rik_harms

Je kent het wel… Op vakantie in Oostenrijk, mountainbike mee, klaar voor wat lekkere actie op de trails.

Maar dan, hoe vind je de trails, welke zijn technisch, welke lekker flowy. kortom allemaal uitzoekwerk waar je veel tijd aan kwijt bent en die tijd kun je beter op je bike zitten. Uiteraard zijn er ook ‘gewoon’ de gemarkeerde legale trails maar iedereen weet dat een gids je naar de mooiste plekken kan brengen!

Wat maakt het nou dat een trail illegaal is? In Oostenrijk zijn het minder vaak de wandelaars, maar meestal de jagers en landbezitters die tegen het biken op wandelpaden zijn. Daarvoor hebben ze meerdere redenen zoals, landbezitters kunnen aanprakelijk gesteld worden in geval van een niet onderhouden pad, in wandelwegen komen gleuven, de rust word verstoort en het is gevaarlijk voor de wandelaars. Maar het hangt erg van de regio af of het biken door de vingers word gezien of niet.

Na 20 jaar trails rijden en zoeken in de alpen weten wij waar het wel kan en nemen wij jullie graag mee op onze favoriete trails, boek jou Oostenrijkse trails avontuur op www.mtbtoursandtrails.com

Trails in Vorarlberg

De Itonskopf trail is een trail voor beginners en gevorderden. Niet super technisch maar prachtige afwisselende uitzichten over bergpanoramas en je kan hem op veel verschillende manieren rijden zodat ieder aan zijn hoogte -en kilometers komt. De trail gaat rondom de top van de Itonskopf en bied zo uitzicht over het Klostertal, Silbertal en een deel van Montafon.
Onze twee favoriete mogenlijkheden zijn vanaf de Bartholomäberg en vanaf Wald am Arlberg.

Medium:
Vanaf de Bartholomäberg:
Kilometers: 20,3
Hoogtemeters klimmen: 900
Hoogtemeters afdalen: 900

Beschrijving
Bartholomäberg – Linda – Goritschang – Rellseck – Alpe Latons – Singletrail – (Falla – Torasee) – Fulasee – Fritzensee – Bartholomäberg

Moeilijk:
Kilometers: 51
Hoogtemeters klimmen: 1490 (zonder lift 2420)
Hoogtemeters afdalen: 2420

Beschrijving:
Wald am Arlberg – (lift omhoog) Sonnenkopf – Obere Wasserstubenalpe – Kristberg – Bartholomäberg – Linda – Goritschang – Rellseck – Alpe Latons – Singletrail – Kristbergsattel – Dalaas – Wald am Arlberg

De maanden juni en juli hebben we even pauze met de Rides. (Sloveníë Trip en Vakantie met het Gezin….)

12 Augustus starten we rustig weer op met een nieuwe Chaudfontaine Editie 😀 om daar natuurlijk volle bak te knallen!!

Het format is weer vertouwd, het is een ride along met een mooie willekeurige groep rijders!

Skill Level is All-Mountain/Enduro, buitenland ervaring is zeker een must! Twijfel je? Neem dan even contact met ons op via: info@trail-addicts.com

Je kan je simpel inschrijven door een ticket te kopen via onderstaande link:

Voor de organisatie vragen we een symbolisch bedrag van 15,- euro.

PS: Heb je al eens mee gedaan aan onze try-outs en ging dat allemaal goed? Lekker inschrijven!

(header foto van Trailhunters.be)

We gaan terug naar Remouchamps; het mekka van de Enduro de l’Ambleve. Op de parkeerplaats van het zijriviertje van de Ambleve, de Ninglinspo, zijn we de eersten die hier parkeren vroeg op de ochtend. Dat zal vanmiddag ongetwijfeld anders zijn. Dit is een wandelparadijs én trail-paradijs.

En de trails worden steeds bekender bij het enduro-publiek. Vanuit Maastricht is het slechts drie kwartier rijden. En wat je hier te wachten staat, vind je op weinig andere plekken.

Eén nacht regen

We bezoeken de trails in een week met 20 graden en zon. Maar helaas heeft het vannacht flink geregend, en de Trailhunters die hier bekend zijn weten dat de ondergrond hier dan lang ‘vettig’ blijft. We beginnen de eerste trails dus met wat slip’n’slide. En ja, dát is óók vettig!

De groep is vandaag wat groter. Met een burp van een tubeless band staan we dus allemaal stil. Maar och, het is gezellig, en de winegums gaan van hand tot hand.

(Foto van: Trailhunters.be)

De trails blijven moddervet

Voor een enkeling uit de groep is dit gebied nieuw. Maar er liggen genoeg trails, dus ook al herkennen we waar we zijn, wij ontdekken weer nieuwe trails. En Job (Trailhunters.be) rijdt ze voor het eerst op zijn nieuwe Orbea. Die bike krijgt net zo hard op z’n lazer als alle andere bikes. De rockgardens van Remouchamps kennen geen genade…

Enduro Race

Bij de bekende rotsplaat (die ALTIJD in de endurorace zit), ontmoeten we wat andere bekenden. “Stiekem” aan het trainen voor de wedstrijd, misschien? Mijn favoriete trail is de steilste trail die zó naar de Ninglinspo duikt. Ook al is een voetje aan de grond nodig, de pret is er niet minder om. Tof om dat te kunnen delen met zo’n groep enduristen! En inmiddels zijn de 4 klimmen en afdalingen voorbij gevlogen en trakteren we onszelf maar op een Westmalle. De meest fanatieke rijden ondertussen nog 1 trail. Maar och, wij genieten even van de zon. Én de gedachte dat we hier snel weer terug gaan komen.

De Remouchamps video!

(foto van: Job Bokmans, Trailhunters.be – Rider: Rik, Trail-addicts)

Daar sta je dan, trots als een pauw met je nieuwe E-MTB. Sommige zien het als de ultieme oplossing om de wat te kort komende conditie te compenseren, anderen als de ultieme manier op vals te spelen. Nee, voordat e-mtb’s algemeen geaccepteerd zullen worden zijn we nog wel een tijdje verder. Toch worden ze als warme broodjes verkocht op dit moment!

Meer afdalingen op 1 dag

Ondanks dat het er niet uit ziet, ondanks dat het wat lui overkomt even het volgende; tijdens een van onze trips in de Ardennen, de franse wel te verstaan werd ik tijdens een ruim uur durende verharde saaie klim ingehaald door een uiterst vriendelijke fransman. Met een heerlijke drafje van plus minus 25 kmh klom hij naar boven, daar waar mijn GPS regelmatig op “autopauze” sprong…. Cheater!! Dat was mijn gedacht terwijl hij onder het genot van een licht elektronisch geluidje de berg omhoog schoot. Zal wel zo’n prutser zijn dacht ik… Een tijdje later kwamen we de vriendelijke fransman nog een keer tegen, dit keer stuurde hij zijn full-suspension e-mtb van een drop die, ja echt, tenminste 3 meter hoog was! Oke, geen prutser dus. Wie is hier nou gek eigenlijk? Wij komen voor de afdalingen en hij heeft kwalitatief meer plezier, verspilt minder energie en doet meer downhills op dezelfde dag.

EVIL is dan echt overkill

Toch is dat voor mij niet de insteek, nee ik heb een zittend beroep, een gezin en een website. Dat zijn zeg maar 3 fulltime bezigheden in de week. Veel trainen schiet er dan vaak bij in helaas. Mijn woon-werk afstand is een 23 kilometer, wat ik in de zomer nog wel eens met de mountainbike doe. Niet ideaal, zeker niet voor mijn EVIL Insurgent, nogal wat overkill aan banden grip en veerweg! Ook de variabele van 23 kilometer met regen en tegenwind doet de reistijd nogal beïnvloeden. Prima voor een paar keer per jaar maar niet voor het dagelijkse werk.

De E-MTB in de praktijk

Ik heb de Commencal Meta HT Elektric nu 2 weken en ben er keurig elke dag mee naar het werk geweest. Regen en wind waren er voldoende, maar met mtb kleding en de mogelijkheid om op het werk te douchen geen enkel probleem! Mijn ervaring is dat het echt heerlijk is, je komt fit thuis en hebt nog overal energie voor. Welke omstandigheden er ook zijn onderweg, de wind op de brug, de klimmetjes alles gaat met een snelheid van minimaal 25kmh. De reistijd is constant waardoor je weinig zekerheid hoeft in te bouwen om op tijd te komen op het werk. Heen lekker relax en terug volle bak. Denk niet dat de motor alles voor je oplost! Na week 1 had ik alweer bijna 200km er op zitten met een behoorlijke dosis spierpijn. Je traint dus wel degelijk.

Remouchamps met Electric Power!

Onlangs hadden we weer een trailaddicts ride georganiseerd en Remouchamps was het gekozen gebied. Na Finale ligure was mijn Evil Insurgent nog toe aan extra liefde… Onderdelen zijn besteld, helaas nog niet binnen. De Commencal Meta HT eletric stond met zijn tractor 3.0 maxxis banden vanuit een hoek in de garage mij indringend aan te kijken. Hardtail en geen dropper post –> lastige keuze, zeker omdat ik de Pivot Firebird van Nico kon meenemen. Toch wel erg benieuwd en ik besloot om met mijn E-MTB richting dit prachtige gebied vol met dikke trails af te reizen. Het is bij aankomst even door de bittere pil heen bijten, het commentaar is natuurlijk overweldigend. Daar had ik mijzelf op ingesteld en liet iedereen even zijn zegje doen 😉

(foto van: Job Bokmans, Trailhunters.be – Rider: Rik, Trail-addicts)

Klimmen wordt trail rijden

Vanaf de parkeer plaats bij Ninglinspo, Remouchamps België starten we direct met een klim, Job van de Trailhunters.be reed met zijn steengoede conditie, als gids van de dag voor op. Ik met mijn niet zo’n goede conditie ook 😀 rustig met 1 hand aan het stuur pratend met Job tufte we naar boven. Onderweg belde het thuis front nog even, ging allemaal prima tijdens de klim. Bij een afslag even wachten op de groep, de meeste hadden al een aardig rood hoofd en pufte en stunde al lekker. Dat te bedenken dat ik de fiets op ECO mode had staan. De klim lag vol met keien, wortels en modder. Met mijn linker “shifter” tik ik de Shimano Steps motor naar BOOST mode en vlieg met 25kmh omhoog! Ja, dan wordt die eeuwige klim in een keer een trail!!!!

De meta electric als trail killer?

Dat klimmen is dus een eitje, de rest van de dag heb ik hem keurig op ECO laten staan. Ondanks de hulp toch een ruime 1700 calorieen verbrandt, dus je doet nog wel degelijk iets. In de afdalingen was het zoeken, de Maxxis voorband gaf maar weinig vertrouwen ondanks zijn ruime 3.0 maat. Gelukkig is dat te veranderen. Het feit dat het een hardtail is verander je natuurlijk niet, echter na enkele keren de luchtdruk steeds iets te laten zakken had ik uiteindelijke de juiste balans achter gevonden. Een echte trail killer is het niet. De fiets is kundig genoeg om overal naar beneden te komen, maar het vergt gewoon weg meer moeite. Met een betere voorband zal het al een hoop schelen, dus daar moet ik nog even op terug komen hoe dat bevalt. Einde van de dag was ik voldaan maar niet moe, daarbij kon “ik en de 500 mAh accu” nog wel even. van de 5 streepjes waren er nog 3 over. Dat na 23,71 kilometer met een totaal van 941 positieve meters. Eigenlijk heb ik maar van 1 dingetje spijt: Ik had die 1000,- euro extra moeten uitgeven voor de Meta v4.2 electric! Een enduro fully E-MTB met ondersteuning

Nadeel van een E-MTB

Eigenlijk niet zoveel, het gewicht zorgt voor minder speelsigheid. Bijkomend nadeel dat je eigenlijk 2 dezelfde soort fietsen in je garage wilt hebben. Voor alle trips naar dit soort gebieden zonder shuttle of liften is een E-MTB fully gewoonweg onverslaanbaar. Klimmen kost geen moeite en wordt zelfs leuk en je kan simpelweg meer afdalingen doen per dag. Dan wil je dus nog een Enduro bak hebben voor alle trips met shuttle of liften… Dat behoeft geen verdere uitleg denk ik 😉

‘s Ochtends is het ritueel, of ik  nu naar het werk moet, dagje uit, of ga biken, altijd hetzelfde. Ik houd namelijk van goede koffie. Om die reden heb ik al enkele jaren een Espresso Machine, voor echt goede koffie. Jammer genoeg moeten we voor de trail rides in de Ardennen vroeg opstaan, waardoor er maar amper tijd is voor 1 bak goede koffie. Het zou heerlijk zijn om bij aankomst na 2 uur rijden nog even een lekkere espresso weg te kunnen werken voordat we ons op de trails gaan richten!

De percolator

Op vakantie zet ik eigenlijk al jaren koffie middels de percolator, met de juiste Espresso maling maak je hier werkelijk geweldige koffie mee! Ideaal voor op vakantie, waar je over het algemeen de tijd hebt… Dat is niet het geval bij de gemiddelde trailrides. Uitgebreid je brandertje opzetten en rustig wachten totdat de percolator uitgepruttled is, zal niet direct door iedereen gewaardeerd worden.

Minipresso machine

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nogal Instagram verslaafd ben. Al scrollend door mijn tijdlijn kwam ik regelmatig de Wacaco Minipresso machine tegen. Een klein handzaam apparaatje dat volgens de website perfecte Espresso maakt, zonder elektra. Dat moeten we zelf testen natuurlijk!

Trailpresso

Na wat heen en weer gemail met een vriendelijke Chinese dame kwam enkele weken later vanuit Hong Kong de minipresso aan. Mooi ontworpen, zit goed in elkaar en voelt goed stevig aan. Eerste wat opvalt: Te zwaar voor in je rugtas. Dus een on the trail espresso laat nog even op zich wachten. Enfin, gewapend met een thermoskan met heet water, wat espresso maling en de Minipresso afgereisd richting het zuiden.

En wat vinden we er dan van?

2 uur later is het water gelukkig nog heet, heeft niks met de Minipresso te maken maar is zeker niet minder belangrijk ;). Met wat geklungel vul ik het bakje met espresso maling, ik vul het water reservoir van de Minipresso en begin rustig aan te pompen. Na een paar slagen zit het kopje van de Minipresso mooi vol. Het pompen gaat relatief licht en volgens mij ook met kleinere handen goed te bedienen. Er zit zowaar een mooi schuimkraagje op de koffie en de koffie is dan ook werkelijk lekker. Goed sterk (deels de maling natuurlijk) maar een goede espresso wordt mede bepaalt door de druk waarmee het wordt gezet. Dit doet niet veel onder voor een professioneel bakkie hoor! De Percolator maakt misschien iets beter koffie, maar dit gaat veel sneller. Het vergt iets meer voorbereiding omdat je dus ook nog een thermoskan nodig hebt, maar de Minipresso werkt verder top!

De Minipresso hebben we gekregen, daarom nodigen we jou uit om hem te testen tijdens een van onze Trail-Addicts rides!

Meer info op https://www.wacaco.com

Wacaco Minipresso: Bike from Linked Ring on Vimeo.

Hierbij de foto’s van de try-out ride van 3 maart 2018!

Op 3 maart zijn we dit keer naar Nijmegen i.p.v. Arnhem afgereisd. In de bossen achter Berg en Dal hebben we wat mooie steile switchbacks en drops geoefend. Uiteraard weer genoeg uitdaging, zelf voor de ervaren rijders!

Delen en gebruiken mag allemaal! Maar wel met vermelding van Trail-Addicts.com of #trailaddicts of @trailaddicts

Plastic van een onbekende fabrikant heeft niet direct onze voorkeur. Laten we daar even mee aftrappen… Maar is het dan echt zo dat alleen de gerenommeerde merken Carbon producten kunnen maken? Nee, zeker niet. Op verschillende fora gaan al vele discusses de ronde over wat nou wel of niet veilig is. Wat is Carbon nu en wat kan het hebben. Is chinees carbon net zo veilig als van de grote merken? Vaak kom ik antwoorden tegen als:”Zij laten het ook in china maken”. Als dat inderdaad het doorslaggevende argument zou zijn kennen we er nog wel een paar…

Wat is Carbon nou eigenlijk?

Koolstofvezel is een materiaal dat bestaat uit extreem dunne vezels van koolstof. De vezels met een dikte van ca. 5 – 10 micrometer bestaan uit langgerekte koolstofkristallen die min of meer evenwijdig zijn met de vezelas. De vezel kenmerkt zich door een zeer kleine rek voordat de vezel breekt (minder dan een kwart van die van aramidevezel). Enige duizenden vezels worden getwijnd tot garen, dat als zodanig toegepast wordt, of eerst tot matten geweven wordt. De vezels en de matten worden voornamelijk gebruikt als versterking in kunsthars voor de fabricage van zeer sterke en lichte composieten. Koolstofvezel wordt soms “grafietvezel” genoemd. Dit is incorrect omdat grafiet een zeer zachte vorm van koolstof is die geen vezelstructuur heeft. Koolstof vezel carbon

Het Testen van Carbon

Wat belangrijk is, bij eigenlijk alle onderdelen ongeacht van welk materiaal, is dat het getest wordt op de juiste manier en met de juiste interval. Dus als bijvoorbeeld Raceface een Carbon stuur maakt in China, dan mag je verwachten dat ze eerst het ontwerp testen. Duur en stress testen uitvoeren en vervolgens 1 op de zoveel geproduceerde exemplaren controleren of ze nog steeds aan de gestelde specs voldoen. Vooral dat laatste is belangrijk en vaak ook het verschil tussen goedkopere en duurdere producten. De kwaliteit kan zonder regelmatige controle flink achteruit lopen.

De Carbon test resultaten

Op de vraag hoe BB Components hun carbon sturen dan precies test, kregen we nogal vak inhoudelijke informatie. Data scherm afbeeldingen en meerdere formules… We mogen dan onderzocht hebben wat “Carbon” of te wel “koolstof” dan precies is, maar dat maakt ons nog geen experts. We willen gewoon weten of het goed getest is! Gelukkig konden ze ook video’s opleveren hoe we in iedergeval een mooi beeld krijgen van wat deze sturen allemaal ondergaan, voordat ze de markt op komen:

Kan je crashen met Carbon

Afgelopen zomers heb ik met een RaceFace Sixc carbon stuur rond gereden, de reden voor dat stuur was destijds enkel het lagere gewicht vs aluminium. Dat hele lagere gewicht vinden wij nu eigenlijk steeds minder belangrijk, iets moet lekker rijden en niet breken! Als dan toevallig het gewicht lager is dan is dat mooi meegenomen natuurlijk. In theorie zou carbon trillingen beter moeten kunnen uitfilteren, maar daar zijn de meningen over verdeelt. Wat veel belangrijker is dat carbon het simpelweg langer uithoudt dan Aluminium. Dus daar waar de meeste mensen bang voor zijn is niet terecht. Het materiaal zal veel later “moe” worden dan aluminium.

In de volgende video is erg goed te zien wat de verschillende materialen bij een harde puntbelasting kunnen hebben. (soort crash test) Wat erg duidelijk naar voren komt is dat er slecht carbon bestaat en sterk carbon ook.

Samenvattend Aluminium VS Carbon

We dwalen wat af van het BB stuur… Het is zo ontzettend fijn om te weten of jouw stuur en frame niet op de een of andere manier “zomaar” kan breken.
Voor ons zelf concluderen we dat goedkoop Carbon waarvan niet duidelijk is of het correct en uitvoerig getest is een no go is. Het verschil in kwaliteit wil je NIET zelf ondervinden als je een berg af rijdt. In de volgende video is een racefiets stuur uitvoerig vergeleken met een carbon stuur. Beide sturen komen van gerenommeerde bedrijven en zijn dus uitvoerig getest. Slechte stuurtjes zijn het alle twee dus niet!

Maar wat vinden we nou van het BB stuur???

O ja daar hadden we het over 😀
Euhm ja wat kan je van een stuur vinden? Design is mooi, rijdt lekker, is goed getest met een prijs van rond de 100 euro (440 PLN) wat een prima prijs is. Verder zijn de specs goed te noemen. In vergelijk is de RaceFace Sixc 800mm 20 gram lichter maar ook ruim 40 euro duurder… Tja het is maar waar je voor kiest. 

materiaal: unidirectionele koolstofvezel

montagediameter 35 mm
breedte: 800 mm
hoogte: 25 mm
opwaartse helling: 5 °
achteruitrijden: 7 °
Antislip oppervlak
Gewicht: 230 g

Ons test model is te koop! Dus wil jij een mooi licht Carbon stuur?

Het is dat ene puntje in Nederland waar je met kinderlijk gemak van Nederland naar België naar Duitsland kan reizen. Je reis duurt minder dan een seconde, springend over de landsgrenzen, de meesten kennen het tafereel. In Zuid-Limburg ligt het drielandenpunt, bekend onder vele wielrenners die daar alle hoogtemeters bij elkaar zoeken voor een mooie dag op de racer. Gezinnen bezoeken het gebied voor een stukje opvoeding, kennisdeling, maar vooral voor de speeltuin, de grote uitkijktorens over de drie landen en het gigantische doolhof. Dit geografisch door politiek vast gelegd stukje grond is een attractie geworden. Dat is mooi voor de regio natuurlijk… Maar wat moeten wij er dan?

De gulpen route

Op de kaart van MTBroutes.nl vinden we eigenlijk alleen de route rond Epe, zonde vinden we. Het meest heuvelachtige landschap van Nederland heeft wel wat meer te bieden dan alleen dat. Ook de Bart Brentjens Challenge brengt je niet veel verder dan Epe. Nogmaals; jammer. Is er dan echt niks te vinden rond het drielandenpunt?!

De locals weten wel beter

Rondom Vaals en Aken zijn in ieder geval genoeg hoogtemeters te vinden. Met 322,4 meter hoogte* mag het drielandenpunt zich het hoogste punt van Nederland noemen! En in die bossen liggen geen MTB routes? De locals weten wel beter! Al jaren lang vinden de locals hier hun weg door de bossen, er wordt ook al jaren lang aan de trails gewerkt, het betere trail builden. Helaas is niks van dit legaal geweest en zoals al eerder benoemd, het is een zeer druk bezochte toeristische attractie geworden. Massa’s mensen bezoeken het gebied en maken wandelingen door de mooie omgeving. Meestal geen goede combinatie gebleken (al zou het hand in hand moeten kunnen…).

*bron: Vaals (plaats) Wikipedia

Officieel Bikepark van het drielandenpunt

Om de overlast een beetje de kop in te drukken hebben ze besloten dat wandelen ABSOLUUT verboden is geworden! 😉 Nee, dat dus niet…. Zoals in veel gebieden word het mountainbiken verboden en is er een alternatief bedacht. Er is een locatie vlakbij het drielandenpunt uitgezocht waar ze wat mochten bouwen. Het officiële bikepark is er een met grote jumps geworden voor de fanatieke downhillers (van horen zeggen). Het hoogteverschil laat helaas ook te wensen over. Een afdaling van 322,4 hoogtemeters is niet mogelijk, maar toch zeker wel meer dan de 40 hoogtemeters die het bikepark nu heeft.

Trail-Addicts ride

Met een mooi groepje zijn we samen met een gids die kant op gegaan. Een gids heb je nodig, omdat hij weet waar het “geaccepteerd” word en waar niet. Op deze manier konden wij maximaal genieten zonder de stroom aan wandelaars lastig te vallen. Terwijl het land nog steeds onder de indruk aan het zijn is, van de lage temperaturen, vonden wij op zaterdagochtend onze weg naar Vaals. Helaas mijn helm vergeten waardoor we met een dikke half uur vertraging aan kwamen. Lekker professioneel maar goed, iedereen stond al lekker warm aangekleed klaar op de met sneeuw bedekte parkeerplaats vlakbij de uitkijktoren. Zij hadden al een kleine afdaling gedaan. Even kort kennis maken en snel gaan. We rijden een kleine 10 minuten van het drielandenpunt, en daar dient de eerste afdaling zich al aan. Even wennen weer, we hebben al veel omstandigheden gehad tijdens de Trail-Addicts Rides, maar sneeuw hoorde daar nog niet bij! Alle afdalingen waren goed te doen. De sneeuw maakte het vooral anders. Veel trails waren die dag nog niet bereden, dat was dubbel speciaal: geen enkel spoor in de sneeuw te vinden.

Secret trails

Her en der kwamen we wat secret trails tegen, en ja die moeten we helaas secret houden Wij zijn van het delen, maar het zou zonde zijn voor de mensen die er alle tijd in hebben gestoken als de trails worden overspoeld. De trails zijn erg flowy, met hier en daar jumps en drops. Allemaal uitstekend aangelegd waardoor je er eigenlijk niks fout op kon doen. Als de trail “special skills” vereist dan vertelt onze gids dat netjes, zo voorkom je ongelukken!

Het gebied heeft ons positief verrast! Leuke stukken en lekker spelen. Relatief korte klimmetjes, met de daarbij behorende korte afdalingen. Is het een absolute must visit? Ja, je hebt veel bikeplezier. Maar nóg uitdagendere trails en langere afdalingen liggen ook erg dichtbij. Remouchamps, Chaudfontaine en Sart Tilman bijvoorbeeld. Gebieden waar het algemener wordt geaccepteerd om te fietsen en waar je simpelweg meer uitdaging kan vinden. Deze plekken liggen op 15 tot 30 minuten verder rijden… Al met al een heerlijke dag met weer een toffe groep mountainbikers!

Check hier de video van onze trail ride dag

We houden er al jaren van om onze reis ervaringen vast te leggen middels een video. Echt goede kwalitatieve video’s maken is een ware kunst. Echter heeft de kwaliteit van de camera hier natuurlijk ook een grote invloed op. Slechte beelden op een lage resolutie nodigt gewoon niet meer uit tot kijken. In het verleden hebben we al eens een video gemaakt over de perfecte trail cam (lees hier de review: De perfecte trail cam) Daaruit kwam naar voren dat de slechte licht omstandigheden sterk van invloed zijn op de kwaliteit. Toch zijn er tegenwoordig tal van hulpmiddelen om je beelden er een stuk strakker uit te laten zien. Gimbals en Drones zijn hier de laatste ontwikkelingen in.

Alles met een drone is vet!

Je ontkomt tegenwoordig niet meer aan Drone beelden, bijna alle toffe mountainbike video’s zitten er vol mee! Prachtige shots zwevend over meren en valleien maken het dat alles mooi wordt, goede video’s maken word een stuk makkelijker met een drone. Dus met die wetenschap zou je als een beetje film maker direct naar de winkel rennen om zo’n ding te scoren. Helaas zijn het lompe dingen om mee te nemen, zeker tijden het mountainbiken. Ook de grote actie camera fabrikant GoPro kwam met een drone welke echt niet mee te zeulen is…

Gelukkig hebben we DJI

Ja inderdaad, gelukkig hebben we DJI. Nee DJI noch de winkel heeft bijgedragen aan onze drone en of dit verhaal. We zijn echt blij met DJI! DJI krijgt het namelijk om een redelijk idiot proof quad-copettertje op de markt te brengen wat niet veel groter is dan mijn hand en amper iets weegt. Daarbij is deze drone ook nog eens instaat om jou te volgen, werkelijk geniaal! Het behoeft wel wat oefening, zeker als je door de bossen wilt vliegen maar met 1 a 2 uurtjes vliegtijd kan je er prachtige cinematic beelden mee maken. De DJI Spark die wij hebben is inmiddels ingehaald door de DJI Mavic Air, welke nog slimmer en sterker is, ook is 4k filmen mogelijk.

Check hier de eerste DJI spark Demo beelden

Tijdens ons bezoek aan Alpen in de regio van Bagnes Zwitserland, vlakbij het rijkelui’s dorp Verbier werden we weer getrakteerd om een set onvergetelijke mountainbike tripjes. Een van die dagen begon toch behoorlijk anders dan dat we normaal gewend zijn… Door het raam van het Chalet MTBverbier.com zagen we de dat de bergtoppen van de bergen flink besneeuwd waren. Het plan was echter al gesmeed om eerste de lift te pakken naar Verbier, dan om de berg heen te rijden, daar de gondel ter grote van een bus richting het hoogste punt.

De Gondel naar de top

De weg rond de berg welke namen om bij de grote gondel te komen was al grotendeels besneeuwd. Enigzins afvragend of het überhaupt wel zin had om dit stuk te fietsen ploegden we door over de 1 a 2 centimeter sneeuw. Na een kleine 20 minuten hing de gondel al beneden. Een belachelijk groot ding waar een heleboel mensen in kunnen! Nu vandaag werden we vergezelt door 2 andere wandelaars. Jammer, want eenmaal boven was het tafereel werkelijk prachtig!

Met de fiets door de poedersneeuw

Het was even wennen, de sneeuwlaag was overal meer dan 10 centimeter met uitschieters naar ruim 30 centimeter verse poedersneeuw. Een snowboard was geen gek idee geweest 😀
Af tastend nar grip met onze Schwalbe Magic Mary’s begonnen we rustig aan de eerste shutterpaden (onderhoudspaden). Na een paar honderd meter heb je de smaak te pakken en kan de fun beginnen. Al spelend gooien we ons mountainbikes in de drift van links naar rechts, normaal fietsen zit er niet meer in. Te lang stilstaan was garantie op koude tenen en met een beetje gelijk een dikke sneeuwbal in je gezicht.

De sneeuw werd steeds minder dik en onze tenen steeds meer bevroren… Gelukkig kwamen we op grote hoogte nog een berg restaurant tegen wat na vandaag dicht zou gaan om zich voor te kunnen bereiden op het winter seizoen. Een kop koffie met wat gebak was een welkom afwisseling op de bitter koude drank die we in de camel bags hadden zitten. Nadat onze ledenmaten weer ontdooid waren sprongen we weer op de fiets om de laatste paar honderd verticale meters af te leggen. De trail die nog voor ons lag was afgewisseld bezaaid met sneeuw, modder en uiteraard natte rotsen. Pure FUN!

Check de video van deze ochtend: