Ainsa Zona Zero Enduro

Ainsa Zona Zero Enduro

Val d’Aran in de Spaanse Pyreneeën naar de Baskische kust

Met zo’n 1000 km aan gevarieerde trails, van rugged en rotsig tot gnarly en wortelig, is Zona Zero uitgegroeid tot een fraai mountainbike walhalla. We bezochten het gebied eerder als onderdeel van een A naar B trip van Val d’Aran in de Spaanse Pyreneeën naar de Baskische kust. Zwaar onder de indruk als we waren van het prachtige landschap en de geweldige trails besloten we terug te keren. Ditmaal trokken we er een hele week vooruit. Ook dat was te kort om het hele gebied te verkennen, maar genoeg om heel voldaan weer huiswaarts te gaan. 

High Pyrenees trip

Jumping off point in Zona Zero is het oude pittoreske stadje Ainsa. Gelegen in een mooi dal met uitzicht op Spanjes hoogste pieken. Met z’n smalle sfeervolle straatjes, mooie gebouwen uit de 11de en 12de eeuw en een gezellig plein is Ainsa een populair stadje. In de standaard toeristen maanden is het in hier erg druk en vliegen de camera’s je om de oren. Bikers wordt gevraagd af te stappen om selfie crashes te voorkomen. Wij zijn er in de winter en nu is het heerlijk rustig. We biken deze week met Basque MTB, hoewel ze uit Baskenland komen zijn ze van meet af aan betrokken geweest bij de ontwikkeling van Zona Zero. Deze club is voor ons een bekende die we graag terug zien. We genoten eerder van hun High Pyrenees trip. Basque MTB is geïnitieerd door de Schot Douglas McDonald die wordt bijgestaan door zijn Spaanse vrouw Amaia en de gidsen Borja, Antonio, Carlos en Igor. Doug heeft zijn zaakjes goed op orde, alles is strak geregeld en verloopt vlekkeloos op een relaxte manier. De gidsen zijn naast excellente bikers goede gastheren en weten elke dag weer tot een feestje te maken. Basque werkt altijd samen met de locals. Ze helpen hen trailbuilden en zorgen ervoor dat de lokale economie mee profiteert van wat de toerist komt brengen.  En dat is te merken. Overal waar we komen, van korte koffiestop tot een ontmoeting met een fellow biker on the trail heeft het contact een happy family sfeer. Zelfs een verongelijkte jager bedaart.  We rijden per abuis in afgesloten jachtgebied omdat het blijkbaar niet goed was aangegeven in de daarvoor bestemde “app”. Jager over de rode maar na een, typisch temperamentvol Spaans, gesprek met Carlos is alles weer pais en vree. 

We landen op Barcelona en daar schijnt de zon

Het is wintertime en ondanks dat kun je hier in deze tijd van het jaar geweldig biken. Zona Zero kent een microklimaat met ’s winters weinig neerlag, veel zonuren en een prettige droge kou. We zijn dan ook zeer verbaasd als in de week voor vertrek blijkt dat de weersvoorspelling zwaar beroerd is. Dus proppen we alle slecht weer gear bij de Evoc’s in en hopen we op beter weer. We landen op Barcelona en daar schijnt de zon. We worden opgehaald met een third party shuttle en rijden, samen met bikers uit een handvol verschillende landen, naar de Pyreneeën. Onderweg regent het steeds en bereikt ons het bericht dat de gidsen onderweg naar Ainsa vast zitten in een sneeuwstorm en vertraagd zijn. Eenmaal gearriveerd in Ainsa is het wonderwel droog, schijnt het laatste licht mooi op de besneeuwde pieken en arriveren de gidsen met de sneeuw nog op de gril. We unpacken de Evoc’s in de speciale fietsruimte onderin het appartement en installeren ons. Bij het eten drinken krijgen we een korte briefing over de week en drinken we ons eerste Tronzadora biertje. Het officiele Zona Zero bier waarvan een deel van de opbrengst naar de trailbuilding gaat smaakt naar meer. 

We kruisen riviertjes en murwen ons langs rotspartijen

De eerste ochtend verzamelen we in een verrassend prikkelend zonnetje op het plein. Het is rond het vriespunt en toch voelt het niet koud. Is dit de magie van het microklimaat? De bikes gaan op de trailer en we rijden de bergen in. We stoppen hoog op een plateau waar het uiteraard wat frisser is maar nog aangenaam. Na een traverse met nog wat klimmen komen de meeste bikers erachter dat ze overdressed zijn en gaan de eerste laagjes uit. We komen op een prachtig uitkijkpunt en dalen voor het eerst af. We lussen een EWS stage aan een zeer lange downhill met geweldige vergezichten en staan vol adrenaline de bikes weer op te laden op de trailer. Het recept van deze Enduro trip is helder: Uplift, traverse climb, downhill, repeat. Dit zit wel goed. We biken is steeds andere deelgebieden en de variatie is groot. De trails zijn behoorlijk natural en nergens hebben we het idee dat ze kapot zijn gereden. Dat komt voor het grootste deel door de rotsige ondergrond maar ook de zanderige en stenige trails liggen er fris bij.

Dit mountainbike walhalla is zo uitgestrekt dat er een enorme spreiding in gebruik is. We komen dan ook zelden andere bikers tegen. We biken op populaire trails zoals die van de EWS en doen uithoeken aan waar zelden iemand lijkt te komen. We klimmen naar de sneeuw en dalen af over een ridgeline die overgaat in een steile afdaling met bijna 100 switchbacks van Trans-Provenceachtig rotspuin. Navigeren we de ene keer subtiel over smooth badlands slickrock. Een afdaling later is het alle hens aan dek over sniperrocks trails met namen zoals El Muerto. We vliegen over kale vlaktes en manoeuvreren door dichte bossen. We kruisen riviertjes, murwen ons langs rotspartijen en balanceren langs afgronden. De variatie is ongekend groot. En elke keer als we onze blik van de trail kunnen halen zien we om ons heen dat geweldige landschap met besneeuwde bergtoppen. Dikwijls doemt er ergens een klein oud bergdorpje, of de overblijfselen ervan, op. Dit steekt prachtig af tegen een rotsig berglandschap dat een en al natuur ademt. De momenten dat we in verre uithoeken zijn toveren de gidsen een picnic tevoorschijn waar je u tegen zegt. Soep, heerlijk brood, verschillende Spaanse worst en kazen, pastasalades, fruit en koffie met chocolade en zoet brood na. 

In zona zero zijn de trails marked en trailheads zijn goed bereikbaar

De hele week biken we er vrolijk op los. De dagen zijn vol en intensief en dat heeft zo z’n weerslag op sommige bikers. Na een paar dagen breekt het verschil in niveau en conditie de groep wat op en wordt er gesplitst. Het is fijn dat er genoeg gidsen en twee trailer combi’s zijn om zoiets mogelijk te maken. Het weer blijft goed, jacks blijven overdag vrijwel uit en we biken een paar dagen zelfs in korte broek door de sneeuw. Een zonnig wintersport gevoel overvalt ons. De allerlaatste middag, op de laatste downhill maakt de weersvoorspelling zijn belofte waar en kunnen we toch nog onze raingear aan. Eind goed al goed 😉 .

Zona Zero is een blast en je kunt met een gerust hart deze, of een andere trip, met Basque MTB boeken. Ben je meer van de DIY? Veel trails zijn marked en trailheads zijn goed bereikbaar. Hou er dan wel rekening mee dat je dan wel veel aan het klimmen bent over asfalt, fireroads en dirtroads. Daardoor doe je veel minder downhills op een dag. Dus als je voor veel en gaaf gaat? Gidsen en uplifts zijn wat ons betreft van grote meerwaarde. Bovendien weten de gidsen welke trails het beste bij welke bikers passen en welke trails onder welke omstandigheden het beste te doen zijn. 

Thuis genieten we na van de gave foto’s die de gidsen onderweg schieten en plannen we onze volgende trip. Hopelijk geniet je een beetje mee. 

Tot trails, 

Eugen Uppelschoten 

@eugenfietst 

Foto credits: Basque MTB

 


2 bikers rijden over een berg rug met finale ligure op de achtergrond

Roadtrip naar Finale Ligure

Shuttlen in bike-mekka: Finale Ligure MTB

Check hier wat je allemaal kan verwachten van de MTB regio Finale Ligure. Onze roadtrip was er 1 om nooit meer te vergeten :D

bike trailer met al onze mountainbikes

We gaan naar Tahiti! Op twaalf uur rijden van Nederland. Camping Tahiti, welteverstaan. Middenin bike-mekka Finale Ligure (Italië) ligt ons verblijf voor de komende 5 dagen. We rijden een nachtje door om al direct om 09.30 uur op onze bikes te kunnen zitten. En even ontdooien op de trails blijkt een goede keuze...

Finale Ligure is bekend als laatste EWS-wedstrijd van het seizoen. Afgelopen seizoen (2017) sleepte Sam Hill hier de titel van Enduro World Series champion binnen. Op zijn endurobike met 165mm achter en 170mm veerweg voor zagen we hem over de trails vliegen. Welke bike zullen wij meenemen? Full-on downhillbike, endurobike of een hardtail? Als we eenmaal in Finale Ligure zijn, blijkt de keuze duidelijk: één met zoveel mogelijk veerweg. We gaan namelijk 3 dagen shuttlen met Bike & Sun.

Choose your weapon voor Finale Ligure

En die veerweg ga je gebruiken! De trails zijn ruig en rotsig. Onze opwarm-trail die we op dag 1 (zelf vier keer klimmen en dalen) is de Briga Right en Briga Left trail, die uitkomt in het dorp. Gemakkelijk te vinden (via Trailforks), maar het gebied heeft zóvéél meer areas. Die kunnen we nauwelijks allemaal fietsend bereiken: bijvoorbeeld Melogno, Nato Base en Le Manie.

Rik Harms rijdt over een rots sectie in finale ligure

Shuttle-dag 1

Op dag 2 staat gids Matteo al om 09.00 uur op ons te wachten voor de eerste (private) shuttle-dag. We starten direct lekker hoog, bij de Rollercoaster trail. Niet hoger dan dat, want boven de 1.000 meter ligt nog sneeuw (eind maart).

Het verwachtingspatroon en het ‘jargon’ van Matteo is direct duidelijk: “an easy trail”, is er een met halve-meter drops en bezaaid met stenen. En “don’t break on the black rock” betekent: absoluut vermijden! Maar dit is wel genieten, zeg.

2 mountainbikers komen aangereden op de berg

Beneden aangekomen staat onze shuttle weer klaar om ons snel en behendig over de smalle wegen weer naar boven te manoeuvreren. We starten nog een keer bij hetzelfde punt. Finale Ligure zou Finale Ligure niet zijn, als er op dit punt niet nóg meer trails te vinden zouden zijn. Dus bovenaan schieten we een andere trail in. Wat steiler dan hiervoor. We rijden Toboga, Cacciatore, Kill Bill #1 en de prachtige Madonna della Guardia - vernoemd naar de kerk op de heuvel. We bidden dat we de genadeloze rockgarden goed doorkomen.

Tijd voor lunch! Vergis je niet bij het eerste bord: een heerlijke pasta is slechts het voorgerecht. En we zijn pas weer klaar voor de volgende ‘beating’ na een ferme espresso. De focus is terug! Klaar voor de flowy Ingegnere. Daarna blijven we op een kleinere heuvel voor nog 3 afdalingen, waaronder Little Champery. Zoveel runs hadden we absoluut nooit kunnen doen zonder gids en shuttle!

Grote kombochten met een mountainbikers

Shuttle-dag 2

Onze prive-shuttle van vandaag heeft maar liefst 2 gidsen: eigenaar Luca en gids Matteo. Die laatste kennen we inmiddels goed. Met een guitige lach en samen gedrukte wangen onder zijn fullface helm, als we weer eens stoked bij het einde van de trail komen. Luca is er vandaag bij om ons de trails langs de kust te tonen. Het belooft een zonnige dag te worden, dus we zullen de hele dag getrakteerd worden op uitzichten over de Middellandse zee.

prachtige rigeline in finale ligure

En dat klopt! We rijden tot twee keer toe over een mooie ‘ridgeline’ met aan beide kanten droge trails met losse rotsen en onderaan de zee. Hier wordt veel minder gereden, zelfs op de drukste dag van het jaar (het voorjaar en najaar zijn hier hoogseizoen). De trails hebben zelfs nog geen naam.

2 bikers rijden over een berg rug met finale ligure op de achtergrond

Dat is anders in de middag: na een lunch op een bikers-camping starten we aan de Womens DH. Deze trail ligt (logisch) naast de Mens DH. Als je Googled op Finale Ligure, dan is dít de foto die je vindt van deze bike-bestemming. Droog, open, ruig en with a view.

Shuttle-dag 3

De laatste bike-dag, en dus stelt Matteo voor om terug te keren naar wat trails voor de voorgaande dagen, zodat we ze echt kunnen shredden. En wat blijkt? De trails vanaf Nato Base (Madre Nature en H Trail) zijn nu wel toegankelijk. De afgelopen dagen hebben de trailbuilders er nog wat werk verricht en we zijn de eerste die deze trail dit seizoen rijden. Glad van de vochtige lucht en mist, maar absolute fun om te rijden.

3 mountainbikers rijden een trail in met uitzicht op de zee en finale ligure

Matteo legt ons uit dat de mist en miezerregen de slechtste weerconditie is in Finale Ligure: de stenen zitten altijd onder een laagje stof. Komt er een natte laag op van mist of miezer dat verandert dat in de supergladde toplaag. Rockgardens zijn daarom beter te rijden bij harde regen (dat spoelt het stof eraf), dan bij motregen.

We durven meer trails op high speed te rijden. Wellicht ook een beetje geïnspireerd door Matteo en EWS-rijder Jonas Bähler, die vandaag met een clubje met ons meerijdt.

We zien uit naar de Legnaia trail, die we op de eerste shuttledag al reden. We dachten dat die flowy was, maar na 3 dagen in Finale Ligure blijkt het toch echt zwaar voor de armen en benen en harken we door de red rocks.

Check hier onze video: A Road Trip To Finale Ligure

Komen we terug?

We kennen trailhunters die ieder jaar hun ‘zomer-bikeseizoen’ afsluiten in Finale Ligure. En dat voornemen klinkt erg goed! De gaafste trails die je kan bedenken, dikke endurobikes op iedere straathoek, professionele guides en shuttles, goede accommodatie en niet te vergeten lekker eten!

En de schade (naast de standaard krassen op onze scheenbenen) van een ruig Finale Ligure valt nog te overzien:

  • 2 lekke banden
  • afgebroken derailleur
  • vastgelopen ketting in de chainguide
  • losgelopen rockerlink-lagers
  • losgelopen crank-bladboutjes
  • en een centimeter speling op het achterwiel

beringen be-mine drop

Be-Mine bikepark review

Bikepark Beringen, beter bekend als Be-Mine

Lees hier alle wat je moet weten over het bikepark beringen, de avonturenberg Be-Mine.

We hebben het bikepark Be-Mine al een tijdje op onze site staan. Info van derden en Google. Op basis daarvan kwam dit bikepark niet direct boven aan ons to-do lijstje te staan, waardoor een bezoek uit bleef. Waarom zou je vanuit ons gezien 2,5 uur in de auto zitten als je in dezelfde tijd elders in de Ardennen kan trailrijden?

  • beringen be-mine mijn oud mijn gebouw

Eerst wat achtergrondinformatie over dit oude mijngebied

Be-Mine is een oud en vervallen mijngebied. In 2009 hebben ze – zoals ze het zelf zeggen – een masterplan opgesteld. Het doel was om dit gebied nieuw leven in te blazen met wonen, werken en recreatie. Inmiddels vind je er een groot nieuw winkelcentrum, woningen worden gebouwd, een zwemparadijs, duikcentrum en veel belangrijker: de “avonturenberg”. De avonturenberg is (neem ik even aan) mijnbouw afval. Het is een langgerekte heuvel die naar schatting een goede honderd meter hoog is

  • beringen be-mine avonturen berg

  • beringen be-mine avonturen berg klimwand

Be-Mine avonturenberg

Op de Be-Mine avonturenberg in Beringen (België) is een gave moderne klimwand gerealiseerd, leuk voor met de kids, maar daar kwam ik niet voor… Op de berg hebben ze een bikepark aangelegd. Alles keurig aangegeven met kleuren. De groene route is de XC route, deze heb ik voor de fun even aangedaan en inderdaad: XC. Bovenop de berg wordt gelijk duidelijk dat er goed nagedacht is over het ontwerp. Je ziet een grote houten startopstelling, wat northshore stukken met best wat uitdagende secties er in. Wat dirtjump heuvels waar je leuk kan spelen met een micro sprong en een mini sprong. Allemaal zaken die inmiddels op best wat plekken te vinden zijn.

beringen be-mine drop
beringen be-mine north shore
beringen be-mine north shore 1

Drop in! Laag, hoger, hoogst

Aan de zijde waar je uitkijkt over de complexen ligt boven op de Be-Mine avonturenberg een drop zone met 4 stuks in totaal. En dit is er eentje in de categorie, hè hè! Eindelijk een plek waar je comfortabel je drop skills kan opbouwen! De meest linker (gezien vanuit de berg) is de laagste en prima te doen voor de all-mountainrijder. Dan ongeveer 15cm hoger de 2de en daar nog eens een goede 15cm hogere naast. Die komt tot net iets boven de heup wat in mijn geval betekent zo’n 100cm. Het mooie aan één meter is dat als je DAT kan, je alles kan, mits je hoofd en je lef op orde is dan 😉 Zelf ben ik niet zo’n “drop master” en was al erg blij dat ik de 1-meter drop heb gereden, daarbij was ik alleen dus leek het me niet een goed plan om dit euforische moment verder uit te breiden… De hoogste zal een goede 130cm hoog zijn. Mooi progressief dus.

 Rockgardens, kombochten en wallrides in Beringen

Tijd voor de rest. Het plateau hebben we nu gehad dus hoog tijd om verder af te dalen. Er zijn meerder routes. Eén begint onder de houten startheuvel van de groene route. Dat start gelijk met een aardige rockgarden. De stenen zijn vandaag goed glad, na een paar keer aanrijden en het zien dat er inmiddels meerdere mountainbikers op de berg zijn (in case of an emergency) het goede moment om het gewoon maar te doen. Zoals met zoveel in het leven van een mountainbiker: als je het eenmaal hebt gereden is het prima te doen. Terug en nog een keer! Deze verdere afdaling zorgt nog voor best wat leuke secties en leuke bochten om te tackelen.

Aan de andere zijde (de drop zone zijde) liggen een aantal technisch vlakke rockgardens, even spelen en hop; de afdaling weer in! Deze rockgardens liggen er voor mijn gevoel wat heftiger bij, zeker in deze gladde en natte omstandigheden. Hier zie je ook gelijk de eerste wallride en die zou je Alpenwaardig kunnen noemen. Er is hier ook de mogelijkheid om er omheen te rijden, dus voor de “niet-zo-fan-van-rockgarden-en-wallride-mountainbikers” is er ook een mogelijkheid gecreëerd. Links en rechts wat keuzes, houd je links aan dan kom je op een mooie afdaling met wederom Alpenwaardige bochten en met wat traverserend werk kom je wederom bij een rockgarden aan. Er is ook nog een dikke steen met drop die uitkomt op een steile afdaling gevolgd door een wallride, deze toch maar even overgeslagen (iets met mindfuck).

beringen be-mine drop

Resumé bikepark Beringen

Superleuk om te oefenen! Alles ligt dicht bij elkaar en er zit heel veel herkenbaars in van echte grote bikeparks zoals je die in het hooggebergte tegenkomt. Dit brengt me dan gelijk bij het advies, ga hier opwarmen voor jouw echte bike-avontuur, zeker als je dit nog niet eerder hebt gedaan! Het biedt je veel mogelijkheden en je kan je skills er een serieuze boost geven. Er zijn naar ons weten best wat bedrijven die hier skill trainingen geven, dat is wat ons betreft zeker de moeite waard.

beringen be-mine bochten
beringen be-mine spong

Rotsen en trails

Echternach - het beloofde land

De trails van Echternach

Je kunt maar weinig mensen spreken over Echternach zonder dat er oogjes beginnen te glinsteren. Echternach staat bij vele bekend als bizar mooi en dus echt een must visit. Het word niet voor niets "Klein Zwitserland" genoemd namelijk. Ok dan moet dit deel wel het beloofde land zijn! Een trail heaven op een ruime 3 uur rijden (vanaf Arnhem). Hoog tijd om dit eens te gaan checken.

Trekkers hutje, kampvuur en biertjes

Omdat we die 3+ uur niet 2x op een dag wilde aftikken hebben we een camping gezocht die in deze tijd nog open is. We zitten inmiddels diep in November - lees laatste dag - van november. Het is koud, rond de nul graden, dus toen we zagen dat we voor een 32,- euro een trekkers pod konden huren hebben we dat gelijk maar gedaan.






Uiteraard zijn er tal van opties in de regio qua hotels, want dit gebied is het hele jaar door populair onder wandelaars en berg beklimmers. We komen rond middernacht aan, trekken nog een paar goud gele Leffe's blond open, toppen het af met wat tripples en zingen - Kum ba yah - bij het kampvuur! De klok slaat 3 uur, lekker handig... Snel naar bed, morgen om 9:00 trappen we af!

GPX check, Echternach trails here we come!

We starten gelijk dik, tussen de typische rotspartijen door vinden we al gauw onze weg over de tal van trappetjes en gladde bladeren. Die trappetjes zijn een terugkerend thema trouwens. Houdt je niet van trappetjes? Dan houdt je niet van Echternach, simpel. De eerste kilometers zijn veel belovend! Ons enthousiasme groeit en we knallen door.

Trail canyon langs de rivier

Na wat korte verbindingsroutes komen we in een soort canyon terecht, de rivier stroomt precies de andere kant op als wij rijden. Dat betekend technisch klimmen. Gelukkig verraden de GPX file al dat we dit 2x zouden doen, lekker... Straks mogen we dus naar beneden :D. In de canyon moet je vooral genieten van de omgeving, beetje spelen en telkens proberen om over die steen, rots en trap te komen. Houten bruggetjes, skinnies, je trukendoos kan open!

Kilometers vreten

Vanaf nu gaat het berg afwaarts, dat klinkt goed, maar dat is het niet.... We hebben een lange en saaie verbinding naar een "oke" afdaling, waarna we weer een lange en saaie verbinding terug moeten. Oke, leuk weer door de canyon heen en dit keer met de stroom mee. Daarna weer veel verbinding, lange verharde klim om vervolgens een makkelijke afdaling-achtige trail af te rijden. Al met al tikken we bijna de 40 kilometer aan maar voelen ons niet bepaald "stoked". Dat beloofde land van Echternach voelen we nog niet helemaal... Dat de regio potentieel heeft, zeker weten! Maar dat zat, vonden wij, niet in onze GPX. Wil je een dagje mooi XC tot All-mountain rijden? Dan is dit geweldig!

GPX van Echternach

Dus nu zijn we opzoek naar een meer All-mountain tot Enduro GPX :D heb jij iets? Dan horen we dat graag: info@trail-addicts.com

Wil je onze file voor een mooie dag trail rijden? Check ze allemaal hier GPX Bestanden







s-works Levo door een switchback

Hohensyburg: In de schaduw van Witten

Dat Witten dik is weten we inmiddels, daar zijn we alweer best een tijdje geleden wezen verkennen en ook regelmatig hebben we er een Trail-Addicts ride georganiseerd. Maar wat ligt er nou daar achter? Op Trailforks zien nog tal van zwarte lijntjes iets verderop. Hoog tijd om dat eens te verkennen!

Net iets verder loodrecht onder Dortmund in zwaar stedelijk gebied vind je een beetje zoals Witten een klein natuurgebied. Dat kleine natuurgebied bevat heuvels en op die heuvels liggen wandelpaden en trails. Laat dat nou precies de goede combinatie zijn! Hohensyburg is minder uitgebreid dan Witten, er liggen minder trails maar het is ongeveer even hoog en de trails zijn ongeveer even lang allemaal. Op deze doordeweekse dag – waar het de hele dag zou regenen – knallen we naar de parkeerplaats onder onder de Ruht Brücke. Blijft een gok vanuit GoogleMaps maar dit blijkt een prima spot om vanuit te starten. Alle trails liggen hier omheen, je kan je rugtas dus in de auto laten ;).

Goed, de regen is verruilt voor wat grijze wolken en later zelfs zonneschijn! We hebben er zin in, de trails zien er nattig en glad uit dus riemen vast! Dit wordt glijden vandaag 😀

Vraag hier de GPX aan

 

 

Zum Kleffdown trail

We beginnen met de Zum Kleffdown trail, de naam doet de trail eer aan zeker met de huidige nattigheid. Dit is een groene trail, we dachten: lekker als opwarmertje… NOT! Dit is gewoon een onderhoudspad voor auto’s, geen r**t aan dus. Gelukkig kunnen we snel over naar de zwarte Salamander trail. Dit ligt er gelijk lekker bij, her en der wat drops, kombochten wat “steilere” stukjes. Niet spectaculair zwart, maar dat geldt trouwens voor alle trails hier.

 

De Kleffdown Trail

Dit is een blauwe trail, maar ondanks zijn kleur erg leuk! Mooie bochten mooie steile stukjes, stenen, wortels, hier kom je alles wel in tegen. Een beetje zoals de Salamander trail maar dan zonder de drops erin. Vandaag is hij erg glad waardoor het geheel nog leuker en spannender wordt!

 

We lopen door naar de Die Zwei Besen trail iets verderop, iets verder vanaf de auto. Dit hadden we niet hoeven doen. Punt 1: de trail is vergane glorie, punt 2: in volle glorie was er eigenlijk nog niks bijzonders aan geweest. Gewoon overslaan deze. Om terug te komen bij de auto en andere zwarte trails rijden we via de Flo-w backwards, ook hier hoef je weinig van te verwachten, maar ach het is een alternatief voor asfalt dus dikke prima.

 

MuRad 2 TRAIL

Dit is een zwarte trail die ons gelijk terug brengt naar onze bammetjes. De Murad 2 Trail start met wat steile secties, mooie technische bochten erin zonder al te veel flow te verliezen. Het tweede deel is een soort oud wandelpad met flink wat stenen, oude trap treden en switchbacks! Dit is pure fun. Later wanneer de non e-bikers omhoog aan het klimmen zijn over de weg, schieten wij dit tweede deel nog even in, want inhalen doen we zo toch wel weer! De tweede keer is sowieso altijd leuk omdat je beter je flow en snelheid kan behouden, je weet immers wat er aan komt…

 

 

HSYBurg DH Sud Mitte

Nadat je de relatief lange klim en omweg getackeld heb kom je – op links – bij een mooie ruïne en – op rechts – bij een gigantisch monument, echt in eentje in het formaat en categorie “zo dit had ik even niet verwacht”. Daarbij vind je voor dit grote monument een prachtig panoramisch uitzicht, zeker leuk om even te kijken dus. Onderlands voor bevindt zich de zwarte HSYBurg DH sud Mitte trail, er zouden er 2 moeten liggen hier, maar die lijkt volledige weg te zijn gespoeld dus dit is de enige optie hier. De trail is boven aan heel makkelijk, gelukkig zijn vanaf halverwege steeds meer rotsen stenen en wortels te vinden vergezeld met switchbacks. Erg vermakelijk allemaal, toch zoals al eerder gezegd: Niet zwart, maar rood…

 

 

Steinbruchtrail, Syburg 2, Spielstraße

Een drietal zwarte trails, welke allemaal op het zelfde punt beginnen. Ze zijn op twee manieren te bereiken, linksom via een verharde weg of rechtsom via de paarse Höhenweg. Persoonlijke voorkeur is rechtsom omdat je minder langs de drukkere weg boven aan hoeft te rijden. De trails zelf lijken weer erg op KleffDown Trail, steile stukjes, wortels, bochten, enzovoorts. Leuk leuk leuk! De Syburg 2 (de middelste) hebben we niet gereden overigens, daar was helaas geen tijd meer voor. Wel hebben we op de terug weg de korte maar amusante Humustrail nog even gedaan. Een korte venijnig stukje trail dat vandaag onmogelijk glad was! De dikke naald ondergrond – wat normaal juist grip geeft – lag los op de ondergrond en dat zorgde in de staart van de dag nog voor wat glij- en valpartijtjes 😀 gelukkig zonder fysieke klachten verder naar beneden gereden en nógmaals het tweede deel van de Murad 2 gereden, want daar kom je dan weer op uit!

 

Overal verdict? Erg leuk, maar geen vervanger voor Witten. Als je al vaker deze richting op rijdt zeker leuk om te bezoeken. Het is allemaal wat natuurlijker daar waar Witten wat meer bikepark features kent. Ook is het onderhoud minder goed, al maakt dat de trails eigenlijk wel erg leuk. Ben je nog nooit in deze regio geweest dan raden we aan gewoon lekker naar Witten te gaan: http://www.trail-addicts.com/witten-de-nieuwe-trail-spot/

 

 

Vraag hier de GPX aan


map bike park champers margins

Bikepark Champery - Morgins

Bikepark Champery – Morgins

Bikepark key facts:

 

  • 9 downhill tracks
  • 7 cross-country trails
  • 1 world cup trail
  • 1 e-bike itinary: Grand8
  • 2 pumptracks
  • 4 lifts dedicated to mountain biking
  • 5 shops to rent or repair your bike
  • 1 unforgettable experience!

 

 

 

The Portes du Soleil, a mountain biker’s paradise

De Portes du Soleil is een paradijs voor mountainbikers, met meer dan 600 km bewegwijzerde trails en 21 skiliften uitgerust voor mountainbikes. Een handsfree fietspas geeft experts, amateurs en gezinnen toegang tot elk van de honderden trails die de Portes du Soleil en zijn 12 vakantieparken doorkruisen!

Ervaren mountainbikers kunnen kiezen uit 50 speciaal ontworpen afdalingen, 5 bikeparken en verschillende trial- en crosscircuits. Beginners en gezinnen kunnen er de voorkeur aan geven om de minder uitdagende trails en alpiene paden te nemen die door de bossen en weiden lopen, en onderweg stoppen om het weidse uitzicht op historische alpine chalets, bergmeren en adembenemende uitzichten te bewonderen.

bron: https://www.regiondentsdumidi.ch/en/recreation/bike/bikepark

 


Braunlage enduro route

Trailreview: bikepark Braunlage

Tijdens onze biketrip naar de Harz (op 4,5 uur rijden vanaf Arnhem) combineren we een bezoek aan Bikepark St. Andreasberg en Bikepark Braunlage. Vanaf de camping bij Braunlage rollen we zo naar de lift van het bikepark. We verbazen ons er over hoeveel kleine skigebieden hier in midden-Duitsland liggen, die we onderweg in de Harz tegenkomen. Maar als we op de hoogteprofielen kijken zien we dat de hoogste piek van dit gebied op 1142 meter zit; hier valt dus serieus wel wat sneeuw. En de bikepark-afdalingen zullen dus ook wel goede potentie hebben.



In Bikepark Braunlage koop je geen dagpas, maar een rittenkaarten. Bedenk je dat de gondellift 2,8km lang is (de langste van Duitsland blijkbaar) en 400 hoogtemeters overbrugt. De ritjes in de lift zijn dus best lang. En meer dan 10 afdalingen in een dag persen wordt al best een uitdaging. Als je al 10 afdalingen rijdt, dan betekent dat wel dat je alle afdalingen meerdere keren rijdt. Het bikepark heeft 3 lijnen, die vanaf het midden-liftstation makkelijk te combineren zijn in een run.



Enduro

Vanaf een steil startplateau drop je in op de eerste honderden meters over een natural trail met rotsblokken en daarna gevolgd door eindeloze wortelsecties. Daar loopt het niet meer steil naar beneden, dus het is een kwestie van trappen om niet stil te vallen achter hoge wortels.



Singletrail

Deze pikten wij op na de enduro-lijn. Ook een natural trail, maar niet steil. Dus doortrappen over wortels om flow te houden.


www.daktent.nl



Downhill

Onze favoriet. Bovenin flowy hoge kombochten, lange straight secties met geulen en stenen, een northshore die je plots het bos in stuurt waarin het vol ligt met grote (groene!) rotsblokken; die gelukkig wel grip geven. En over de hele downhill-lijn liggen her en der drops en tablejumps. Niets is té gek om niet te rijden.

 



Freeride / North Shore

Het hout in deze lijn lijkt brand-new. En bijna alle houten rollers splitsen -nadat je erop rijdt- in twee lijnen: een met drop-off en één die ‘veilig’ terug naar de grond rolt. De drops zijn gearceerd met een rood/witte markering. Al in je eerste run kun je dus prima beoordelen welke lijn je wil rijden. Deze lijn heeft als enige een roadgap. Niet hoog, maar wel ver!
Vanaf het midden-liftstation loopt de FR lijn bijna parallel aan de DH lijn. Beide met evenveel flow en evenveel fun.


 


trail review in verbier

Trailreview ‘Comfort Zone’, Verbier, Zwitserland.

Deze trail review is geschreven door Mark Westmaas, zelf ook een mooie review geschreven? Stuur hem in!

Om te beginnen is de naam al een beetje verwarrend…..Wat moet je verwachten? Een super lekker easy trailtje alsof je thuis op de bank zit met een zak chips? Heerlijk in je comfort zone?? Niet echt! Voor velen zal dit meer een ‘Out of my comfort zone’ zijn, maar grenzen moet je verleggen! Een trail die start bij La Chaux op een hoogte van 2.209 meter en helemaal afdaalt tot in de vallei en terugleidt naar de gondel van Le Châble (822m). Gewoon 8,5 km alleen maar dalen! Dat belooft mooi te worden!

Dit is de favoriete trail van de MTB Verbier crew en dat is niet alleen omdat deze letterlijk langs hun prachtige chalet loopt. Natuurlijk helpt het mee dat je bijna elke dag deze trail naar ‘huis’ kunt rijden rond beer o’clock, maar er is meer.






Eerst maar eens gaan rijden. De start is in een open alpenweide, super mooi uitzicht en de trail is een single trail met keien (soms onder het gras) en klein drops / jumps. Lekker begin! De bigsmile staat in elk geval al op het gezicht, eens kijken of die er nog af gaat vandaag!

Stukje gravelweg en op naar het volgende singletrailtje. En die is alweer compleet anders. De trail verandert continu, opeens rijdt je tussen een aantal oude boerderijwoningen en passen we de snelheid aan. Trail respect heet dat en de bewoners stellen het zeer op prijs. Zij hebben waarschijnlijk nog een oud jachtgeweer klaar staan en wij zijn immers maar te gast. 

We willen meer! Mooie flowy bochten worden afgewisseld met ruige switchbacks, grote stenen en dan opeens een snel stuk door het weiland op naar Sarreyer. Echt een super idyllisch Zwitsers bergdorpje met zijn prachtige houten huizen, waterfonteinen en bloemetjes…..AHUM, terug naar het biken! 



Het laatste deel van de trail is toch wel mijn favoriet! Bijna bij het bier!!!! En daarvoor nog een super afwisselende trail met een paar venijnige switchbacks en dan het laatste deel……volle bak knallen op het ‘rechte’ stuk. Echt heel recht is het niet, maar je kunt het goed overzien en ook hier lopen weleens mensen, dus je snelheid altijd aanpassen aan de mogelijkheden. Een paar flinke stenen aan het eind en we staan weer op de gravelweg en rollen verder naar beneden.

Na een stukje gravel ga je voor het bier linksaf, over het bruggetje rechtsaf naar MTB Verbier, of als je nog een keer met de lift omhoog wilt, dan ga je rechtdoor het gras in en volgt de aller aller allerlaatste trail richting de lift. Nou ja, allerlaatste. Voor dit keer dan ;) Never a last run, never a last trail, never a last beer!

https://youtu.be/HLDSri9SxZ0

Trail review vertigo verbier

Trailreview Vertigo, Verbier! Steil, steiler, steilst…..

Dit verhaal is in gestuurd door Mark Westmaas, zelf ook een mooie review? Stuur hem in!

a sensation of whirling and loss of balance, associated particularly with looking down from a great height, or caused by disease affecting the inner ear or the vestibular nerve; giddiness.

En dit is dus de naam van de tweede trail van vandaag …..dat begint al goed! ;)  Bikepark Verbier is natuurlijk bij velen van jullie al bekend doordat je er of bent geweest of hier al over gelezen hebt. De trail Vertigo is een van de enduro black-lines in Verbier die loopt vanaf La Chaux (2.183 m) via Le Mintset (1.957m) naar Lourtier (1.076m) en dat in een korte afstand. Iets met grote stappen, snel thuis zeg maar.

Eigenlijk is de trail opgedeeld in twee delen. Direct bij de start moet je al een flink technische trail bedwingen met keien, rotsen, beekjes en een klimmetje. Na deze ‘test’ van 1,6km kom je bij de start van het echte werk. Was dit al ‘genoeg’, sla dan rechtsaf en rij door naar de trail Comfort zone. Ook een heel vette trail en echt wel uitdagend, maar net even gemakkelijker te rijden (check trailreview Comfort Zone).

Oké, je bent er nog, dus we zijn klaar voor het echte werk! Vanaf Le Mintset gaat de trail naar beneden, flink naar beneden! Met veel switchbacks, soms gravel, grote keien en afgronden!! ECHTE AFGRONDEN langs de trail. Als je op een aantal punten een OTB’tje (red. over the bar) doet, bel dan nog even naar huis in je vlucht naar beneden, want dat gaat niet best aflopen. Maar goed, gewoon blijven kijken waar je naar toe wilt en op de fiets blijven. Onderschat het niet!! Denk je dat het toch teveel is, stap dan af en loop een paar meter en kom op adem bij de afgrond…..en ja, die zal je waarschijnlijk wel doen duizelen. Weet je nog?? De naam van de trail was Vertigo! 

Het volgende deel is wellicht nog uitdagender. Niet alleen kom je een paar keer aanrijden op een afgrond, maar ook neemt het aantal switchbacks toe en de steilte en krapte eveneens. Maar ja, je wilde graag bijna 1.000 meter afdalen in een afstand van iets meer dan 3km en dan moet je wel naar beneden ;) en rap ook!!  Een mooie lange singletrack volgt, korte bochten en een mooie snelle uitloop aan het einde van de trail…….nog twee switchbacks en levend en wel Lourtier bereikt! Wat een afdaling! Wat een kick!! Dit is dus echt wel mijn favoriete trail in Verbier!! Alleen voor expert rijders en zeker niet als eerste of als laatste (nooit een laatste trail) van de dag rijden!

Als extra uitdaging en gewoon om te kijken of het kon, heb ik de trail non-stop gereden! Oké, alleen voor een hiker moeten stoppen en voor twee switchbacks die niet mee wilde werken ;) 

Heb je wat minder geduld? ….vanaf 3:36 begint het tweede deel, de daadwerkelijke afdaling.

https://youtu.be/VtLdu5A7n84

Trailreview: bikepark Sankt Andreasberg

Trailreview: bikepark Sankt Andreasberg

Eén van de bikeparks in de Harz is het MSB X-Trail bikepark bij St. Andreasberg. Nadat we bikepark Braunlage hebben gereden, hopen we dat deze trails net zo lang zijn. Dat is niet zo. Maar hier zijn wél steilere trails te vinden.

Aan de linkerzijde van de lift kun je eindeloos trails aan elkaar linken, met jumplines, bochten en north shores.
Maar onze voorkeur gaat uit naar de rechterzijde. Daar vind je trailnummer #4 en #6; de zwarte en rode trail. Steil, wortels, stenen en ja ook hier wat houten features.

 

Als we op de trail indroppen onder het bordje ‘Experts Only’, merken we gelijk dat hier HARD gereden wordt. De kombochten zijn krap, maar hoog genoeg om vol in te poffen, en de wortels en stenen komen zo bloot te liggen zoals je ziet op Worldcup DH trails waar een weekend hard gereden wordt. Maar dat betekent niet dat het slecht onderhouden is! Van remputten hebben we geen last en de twee steile trails in het bos hebben een lekkere loamy ondergrond.

Als kers op de bikepark-taart ligt er bovenaan bij de ingang van de zwarte en rode trail ook nog een ‘onofficiële’ trail. Nog meer loamy ondergrond, nog meer wortels. Dit is er vast één die in de Trailtrophy gereden wordt.

 

 

De trails hier zijn tof voor een dagje rijden; voor echte ‘bikepark-rats’ en ook voor de enduro-boys.