De Shimano EPIC Enduro!! Tja… alweer een hele tijd geleden hebben we ons ingeschreven. Bijna 5000 meters klimmen en dus ook dalen. 9 Getimede stages allemaal over dikke trails en dat over bijna 100 kilometer verdeeld… Het moest een goede stok achter de deur zijn om deze winter niet helemaal in te kakken en pas vanaf het verschuiven van de klok weer aan de conditie te gaan werken om de winter vacht weer kwijt te raken. Nee…. deze winter zouden we fit worden om in April al te pieken!
12 Uur afzakken naar het zuiden.
Het blijft lastig uit te leggen voor “niet bikers” dat je op vrijdagochtend in de auto stapt en ruim 1200 
km wegtikt om vervolgens dat zelfde geintje maandagochtend weer te doen, alleen dan voor de weg terug. Ook nu gaan we dat niet proberen uit te leggen… Passie heeft nou eenmaal niet altijd een geldige reden nodig. Vrijdag dus, we rijden met in totaal 7 man richting het zuiden. In zuidfrankrijk hebben we een pittoresk huisje gehuurd, de 
centrale verwarming is een traditionele open haard. Fikkie stoken is natuurlijk altijd leuk! Gelukkig hebben ze niet helemaal stil gestaan, de koelkast en boiler draaien gewoon op elektra. Resultaat is koud bier en een warme douche en dat is precies wat we nodig hebben 😉
We zijn de reis alweer vergeten!
Op zaterdag ochtend vertrekken we met de hele groep naar daar waar het zondag allemaal gaat gebeuren. Om een beetje te wennen aan de omgeving rijden we alvast wat stages die we morgen ook tegen gaan komen. De keuze valt op stage 8 en 9, tegen de tijd dat je hier op zondag aankomt ben je zo uitgeput dat je in het voordeel bent als je deze al gereden hebt. Beide stages bevallen ons onwijs goed om er lekker in te komen. Technisch en afwisselend. Snelle stukken worden afgewisseld door steile rots secties waar zelfs de beste bikers hun tanden flink in moeten zetten. De klimmetjes van plus minus 500 tot 600 meter gaan vandaag nog makkelijk. Nu zijn we nog “fit” namelijk. Eenmaal op de fiets de berg op zeggen we nog tegen elkaar dat we de reis helemaal vergeten zijn, die telt al niet meer! De omgeving is werkelijk prachtig en het weer werkt ook lekker mee. Rustig aan beginnen we weer te wennen aan de ondergronden, we zoeken grip over de rotsen en we krijgen vertrouwen om harder te gaan. Helaas knalt Martijn, onze fitboy, met iets te veel zelf vertrouwen en net wat te weinig concentratie van zijn fiets af. Vol op een afgezaagd boompje. Resultaat: een paars en dik bovenbeen…… Ergens hebben we met z’n allen de hoop dat hij zondag kan starten maar helaas… Voor Martijn is het klaar. Vanaf dit moment is het Martijn de coach..:-(
Op zaterdag doorloop je de keuring en krijg je je startnummer plus chip. VERGEET NIET JE DOKTERSVERKLARING als je geen licentie hebt. Die moesten wij nog even op de valreep regelen bij de huisarts. Geen verklaring is simpelweg niet meedoen. Verder word er op de keuring gekeken of je een backprotector hebt en je velgen, voorvork, frame worden voorzien van een sticker. Bij Robin vonden ze het handig om dit stickertje op de stanchions te plakken dat deel heb je toch niet nodig Robin 😀 😀 😀
3:30 in de ochtend….
Na een veel te korte nacht staan we enigszins chagrijnig op, Daniel, Jelmer en Robin de toppertjes van ons samenzijn zitten nu al in de auto, zij starten een half uur eerder in de eerste wave. Wij mochten dus “uitslapen”… Snel eten, alle spullen pakken, broodjes smeren, Martijn in de auto helpen en plankgas richting Olargues om ons te vervoegen met alle andere vroege vogels aan de start! Denk nou niet dat je a la Enduro style gewoon te laat kan komen aan kakken omdat het waarschijnlijk toch wel iets zal uitlopen, want dan start je dus gewoon alleen 🙁 in de verte zagen we alle lampjes zigzaggend de berg op klimmen… Snel er achteraan!
Downhill in het donker!
Na de eerste circa 600 meter geklommen te hebben is het nog steeds donker. We hebben allebei een lamp op het hoofd en op het stuur, voldoende licht dus! De al technische trails krijgen nog een extra dimensie in het donker. Van te voren vroegen we ons af of dit je nou zou afremmen of juist niet, het werd al snel duidelijk dat je juist sneller gaat. Objecten die je normaal wel eens als “te heftig” zou kunnen ervaren pak je nu gewoon mee. Je wordt niet afgeleid door andere factoren, gewoon gaan dus!! Ondanks onze ietwat late start kwamen we bij de klim na 45min andere deelnemers tegen. Toch fijn dat we de juiste afslag hebben gepakt… Eenmaal boven begint de eerste stage en konden we een 2tal fransen inhalen, lekker voor het zelf vertrouwen! Nico vond het overigens wel nodig om direct een OTB’tje toe te passen, minder voor het zelf vertrouwen…
Misschien zijn we deze winter dan toch ingekakt…
De kramp zit er na afdaling 1 al direct in, ook de enkel wil niet lekker mee werken na de dubbele flikflak in stage 1. Toch rustig maar weer doortrappen. De afdalingen maken al het klimwerk wel weer goed, houden we onszelf voor, en dat is ook zo. Het is bijzonder hoeveel soorten ondergrond je tegen kan komen, rotsen wortels, loom, alles komt voorbij. Ook de variatie is goed, steile en technische secties worden afgewisseld met snelle rechte stukken in de trails. Met wat tegenslagen weten we ons door de stages heen te slaan en na een paar super dikke afdalingen en lange klimmen moeten wij (Nico en Rik) toch opgeven. Slechte voorbereiding en wat kleine tegenslagen moeten we dan maar als officiële reden opgeven. Robin weet het na een hoop technische ellende (ketting en 3x lek) tot en met Zilver te halen wat al een hele prestatie is! Daniel en Jelmer knallen de hele race tot en met goud door!
De tocht is zwaar, belachelijk lang maar het is goed georganiseerd en de stages zijn echt Episch. Volgend jaar weer, maar dan fitter en beter voorbereid en ook Martijn zal dan zeker zijn revanche gaan halen!
Ondanks dat we zelf niet hebben gehaald wat we wilden halen hebben we een top weekend gehad, zaterdags lekker trail rijden en zondag hebben we kunnen proeven aan een top evenement. We hebben dan slechts Brons gehaald, maar het weekend was GOUD!
See ya next year!
