Bike Park Campo Felice, Abruzzo
Bike Park Campo Felice
Het Swup bike park Campo Felice , gelegen aan de zijkant van de Brecciara stoeltjeslift, beschikt over een respectabel BIKE POINT ASSISTANCE, waar je naast technische assistentie ook al het materiaal kunt vinden, inclusief fietsen en verschillende beschermingen, specifiek voor het veilig afleggen van onze routes. Naast de bar/restaurant en de ontspanningsruimte met parasols en ligstoelen is er een Wash Point voor het schoonmaken van fietsen.
BEGINNERS ROUTE
Eenvoudige route met een laag stijgingspercentage geschikt voor beginners en nieuwelingen van alle leeftijden, met de mogelijkheid om via de nieuwe tunnel met de stoeltjeslift Brecciara omhoog te gaan.
VERBINDINGSROUTE
Verbindingsroute die begint bij het aankomstpunt van de stoeltjeslift Brecciara.
A LIJN
DH piste
C LIJN
Free Ride route die meer geschikt is voor diegenen die van techniek houden en niet alleen van snelheid.
CUP LIJN
Een parcours dat voor 80% mechanisch is aangelegd, waardoor het breed, glad en vol parabolica is, geschikt voor zowel snelheidsliefhebbers als voor diegenen die willen beginnen vertrouwen te krijgen in deze sport. Een circuit waar in 2010 voor het eerst in Midden-Italië de etappe “Coppa Italia Down Hill” plaatsvond.
B LIJN
DH-parcours, het meest gebruikt vanwege de berijdbaarheid, ook gewijd aan wedstrijden.
GASOLINE
Hybride parcours, een kruising tussen downhill en slope stijl, geschikt voor training en om steeds meer vertrouwd te raken met de lucht, wil het vlaggenschip van het bikepark worden…probeer het om het te geloven.
CHUPA LIJN
Een freeride-parcours dat geschikt is voor iedereen, gekenmerkt door zijn ritmiek en zijn varianten met schansen en drops. Het zal beginners in vervoering brengen en de meer ervaren rijders opwinden.
BABY LIJN
Een gemakkelijke route met parabolica en minibruggen die is aangelegd bij het vertrekpunt van de stoeltjeslift Brecciara, speciaal voor kinderen en beginners, en wordt bediend door de tapis roulant-lift.
FORK MICCIA
Een cross-country route geschikt voor liefhebbers van off-road racen in al zijn verscheidenheid, een berijdbare ring die ongeveer 25 km rond het fietspark loopt, met adembenemende beklimmingen en eindeloze afdalingen en een landschap dat je sprakeloos achterlaat.
SNEEUWTUBEN
Piste voor downhill rafts met een synthetisch oppervlak en uitgerust met parabolics, bediend door een tapis roulant lift en geschikt voor iedereen, volwassenen en kinderen.
SPEELTUIN KINDEREN
Speelterrein voor kinderen van klein tot groot, uitgerust met trampolines, schommels, glijbanen, springkussens en spelletjes.
Bike Park Dolomiti Paganella
Bike Park Dolomiti Paganella
Meer dan 400 km Mountainbike Trails in het hart van de Dolomieten, Trentino. De meest fascinerende Flow Trails / All Mountain / Enduro zijn hier, in Bike Park Dolomiti Paganella. Drie Bike Zones, verbonden door paden en liften, singletracks (gemiddeld – expert), drie pump tracks en Europa’s mooiste skill area.
Bovendien MTB-tochten in alle disciplines en voor iedereen.
Molveno – Rif. “La Montanara” – Ex Vivaio forestale – Loc. Priori (Tana dell’Ermellino) – Andalo – Cima Paganella – Santel – Malga Brenzi – Monte Corno – Spormaggiore – Santel – Meriz – Andalo – Doss Pelà – Bait del Germano – Molveno
Enduro tocht alleen geschikt voor ervaren rijders. Dankzij de skiliften kun je meer dan 4000 meter afdalen, slechts 1000 bergop en in totaal 59 km afleggen. De route loopt door de landen Andalo, Fai della Paganella en Molveno en bereikt de maximale hoogte van 2.125m in de “Cima Paganella”. Het parcours bestaat uit 5 verschillende trails: 812 Ude’s Trail, 806 Giada Line, 803 Monte Corno, 787 610 Trail (onderste deel), 805 Secret Trail.
Tijdens de route maak je gebruik van 6 verschillende skiliften (betaalbare fietspas met enkel ticket) en krijg je te maken met veel verschillende single trails. De route loopt ook langs het Wildpark van Spormaggiore, waar je beren, wolven, lynxen en andere dieren kunt zien (korting voor fietspashouders).
Meer over Bike Park Dolomiti Daganella
Bikepark La Thuile, Aosta Valley
La Thuile, Aosta Valley
De MTB-cultuur is buitengewoon in La Thuile. Enorme afdalingen en indrukwekkende landschappen, waarin de Mont-Blanc, de Rutor gletsjer, de Mont Rose en de Mattehorn opvallen, zullen je het MTB Natural Trail Area in La Thuile doen waarderen. Dit gebied begint op het hoogste punt dat bereikt kan worden in het Belvedere gebied op 2.600 meter en daalt over meer dan 1.200 meter tot aan het stadscentrum. 220 km aan trails wachten op je in dit uitgestrekte bikepark dat je per mountainbike kunt bereiken dankzij de skifaciliteiten, die dit jaar geopend zijn van juli tot augustus/september. De schoonheid en de kracht van deze prachtige omgeving, waarin je het mountainbike gebied vindt, zijn de elementen die dit gebied en de trails zo geweldig maken.
De vallei, gedomineerd door de firnsneeuw van Rutor, biedt een prachtig uitzicht op de Mont Blanc, de hoogste top van Europa. Het is een ideale locatie voor liefhebbers van skiën, dankzij het uitgestrekte skigebied Espace San Bernardo, dat zich uitstrekt van de Italiaanse kant van La Thuile tot de Franse kant van La Rosière. In de zomer wordt La Thuile een unieke plek om te wandelen en te mountainbiken.
Het mountainbike gebied van La Thuile ligt in een alpine omgeving en vanuit technisch oogpunt kan het bikepark worden verdeeld in twee gebieden, volgens de hoogtezones. Het hoogste gedeelte, tussen 2.400 en 1.900 m, wordt gekenmerkt door een gladde en lineaire helling met de typische open weidevegetatie die een breed en perfect helder zicht garandeert. De grond draineert goed in geval van regen.
Van 1900 tot 1400 m verandert de helling en wordt het steil in het bos. De trails worden veeleisender voor het lichaam en de mountainbike. De bodem is anders, er zijn wortels, stenen en enkele off camber stukken. De bodem is vaak bedekt met dennennaalden en er zijn enkele beekjes die doorwaadbaar zijn.
Sinds 2014, toen La Thuile in de schijnwerpers van de enduroliefhebbers kwam te staan door voor het eerst een ronde van de prestigieuze internationale serie EWS te organiseren, is het skioord in de regio Valle d’Aosta blijven werken aan zijn groei – en financiële investering – op het gebied van zijn mountainbikeaanbod. De uitbreiding van het padennetwerk en van de diensten voor de sportliefhebbers gaat hand in hand met de organisatie van belangrijke evenementen zoals de laatste ronde van de Internazionali d’Italia Series en het Italiaanse Enduro Kampioenschap: La Thuile is klaar om een dergelijk evenement te verwelkomen en is er trots op het te mogen organiseren in zijn prachtige valleien, omgeven door een weelderige natuur en in aanwezigheid van zijne majesteit de Mont Blanc.
Vanaf dit jaar wil La Thuile bovendien tegemoet komen aan de wensen van diegenen die de MTB willen ervaren als een middel om in alle rust te genieten van de prachtige uitzichten die het omringen, met een reeks eenvoudige paden gewijd aan de fietstocht.
Bikepark Sauze D'oulx italië
Bikepark Sauze D’oulx italië
Sauze d’Oulx heeft eindeloze mooie trails om te rijden, of je nu op zoek bent naar tochten van een hele of een halve dag, tochten voor beginners of technische routes en natuurlijk Freeride met het Sauze Bike Park.
Bovendien kun je in Sauze een grote verscheidenheid aan mountainbikes huren, van elektrische mountainbikes met ondersteuning tot Freeride-fietsen (downhill), hardtail- en full suspension-fietsen en nog veel meer. Zie onze Fietsverhuur pagina voor meer informatie.
Sauze d’Oulx is een Alpi Bike Resort – een uniek gebied waar je kunt genieten van alle opwindende fietsvarianten. Het bestaat uit 3 valleien en 8 steden en biedt meer dan 50 Freeride-routes op verschillende niveaus en honderden kilometers aan paden door de Italiaanse Alpen in dit gebied.
Alpi Bike Resort is geopend van half juni tot half september. Het gebied is zo groot dat je een paar weken in de regio kunt doorbrengen zonder twee keer dezelfde route te rijden. Elk jaar zijn er talloze MTB-evenementen en -wedstrijden: XC, Marathon, Superenduro, DH en Maxiavalanche.
Mountainbikekaarten zijn verkrijgbaar bij het VVV-kantoor van Sauze d’Oulx – of hieronder te downloaden – samen met informatie over openingstijden van liften, de Alpi shuttlebus om je met je fiets tussen de resorts te brengen en nog veel meer. Er wordt Engels, Frans en Italiaans gesproken.
Banhnentour Arose van Ben Wurmser
Banhnentour Arose van Ben Wurmser
Na 4 maanden van (meestal) pittige beklimmingen op onze bikes in Nieuw-Zeeland, keken we uit naar de dagen wanneer we eindelijk weer met liften omhoog zouden kunnen tijdens de Banhnentour Arose.
Van Herbert (Herbert.Bike) hoorden we dat hij een nieuwe “Bahnentour” Arosa-Lenzerheide had gecreëerd. Dat moeten we checken! De regio tussen Chur, Lenzerheide en Arosa biedt een bijna eindeloos netwerk van trails en liften. Dat maakt de keuze lastig… De ‘must do’ lijst was lang, maar Herbert bezorgde ons een 2-daags plan voor de beste trails.
Het plan bevat 125 kilometer én 14.000 hoogtemeters aan singletrack downhills. Een mooie statistiek. En het beste hiervan: we rijden niet tweemaal dezelfde trail.
Met deze belofte was het makkelijk om een groep van acht bike-vrienden te verzamelen. Maar ze weten ook dat de druk hoog is! Het tijdschema voor de twee dagen is strak en er is bijna geen ruimte voor technische problemen, crashes of zelfs lunchpauzes. Herbert wil ons echt alles laten zien in deze twee dagen.
Rocky wake up call
Op de eerste dag rijden we meestal boven de boomgrens op Alpiene singletrails tussen Lenzerheide en Arosa. In het ‘trailboek’ dat we van Herbert kregen, werd het eerste traject van Parpaner Rothorn naar Lenzerheide door hem omschreven als “Juicy Singletrail”. En hoewel het Alpengras sappig is, zijn de rotsen dat niet. De rotsen houden onze blik scherp op de trail om geen over-the-bars the maken.
Alleen het laatste gedeelte in het bos, totdat we Lenzerheide in rijden, is vol met flowy bochten. Een enkele crash is ons wel overkomen, maar gelukkig komen we lachend een heelhuids aan.
Nu komt de flow…
We nemen nog een keer de lift naar Parpaner Rothorn. De lange verbinding die ons van Lenzerheide naar Arosa brengt staat bekend als één van de classic afdalingen in de regio. Een prachtig uitzicht en een erg toffe flowtrail.
De moeilijkere rockgardens die we onder onze wielen krijgen zorgen ervoor dat ons skill-niveau snellere vooruitgang maakt. We eindigen uiteindelijk bij Älplisee, een prachtig bergmeer aan het eind van de afdaling, op een korte weg voor Arosa. Het is zó mooi hier, we moesten gewoon stoppen om ervan te genieten.
We willen meer!
Het is al lunchtijd. En mountainbiken maakt hongerig. Maar we hebben geen tijd voor een goede stop bij een restaurant. We eten onze meegebrachte lunch, terwijl we wachten op de uplift naar Weisshorn.
De komende trail is – volgens Herbert – een zelden gebruikt wandelpad naar Innerarosa. En zo is het: bijna geen wandelaars, zodat we onze remmen lekker los kunnen laten en een fantastische, snelle singletrail kunnen rijden zonder te veel technische secties.
Arosa biedt prachtige uitzichten en interessante afdalingen, die leuk en niet te moeilijk zijn. Zonder crashes of lekke banden komen we bij een van de laatste liften bij de Hörnlihütte – een berghut die aan het begin van de laatste (maar niet de minste!) afdaling van de dag staat. Nu, hebben we eindelijk wat tijd voor koffie en cake, voordat we de 2.000 hoogtemeters lange downhill naar Chur aanvallen.
Briljant einde aan een lange dag op de fiets
Vanuit de Hörnlihütte kunnen we de kronkelende singletrail zien die ons te wachten staat. (Als je ooit in deze berghut bent, check dan het toilet: met waarschijnlijk het beste uitzicht ooit!).
Zoals de eerste afdaling van de dag begint de laatste ook weer met veel rotsen, maar wordt daarna binnen enkele minuten makkelijker en sneller.
En na een lange dag in het zadel is er maar één ding om direct te doen: proberen onze vingers van het stuur te krijgen en bier te bestellen voor iedereen.
Proost op Dag 1
Wat een epische dag op de fiets. Uitgeput, sommige met wat blauwe plekken, en vooral erg blij dat we de auto kunnen nemen die ons terugbrengt naar ons ‘basecamp’ Hotel Krone in Churwalden.
Brambrüesch – meer dan alleen een geweldige bikepark
In tegenstelling tot de eerste dag van de Bahnentour Arosa Lenzerheide komt de tweede dag zelden boven de boomgrens. Singletrails in het bos is wat we vandaag te zien krijgen.
De eerste trail leidt vanaf het begin van Bikepark Lenzerheide naar Chur. Omdat we iets buiten Lenzerheide slapen, besluiten we het onszelf makkelijk te maken. In plaats van omhoog naar Lenzerheide te gaan voor de eerste lift, brengt Martin van Bikeshuttle Lenzerheide ons naar de trailhead. Dit bespaart ons veel tijd én bespaart ons de eerste klim.
Deze tweede dag begint met misschien wel mijn Favoriete Trail van de hele twee dagen. Echt snel, rooty, loamy singletrack met wat glibberige en natte wortels – echt goed om de dag mee te beginnen!
Tot onze grote verrassing volgt de Bahnentour niet alleen de bikepark afdalingen, maar leidt ons naar zowat ongerepte afdalingen van Brambrüesch. Drie keer komen we op de Alpenbikepark gondels. De eerste ronde bestaat uit een lange, enorm wisselende en snel ‘wandelpad’, dat ons terugleidt naar Chur. De tweede begint bij de top en is voor een groot deel erg ‘exposed’ (niet naar links kijken!). Alleen de derde afdaling gaat over bikeparktrails. De keus is aan jou: de grote ‘features’ uit het bikepark springen, of gewoon zo hard mogelijk over de Blauwe afdaling? Er is een prachtig aanbod om uit te kiezen. We moeten hier zeker eens terugkomen en in dit park spelen – want wat we zagen, was maar een ‘voorgerechtje’.
De eerste keer op deze dag rijden we boven de boomgrens en natuurlijk wordt het weer snel rotsachtig. Het is perfect dat we nu bijna aan het eind van de dag rijden. De liften stoppen bij, en we ontmoeten slechts een handvol vriendelijke wandelaars. En al snel voelen we ons alleen op de berg en rijden we de laatste singeltrail naar Lenzerheide.
Singletrail transfer naar Lenzerheide
Mooi hoe de verbindingsroutes van en naar Lenzerheide lopen. Deze keer nemen we de andere kant van de vallei op een trail die ons van Brambrüesch naar Churwalden brengt. Het pad is fantastisch en de korte heuvels tussenin laten het bloed pompen. Helaas is het al tijd om afscheid te nemen van enkele vrienden die ons in Churwalden moeten verlaten. Zij missen de laatste tracks van de Bahnentour, bij Piz Scalottas in Lenzerheide.
Moe maar blij
We did it! Ruim 126 kilometer, 14.000 hoogtemeter afdalen en in totaal 15 uplifts in twee dagen. Ik kan me niet heugen dat ik ooit eerder zoveel verschillende trails heb gereden. En 99% van de paden was fantastisch. Slechts een stukje van Hörnli naar Innerarosa was een beetje saai, maar we hoorden van Herbert dat ze er van plan zijn een flowtrails te bouwen.
De dopamine compenseert de paar pijnlijke spieren. Ik denk dat iedereen minstens één keer gecrashed is, maar met zoveel trails zou ik verrast zijn als dat niet zo was. Onze bikegroep is het met elkaar eens: de Bahnentour Arosa Lenzerheide is een ongelooflijke ervaring in Graubünden. Het toont duidelijk aan waarom deze regio op de bucketlist van elke biker moet staan. Het biedt écht iets voor iedereen en heus niet alleen vanwege het bikepark.
PS:
Als de lengte of de hoogtemeters je wat te veel lijken, kun je beide dagen gemakkelijk inkorten.
Meer informatie over de Bahnentour Arosa Lenzerheide vind je op Herbert.bike:
https://www.herbert.bike/angebote/bahnentour-arosa-lenzerheide
Tweed valley mountainbike vakantie
TWEED VALLEY: TRAIL WALHALLA’S GLENTRESS & INNERLEITHEN
In het spoor van de Enduro World Series, Tweed valley mountainbike vakantie
Het plan was al gesmeed direct ná de biketrip naar het Lake District: “Volgend jaar gaan we naar Schotland!”. En ondanks dat we er een jaar naar uit hebben kunnen kijken, starten we de voorbereidingen pas een paar weken van tevoren. Busje gehuurd: check. Ferry geboekt: check. Tent en kampeergear: check. Bike in orde? Check! Welke trails gaan we rijden…? Tja, welke trails gaan we rijden. Schotland kent veel bekende mountainbikespots: de trailcentres van de 7Stanes en natuurlijk de worldcup downhilltrack van Fort William: de enige plek in de UK met een lift. Mooi dan zijn we klaar voor de Tweed valley mountainbike vakantie
Keuzes te over! We kiezen ervoor om te overnachten in Peebles. Een rustig stadje met een Tesco supermarkt, een camping en pubs. En last but not least: het is op fietsafstand van twee trailcentres van de 7Stanes: Glentress en Innerleithen. Al onze ‘raadgevers’ geven aan dat dit de twee tofste trailcentres zijn.
De foto’s op de site doen me vermoeden dat het in trailcentres voornamelijk om breed aangelegde trails gaat voor family rides. Maar met genoeg black routes overtuigen Glentress en Innerleithen ons gelukkig toch om erheen te gaan. En dat blijkt het zéér waard!
Dag 1: Gypsy Glen
Hoe vaak kun je op biketrip naar dezelfde bestemming? Nou, naar Schotland kunnen we vaker terug. Alleen al in Glentress liggen tientallen kilometers aan trails. Het is dan ook niet gek dat de gpx-files van de Enduro World Series 2015 die we op Trailforks hebben gevonden óók over de trails van het trailcentre gaan. Maar die bewaren we voor de laatste twee dagen. We warmen, na de overtocht met de boot (en nog een kleine kater) op het de gpx-track: Gypsy Glen. Een rondje over een geweldig geasfalteerd fietspad (ja echt!) langs de Tweed River. En dan: één klim over zompig, zuigend grasland. En één afdaling langs stenen muurtjes, over losliggen rotsen. Een genot!
Dag 2: The Black Route
Bikedag twee is weer in volle zon (Hallo Schotland! Nog geen regen gezien!) met 29 kilometer en 1100 hoogtemeters. We starten bij de ingang van Glentress Trailcentre. Op een woensdag en dat blijkt een juiste dag: in de weekenden is het hier (weer of geen weer) een stuk drukker. En waar we eerst dachten dat het brede fireroads zouden zijn is deze Black Route héél natuurlijk. Met volop rotsen, stenen en wortels, maar altijd met flow. Geen passages die niet te rijden zijn, op wat té steile klimmetjes na. En er wordt duidelijk veel tijd gestoken in het aanleggen van afwateringen. Maargoed, de enige afwatering vandaag is het zweet op onze bovenlip.
Alle segmenten hebben namen, weliswaar niet allemaal aangegeven op bordjes, maar op Strava kun je checken hoe snel je bent ten opzichte van de locals. Onze favoriet: Double X. Joelend rollen we naar beneden, achter Hielke aan. Hij gaat veruit met de meeste snelheid van drops van wortels, door krappe switchbacks en over blinde double jumps. Met zoveel adrenaline in ons lijf, klimmen we tóch nog een extra stukje terug naar het bikepark dat we op de startklim hebben gezien. Er zijn drie lijnkeuzes. En de keuze simpel: de jumpline! Zonder kleerscheuren keren we terug. Stoked as hell!
Dag 3: Enduro World Series
We noemden het al: in 2015 vond de Enduro World Series hier plaats. We starten met de wedstrijddag die in Innerleithen begint. Af en toe is het wat lastig navigeren met onze Garmin: zeker omdat de trailkeuzes hier zovéél zijn. Links en rechts van de trail die we nemen zien we iedere keer nieuwe ‘secret trails’. Dat getuigt wel van een actieve mountainbike community. En biken kunnen ze hier wel. De downhill-tracks waarlangs we enduro-stijl (met Evoc op onze rug en pothelmpje op) omhoog klimmen zijn heftig. Zo imponerend, dat we wel weten dát we ze willen rijden, maar alleen met fullface op.
De EWS track ligt er zowaar nog. Als we, ten noorden van Innerleithen, door een boskap gebied omhoog klimmen komt er nog een mede-endurist omhoog gestoempt. Even kijken welke trail hij induikt: jep, “onze” trail. De Enduro World Series track die als kruimelspoor op onze navigatie staat, wordt dus nog gereden. Maar niet door iedereen blijkt. En hij is ook zeker niet vóór iedereen. Steiler dan steil. Manouvrerend door een dichtbegroeid bos. Een enkel waarschuwingspijltje die net op tijd aanduidt dat er een drop aankomt, hangt er nog. Onvoorstelbaar dat de worldserie-racers hier tien keer zo snel doorheen vliegen als wij, en waarschijnlijk ook op een nattere ondergrond. Het maakt de dag extra bijzonder. Op deze manier voelt het alsnog we al de ‘hidden gems’ van de Tweed Valley hebben ontdekt.
Dag 4: Enduro World Series
Zo’n dag als gisteren willen we nog wel een keer. En dat kan: de Enduro World Series duurde twee dagen, dus vandaag rijden we de andere gpx-track ervan. Deze begint toevallig in Peebles, op steenworp afstand van onze camping. En wat blijkt: de trails die we eerder al aan de rand van het dorp hebben gereden tijdens een ‘speelkwartiertje’, horen gewoon bij een van de laatste EWS tracks.
De startklim is lang. En met een paar dagen in hetzelfde gebied leren we het terrein goed kennen: we komen namelijk bij het Glentress bikeparkje uit waar we op dag 2 al waren.
Vandaag, in de regen is het écht Schotland. En de Schotten gaan ook gewoon naar buiten (het is weekend!). Er zijn veel meer bikers op de trails dan de dagen hiervoor. Waar we enkele klimmen nu een tweede keer rijden, zijn de afdalingen uniek. Bovenaan de klim schieten van de trailcentre-track af én de EWS-trail wordt nog ruwer en steiler. Dat is even wennen, zeg. Gladde ondergrond en steil terrein. Vergeef het ons, dat we als correctie wat voetjes aan de grond moeten zetten. Maar gaandeweg de dag gaat de rijstijl weer vooruit. En de drang om meer, meer en meer te willen rijden ook. Een van de bekendste trail-segmenten: Spooky Woods doen we twee keer. Één keer voor de whip-foto op een jump. En één keer als lange flowy trail in een ruk naar beneden. Wat rots-drops, tafels en heerlijke bochten. Een rondje high-fives mag dan wel.
Maar, ho! Het is nog niet voorbij: de laatste afdaling, dat is er een waar we niet over uitgepraat raken. Alles wat een afdaling onvergetelijk maakt, zit hierin. Nog niet helemaal uitgerust schieten we snel de afdaling in: achter twee blondje paardenstaartjes aan met een traildog. Die trappen nog flink door! Na een vriendelijk knikje terug van de twee dames, passeren we ze. We rollen het bos uit over een worteltapijt van honderden meters. Mijn 140 milimeter veerweg schiet hier écht tekort. De full-endurobakken (160 en 170 milimeter) van Hielke en Rik excelleren hier. Gelukkig blijven we dicht genoeg bij elkaar om in een treintje de volgende bochten te pakken. Geen tijd voor foto’s! Van deze trail moeten we gewoon genieten. Opeens doemt Peebles weer op: de laatste stukjes trail. Puntige stenen kunnen ons misschien nog wat narigheid bezorgen, maar doen dat niet. Na vier dagen trailrijden hebben we de kneepjes van het afdalen behoorlijk goed te pakken. De finish op de camping is er een die gevierd moet worden. Met pints bier, en ja, natuurlijk ook een whisky’tje.
Zermatt mountainbike gebied
Omgeven door 38 bergtoppen van meer dan 4000 m, is Zermatt – Matterhorn een paradijs voor mountainbikers aan de voet van de Matterhorn. Ideaal voor kinderen en beginners om mountainbiken te leren – perfect voor gevorderde rijders om hun techniek te verfijnen. Er is hier iets voor iedereen.
Het dorp Zermatt
Zermatt, het heeft al iets magisch op zich zelf, het is een beetje een raar dorp en zeker niet negatief bedoeld. Het is een auto vrij dorp, er rijden allemaal smalle vaak elektrische autootjes door de smalle straten. Dat geeft natuurlijk een groot voordeel dat je niet overal door dikke pc. Hoofdstraat tractoren omver wordt gereden. Want als je er met de auto had mogen komen dan hadden die er zeker gestaan! Het dorp komt luxe over, veel mooie winkels en prachtige terrasjes. De winkel straten zijn auto en fiets vrij (dat laatste vinden wij minder cool…)
Het dorp ligt in een doodlopende vallei met de gigantische Matterhorn die een soort van over het dorp waakt. Laat je niet verleiden te denken dat dit de hoogste piek is! Onze gids, Erik van MTBverbier wist ons te vertellen dat die (als je naar de Matterhorn kijkt) achter je is. Iets minder sexy…. Maar wel de hoogste piek. De hoogste berg van Zwitserland is de 4634 meter hoge Dufourspitze. Deze maakt deel uit van het Monte Rosa-massief dat op de grens met Italië ligt.
Mountainbiken en Downhillen voor ieder wat wils
In het gebied van de Matterhorn kan je onwijs goed mountainbiken! Het is een ski resort met veel liften en die zijn zoals bijna alle andere gebieden in de zomer open voor mountainbikers en wandelaars. Er zijn super leuke rollercoaster achtige trails waar je als beginner mooi kan oefenen en als gevorderde volle bak kan vliegen. Vooral de meer natuurlijke trails (ook wandel paden) vinden wij dan het mooiste.
Helidrop vanaf Zermatt
Toen wij er waren was 1 lift kapot waardoor we met de helicopter omhoog konden. Erg gaaf natuurlijk maar erg duur (125,- euro geloof ik) voor een enkeltje omhoog… Op Trails Zermatt kan je mooie trails vinden in de regio en ook op trailforks staan er meerdere ingetekend. Dit gebied heeft echter veel meer te bieden dan wat er op deze 2 sites te vinden is. Dus als je echt het maximale uit de regio wilt halen is een gids een must!
Voor openingstijden van de liften ga naar Zermatt info hier is genoeg te vinden over het gebied en het dorp zelf. Over het algemeen kan je zeggen dat de beste periode ergens in juni start tot en met in Oktober. Als je zo laat nog in het seizoen wilt gaan is het nog belangrijk om van te voren te checken welke liften gaan. In die periode is de kans namelijk groot dat ze aan het voorbereiden zijn voor het winter seizoen.
Pyrenees mountainbike avontuur
“Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” – mentaal en fysiek een intense ervaring
Mountainbiken in de Pyreneeën was een totaal nieuwe ervaring voor mij en gaf een nieuwe definitie van mountainbiken op natuurlijke wandelpaden. Waarom? Ik denk omdat de Pyreneeën net iets wilder en ongerepter zijn dan alles wat ik eerder heb gezien en gereden. Vandaar dat we op deze Pyrenees mountainbike avontuur gingen.
Samen met de Engelse fotografe Saskia Dugon reisde ik eind oktober af naar Ian en Angela Pendry van Altitude Adventure in de Pyreneeën. Het doel was om met de “Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” binnen een week de beste trails te rijden die de Pyreneeën te bieden hebben. Voor dit avontuur kende ik de Pyreneeën nauwelijks en ben er nog nooit geweest. Het enige wat ik wist was dat Andorra er lag.
Wanneer een passie een beroep wordt
Ian en Angela, oorspronkelijk uit Groot-Brittannië en gepassioneerde mountainbikers. Beiden deden vroeger aan wedstrijden, Ian als downhill biker en Angela als cross country rider. Ian heeft ook gewerkt voor Scott Sports England als verkoper en productontwikkelaar. Ongeveer 12 jaar geleden besloten ze het Verenigd Koninkrijk te verlaten en een nieuwe thuisbasis te vestigen aan de Spaans/Franse grens in St Pierre dels Forcats. Ze kochten het kleine hotel “Mourli del Riu” en begonnen hun eigen bedrijfje; Altitude Adventure. De naam zegt het al – maar daarover later meer.
Een vlucht van 1,5 uur en een bustransfer van 2 uur vanuit Zwitserland naar het midden van het Spaanse paradijs.
We vlogen rechtstreeks naar Barcelona waar Ian en drie andere gasten ons verwelkomden. Op weg naar St Pierre dels Forcats, de basis van Altitude Adventure, stopten we in een klein Spaans dorpje. Lunchpauze! Tappas en bier werden geserveerd – we waren het erover eens dat de vakantie niet beter kon beginnen! We bereikten de accommodatie iets later, bouwden onze fietsen op en keken uit naar een week fietsen op eersteklas trails.
Altitude Adventure – the name says it all!
De “Backcountry Tour of the Pyrenees Orientales” is een van de zwaardere tochten die Ian en Angela aanbieden. Het pakket omvat zes begeleide dagtochten met privé shuttle en gondelliften door de Spaanse en Franse backcountry rond Bagà, evenals alle overnachtingen en maaltijden.
Veeleisend in drie aspecten
Basic fitness
Je moet mentaal en fysiek voorbereid zijn om in de zes dagen 12.500hm bergafwaarts en 4000hm bergopwaarts af te leggen. Altijd op technische singletrails, sommige hike-a-bike betrokken.
Riding skills
De trails zijn technisch veeleisend. Het zijn allemaal natuurlijke wandelpaden die niet, zoals we in Zwitserland gewend zijn, goed onderhouden en vaak gebruikt worden. Elke storm verandert het pad weer, wat ertoe kan leiden dat het nauwelijks of slechts gedeeltelijk berijdbaar is. Over het algemeen is het terrein zeer ruw – 90% van de paden is zeer stenig. Voluit gaan kan ernstige gevolgen hebben. Dit maakt het geheel spannend, maar kan ook vermoeiend zijn, omdat niet elke dag vol stroom is.
Het kostte me drie dagen om te wennen aan het rijden – maar nadat ik me realiseerde waar de grenzen liggen, had ik veel plezier en genoot ik echt van de paden.
Adventure en team spirit
Je brengt veel tijd door in de groep – dagelijks op de trails en ook ‘s avonds bij het diner, dat door Angela vers wordt klaar gemaakt. De accommodatie is zeer eenvoudig, maar schoon en comfortabel. De gastvrijheid van de mensen raakte mijn hart – ik voelde me zeer comfortabel en welkom waar we ook gingen.
Bij Ian en Angela voel je je als gast altijd op je gemak en veilig.
Alle tochten van Altitude Adventure kunnen worden aangepast aan het niveau van de groep. Ian kent de regio rond St Pierre dels Forcats en haar trails door en door. Ian is een gepassioneerde trail scout en dat voel je als gast.
Je voelt je altijd veilig en op je gemak. Als je een slechte dag hebt, kun je in het hotel blijven of een alternatieve activiteit doen. Als de groep moe is of andere trails wil rijden, past Ian het programma spontaan aan. Ian en Angela deden echt hun uiterste best om de best mogelijke ervaring in hun huis te leveren. En het kwam allemaal perfect samen. Geweldige trails, heerlijk eten en een geweldige groep gelijkgestemden.
De Pyreneeën daagden me uit en ik was aanvankelijk niet gelukkig met mijn rijden. Maar met de tijd en het rijden leerde ik me aan te passen aan het terrein. Het heeft zijn charme om in zulk terrein te rijden en met de natuur en de omstandigheden om te gaan. Ik was onder de indruk van de ongelooflijke uitzichten over die bergketens. De hoeveelheid trails die het gebied biedt en de onbeperkte gastvrijheid van de plaatselijke bevolking en het heerlijke Spaanse eten. Het is een cultuur waar ik van hou, het is een gebied waar ik van ben gaan houden en ik wil deze prille liefde versterken.
Ik bezocht Angela en Ian zonder Ben in oktober en het is voor mij een MUST om met hem terug te gaan. En Ian bevestigt mijn gevoel – de meeste gasten komen meestal drie keer terug totdat ze de drang voelen om een andere bestemming te ontdekken. Het is waar – de Pyreneeën zijn magisch en ik kijk al uit naar de volgende reis terug naar dit wilde, vrije en ongerepte gebied.
Dank aan Ian en Angela voor het mogelijk maken van deze reis – het was een van mijn hoogtepunten vorig jaar!
All information about this offer can be found here.
Meer mountainbike vakantie verhalen in Spanje
Finale Ligure met de Trailhunters
Finale Ligure met de Trailhunters
“Waar gaan we volgend jaar naartoe?”. De standaardvraag bij thuiskomst na onze jaarlijkse biketrip.
We hadden al veel verhalen over Finale Ligure gehoord; flowy trails met het strand als eindpunt. Het klonk als muziek in de oren. Finale Ligure: be prepared for the Dutch and Belgians!
Op zondag 28 mei was het zover, de trip naar Finale Ligure. Jeroen, Jelle en ik, de afgevaardigden van Trailhunters.be, hadden er al een pre-trip van 2 dagen in Vinschgau opzitten. Een goede warming-up voor Finale Ligure, maar deze 2 dagen vielen in het niet bij wat ons te wachten stond.
In Milaan spraken we af met Didier, Robbert, Xavier en Ronny, de mannen uit Maastricht, om vervolgens door te tijden naar onze eindbestemming.
In de vroege avond parkeerden we onze auto’s bij het appartement. Fietsen op het balkon, bagage op de slaapkamers en op naar het strand. Nu was onze vakantie echt begonnen. Later op de avond was pizza het avondmaal, een gelato als dessert en als afsluiter toastten we met een Corona dat het een geweldige week mocht worden.
De eerste dag biken was gepland met Supernatural in Dolceacqua. Om 08:30 uur zaten we in het pittoreske dorpje aan het ontbijt; cappuccino met een croissant of focaccia om de dag mee te beginnen.
De bikes werden in de aanhanger geplaatst en we trokken de bergen in, op naar de trails!
Al snel bleek dat de trails hier een natuurlijk karakter hadden. Loamy ondergrond met hier en daar een berm, afgewisseld met rotsige passages. De Italiaanse gids draaide de gashendel flink open waardoor we de eerste dag al stevig aan de bak moesten!
Al met al een goed begin van de week, voor de meesten van ons. Helaas raakte Ronny geblesseerd na een crash. Na controle in het plaatselijke ziekenhuis bleek hij een flinke schouderblessure te hebben, waardoor 2 weken rust geadviseerd werd. Onze goede vriend en fotograaf is daarom helaas al na 1 dag huiswaarts moeten keren.
De volgende dag stonden we op de stoep bij Finale Freeride voor de Classic Tour. In het basiskamp viel al snel op dat meer bikers hetzelfde idee als wij hadden. Zeker 4 shuttlebussen en 2 Defenders stonden te wachten om de hordes enthousiaste bikers naar de trails te brengen.
We maakten kennis met onze vrouwelijke gids Sandra, een stoere bike chick die haar geld verdient met wat wij het liefst doen; biken!
Na een korte uitleg over de trail volgden we braaf het achterwiel van Sandra. Dit viel nog niet mee, gelijk in de eerste afdaling werd duidelijk dat deze dame niet van de middenmoot was. Achteraf bleek dat ze zo nu en dan een wedstrijd reed en in Finale Ligure deelneemster aan de EWS is.
De trails van de Classic Tour zaten vol flow: gas erop en zo weinig mogelijk proberen te remmen. Genieten met een grote (lees: zachte) G!
Na 9 (!) runs was het tijd voor de laatste afdaling van de dag; de Rollercoaster. De naam maakt 100% duidelijk wat het karakter van deze trail is. 8 km lang naar beneden slingeren over goed aangelegde en onderhouden singletracks. “Boks” en “high fives” werden uitgedeeld toen we beneden waren. Iedereen was laaiend enthousiast. Wat een mega vette eerste dag. Wat kan hier nog tegenop, dachten we.
Woensdag rustdag. Voor een aantal van ons althans. Met 5 man vertrokken we ’s ochtends naar Varigotti om de beroemde Men’s DH te rijden. Omdat we geen shuttle hadden geboekt moesten de benen het werk doen. De aanloop naar de beklimming was een fietspad langs de zee. Heerlijk om hier met de bike te kunnen rijden.
Na ongeveer 45 minuten klimmen bereikten we de top. Kniebeschermers aan, helmen op en gaan! Deze downhill-track was van hoog niveau, steile rots passages en losse ondergrond maakten het moeilijk een goede lijn te vinden. En dan te bedenken dat de wereldtop enduro rijders hier met hoge snelheid naar beneden denderen! Respect!
Na afloop vertrokken de meeste van ons richting het strand. Ikzelf had nog niet genoeg van het biken en besloot daarom nog 2 nabijgelegen EWS-stages te rijden. Een absolute aanrader!
Next up: Defender Tour!
Zoals de naam al doet vermoeden, onze shuttle voor vandaag was een Landrover Defender! De bikes werden op een speciale bombproof aanhanger geplaatst. Deze was zo ontwikkeld dat de fietsen elkaar nooit konden raken, zelfs niet in het ruwste terrein.
Ook was Sandra weer onze gids! Fijn om een vrouw in ons gezelschap te hebben.
Wederom goed onderhouden tracks lagen op ons te wachten om verslonden te worden. Hoewel niet veel tegen de Classic Tour op kon, hebben we toch erg genoten van deze dag. Ook hier was de afsluiter een lange downhill, genaamd Ingegnere (Ingenieur). Dit was misschien wel mijn favoriet van de week. De eerste 2 km reden we letterlijk in de wolken. Een goggle met helder vizier was een must! De eerste helft was te vergelijken met de Rollercoaster, flow en high speed stukken. Het 2de gedeelte was ruw, soms extreem ruw, door kleine canyons over steile rockgardens. Kortom, alles zat erin. 8 km verderop was het einde van de Defender Tour een feit. Nog 2 dagen te gaan!
De laatste dag hadden we bij Finale Freeride de Wild Enduro Tour geboekt.
Onze shuttle was weer een Landrover Defender en onze gids weer Sandra. Ze kon geen genoeg van ons krijgen!
Wat opviel was dat de uphills met de Defender veel ruwer en steiler waren dan tijdens de Defender Tour. Alleen dit al was een hele beleving!
Op de trails was te merken dat de vermoeidheid begon toe te slaan. Het was harder en harder werken om de bikes door de kombochten te drukken en overeind te blijven in de platte bochten. Dit mocht de pret echter niet drukker. Het mooie van deze dag was dat de trails sterk afwisselend waren. Zoals beide voorgaande dagen met Finale Freeride was ook vandaag de laatste trail de langste; Fast & Furious! We zouden een special tour wel zien zitten, de Rollercoaster, Engegnere en Fast & Furious in 1 dag. Dit gaan we onthouden voor de volgende keer!
Zaterdag, de laatste dag biken. Dit keer weer met Supernatural. Alleen Robbert, Xavier en ik trokken onze bike outfits nog 1 laatste keer aan. De rest vertrok vandaag naar huis of was gebroken van een geweldige week knallen! Ik moet zeggen dat ik 8 dagen biken nu echt begon te voelen. Het reactievermogen en de kracht namen af. We hebben er niet minder om genoten. Technische trails met mooie vergezichten werden ons voorgeschoteld. Wederom compleet anders dan in Finale Ligure. De eerste helft van de dag reden we een aantal trails rond Dolceacqua. Na de lunch vertrokken we richting San Remo om trails te rijden met een meer mediterraan uiterlijk; zandgrond en rotsen als schuurpapier. Het was een mooie afsluiter van een week biken in een geweldige omgeving, met geweldig goed gezelschap!
Bedankt Jeroen (Tuup), Jelle (Haribo), Robbert, Xavier, Didier, Ronny voor de goede sfeer gedurende de week.
Dank aan Stefano van Supernatural en zijn gidsen.
Dank aan Sandra van Finale Freeride voor haar geduld met deze losgeslagen groep Nederlanders en Belgen!
Les Hautes Rivieres trail review
Les Hautes Rivieres trail review
Nu veel trailcentres in de Ardennen een legaal karakter hebben gekregen zijn we maar verwent de laatste tijd. Niet alleen België heeft deze ontwikkeling doorgemaakt ook in Frankrijk zijn ze goed bezig geweest! In Les Hautes Revieres wordt al jaren een dikke Enduro race georganiseerd wat ertoe leidde dat er tal van heel, heel dikke trails liggen in deze Noord-France regio. Gelukkig is ook het in deze regio nu legaal om te mountainbiken.
De mountainbike trails van Les Hautes Rivieres liggen helaas wat verder weg dan de andere trailcentres zoals Remouchamps en Spa, toch vinden wij dat dat uurtje extra sturen naar deze Franse Ardennen zeer zeker het waart is om naar af te reizen.
Camping, bier, eten en 2 mountainbikes
Het mountainbike seizoen moet nog een beetje uit de winterslaap komen. Na talloze keren over belachelijk modderige trails te rijden in België deze winter blokte we onze werk en privé agenda’s om eind maart richting Les Haute Revieres te rijden. De campings strak aan de trails waren allemaal nog dicht, maar gelukkig was er een Belgische camping welke net de deuren opendeed voor het seizoen J Gelijk boeken dan maar! 2 nachten, wat betekend: Boodschappen doen, inpakken en vrijdag morgenvroeg vertrekken. Traditiegetrouw zat onze koelbox bomvol bier en een lekkere Bavette voor de avond!
Rampzalige weersvooruitzichten…
De voorpret wel wat gedempt door de slechte voorspellingen. Als 2 weermannen werkte we de werkweek door kijkend naar welke apps allemaal wel wat droogte voorspelden. Geen van alle, toch bleek uit onze eigen analyse dat het af en toe droog moest zijn. We gaan gewoon en we zien wel!
Vrijdag trails rijden in Les Hautes Rivieres
Rond 11:30 kwamen we aan in België bij de camping. De camping ligt letterlijk aan de grens met Frankrijk en de trails van Les Hautes Rivieres lagen op een 20 minuten fietsen afstand. Ideaal want we kunnen dus starten vanaf de camping. Om 11:30 was het ook nog eens zonnig! We bouwden snel ons kampement op, dronken een biertje (echt waar) childen even kleden ons om en BAM gaan!
We zijn met de Specialized Levo en Kenevo SL vandaag zodat we zoveel mogelijk uit de dag kunnen halen. De vorige keer heb ik (Rik) mijzelf helemaal kapotgereden omdat de “normale” e-bike van Nico veel meer power heeft met een veel grotere accu. Gelukkig had ik dit keer de range extender bij zodat ik net wat langer meer uit de beide accu’s kon halen (totaal 150%).
We klimmen naar boven in het dorpje Les Hautes Rivieres zelf en starten dit keer eens met een Rode trail genaamd: Gouleyante. Ons Frans is niet al te beest en breken onze tong over de namen, maar hé who cares? We zijn voor de trails niet voor wat Franse les ;). Gouleyante trakteert je direct op alles waar je op hoopt. Beetje rocky veel wortels, wat drop-offs en dat gedurende 1,5 kilometer lang! Heerlijk opwarmen dit.
Opvolgend: Les Recines, Nantanru par le Crete, La S en Les Deves de Nohan
Er zijn in Les Hautes rivieres (buiten het bikepark Tournavaux) maar liefst 9 zwarte trails om uit te kiezen! Genoeg om je te vermaken gedurende 2 dagen dus. Tel daar wat ons betreft de rode Gouleyante en Le Madmax maar gerust bij op aangezien die elders met gemak als zwart aangemerkt kunnen worden. Totaal dus 11 trails allemaal te bereiken vanaf dezelfde weg op de top. Voor wie wilt kan eventueel beginnen met een blauwe trail waarvan er 2 zijn.
Les Recines vonden we leuk maar beduidend minder dan de Gouleyante. De overige trails bieden meer dan genoeg moois om naar beneden te rollen. Ergens nog een rekening kunnen vereffenen op het eind van de trail, vorige keer niet gereden en nu wel!Het regent ondanks de zon van de middag af en aan erg hard, we komen volledig nat terug op de camping en toch zeer voldaan! We sluiten nog net af met een zonnetje, tijd om te douchen en klaar te maken voor de avond.
Zie link van de regio Les Hautes Rivieres op Trailforks
Regen, regen en dikke storm
De avond verloopt erg regenachtig wat het “campinglife” niet bepaalt comfortabel maakt. In de nacht af en aan hoosbuien met als kers op de taart in de ochtend een dikke storm die even gedag komt zeggen. Mijn tent waait om, alles nat, moraal weg. We kijken elkaar meermaals aan vragen ons af of we nog zin hebben. Nee dat hebben we niet, zeker niet met de verwachtingen voor de rest van de dag. Inpakken en wegwezen dan maar.
We komen hier terug en het liefst heel vaak!
Les Hautes Rivieres biedt net even meer dan de andere trailcenters in aantal en afstanden van de trails. Het is echt een topgebied waar elke Enduro rijder maximaal kan genieten. Mooi weer is geen must, maar maakt het wel net even lekkerder daar. Wellicht geld dat voor alle trails….