gemakkelijker. Het motiveert om door te gaan!


Steigerung interval training - Wat is dat?

Steigerung interval training - Wat is dat?

Ik Steigerung, Jij Steigerungt wij steigerungen!

Ja ja geloof het of niet maar we zijn flink aan de slag gegaan met steigerung. Mocht je nu denken: die lui zijn helemaal de weg kwijt. Dan klopt dat 😉 we hadden namelijk GEEN IDEE!

Beter worden mountainbike training

Elke week krijgen we van #OERMTB een nieuw trainingsschema voorgeschoteld en braaf als we zijn volgens we dat op de letter. Zo ook deze week. Meestal staat er voor het weekend een langere training gepland met wat specifieke opdrachten. Intervalletjes, powerstarts, hoge cadans lage cadans enzovoorts. Vandaag stond er echter iets totaal anders: Steigerungen.

Na 20 minuten warmdraaien op de paarse route van Nijmegen Groesbeek begon het feest, die steigerungen dus. Voor we konden beginnen moesten we eerst eens even opzoeken wat dat nou precies betekend. Na wat zoekopdrachten kwamen we uiteindelijk via aan hardloop website op de juiste informatie.

Een Steigerung is in een korte periode langzaam opbouwen tot aan je topsnelheid. In ons geval moesten we onze mountainbikes dus binnen 60 seconden op topsnelheid hebben. Dat dan maar liefst 6 keer op de route wat toch een stuk zwaarder blijkt dan verwacht….

Achteraf bleek trouwens dat “read the fucking manual” ook hier van toepassing was. Voordat we op internet opzoek gingen naar wat een steigerung nou precies inhield hadden we ook gewoon de beschrijving van Laura even kunnen lezen, het stond er gewoon bij 😉

Meer over onze challenge


Bochten techniek mountainbike training

Hoe moet de bocht dan?

Hoe moet de bocht dan?

Om maar met de deur in huis te vallen. Ik ga het je niet precies laten zien hoe die bocht moet. Wij moeten namelijk zelf ook nog heel veel oefenen! Wat ik wel weet is dat we steeds beter worden en dat lukt door veel te oefenen. Dus eerst wat theorie dan de praktijk. Zelf merken we dat we vaak wel weten hoe het moet en dat we het idee hebben dat we het ook zo doen. Tot dat je jezelf terugziet. Elkaar coachen helpt hier al in maar elkaar filmen nog veel beter!

De theorie is duidelijk:

  • Doorkijken waar je naar toe wilt
  • Jij zelf blijft haaks op de horizon
  • De fiets kantel je in, in de richting van waar je naar toe wilt
  • Je hebt bij een bocht naar links je rechter pedaal laag

Waarom moet dit zo?

  • Waar je naar kijkt rij je van nature op af
  • Door je fiets in te kantelen gebruik je de buiten noppen van je band
  • Door haaks te blijven is de druk op de buiten noppen het hoogst
  • 2 redenen, je raakt met je pedaal de grond niet en je verhoogt nog meer de druk op de banden

Laatste tip: Houdt ook druk op je voorwiel, ga niet te ver naar achteren leunen dan verlies je druk op je voorband en verminderde druk zorgt voor minder grip.

EN Film jezelf!!

Meer over onze challenge om beter te worden

Wil je meer tips van een pro? Check dan eens deze video


Daarom rijden we voor onze Enduro training vandaag in een mega-nat Witten (Duitsland) waar een enorm breed scala aan trails ligt!

Enduro training in Witten

Enduro training

Een endurowedstrijd gaat door in droge én natte omstandigheden. Daar moet je als rijder dus klaar voor zijn. Alleen maar rijden op droge trails is een utopie. Daarom rijden we voor onze Enduro training vandaag in een mega-nat Witten (Duitsland) waar een enorm breed scala aan trails ligt! Durven we onze mountainbike nog steeds plat in de bocht te leggen als de ondergrond nat en vol bladeren en natte wortels ligt? Om wat “extra spice” toe te voegen timen we wat runs. Want als er een klokje loopt gebeurt er toch wat met je motivatie! Crashen? Of run voor run wat secondes eraf snoepen? Mountainbike-prof worden. Een leven vol spannende races, op de mooiste plekken ter wereld. Wij – Trail-Addicts Bram, Rik en Nico – gaan ontdekken wat je hiervoor moet. En wat je ervoor moet laten. Maar zonder het allerbelangrijkste uit het oog te verliezen: plezier! Het ultieme doel: deelname aan een EWS enduro-wedstrijd.

Trails in Witten

Meer over onze challenge

Met Trail-Addicts zijn we inmiddels al op heel wat plekjes geweest in Europa. We fietsen wat af en door de ervaring worden we telkens wel wat beter. Toch gaat het voor ons gevoel niet hard genoeg. De écht snelle rijders schieten ons op alle fronten voorbij en echt wedstrijdmateriaal zijn wijzelf ook niet. We merken dat je voor deze schitterende sport van het mountainbiken echt véél meer moet doen om echt goed te worden, dan alleen wat rond te fietsen.

De komende 3 jaar nemen we de tijd om ECHT beter te worden. We gaan ons focussen op onze techniek samen met professionals. Maar ook gaan we ondervinden wat er allemaal nog meer nodig is naast het fietsen om kracht, souplesse en snelheid op te bouwen. We gaan op een aantal “afdalingen” meten hoe snel we zijn, daar focussen we ons dan op. Sneller, sneller en nog sneller. In onze YouTube series zullen we van alles voorbij laten komen. We nemen je mee in onze reis hoe je een pro mountainbiker kunt worden 😀

Dat uiteraard zonder dat we het allerbelangrijkste zullen verliezen: Plezier!

Abonneer je alvast op ons kanaal zodat je zeker niks mist.


hangbrug op mountainbike trail in Indoor Mountainbike Almere

Avond Sessie Indoor MTB Almere

Indoor MTB Almere

We zijn hier in het indoor MTB Almere al eens geweest tijdens onze bikepark roadtrip door Nederland, waarbij we bijna alle bikeparks hebben aangedaan die Nederland rijk is. Indoor mountainbike Almere is een grote kas waar ze (de naam verraad het al) een indoor mountainbike walhalla hebben gemaakt!

We willen beter worden, veel beter!

Dat is ons mountainbike doel. Om dat doel te behalen werken we met het Oer-MTB programma van Rick Koekoek en Laura Turpijn. Deze winter staat er elke dinsdagavond techniektraining op het programma. Dat betekent wheelies, manuals, stoppie, drop-off en ga zo maar door. Meestal maken we een parcourtje wat we dan afwerken ergens in de buurt van waar we wonen. Vanavond niet. We hadden zin om weer eens lekker te knallen! Dus fietsen op de bus gooien en plankgas naar Almere 😀

Telkens vernieuwing aan MTB trails

De heren en dames van Indoor mountainbike Almere zitten ook niet bepaald stil. Telkens worden er verbeteringen doorgevoerd en/of grote nieuwe features aangelegd. Één daarvan was de verbeterde drop-off! Hoger en spannender 😀 daar houden we van!

Wat een heerlijke training weer! Gewoon ff lekker knallen met al die andere techniek-dinsdagavonden in het achterhoofd J

Meer bikepark informatie in Nederland

Meer over indoor MTB Almere


52 kilometer Posbank Granny trail

52 kilometer Posbank Granny trail

We willen beter worden, dat is wat we roepen. Om eerlijk te zijn zag ik mijzelf vooral meer in bike parks rondvliegen en telkens een beetje sneller zien worden. Wij focussen ons hoofdzakelijk op de mountainbike tak Enduro genaamd. Bij een mountainbike Enduro wedstrijd telt simpel gezegd de afdaling. Pak je een Enduro in bijvoorbeeld de Ardennen waar geen liften zijn moet je alles zelf klimmen. Andere Enduro wedstrijden in bijvoorbeeld de Alpen worden veel lift geassisteerd gereden. Ondanks dat propt de organisatie er altijd wel klimmen in, niet alleen naar de stage nee ook in de stages…

Wat we in de afgelopen Enduro wedstrijden gemerkt hebben is dat, vooral daar in die klimmen en of vals platte secties waarbij je zelf veel moet trappen echt veel tijd te winnen is! Daar gaat mijn ideaalbeeld met een beetje spelen hier en daar en vooral bike parks te rijden L we moeten ook gewoon kilometers maken…

Tijdens deze “duur” training kies ik ervoor om een leuke afdaling te pakken welke ik dan blijf loopen totdat de 1000hm is gehaald. De Postbank Granny trail is dan een perfect lus om dit te doen! De route zou volgens mtbroutes een 124 meter aan hoogte meters moeten hebben wat neerkomt op een 8,5 keer rijden.

De eerste rondes zijn simpel, omhoogvliegen en omlaag spelen. Net zoals altijd dus. Naarmate de rondes optellen begin ik te merken dat ik mijn mountainbike steeds efficiënter door de afdaling laat rollen, het spelen wordt minder maar de remmen worden ook minder gebruikt! Snelheid is naar beneden niet zozeer meer interessant, nee energieverlies daar ligt de focus nu!

Het meest teleurstellende? Mijn horloge heeft slechts 712hm geregistreerd L


Wedstrijdverslag: Mondraker Enduro Team Race Davos 2021

Revanche op 2020! Afgelopen september stonden we voor de tweede keer aan de start van de Mondraker Team Enduro Race. En we hebben ons voorgenomen revanche te nemen op onze deelname van afgelopen jaar. Daar werden we getergd door pechgevallen en verkeerd-rijden door onze eigen stomme fout. En bovendien: we zijn dit jaar aan onze Pro-ambities aan het werken, dus we zijn het aan onze stand verplicht om in elk geval de Stage-tijden van vorig jaar te verbeteren.

 

De editie van dit jaar was binnen een week uitverkocht. Zelfs al 10 maanden vantevoren. En dat snappen wij wel! De voorgaande jaren dat we hebben deelgenomen was alles tiptop geregeld, de sfeer onder deelnemers is ontzettend tof en oja… de trails zijn fantastisch!

Aankomst in Davos

Waar we vorig jaar onze eerste meters in Davos pas op de eerste wedstrijddag zagen, pakten we het dit jaar beter aan. Vroeg vanuit Nederland vertrekken om in de middag al een afdaling te pakken. En dat lukt! Sterker nog: we kopen gelijk een dagkaart voor de Jakobshorn lift: dat geeft ons de motivatie om in elk geval meerdere runs te halen. En hoewel de heenreis heel relaxt was, zitten we nu in de lift wel op onze horloges te kijken… Binnen 30 minuten gaat de laatste volgende lift omhoog. Snel, fullface op in de gondel, handschoenen aan, kniebeschermers omhoog en gelijk knallen! Wennen aan de losse stenen en ruige ondergrond hier op 2.590 meter hoogte hebben we niet. Onze blik gaat naar diep in het dal: 1.000 hoogtemeters dieper. Binnen 20 minuten moeten we daar weer staan. Noem het onverstandig, noem het risicovol, maar we zijn met z’n drieën zó eensgezind dat we die laatste lift nog willen meepakken dat we precies op tijd beneden staan te high-fiven dat we op tijd zijn. En dit is precies de flow die we de komende dagen vast willen houden.

Wedstrijddag 1

De transponders zitten om onze pols. Vandaag gaat het echt beginnen. Gisteren zagen we bovenop al wat pijlen hangen. En de trail die we gisteren als laatst hebben gereden blijkt ook de laatste stage (Stage 3) van vandaag. Dat wordt genieten!

 

Er is wel wat gezonde wedstrijdspanning, maar toch minder dan normaal. We kennen het gebied, we weten dat de trails weliswaar technisch en ruig zijn maar geen onaangekondigde jumps of drops hebben en we rijden lekker als Fun Team. Dus waar het wedstrijdconcept ooit startte als duo-endurorace, is er sinds vorig jaar een klassement met teams voor 3 tot 6 man.

 

De eerste stage is een bekende voor ons, en de start ligt nu ietsjes verderop dan voorheen. Het intense trap-stuk wordt nu nog niet getimed, dus de Stage begint pas op de plek waar het lekker naar beneden begint te rollen. De wedstrijd-drive zit wel goed! We stampen op de pedalen aangemoedigd daar een superfanatieke wedstrijdvrijwilliger “GO GO GO”. We zijn net één nachtje op deze hoogte in de bergen, dus de hartslag schiet gelijk omhoog. We halen al een paar deelnemers in die met pech aan de zijkant staan. Haha! Wij niet! Maar deze Stage is meer dan 3 km en 500 hm lang, en onderin betrap ik mezelf erop dat ik naar Nico roep “Ga er maar langs als je kan”, als we bij een volgend team ingelopen zijn. Dat is niet heel ‘racy’. Een echte race-vibe is natuurlijk om “Rider! Rider!” te roepen en ze plaats te laten maken. Maar we flowen de laatste paar meters achter ze aan naar de finish van Stage 1.

 

Even bijkomen in de gras. Als we willen vertrekken roept Nico ons terug: lekke band! Daar is geen betere timing voor. Na de Rinerhorn-lift volgt Stage 2 over veel wortels en stenen, maar niet dusdanig steil, dus veel bijtrappen.

 

De laatste Stage van vandaag is degene die we gisteravond al reden. Bovenop de ridgeline van de Jakobshorn zwaait de organisatie-fotograaf ons tegemoet. Een oude bekende van vorig jaar. En deze Stage is een classic. Weer meer dan 3 km lengte en 500 hm, met veel switchbacks. De snelheid zit er goed in en als we achterom kijken zien Nico en ik dat we uitlopen op Rik. Totdat Nico hard opzij stuurt. Lek!!! Goh, Nico: hadden we je niet al weken vantevoren getipt om je wielen tubeless te maken en niet meer met binnenbanden te rijden? Na een snelle binnenbandwissel denderen we weer door naar de finish. En Nico? Die gaat na het eerste finish-biertje zijn wielen tubeless (laten) maken mét een CushCore-variant erin. Tegen Zwitsers tarief.

Wedstrijddag 2

Tussen de andere campers, daktenten en een enkele caravan staan we op de deelnemerscamping pal naast de finishboog. We worden dus gewekt door de enthousiaste speaker die de eerste starters van vandaag al op pad stuurt. Voor ons geen hele snelle tijd, dus we hebben nog even om de pasta van gisteravond te laten zakken en een paar broodjes-ei te maken.

 

Deze dag staan er vijf Stages op het programma. De start van de eerste Stage weten we maar al te goed te vinden: midden in het maanlandschap. (En dus niet vanuit de lift naar links.) Omdat we niet supervroeg in de startvolgorde zitten is de grootste nattigheid al wel weg. Maar nattigheid valt niet te vermijden. Want waar de Stage eerst over scherpe stenen en langs derailleur-killers gaat, duikt het daarna een moerasachtig gebied in waar vaart behouden betekent dat je ook met volle snelheid een zompige moddelpoel in duikt. Is het water of schijt? Het kan beide…

 

Voor de volgende Stage hoeven we nauwelijks te klimmen en geen andere lift te pakken. We zitten nog zó hoog dat we nog verder kunnen afdalen. In de rider-briefing op Komoot (waarvoor iedere deelnemer een gratis Wereldpakket ontvangt) lazen we al dat je hier ook goed moet sturen om op wat houten planken te blijven rijden en hoewel het grassig en hobbelig is, kunnen de remmen volledig los. Het rijden in een teamrace is hier extra fun, omdat je hier je teammaten nog eens kunt proberen in te halen.

 

De derde Stage van vandaag start steil en over gladde wortels. We zien bij de groepjes voor ons dat er een inside-line over grote wortels is, direct bij de eerste bocht. Die pakken we! We zitten nu onder de boomgrens, dus dit is de eerste Stage in het bos. En ook dat is genieten! Snelle singletracks en lijnkeuzes over of langs wortels. Rik klaagt over zijn dempergedrag. Mja, als je enkele tientallen secondes achter ons finisht moet je je materiaal maar de schuld geven, denken Nico en ik. In het dal staat een bikewash en materiaalzone: toch maar eens daarlangs. Wat blijkt? De dempershaft is gebroken. De coil-demper gaat zo de prullenbak in. Hoe dan?! En vooral: wat nu?! Als geluk bij een ongeluk hebben we een extra luchtdemper bij ons. En een zeer vriendelijke dame van de organisatie kan die wel voor ons oppikken onderweg naar de materiaalzone. We maken de afspraak: Nico en ik gaan naar de lunchplek bovenop aan de overkant van de vallei en Rik skipt de lunch en fixt zijn demper.

 

Hoewel het fijn is dat we even op het gras in het zonnetje kunnen uitbuiken van de flinke bak pasta, duurt het toch wel erg lang voordat Rik er ook aankomt. Wat blijkt: hij moet bushings eruit persen om deze demper passend te maken en moet het werk zelf uitvoeren in een bikeshop die zonder personeel zit. Als één-na-laatste team kunnen we starten aan de vierde Stage van vandaag. Maximaal opgeladen in energie knallen we er lekker in. “Straitlinen” waar het mogelijk is, dat hebben we wel geleerd in onze Pro-trainingen. Een weg om obstakels heen is altijd langzamer. Box, box, box! Dit was weer een beauty van een trail! En de kers op de taart moet nog komen: de laatste Stage van vandaag is de Signal Trail. Ook een bekende trail voor ons: waar we vorig jaar minstens 2 lekke banden en een gebroken spaak hadden.

 

En op deze trail besluiten we direct: volgend jaar zijn we er weer bij! De technische double-black rockgarden rolt goed, totdat we in de verkeerde lijnkeuze belanden en omdat we in elkaars wiel zitten is eromheen sturen geen optie meer. Rennend en harkend volgen we de rest van de rockgarden. Ook geen tijd om van het fenomenale uitzicht te genieten. En waarom komen we terug? Deze feature is echt wel te doen en is nu gewoon een persoonlijk doel geworden om in de wedstrijd helemaal clean te rijden. Van alle 14 wedstrijdstages van dit jaar is deze Stage toch wel één van de favorieten: uitzicht over Davos-Klosters, technische switchbacks en rockgardens en na wat wijde bochten langs een Alpenweide het donkere bos in, vol snelheid en uitdagingen om flow te houden. Genieten.
Als we bij de finish-area komen zitten de meesten nog lekker naast de bike na te genieten en te proosten op de dag.

Wedstrijddag 3

Vandaag is de dag met de meeste klimmeters die we op eigen kracht doen. Te beginnen in de ochtend. Iedereen vertrekt vrolijk met de fullface helm op en kniebeschermers aan, maar de meesten gutst het zweet al direct onder de helm vandaan. Afzetten dat spul!

 

Deze dag staan er maar liefst zes Stages op het programma. Het valt nog mee met de armpump en pijntjes. Ons Oer-MTB trainingsprogramma met krachttraining heeft daar zeker aan bijgedragen, maar natuurlijk sluipt er al wel iets van vermoeidheid in. Onze coach Laura Turpijn doet ook mee aan dit event als duo-team. Iedere dag komt ze mega-stoked bij ons checken hoe de dag ging en loopt ze over van enthousiasme over wat zij heeft beleefd. Dit is haar eerste enduro-wedstrijd en langzaam is ze beslist niet! Laura wordt uiteindelijk derde in de categorie Damesteams. Haar mindset kunnen we ook nog wat van leren: “ik rij op mijn maximale kunnen en we doen aan een event mee waar er overal wel een EHBO’er of bergreddingsteam te vinden is, dus ik durf veel meer risico te nemen dan wanneer ik hier alleen zou rijden”. Bij haar tijd komen we dan ook helaas niet in de buurt. Nouja, we hebben nog even te gaan in ons trainingsschema he.

 

Ondanks dat we hier vorig jaar (ook al met iedere dag stralend weer!) aan de Mondraker Enduro Team Race meededen, kennen we lang niet alle trails. Eén derde van de wedstrijdstages dit jaar is nieuw! En wanneer je Trailforks bekijkt zie je dat er zo ongelofelijk veel trails liggen in Davos en omgeving: hier kunnen ze jaar na jaar nieuwe Stages opnemen.

 

De Stages deze dag zijn ook weer schitterend. Na de klim van 350 hm starten we vandaag met de langste Stage van de dag. Met een paar mega-exposed off-camber stukken erin, dus focus vooruit en voorzichtig balanceren. Deze trail eindigt vlak voor een bikepark-lijn. Volgens mij één van de weinige echte bikepark-trails, want het merendeel van de trails hier is volledig natuurlijk. Precies waar wij van houden! Maar natuurlijk pikken we de jumpline even mee onderweg naar beneden. KRAK!!! Rik “de sloper” sloopt weer wat. Dit keer breekt z’n pedaalas af, tegen een steen. Gelukkig: buiten een wedstrijdstage. En gelukkig weer vlak voor dezelfde materiaalzone. Ze kennen ‘m daar nog. En bij het afrekenen van een mooi maar duur setje pedalen wordt er nog een grappa-tje soldaat gemaakt. Even wat extra wedstrijdspirit erin.

 

De vijf volgende Stages variëren van hele fysieke Stages met veel trapwerk tot lekker technische Stages. Maichel “Mikey’s Bike Adventures” Lemmens zien we bij de lift en heeft al een halve dag erop zitten als wij nog aan de tweede Stage van vandaag moeten starten en hij legt ons in detail uit wát we wáár kunnen verwachten. Maar zie dat maar eens te onthouden in een afdaling van 3 kilometer!

 

Voor de laatste twee Stages gaan we weer de Jakobshorn op. Een mooie ridgeline trail duikt Davos in. Een deel van de trail die we op de dag van aankomst hebben gereden. En wat blijkt: het kan nóg sneller dan die middag. De gewenning van een paar dagen op hoogte en technisch terrein rijden heeft z’n effect. Wat hebben die Zwitsers hier eigenlijk een enorme voorsprong op ons, he. Op de een-na-laatste trail horen we (Nico en ik) Rik roepen in onze nek: “hahaa, ik zit er nog!”. Als een volledig team rollen we over de finish van Stage 13. Nu alleen nog de “showstage” te gaan. Maar pas op: hier kun je de wedstrijd niet winnen, maar wel verliezen. Dus nog even gefocused blijven. De laatste -nét aangelegde- bochten steken door een weiland en komen recht voor de finisharea aan. Alle gefinishte deelnemers staan er te juigen en een biertje met elkaar te drinken. Wat een sfeer! En het gejuig zwelt alleen maar harder aan, want direct nadat wij binnen zijn begint het te plenzen. En terwijl de deelnemers lekker onder een parasol of met capuchon op staan, staan de vrijwilligers als echte mascottes midden in de regen op de finishlijn om de laatste paar deelnemers binnen te halen. Fantastisch.

Het was fantastisch! Maar wat hebben we geleerd?

Nu we in training zijn om Pro te worden is wedstrijdervaring opdoen goud waard. We hebben weer beter geleerd waar onze skills en verbeterpunten liggen. We voelen ons sterker en zijn gedisciplineerder met het avondeten en het aantal biertjes 🙂 Maar bovenal: we gaan nog meer intervaltrainingen doen. In een enduro-wedstrijd zijn er zoveel plekken waar je tijd kunt winnen door even bij te trappen of even extra aan te zetten in plaats van lekker naar de volgende bocht te rollen. En licht als een veertje op de fiets te zitten, zonder iedere steen met volle impact te raken.

Eens zien of we in 2022 hier in Davos een mooie wedstrijduitslag kunnen halen!

Zien we je daar? De inschrijving opent jaarlijks rond 1 december. Check: https://enduro-team.ch/en/


Recap trainigsweken OER programma

We willen betere mountainbikers worden. Sterker nog: we hebben een (stiekeme) ambitie om pro-enduroracer te worden. Of dat een haalbare kaart is, ontdekken we gaandeweg.

De afgelopen maanden hebben we in elk geval al veel nieuwe dingen aangepakt.

We zijn gericht gaan trainen, verkennen onze FTP’s en hartslagzones, doen video-analyses en timen afdalingen. We hebben al flink wat trainingen gedaan die we eerder nóóit zouden doen. Oer-MTB, van ex-wereldkampioen Laura Turpijn en wereldrecordhouder Rick Koekoek, is ons trainingsprogramma. Met hun begeleiding werken we aan onze kracht, rust, soeplesse en conditie. Niet alleen maar blokkenschema’s voor op de fiets, maar juist een volledig programma die de complete balans heeft. Zoals koud douchen, ademhalingsoefeningen, krachttraining, yoga en veel meer.

Alles wat je moet doen om pro-mountainbiker te kunnen worden. En drive om te knallen op de trails is er. Blijf ons avontuur volgen!

De training van Rik

Afgelopen dagen hebben zich gevuld met werk (uiteraard) gezinsleven en fietsen! Met meer dan 100 kilometer per week aan onverharde kilometers en een hardloop sessie van 5 kilometer met een keurige 4.38 kan ik best tevreden terug kijken op afgelopen weken. De benen voelen zwaar en hebben duidelijk even rust nodig! Dat moet ook wel met de power blokken die in het programma stonden. Rick en Laura van OER MTB willen eerst een basis leggen. Die basis was er namelijk niet echt. Power blokken zijn vaak klimmetjes van 2 minuten die op een bepaalde manier gedaan moeten worden. Hoge, of lage cadens, omslagpunt hartslag of juist maximaal gaan! Om eerlijk te zijn zegt mij dat niet zoveel, gelukkig Laura wel, haar vallen we dan ook regelmatig lastig met vragen ;). Ook deze week voor het eerst kennis gemaakt met yoga, wat? Ja Yoga. Mijn 37 jarige lijf piepte en kraakte 🙁 na de sessie 😀

De training van Bram

Nu we 10 weken onderweg zijn in het Oer-MTB trainingsprogramma is het moeilijk om te zeggen wélke progressie we maken. Maar ik heb in elk geval mijn lichaam beter leren kennen. De waarde uit de FTP-test was niet slecht (net iets boven de 4 Watt per kg), maar op de mountainbike rij ik alleen met een hartslagmeter, dus zie geen vermogen. Uit die FTP-test kwam ook mijn hartslag-omslagpunt. En die zones zijn verhelderend, zeg! Op de local laps in Nederland reed ik vroeger eigenlijk bijna altijd 1,5 uur in zone 5 (maximaal in het rood dus). En zo heb ik mijn lichaam geconditioneerd: als ik ga fietsen heb ik geen warm-up nodig, mijn hartslag kan gelijk hoog zijn. Met gerichter fietsen in zones, focus op flow en veel nieuwe toevoegingen in mijn week (zoals: koud douchen, ademhalingsoefeningen, mobiliteitsoefeningen, foamrollen en krachttraining) voelt het in elk geval al dat we als PRO leven 😉

En die variatie in het trainingsprogramma is ook echt motiverend! Ik voel me -ondanks slapeloze nachten door onze baby- best fit en zie uit naar een volgende FTP-test! Voor specifieke trainingen heb ik een cadanssensor gekocht. Wat zijn die “powerblokken” op cadans 45-50 zwaar zeg.

Nu nog meer dedicated techniektraining toevoegen (kan ook voor de voordeur) en mijn training is compleet. Wel fijn dat de vakantieperiode voorbij is, want ik merk dat een trainingsschema véél beter in te passen is in je dagelijkse ritme dan je denkt. Op vakantie had ik juist meer moeite om de tijd en gelegenheid te vinden om het hele trainingsschema te volgen. Maar gelukkig had ik daar een pumptrack voor de deur 😉

De training van Nico

Zoals Bram al geschreven heeft zijn we nu een kleine 10 weken aan de slag met het OER programma en of we progressie maken? Jazeker, daar ben ik van overtuigd. We leren ons lichaam beter kennen maar zijn ook veel specifieker aan het trainen, daar waar ik eerder even lekker een rondje ging spelen en het zo kon zijn dat ik niet eens echt gezweet had, ben ik nu bezig met powerblokken en daarbij is niet zweten geen optie. Onze focus heeft de afgelopen weken op het bochtenwerk gezeten, zo bewust bezig zijn met elke bocht die je maakt is voor mij nieuw maar ik zie dat ik ze steeds sneller neem en de zijkant van de banden steeds meer gebruikt worden. En dan hebben we natuurlijk ook nog de trainingen naast de fiets.. Yoga, ademhalingstechnieken, koude exposure, balanceboard en preapstuurtje om er een paar te noemen. Een aantal daarvan had ik nooit gedacht te gaan doen maar het werkt echt! Alle trainingen zijn zo op elkaar afgestemd dat we voldoende rust pakken en echt alles trainen. Ik voel me in ieder geval een stuk sterker en fitter! En de focus op techniek is ook geen overbodige luxe…


De FTP test uitgelegd

FTP test (meten is weten)

FTP-test(Functional Threshold Power).  Kunnen we ook wel de afkorting geven: FTP (F* hard Trappen op de Pedalen)

Om uit te leggen waarom wij bij Oer-MTB starten met een FTP test zullen we eerst iets dieper in gaan wat trainen is.

Trainen is eigenlijk je lichaam belasten waardoor er (lichte) schade optreed, en je lichaam in een tegenreactie gaat (herstel). Je lichaam wil beter voorbereid zijn zodat de schade en dus je herstel minder lang duurt. Door het aanmaken van o.a.  Spiermassa, bloedvolume, en het verbeteren van je zuurstoftransport door Hart longsysteem te optimaliseren, word je dus sterke/ fitter en energieker. Je lichaam transformeert in een steeds beter/sterker geoliede machine.

Wanneer we steeds dezelfde training blijven doen is ons lichaam daar al op aangepast. Hierdoor val je stil in je progressie en merk je dat je een soort van limiet hebt bereikt. Je lichaam is immers perfect aangepast aan dat woon werk verkeer ritje … maar wil je nog harder door de bossen kunnen crossen met je fiets buddys. Dan vergt dit meer kracht conditie en techniek. Heb je als doel een vette Alpentocht te doen. Dan kun je optimaler voorbereiden door specifieker hiervoor te trainen. Langere klimmen nabootsen in die specifieke klim houding en werken aan je kracht uithoudingsvermogen. Zodat je misschien wel een uur dezelfde kracht kan leveren op je pedalen om die klim te overwinnen en van dat vette uitzicht te kunnen genieten voor je via vette singletracks het dal in duikt.

De Nul meting

Om zo precies mogelijk de juiste individuele trainingsprikkel te kunnen geven hebben we een soort 0 meting nodig. Wat we willen weten is wat je maximale belastingcapaciteit is over een heel uur. Maar omdat ff een uur volle bak rijden zowel fysiek als mentaal best een opgave is. Bestaat de FTP test.

De 5 zones van herstel

Aan de hand van de FTP test bestaat er een rekenformule die je trainingszones berekent. Wij onderscheiden 5 zones daarin van herstel tot maximale inspanning. Door te variëren in deze zones (intervallen) in een gebalanceerd schema, prikkel je je lichaam om steeds sterker en efficiënter te worden. Met als doel een maximale belasting steeds vaker en langer vol te kunnen houden en hiervan steeds sneller te herstellen. Dus na een zware klim nog focus en energie overhouden voor de afdaling.

Als Oer MTB-coach kunnen we de mensen die we begeleiden zo individueel mogelijk laten trainen. We hebben een 0 meting in conditie en gaan dus werken naar optimalisatie. Welke prikkels heeft elk individu nodig om binnen zijn eigen mogelijkheden het maximale eruit te halen. Door de test na een bepaalde periode (bv 6 weken) nog eens te herhalen streven we naar het afleggen van meer km/ hm in dezelfde tijd. Een hoger wattage kunnen rijden met een lagere hartslag en dit zo dicht mogelijk tegen je maximale grens aan proberen te krijgen.

Maar wat de grotere achterliggende gedachte van al dat meten en weten is. Jouw meer inzicht geven in je eigen mogelijkheden en grenzen. Dus leren welke prikkel jouw lichaam wanneer nodig heeft om progressie te maken. Wanneer moet je zwaar afzien en wanneer vraagt je lichaam juist om rust? Wie deze balans goed kan aanvoelen zal de grootste stappen maken. Dit is in het dagelijks leven niets anders. Wij als Oer-MTB coach staan aan de zijlijn en zijn jouw feedback loop met de kennis die we hebben. Maar uiteindelijk is ons doel dat jij jouw lichaam steeds beter leert kennen en leert aanvoelen wat JIJ nodig hebt om jouw doelen en dromen te realiseren.

We maken progressie zo meetbaarder in conditie en herstel. Kracht Mobiliteit Leefstijl en Techniek is hier uiteraard ook nog een hele grote in maar dit… is een totaal ander hoofdstuk. J

De FTP test kan gericht zijn op wattage (meest specifieke meetinstrument) of op Hartslag (iets minder precies omdat je HFR best variabel kan zijn door oa. Vermoeidheid, voeding, weersomstandigheden). Of op snelheid (minst specifiek omdat ondergrond, tegenliggers, weersomstandigheden, route erg variabel zijn).

Meest gebruikelijk is de 20minuten FTP test. Maar nog steeds rijden mountainbikers niet vaak 20 minuten met geleidelijke maximale belasting. Dus om het zo natuurlijk mogelijk te maken kiezen wij bij Oer voor de 2x8minuten test, waarbij we de 2e 8minuten analyseren, daar het gemiddelde daarvan te nemen  (watt/HFR of snelheid). Daarvan neem je 90% en dit is ongeveer je omslagpunt  

FTP test - Was dit nuttig?

View Results

Loading ... Loading ...