De Sigma Buster 2000

Zo in de winter maanden kan het goed saai zijn. Je gaat in het donker naar het werk en komt in het donker weer terug! Dat betekent dus ook dat je in het donker, buiten, of binnen moet sporten door de weeks. Daar houden we niet zo van eigenlijk….

Om de mogelijkheden toch wat te vergroten zijn we op pad gegaan met de Sigma Buster 2000. We hebben wel wat ervaringen met lampen uit een niet nader te noemen land 😉 maar na wat doorgebrande circuit bords en soldingen durven we dat niet helemaal meer aan. Nu maar eens op weg met een systeem wat wel goedgekeurd is voor de Nederlandse markt.

Op de site van Sigma staat “Maak van de nacht een dag” en dat is nou precies wat we nodig hebben! Wij proberen nog elke dinsdag avond samen te komen om aan onze techniek te werken op de MTB. Dat wordt wat saai in de winter waar we beperkt zijn tot wat in de staat aan knoeien elke dinsdag. Wat veel toffer is natuurlijk om ook wat trails in te kunnen vliegen.

De Sigma Buster 2000 is een kleine lichte ledlamp met een externe accu. In de verpakking zit alles om de lamp zowel op je stuur als op je helm te monteren. Door de externe accu en het lichte gewicht van de lamp zelf heb je hier op je hoofd verder geen last van. Je wilt overigens tijdens het mountainbiken de lamp ook echt op je hoofd hebben. Alleen dan heb je altijd licht op de plekken waar je naar kijkt namelijk, wat op zichzelf dan ook weer logisch klinkt 😉

Verder worden er voldoende verlengkabels meegeleverd zodat de draden vanaf je hoofd tot aan een MTB-heuptas met gemak haalt. Dit snoer kan je opdelen, dus als je een rugtas gebruikt en da accu hoog hebt kan je er gemakkelijk stukken snoer tussenuit halen.

De accu zelf is wat lomp te noemen, dit is nou eenmaal met accu’s want hoe groter hij is hoe meer capaciteit hij heeft, Sigma zelf claimt een dikke 20 uur aan capaciteit namelijk! Uiteraard niet op de volle 2000 lumen (waar we zo even op terug komen) nee in de eco modus van 300 lumen. 300 lumen klinkt niet veel maar dit is stiekem al een behoorlijke bak met licht. Technische trails zouden we zelf niet op de 300lumen willen doen, maar gewone meer recht toe recht aan bospaden kunnen zeker prima.

Vanaf de 300 lumen heb je drie standen naar 600, 1100, en dus 2000 lumen. Op de 2000 lumen stand kan je een kleine 2,3 uur fietsen in het pikkendonker. De 2000 lumen geeft een sloot aan licht wat de bomen en planten doet groeien in het donker 😉 meer echt meer dan voldoende, sterker nog de MID-stand biedt voldoende licht om een technische trail mee toe doen en dan biedt de accu een kleine 5 uur aan capaciteit!

Verder wordt er nog een remote control meegeleverd welke je dan op je stuur kan monteren. Dat is handig zodat je niet op de tast op je helm hoeft zoeken.

De relatief grote accu heeft standaard rubberen strabs zodat je deze gemakkelijk en stevig op je frame kan monteren. Op de accu vind je middels 4 leds een indicatie hoe vol de accu van de Sigma Buster 2000 is.

Hebben we nog wat te zeuren?

Eigenlijk alleen dat de lader niet met standaard USB gaat, maar met een adapter en stekker. Die komt dus in het bakje met kabel wirwar te liggen en ben je na een zomer seizoen mogelijk kwijt, goed misschien moeten we ze maar bij elkaar opbergen dan!

Verder niks…. 😉

Ik weet het nog goed. Juni 2019, Leogang, World Cup downhill. Loïc Bruni won. Maar als het niet om de tijd op de klok zou gaan, maar het een “People Choice” zou zijn, dan zou Johannes von Klebelsberg ongetwijfeld hoog hebben gescoord.

Hij viel op door als onbekende naam als 16e (!) te kwalificeren en op race-day als 31e te eindigen. Veel net-niet toprijders en privateers zien we niet in de Redbull livefeed. Deze keer dus wel. En Johannes kreeg in het commentaar van Rob Warner direct de bijnaam “the denim destroyer”, omdat hij daadwerkelijk in een spijkerbroek zijn racerun deed. Het zag er alleen maar nóg stijlvoller en casual uit, terwijl hij daar een ongekende prestatie neerzette.

Natuurlijk was Johannes altijd al een rappe racer, die al veel vaker op het podium stond in zijn thuisland Italië. Recent popte er een advertentie op van zijn bedrijf Destroyer. Met… je raad het al: biking jeans!

Tijd om die eens te testen

Volgens Johannes zijn jeans ideaal om in te mountainbiken. Groot, voldoende zakken én ze scheuren niet zomaar bij een val of als je flatpedal erin blijft haken. Jeans zijn eigenlijk perfecte downhill pants, zolang het stretchy jeans zijn.

En dat is ook onze ervaring na enkele maanden ermee te hebben gereden. Duurzaam, functioneel (want: veel zakken én je hoeft je niet om te kleden als je bijvoorbeeld direct vanuit kantoor naar de pumptrack gaat) en het geeft een vleugje stedelijke “flair”.

Voor deze review ontvingen we de Destroyer DH1 en Destroyer DH2. Afgelopen najaar heeft het merk namelijk al een tweede versie van de jeans geïntroduceerd. We duiken zo in op de verschillen.

Eerste indrukken

De riding jeans zijn gemaakt van hoogwaardig denim, en hebben een casual uitstraling met versterkte stiksels en versterkte delen, waardoor ze bestand zijn tegen een valpartijtje.
De pasvorm is comfortabel en beperkt je zeker niet. De broek is niet te stijf en heeft een lekkere 4D stretch, waardoor ook je kniebeschermers er goed onder passen, zonder dat de broek heel erg trekt. En het is fijn dat het niet “zomaar” een jeans is als alle andere in je kast, maar echt een doordachte mountainbikebroek. Getuige de ratel-sluiting in plaats van een knoop en de superdry denim stof zodat je broek ook redelijk snel droogt na het zweten (of door modderpoelen rijden).

Rijtest en crashtest…

In bikeparks zie je veel downhillers het hele jaar door in lange broek rijden. Wanneer is nou de laatste keer dat je een DH World Cup rijder in shorts hebt gezien? Ik kan het me niet heugen. Zelf rijden we eigenlijk alleen met een lange broek als de temperatuur erom vraagt. Dus vanaf 15 graden rijden we liefst in shorts.

Maar deze Destroyer jeans ben ik inmiddels toch wat langer aan het dragen dan alleen in de herfst en winter. Het denim materiaal is verrassend ademend, zelfs tijdens langere enduroritten. Bovendien heeft de stof bewezen dat het scheuren en schuurplekken kan weerstaan. In Finale Ligure heb ik een goede crash gemaakt, waarbij mijn knie zelfs ónder mijn kniebeschermer is geschaafd. De kniebeschermer bleef wel op zijn plek zitten (en deed z’n werk). Maar de broek vertoont helemaal geen schade of schuurplek, zelfs geen losse naden.

Ik waardeer vooral de versterkte knieën en zitvlak van de broek. Plekken waar de meeste mountainbikebroeken snel slijtage vertonen. Waarschijnlijk heeft the denim destroyer echt gelijk dat jeans eigenlijk heel geschikte bike pants zijn.

Het is niet wekelijks geweest, maar ik heb de jeans ook wat vaker als dagelijks gebruik gedragen. De klassieke denim look past naadloos van mountainbike avonturen tot in je kantooromgeving of werkplaats. En die keer dat ik zó in dezelfde kloffie van de bureaustoel op de fiets kon springen voor een pumptrack rondje voelde heel cool.Net als je Levi’s of Diesel jeans heeft de broek iets merk-herkenbaars. Voor de Destroyer jeans is dat de rode broekzakrand. Leuk om eens in de stad te spotten, in je locale (fiets)café.

DH1 vs DH2

Hoe zit dat nu met die twee modellen? Nou, de keuze is gemakkelijk. Wil je klassieke lichte jeans? Dan is daar de DH1. Wil je een zwarte jeans? Dan is het de DH2.

De DH2 heeft een paar extra’s, zoals: een rits op de linkerzak (handig als je je telefoon écht niet kwijt wil raken op de trail), een klein zakje voor een liftpas, net iets meer ruimte en meer versteviging op de knieen om je kniebeschermers goed onder aan te kunnen.

Conclusie

Wij zijn fan van de broeken. “Work less, ride more“ komt nog dichterbij, nu ook de kleding van werk en fietsen overlapt. Het is gewoon een goed product. Waarbij ik soms even moet zoeken op welke kledingstapel ik de broek heb gelegd (normale kleding vs. fietskleding).

De Crankbrothers Highline 3 dropper 170mm

Dat een dropperpost inmiddels een onmisbaar stukje techniek is geworden op onze enduro mountainbikes is algemeen bekend. De vrijheid die je behaald in de afdalingen door je zadel naar beneden te kunnen doen is simpelweg geniaal! Op de markt zijn er dan ook heel veel aanbieders van dropperpost die in essentie allemaal het zelfde doen: Je kan je zadelhoogte instellen…

Wanneer je op zoek gaat naar een dropperpost zal je al snel opvallen dat er veel verschil zit in de prijs oplopend tot ver over de 400,- euro. Uit eigen ervaring van het verleden weten we ook dat er ontzettend slechte modellen tussen zaten, wat voor ons al snel tot de duurdere modellen deed kiezen. Goedkoop was hier zeker duurkoop namelijk!

De Highline 3 dopperpost is goedkoop te noemen

Voor een kleine 200 euro scoor je al een Crankbrothers Highline 3 dropper met een indrukwekkende 170mm aan instelmogelijkheid, welke volledig traploos is. De bediening gebeurd met een kabel, dus geen gedoe met hydrauliek. Hij werkt gemakkelijk en soepel zoals je mag verwachten van een nieuwe dropper. Samen met de remote welke wat meer instelmogelijkheden kent dan de reguliere hendels door zijn “bal joint” zit deze net even lekkerder dan andere.

“Om er achter te komen hoe goed deze dropper is, moeten we eigenlijk 2 jaar wachten”

Wat maakt goedkoop nou duurkoop, de meeste droppers die we gehad hebben vertonen na verloop van tijd erg veel speling. Je zadel kan dan lekker mee bewegen met je benen, handig… Verder gaan ze sneller vast zitten door vuil die na verloop van tijd toch door de seals heen komt. Vaak loopt de dropper dan vast waardoor je deze met de hand een extra zetje moet geven. Niet heel handig dus. Om de Crankbrothers Highline 3 goed te kunnen beoordelen moeten we dus eigenlijk 2 jaar wachten en dan helemaal opentrekken. Laten we afspreken dat we dat gaan doen!

Soepel en solide gevoel

Voor we 2 jaar verder zijn moeten we het nu even doen met de eerste ervaringen. Ik rijd er inmiddels een klein half jaar mee en hij heeft al best wat slechte modder dagen mogen mee maken. Uiteraard (gelukkig maar) vertoond de Highline 3, wat toch de goedkoopste is van de reeks geen gekke dingen en werkt nog volledig wat je van hem mag verwachten. Wat maakt dan het verschil met de Highline 11 (de duurste in de range)? In de basis het gewicht 31.6: 524g vs 31.6: 609g beide werken ze uiteraard soepel en solide, echter de Highline 11 mag dat doen met high end materialen zoals titanium en carbon. Gaat carbon en titanium langer mee? We weten het niet, de vraag is aan jou of je een kleine 80 gram 200 euro vind rechtvaardigen.

Wij gaan in ieder geval nu door op de Highline 3 en tot op heden naar volle tevredenheid! Soepel en solide, meer verwachten we eigenlijk niet van een dropperpost 🙂

De Garmin Edge 540 en Sigma ROX 12.1 in vergelijk

De Garmin Edge 540 en de Sigma ROX 12.1 zijn beide fietscomputers met GPS-functionaliteit in dezelfde prijsklasse. Alle 2 erg capable en alle 2 met veel vergelijkbare functies. Wat zijn nu eigenlijk de verschillen tussen de 2?

De merken Sigma en Garmin

Garmin is een bekend merk op het gebied van GPS-apparaten en heeft een sterke reputatie opgebouwd in de fietswereld, we hebben zelf veel ervaring met Garmin producten zoals de horloges en ook verschillende modellen. Startend vanaf de Garmin Etrex alweer een heleboel jaren geleden. Garmin staat bekend om hun jarenlange ervaring en breed scala aan producten. Sigma is ook een gerenommeerd merk, maar heeft mogelijk niet dezelfde bekendheid als Garmin.  Sigma heeft een minder breed scala dan Garmin, echter biedt sigma een breder assortiment in de meer basic fietscomputers zoals de BC lijn. Qua “wearables” richt Sigma zich meer op de praktische producten voor sporters waar Garmin zich ook steeds meer richt op dagelijkse sporthorloges.