Een bezoek aan ‘Little Utah’ in Luxemburg
Cannondale Habit 3
€3,699.00
Cannondale Habit 4
€2,499.00
Cannondale Moterra Neo LAB71
€12,999.00
Cannondale Moterra Neo S1
€5,799.00
Cannondale Moterra Neo Carbon 1
€7,099.00
Cannondale Moterra Neo Carbon 2
€7,099.00
Cannondale Moterra Neo 3
€5,999.00
Cannondale Moterra Neo 4
€4,999.00
Cannondale Moterra Neo 5
€4,199.00
De redrock region van Luxemburg
Luxemburg, het land van kastelen, moeselwijn en slechts 600.000 inwoners. Na Malta is het het kleinste land binnen de Europese Unie, maar door de lage bevolkingsdichtheid ligt er genoeg mooie natuur. Daar liggen vast goede mountainbikespots. Zo is Echternach en het Müllerthal (bekend van de Mill Man Trail) bekend bij veel XC-bikers.
Wij rijden door naar het uiterste zuiden van Luxemburg, aan de Franse grens. Op uitnodiging van Visit Luxembourg zijn we naar Dudelange gekomen. In dit gebied bezoeken we “Red Rock Region”. Dit klinkt veelbelovend. En even Googlen toont beelden van prachtige rode aarde, maar nog weinig mountainbikefoto’s.
Mountainbiketrails dankzij de mijnwerkers
Na een nacht in hotel Cottage Logis, ontmoeten we in de ochtend onze gids voor de komende dagen. Claude is boswachter en is actief als trailbuilder. Hij is al ruim 10 jaar geleden gestart met het designen van mountainbikeroutes in het Red Rock gebied.
Claude is duidelijk onder de indruk van onze enduro-bikes en zweert dat we ongetwijfeld de meest ervaren mountainbikers zijn die hij gaat rondleiden. Maar dat zal vast wat Luxemburgse bescheidenheid zijn. We merken dat Claude flink gas kan geven op zijn trailbike en zo old-skool als hij is gebruikt hij zijn dropperpost nauwelijks. Als je deze boswachter zijn zadel ziet laten zakken, weet je dat er pas écht een steile afdaling komt.
We rijden delen van de Haard-Red en Haard-Black routes. De rode ondergrond die we al op foto’s zagen is ijzerrijk. En veel van het hoogteverschil in deze regio komt dan ook door de mijnbouw: door het afgraven van heuvels. In het industriële tijdperk is hier veel ijzer en staal geproduceerd. In het Musée National des Mines de Fer museum leer je daar meer over. Maar ondanks dat het regent maken wij hier vandaag geen stop om op te drogen. Over water gesproken: een gouden tip van Claude; als je bidon leeg is, bezoek dan even een begraafplaats, daar vind je altijd een kraan met fris water.
Vandaag de dag is er geen enkele ijzerindustrie meer actief en her en der zie je wat vervallen machines, transportrails, fabrieken en een groot monument voor alle overleden mijnwerkers. De dorpjes en stadjes in de regio zijn overigens niet arm of verlaten. Een stadje als Belval staat vol verlaten industrie en nieuwe hippe gebouwen en restaurantjes. Bovendien werken veel Fransen, Duitsers en Belgen in dit gebied want de lonen in Luxemburg liggen een stukje hoger dan in hun thuisland.
Terug naar de MTB-trails. We rijden een leuke ronde met een paar mooie technische stukken, maar het hoogteverschil is niet meer dan 100 meter dus echte lange afdalingen zijn er niet. We sluiten de middag al vroeg af met de mededeling: “we are wet enough for today, tomorrow expect more funnier trails”. Gelukkig vinden we nog een toffe laatste trail, aangelegd door de eigenaar van bikeshop Edy Schütz, vol jumps, rollers en drops. Die pakken we direct nog eens.
De inmiddels rood-gekleurde fietsen van de regen en rode modder kunnen we met een handige bikewash vlakbij de trailstart schoonmaken. Voor deze bikewash heb je wel muntjes nodig die je weer bij de bikeshop kunt krijgen.
“Little Utah”
Na een avondje Leffe Blondjes stappen we s’morgens in de auto, om vervolgens letterlijk 5 minuten later weer uit te stappen. In Luxemburg doen ze blijkbaar alles met de auto, ondanks dat de trails die we vandaag rijden gemakkelijk op fietsafstand liggen.
Van bovenaf kijken we in een mijnafgraving van enkele tientallen meters diep. De aarde is hier nog roder dan gisteren en het is niet gek dat dit bekend staat als ‘Little Utah’. Dit ligt op steenworp afstand van het huis van onze gids en hij staat te popelen om ons alle verschillende lijnen en drops te laten zien. Dat enthousiasme werkt aanstekelijk en we duiken achter Claude aan in blinde drops en van (kleine) kliffen die er best Redbull Rampage-achtig uit zien.
Van bovenaf zagen we een hele rij tablejumps en gapjumps liggen, die voor motocrossers gemaakt lijken te zijn. Niets is minder waar: dit was een bikepark. Op Pinkbike vinden we foto’s uit 2009, waarop we zien dat dit een actief (weliswaar illegaal) bikepark was met hoge starttorens en drops. Van al dit houtwerk is niets meer terug te zien. Niet dat onze gids dit heeft afgebroken. Nee, hij vond het allemaal wel mooi. Hadden we in Nederland maar boswachters zoals Claude…
Hij vertelt ons dat dit echt een droomplek met een zomerse zonsondergang. De rode aarde wordt zowaar nóg roder. Reden om terug te komen dus, want vandaag is het weer bewolkt en wat regenachtig. In deze ‘speelkuil’ kunnen we ons prima vermaken, maar de omliggende trails bieden niet genoeg technische uitdaging en niet genoeg hoogteverschil om je op een endurobike uit te leven. Het is eerder all-mountain met enkele technische passages. Maar als je er eens langskomt op weg naar het zuiden dan is het een stop waard om unieke foto’s te maken in dit rode landschap van de Red Rock Region.
Meer info over de mountainbiketrails: https://www.visitminett.lu/en/redrock-mtb-trails
Een korte samenvatting van de rode rotsen in de Redrock region van Luxemburg
De mountainbike route van Lochem
Mountainbike route van Lochem in de review
Als je de Achterhoek en dan specifiek deze hoek van de achterhoek nog niet kent dan zal deze regio je positief verassen, het is er namelijk mooi! Veel groen, mooie bossen landerijen en stijlvolle huizen. Met een aantal mooie steden in de buurt die ook zeker de moeite waard zijn kan je hier prima een mini vakantietje boeken. Toch kwam ik daar niet voor, het viel gewoon op… De mountainbike route van Lochem daar kwam ik voor. Een route die op mtbroutes.nl op nummer 4 staat in een ogenschijnlijk honderdprocent vlak landschap. Dat wil ik wel eens mee maken!
De achterhoek is dus niet vlak
Ja, Lochem heeft een eigen berg, beter bekend als de Lochemse Berg. Met een immense 49,2 meter de lucht in kan je best leuke dingen doen. De mtb route van Lochem (paars) telt ongeveer 15 kilometer. Vandaag parkeer ik bij het hotel Woodbrooke aan de Woodbrookersweg. Vanaf hier keer je eigenlijk zo de route op waar vrij snel de eerste bochten op poppen. De route kronkelt zich als een grote slang door het bos heen en zo te zien is dit een ge-update route, 21ste eeuw. Gaandeweg kom je weinig rechte stukken tegen, zo zit er eigenlijk nergens een stuk waar je je gaat vervelen. Toch wordt je tegelijkertijd ook nergens echt verrast, het blijft het reguliere bochten werk met de verhoogde randen. De paden zijn wat netjes voor onze smaak, maar nogmaals dat is onze smaak ;)
Afdalingen op de MTB route van Lochem
Wanneer er alweer een goede 10 kilometer aan bochtenwerk achter mij ligt kom je zowaar ook nog wat afdalingen tegen waar de de snelheid lekker vast te houden is. Doordat ook hier de bochten zijn omgetoverd tot kombochten vlieg je er lekker doorheen. Erg leuk en complimenten voor hoe er gebruik is gemaakt van de ruimte. Waar de route wandelpaden kruist zijn snelheidsvertragende hekken geplaatst en op andere plaatsen staan duidelijke waarschuwingsbordjes. De mtb route is leuk, echt! Wat we missen zijn de “pro secties” dat zou de route echt helemaal af maken.
Qua fiets kan je hier prima af met een normale XC fiets (lees hardtail) ook je dropperpost kan je prima thuis laten ;)
Burscheid Enduro trails
De Enduro trails van Burscheid
Heel even, heel even dacht ik; zal vandaag dan de eerste dag worden dat we geen vette trails vinden? De trailhunt van vandaag is gebaseerd op heel veel ogenschijnlijk korte zwarte afdalingen. We hebben afgesproken op de parkeerplaats Park Platz Schöllerhof die relatief centraal ligt tussen al die trails. Om er weer een soort van route van te maken rijden we eerst noord-oostelijk richting Burscheid om af te kunnen trappen met een inkomertje. In Burscheid worden we door inwoners aangesproken dat hier niks ligt, geen trails.
Sterker nog ze kennen de “app” (zal Trailforks zijn) en benoemen nogmaals: er liggen hier geen trails! Oké, danke und auf Wiedersehen. We kijken elkaar aan en besluiten toch het pad in te rijden. Na niet al te lang stuk doubletrack, zie daar: Trails ;) Toch valt het allemaal wat tegen hier en de twijfel neemt toe, zal dit dan inderdaad de eerste mislukte trailhunt worden?
De zoektocht gaat door!
We geven niet direct op natuurlijk, de middag is nog jong dus we zoeken verder. Met wat omwegen in een erg mooie omgeving zagen we dat we de L101 moesten zien bereiken. Aan de andere kant van de weg zien we meer potentie. Eenmaal aan de andere kant van de weg beland komen we op een fireroad die kaarsrecht door het bos loopt en na een paar honderdmeter zien we ook de eerste trail het bos in duiken! Wat zich nu voor ons openbaart doet onze oude-mannen-ogen weer twinkelen als kleine kinderen in een snoepwinkel! Er kronkelen hier niet 1, niet 2, maar 3 downhill, bikepark-achtige trails naar beneden. Allemaal kombochten, drops en zelfs dubbels! We hebben vandaag ook Ralph van de Looseriders met ons mee, en hij is niet vies van een sprongetje (overigens de enige zonder E-MTB, held!) dus hij kon al helemaal zijn lol op. Enige voorverkenning is voor alle “niet-springers" een must hier. De dubbels zijn niet groot maar toch. Op Trailforks moet je opzoek gaan naar de Murmel, daar vind je alle zwarte. We draaien telkens via de Murmel Easyline weer omhoog om deze afdaling een keer 2 keer te doen, zo hebben we dus nog een reden om terug te komen.
Ook natuurlijke Enduro shizzle hier in Burscheid
Iets verderop aan dezelfde ber flank welke het beste is te bereiken middels dezelfde klim vind je wat meer natuurlijk Enduro trails. Deze trail is steil en technische zeer uitdagend. Onderweg komen we nog wat locals tegen en ze vragen ons of we hem al gereden hebben. Trots zeggen we JA hun reactie vertelde ons genoeg dat ook voor de locals deze trail als hoogstaand bekend staat. Ook hier heb je overigens meerdere keuzes onderweg, het maakt niet uit wat je kiest alles komt beneden uit.
De twee-fietslengtes river jump!
Nog steeds op dezelfde berg nu helemaal aan het einde van de fireroad liggen nog meer trails. De linker optie is brengt je naar een gebied met grote sprongen en zelfs een riverjump. Overal is een b-line te vinden. Wijzelf pakken de “kleine” drops mee en staan te verbazen over wat er allemaal is aangelegd hier. Rijd je hier aan het einde van de fireroad naar rechts dan kom je wederom op een uitdagende Enduro trail met een zeer steil einde. Slechts 2 van ons wagen zich eraan, gelukkig ligt er ook een leuke “chicken” welke voor sommige zelfs al als steil kan worden ervaren. Voldaan rollen we terug naar de auto’s. Niet om te stoppen, maar om bij te tanken! Er ligt hier namelijk nog meer :D
Altenberg Enduro trails
Vanaf onze parkeerplaats rijden we nu verhard de andere kant op richting Altenberg. Daar ligt een mooie kronkelweg welke ook veel gebruikt wordt door motorrijders. Het is makkelijk klimmen en werken vanaf hier de hele flank af. Op de kaart zien we 5 zwarte afdalingen, te beginnen met de Stein DH. Kort krachtig en ook hier weer een zeer steile sectie in de trail! Gevolgd door de Die Wellen en Blitz cirkelen we door. Allemaal gelijksoortige trails met ieder haar eigen charme. Allemaal technisch, de één moeilijker dan de ander.
Na een sterk dichtbegroeid bos komen we dan aan bij de Kochtopf trail. Beneden zien we het einde al, een natte verticale rotsplaats. We klimmen over de gravel road omhoog, onderweg kom je de trail nog een keer tegen waar je kan zien wat ons te wachten staat. Eenmaal boven start de trail wederom met een erg steile sectie met 2 drop offs erin, heftige start…. Ook hier is er een chicken route voorzien, met ieder zijn eigen lijnkeuze rollen we weer naar beneden. Ook deze is weer heel erg gaaf!
In deze regio kun je prima zonder GPS rijden. De L101 en de L310 zijn de 2 wegen vanaf waar je telkens start. Her en der vraagt het wat creativiteit om de trails te vinden. Mocht je toch liever met GPS rijden, dan kan je die hier aanvragen. Parkeerplaats Park Platz Schöllerhof is dus voor dit deelgebied de beste optie om te parkeren.
Zuid Solingen MTB trails
De mountainbiketrails nét onder Solingen (DE)
Dat je bij Solingen (Wuppertal, Duitsland) goed kan mountainbiken wisten we al. Net boven Solingen hebben we deze trails al gevonden. Tijd om nu ook ten zuiden gaan te verkennen. Deze keer rijden we via het westen aan. Klein beetje verbaasd over het amper glooiend landschap en we beginnen ons al lichtelijk zorgen te maken of dit net zo tof word als in het noorden van dit dorp. Gelukkig, wanneer we door het dorp Leichlingen rijden, met wat vakwerkhuisjes, zien we het gewenste landschap opdoemen. We spreken vandaag af op de parkeerplaats Parkplatz 42659, Solingen Duitsland. Dit bleek later ook de beste plek om te parkeren waar ook de locals hun auto’s neer ketsen om daar even een run te doen…
De boze muis en tal van anders zwarte trails
Door onderstaande video wisten we al een beetje wat ons te wachten stond, dit kan natuurlijk de beste en mooiste zijn van de regio en op precies die reden besloten we om deze als laatste te doen. “De Boze Muis” komt dan ook uit bij de auto, mooi als afsluiter. Vanaf de parkeerplaats rijden we via een asfaltweg omhoog en banen we onze weg richting het westen. Vanuit daar werken we dan onze weg terug over de trails. Eerste 4 kilometer is dan ook verhard en ja, saai.
De blauwe trail discussie… Het lijkt een regio ding te zijn
Vanaf het asfalt tillen we onze bikes over de vangrail om de eerste afsdaling in te zetten. Een “blauwe” trail op Trailforks welke ons naar het einde van de eerste zwarte afdaling leidt. We worden direct geconfronteerd met redelijk steile stukken en tal van rotsplaten. Lekker inkomen zo! Het is vandaag kneiterheet, mijn Specialized Levo SL komt des te meer van pas dan ooit 😉 de andere komen aan moet bloodrode koppen, we klimmen nu namelijk door een windstil bos omhoog zodat we kunnen starten aan de – Pliz downhill – de eerste zwarte afdaling van de dag. Zoals we al in het noorden van Solingen hebben ervaren zouden wij alle blauwe trails toch echt rood willen noemen, houd daar rekening mee! De zwarte hier die zijn ook echt zwart 😀 dus slokkie water en go!
De Pilz downhill is lekker steil met veel rotsen en losse stenen, echt een toppertje. Deze trail biedt je overigens ook de mogelijkheid om via switchbacks wat makkelijkere stukken te pakken. Wellicht goed om in te komen en te wennen aan het gebied. Wij kiezen echter voor de moeilijkere optie, her en der met geknepen billetjes!
Alpen-achtige natuurlijke bikepark trails!
Via een korte tranfers komen we bij de – Wupperhof DH – aan. Nog vol van energie door de vorige afdaling schieten we hier maar gelijk de trail in. WTF!!!! Dit is echt vet, overal kleine kombochten mega wortels, losse stenen en veel rotsen. De Wupperhof DH is Alpenwaardig. Ik wilde filmen vandaag maar voor we het wisten stonden we helemaal beneden uit te hijgen terwijl we maar bleven roepen: DIT WAS VET!!! We beloven ons zelf: Deze doen we nog een keer later op de dag! Omdat ik toch wel alle trails wilde rijden hier in dit gebied rijden we eerst door. Middels de blauwe – Lucas weg – met prachtige uitzichten, grote rotsplaatsen en cliff trails kom je terug bij waar de auto staat. Zoals gezegd, het is warm vandaag. Even naar de camping aan de andere kant van de brug rollen en de bidons bij vullen. De camping is een typisch Duitse met veel seizoensplaatsen. Ze hebben ook normale plekken en: Unser Platz ist ganzjährig geöffnet! ahh oke, mooi hier kunnen we dus ook in de winter terecht 😀
Welshman en de Angry mouse trails
De onweersbuien zijn zich inmiddels boven ons aan het opladen. Lichte donder is al te horen en volgens Buienrader krijgen we zo een bak met water over ons heen waar de watertoren hier in de buurt jaloers op zal zijn. We hebben nog even de tijd en besluiten weer via de asfaltweg omhoog te klimmen om de – Welshman – te rijden terug te cirkelen om af te sluiten met de Angry Mouse trail. De Welshman trail is ook weer erg leuk. Veel natuurlijke drop-offs verder lekker rollen en over de losse stenen. De Angry Mouse is wat je er van mag verwachten volgens de video. Veel “te doen” jumps. Enkele kleine gaps welke we overslaan. De trail heeft verder geen steile secties waardoor hij ook wat langer is dan de andere trails. Gezien de tijd, warmte en opladende onweersbui moeten we onze belofte breken met de Wupperhof DH. Prima, dan komen we toch gewoon terug! We tikken de 25 kilometer aan, de combinatie van hitte, klimmen en dikke trails maakt dat de meeste op zijn. Eventueel als aanvulling kan je nog de Witwenmacher en de Mountainroot rijden. Die zie je liggen vanaf de asfalt klim en zijn dus makkelijk te vinden!
Hier kan je de GPX aanvragen
Sarlat mountainbike routes
De regio van de Kastelen - De Dordogne
Het is altijd ons doel om nieuwe regio’s te verkennen tijdens "de grote vakantie". Ondanks dat ik vantevoren al weet dat het geen echt mountainbikegebied is gaat de mountainbike uiteraard altijd mee. Zo nu ook richting de Dordogne bij de stad Sarlat. De Dordogne staat bekend om haar vele kastelen en de uiteraard de rivier de Dordogne waar je overal wel lekker in kunt zwemmen. De regio is absoluut niet vlak dus er zou nog best wel een leuk trailtje te vinden moeten zijn…
VTT in Frankrijk
Waar je je ook bevindt in Frankrijk: VTT + jouw regio is dé Google-zoekterm waarmee je begint. Helaas zijn de meeste sites niet vertaald naar een andere taal waardoor de uitdaging ietsje groter wordt. Gelukkig vind je in haast elk groter dorpje wel een office de tourisme (soort VVV-kantoor) waar ze kaarten hebben van jouw VTT-routes. Frankrijk kent een goed georganiseerd systeem met MTB-routes en allemaal aangeduid met behulp van kleuren.
Zwart – Tres Defficile
Rood - Defficile
Blauw – Facile
Groen – Tres Facile
Mooi dan gaan we voor zwart… Let overigens wel op. De moeilijkheidsgraat zit er vaak in de afstand, niet de trail… Check dus de afstanden en bekijk de kaart goed. Lopen zwart en rood grotendeels over elkaar? Dan weet je het zeker, dit wordt kilometers vreten.
De mountainbike-routes van Sarlat
Bij het office de tourisme kon ik voor 10 euro 4 kaarten kopen. Goed, ik start met de Boucle de Campagnac, een zwarte route van 38 kilometer die grotendeels parallel loopt met een rode. Ik start in Campagnac en na drie bordjes MTB-route ben ik de weg al kwijt. Begint lekker dus. Kaartje erbij, Google Maps erbij en met wat zoekwerk toch kunnen vinden waar ik dan fout ben gegaan. Kilometer na kilometer hopend op wat vette stukken kom ik er hoofdzakelijk achter dat het Tres Difficile nog wel eens op het navigeren kon slaan… Bordjes weg, paaltjes verstopt en sommige paden volledig overwoekerd. Op bepaalde stukken stond dan weer keurig aangegeven wie wat moest volgen, sommige stukken waren namelijk gecombineerd Zwart, Rood en zelfs Blauw. Gek genoeg zat in zo’n stuk de mooiste rockgarden! In blauw dus, geloof me deze was echt leuk en zeker niet voor de beginner. Op die 3 meter na voor de gemiddelde rijder zonder problemen te fietsen allemaal.
Kleine navigatie tip: De routes zijn dubbel geroute – heen en terug – zeg maar. Zie je geen bordje? Kijk dan over je schouder dan zie je vaak een tegenstelde richting, zo weet je dat je goed zit ;)
De 2 andere routes MTB-routes van Sarlat
Saint Andre Allas zelfde verhaal als hierboven, alleen minder kilometers en de rockgarden ontbreekt.
Tamnies idem dito…. Meer van hetzelfde.
De 4de route was een afgeleide van de zwarte welke ik reeds had gereden, maar dan korter. Die heb ik maar even overgeslagen.
Moet je de fiets thuislaten dan? Nee! Lekker buiten spelen is altijd leuk. De omgeving is erg mooi en je komt zo toch op net even andere plekken als dat je normaal zou komen.
Hier kan je de kaarten downloaden
Solingen Wuppertal trail hemel
De trail hemel tussen Wuppertal en Solingen
De afgelopen jaren hebben we flink wat mooie plekjes in Duitslang leren kennen, allemaal niet al te ver over de grens dus goed te doen op 1 dag. Monschau, Nideggen, Witten, Bad Iburg en Teckelenburg. Allemaal leuke spots om te rijden en een goed alternatief voor de Ardennen.
Wanneer je vanuit Nederland of Belgie aanrijdt naar Wuppertal belooft het weinig goeds. De omgeving ziet er soms een beetje troosteloos uit “schmutzig” om maar zo te noemen… Je rijdt door sterk stedelijk gebied over de inmiddels bijna overal beperkte snelwegen. Het onbeperkt hardrijden -- ist nicht mehr – zoveel helaas. Wanneer je vanaf de 46 komt maak je een rare bocht in Sonnbron en draai je de L74 op. Dat is namelijk de beste plek om te parkeren, de Blitzerparkplatz Burgholz.
De Trails van Wuppertal – Solingen
We noemen het Wuppertal Solingen omdat er in Solingen en onder Solingen nog meer ligt. In Solingen is een soort bikeparkje, daar zijn we vandaag niet eens aan toe gekomen. Tussen Wuppertal en Solingen liggen namelijk al een aantal zwarte trails volgens TrailForks. Ook zouden er een aantal blauwe moeten liggen. Normaal gesproken laten we die blauwe voor wat het is. Onze focus ligt op de zwarte. We starten met de Burgholz DH. Via een omloop onderhoudsweg vinden we gemakkelijk de start van deze trail. Na een 100 meter begint de pret en ook gelijk goed! Grote step-off met flinke wortelpacks en veel losse stenen wisselen elkaar af. Al gelijk vanaf de eerste minuut is het duidelijk, dit is gaaf!
Kleur schijnt vrij te zijn van interpretatie, of iemand is kleurenblind…
Zoals gezegd willen we alleen zwart rijden, toch komen we route technische uit bij een blauwe. De Illuminati Trail, denken we. Gezegd hebbende dat het de afgelopen dagen flink heeft geregend dus de trails zijn nog nat en glad. De Illuminati trail trakteert op zeer steile secties met krappe gladde bochten. Niet iedereen komt er zonder kleerscheuren vanaf, gelukkig kunnen we door. Blauw? Nee zeker niet, rood dan? Nee eigenlijk ook niet. Als we de “gemiddelde” kleuren beoordeling van TrailForks bekijken dan zou dit in elke andere regio als zwart worden gemarkeerd!
Op jacht naar de overige zwarte trails.
De Sportplatztrail begint lekker relaxed, beetje steentjes, wortels, the usual stuff. Halverwege splitst de trail. Waar we later achterkomen dat we dit als een chicken kunnen zien. Houd je links aan dan wordt je getrakteerd op een steile sectie met flink wat stenen en rotsen. Ga je rechts dan blijft het allemaal wat milder. Doordat de stenen spekglad zijn rijden we na een korte analyse via rechts. We vervolgen onze route naar Needle & Roots en Shards on the way. Wat ons betreft rode trials ;) maar goed laten we ophouden over de kleurtjes… Het zijn beide leuke trails zonder echt grote verrassingen. Wanneer we beneden zijn zetten we direct de klim in rechts langs de berg omhoog zodat we uitkomen bij Tapped Out 2. Ik zelf heb de Specialized Levo SL mee, de rest werkt een broodje naar binnen ik zelf vlieg de Tapped Out 2 alvast een keertje naar beneden :D Deze zwarte trail ligt vol met jumps en drops. Eigenlijk allemaal te doen en zeker de moeite om 2x te rijden. Eerste een verkenning, dan een keertje vol gas! Eenmaal weer boven is het gezelschap klaar met het broodje, nu gaan we met ons allen naar beneden en zoals verwacht deze vind iedereen vet!!
Op naar de Lippe’s DH
Aan de andere kant van de L74 ligt de Lippe’s DH. Hier hadden we al wat filmpjes van gezien. Dat moest zeker de moeite waard zijn. Met de ervaring van de eerdere blauwe trail besluiten we eerst nog even de Darkwing Duck Revenge te doen. De Trail heeft een mooie ridgline er in zitten wat Alpen achtige features erin. Erg leuk om te rijden. Op 2/3 is er een keuze moment en aangezien we vanuit hier gezien naar rechts moeten straks kiezen we ook rechts. De uitdaging van deze “blauwe” trial zit hem in de staart. Zeker het einde, een zeer steil stukje met tal van mindfucks erin, dit rijdt niet iedereen. Ook hier is dus nog ruimte voor een revanche!
Dan nu de Lippe’s DH. Ook de Lippe’s DH is Alpen waardig te noemen met best wat lastige technische mooie stukjes erin. Er liggen hier nog wat meer keuze momenten dus deze trail alleen kan je al 3 keer doen. Dikke stenen, rotsen en wortels zorgen voor grote step-off en wederom zitten er best wat steile stukken in. De trails zijn inmiddels wat opgedroogd waardoor alles goed te rijden is. Echt vet, heel vet.
Ik denk dat het veilig is om te zeggen, deze spot komt met gemak in onze top 10 locaties!! Hier de GPX
Check hier Solingen review video:
MTB TRAILS IN MONSCHAU EIFEL
Mountainbike in de Eifel
Dat de Eifel mooi is weten de meeste mountainbikers allang. Wat voor een prachtige trails daar liggen is niet bij iedereen bekend… Monschau is zeker geen uitzondering daarin! Het gebied kenmerkt zich door de rotsplaten uitdagende paden voor elk niveau. Prachtige meren, uitzichten over valleien en mooie riviertjes die van alle kanten naar beneden komen. Het gebied word niets voor niets regelmatig als de parel van de Eifel omschreven. Ondanks dat we dit graag als een must visit voor mountainbikers willen omschrijven is het erg belangrijk om te weten dat, zoals op de meeste plekken in de Eifel rijdt je over paden welke voor wandelaars bedoelt zijn. Je mag hier dus niet officieel fietsen, je riskeert hier dus een bekeuring. Vind je dat acceptabel check hier de GPX. Heb je niet de beschikking over een GPS apparaat volg dan 1 van de vele wandel routes in de regio
Voor tips kan je altijd bij ons terecht! info@trail-addicts.com
Check de video op ons youtube kanaal van de regio Monschau Eifel:
De Eifel is het oostelijke deel van het middelhoog plateau Eifel-Ardennen. Het ligt ten noorden van de Moezel en ten westen van de Rijn. Het grootste deel ligt in Duitsland, een klein deel ligt in België, in de Oostkantons. Het Duitse deel van Eifel ligt in de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts. Het hoogste punt is de Hohe Acht met 747 meter.
In het Tertiair was er in de Eifel sterke vulkanische activiteit. Daarnaar verwijst ook de naam Vulkaan-Eifel in het zuidoostelijke deel. De kraters die ontstaan zijn door explosies van vulkanische gassen hebben zich gevuld met grondwater en worden Maare genoemd. De laatste uitbarstingen vonden 10.000 jaar geleden plaats. Onderzoek wijst uit dat dit gebied nog steeds geologisch actief is: het gehele Eifelgebied stijgt 1 à 2 millimeter per jaar. In het verleden kwamen ook al inactieve fases voor van 10.000 à 20.000 jaar, wat suggereert dat toekomstige uitbarstingen nog mogelijk zijn.
In de Eifel zijn verscheidene ketens te onderscheiden:
Het noordelijkste gedeelte noemt men de Nordeifel, dat in België aansluit op de Hoge Venen;
Ten oosten daarvan vindt men het Ahrgebirge, dit gedeelte bevindt zich benoorden de Ahr in het district Ahrweiler;
Bezuiden de Ahr bevindt zich de Hohe Eifel (of Hocheifel), waarvan de Hohe Acht (747 m) het hoogste punt is, en tevens het hoogste punt van het hele Eifelgebied;
In het westen, tegen de Belgische grens, zijn de heuvels bekend als Schneifel, een onderdeel van het bredere gebied van de Sneeuweifel met toppen die reiken tot 698 meter;
Zuidelijk en oostelijk van de Hohe Eifel ligt de Vulkaan-Eifel, een vulkanisch gebied met veel kratermeren (Maare).
Het zuidelijke gedeelte van de Eifel is minder hoog. Het gebied wordt doorsneden door in zuidelijke richting uitlopende beken en riviertjes. Deze stromen monden in de Moezel. De grootste van deze rivieren is de Kyll; de heuvels rond deze rivier zijn bekend als het Kyllwald;
In het zuiden eindigt de Eifel in de Voreifel.
bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Eifel
Trail Review: Vertigo, Verbier
De Vertigo trail in Verbier
Dat je lekker kan fietsen in de valleien nabij Verbier wisten we al. Samen met MTBVerbier hebben we al heel wat mogen zien de afgelopen jaren. Toch zijn er nog steeds trails die we nog nooit gereden hebben. Deels omdat er telkens nieuwe bij komen, deels omdat sommige gewoon te moeilijk zijn, voor ons dan…
Ervaring komt met de jaren
Net zoals met alles word je met toewijding, inzet en doorzettingsvermogen beter. Ook de ervaring neemt bij het rijden van elke trail toe. Ervaring is belangrijk in de bergen, ken je eigen skills en zoek daar de juiste trails bij. Vertigo is zo’n trail die niet standaard wordt gereden. Hij is te steil op sommige stukken en te exposed. Vrije val naar de 7de bikehemel zeg maar, sterven in je harnas. Hoe je het ook noemt, er zitten gevaarlijke stukken in! Hier wil je zeker rijden met gids voor wat heads-ups waar je extra voorzichtig moet zijn.
De aanloop naar de trail
Bikepark Verbier is nog niet helemaal open, de gondel van de vallei naar het dorp Verbier draait drie keer per dag. We gooien daarom onze fietsen tegen de achterkant van de lijnbus en klimmen via de achterdeur de bus in. Het land kruipt net uit de Corona-crisis dus alles is even iets anders. Eenmaal boven zijn we precies op tijd voor de gondel welke ons boven het bikepark brengt. Helemaal naar de top kan niet, die gondel draait pas later in het seizoen. Om bij Vertigo te komen moeten we om de bergflank heen fietsen, veelal vlak (Zwitsers vlak) met een klein stukje klimmen. Bovenaan is het een soort hobbit-landschap, werkelijk prachtig, de mystieke wolken kruipen over de toppen van de berg omhoog wat het geheel nog spannender maakt. De eerste meters dalen we gezamenlijk af met Jessica en 2 andere gasten van MTBVerbier. Mark (@Markeee) en ik slaan dan linksaf, de Vertigo in…
De Vertigo trail!
We rijden langs de bergflank waar we overheen moeten voor we de immense afdaling kunnen zien. Eenmaal over de flank heen opent zich een vrij uitzicht tot helemaal in het dal. Twee dames zijn op deze hoogte druk bezig om paaltjes te installeren zodat later hun vee daar kan grazen. Voor hen is dit is deze hoogte normale koek. We stoppen bij een wandelroutepaaltje nog even een reepje naar binnen. Het uitzicht, dat blijft betoverend! Mark grinnikt een beetje; Zenuwachtig? Nee dat niet, maar wel spannend ;)
We starten de trail over een mooie bergkam, dropje erin voordat we de bosrand invliegen. Het eerste deel is prima te rijden. Ook de steilere delen in het bos zijn hier nog prima te doen. Dikke wortelpacks en de 'licht nattige' trail maken dat je wat heen en weer glijdt. Doordat de banden vol lopen zijn de rotsen glad, iets om mee rekening te houden. So far so good. De switchbacks zijn krap maar te doen…
Is dit alles? Nee! De echt steile switchbacks komen nog :D We dalen verder af en de exposed trail-stukken komen nu ook. Ga je hier rechtdoor dan ben je snel beneden, heel snel! Nu doemen de krappe steile switchbacks snel op. Tja voetje hier en daar is onvermijdelijk (voor mij dan) sommige moeten worden gelopen, mooi want dan hebben we tenminste een reden om terug te gaan ;)
Eenmaal beneden steken we de vallei over om nog een klein bonus trailtje te doen, om vervolgens terug naar het chalet van MTBVerbier te rollen.
Hierbij de video:
NK Parcours van Sittard
Het NK mountainbike parcours in Sittard
Op advies van de bouwers https://mozl.nl/ moesten we ook nog eens het NK mountainbike parcours in Sittard bezoeken. Na wat gegoogle kwamen we op 4 kilometer en 127 hoogte meters (https://www.mtbroutes.nl/limburg/sittard-geleen-nk2019) met dat gegoogle kwamen we ook een foto tegen van een soort rockgarden met ogenschijnlijk 3 drops erin. Mooi. Dan rijden we die kant op.
Geen heuvel of berg te zien hier in Sittard
Terwijl de navigatie steeds meer naar de 0 minuten aan het aftellen was zagen wij eigenlijk nergens hoogte verschil. Toch bleek onder een bos nog best een klein Nederlands puistje te ontdekken en dat was precies waar we moeten zijn. Het NK parcours begint bovenop de berg bij een wat groter sportcomplex. Wat er allemaal nog meer te doen is hebben we verder niet bekeken eigenlijk… We kwamen voor de Rockgarden!
Steile stukken, op en neer, kracht en techniek
Om toch even de 4 kilometer af te tikken beginnen we de route voordat we gaan spelen op de rockgarden van het NK parcours in Sittard. De route start met een steile afdaling waarna je naar rechts de trail in schiet. Onze maat Marc (beginnend mountainbiker, bekend van deze video (https://youtu.be/BIZndZJn8KQ) schiet schiet het diepe in (respect!), we vervolgen onze route en volgen de bekende MTB paaltjes. De route heeft veel bochten werk, korte klimmetjes een hoofdzakelijk singletrails. Leuk, maar hier kwamen we niet voor 😀 we kwamen voor de rockgarden.
De rockgarden is een erg leuk stuk om te spelen. Hij heeft meerdere secties met stenen en onderaan nog 2 drops die vanaf boven redelijk diep lijken. Alles blijkt uit eindelijk te rijden en de drops zijn indien gewenst gewoon te rollen. Eenmaal beneden draaien we direct om zodat we het geheel nog eens kunnen doen, en nog eens, nog eens, en nog eens 😉
Video impressie van de Rockgarden op het NK Parcours van Sittard
Oostvoorne mountainbike route
De mountainbike route van Oostvoorne
We startte onlangs een poll waarin we vroegen naar jullie favoriete mountainbike route in Nederland. Dat zegt natuurlijk niks over de “beste” meest “technische” of de “zwaarste”. We zijn met ruim 300.000 mountainbikers in Nederland en dus ook 300.000 meningen. Oostvoorne won in onze poll, er werd al geroepen dat zij de beste IT specialist hebben ;) zou kunnen! Dat weten we niet, het schepte echter genoeg nieuwsgierigheid om die kant op te gaan!
Het Oostvoornse meer.
De mountainbike route van Oostvoorne volgt de contouren van het Oostvoornse meer. Het ligt strak tegen het industriële gebied aan wat de meeste kennen als de haven van Rotterdam. Volgens mij hebben we het hier specifiek over de maasvlakte (correct me if i am wrong). De route is strak 12 kilometer en van hoogte meters kan je eigenlijk niet spreken. Er zijn hier wat duinen maar niet van noemenswaardige hoogte. Ook is er veel zand, heel veel zand. Logisch natuurlijk! We zijn in de duinen. Hoe kan deze route dan zo populair zijn?
Een lange afdaling waarin je ook moet klimmen...
We starten links van Oostvoorne, daar begint het gelijk met een hoop zand waar ze matten over heen hebben gelegd. Ook korte stukjes Northshore zijn aanwezig. Het is een beetje harken maar banden keuze schijnt hier koning te zijn. Vandaag ben ik met een triatleet, iemand die mij het snot in de ogen fietst op zijn hardtail carbon fiets. Toch kan ik hem op de zandstukken inhalen 😁 mijn 2.6 butcher banden hebben er in iedergeval geen problemen mee... wanneer we deze zandbak voor volwassenen uit komen komt al snel de speelzigheid van deze mountainbike route. De trail word harder en de kombochten, dubbels duiken in raptempo op. Even een dijkje over, heel kort stukje verhard en we duiken zo in een soort lange afdaling waar je dan wel bij moet trappen. De ene drop na de andere volgt zich op. Overal loopt de “normale” route in een natuurlijkere lijn zodat je niet snel fout gaat mocht je het niet willen. Het is een op een schakeling van leuke dingen met heel korte venijnige klimmetjes. 1 ding is zeker, je verveelt je hier niet!
De wipwap skinnies en zelfs rockgardens!
Wanneer we van deze afdaling komen welke stiekem niet afdaalde was het tijd voor een variatie van skill secties. Een best serieuze wipwap, wat skinnies waarbij je telkens werd verrast dat de volgende iets smaller was gevolgd door wat Northshore elementen. Als kers op de taart bijna bij het einde zijn er links er rechts tal van mini rockgardens aangelegd. Nee de mtb route van Oostvoorne is geen Enduro route, klopt, toch laat deze route zien wat er allemaal mogelijk is zonder hoogte meters, fun! Je zou het “pro” stukjes kunnen noemen op een single track van 12 kilometer. En die pro stukjes zijn er in overvloed.
Of dit de beste route is van Nederland, dat weet ik zo niet. De funfactor die ze hebben aangelegd is wel heel erg groot. Misschien was het dus niet enkel een goede it’er... maar gewoon een heel erg leuke trail.